ออกตัวก่อนว่าผมเป็นคนรักสัตว์ ที่บ้านก็มีหมาอยู่ 3-4 ตัว บางทีก็ไปให้อาหารหมาแมวข้างบ้านบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ประเด็นคือผมก็ไถเฟสไปเรื่อยๆ มันก็จะเจอเพจพวกเลี้ยงสัตว์จรจัดบ้าง ซึ่งหลักๆก็น่าเห็นใจอยุ่ บางเพจก็บอกว่ารับภาระไม่ไหว ขอเงินบริจาค แต่ก็มีบางเพจที่อารมณ์โพสต์ประมาณตัดพ้อว่า จะไม่รับเคสอีกแล้วเพราะขาดเงิน ใครจะทำอะไรก็ไม่ต้องติดต่อเพจมานะ เพราะเป็นหนี้เข้าเนื้อแล้ว จะไม่ช่วยใครอีก ผมก็เอ๊ะว่า เอ้าเหมือนด่าลูกเพจว่าทำไมไม่มาบริจาคกันเยอะๆ เพราะพวกเอ็งไม่บริจาคเพจเลยพัง ก็คุณเองที่รับเคสจนเข้าเนื้อเองรึเปล่า ไปเจอหมาแมวก็เลือกได้ไม่ใช่เหรอว่ารับได้แค่ไหน ถ้าเพจทุนไม่สูง ก็รับแค่ 10-20 ตัวมั้ย หรือได้ใช้ช่องทางติดต่อราชการหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องรึยัง บางทีก็งงว่ารับหมามา 100 กว่าตัวได้ยังไง บริหารเงินบริหารอาหารยังไงหว่า แล้วคนข้างบ้านนี่เค้าจะอยู่กันยังไงที่บ้านติดกับโรงเลี้่ยงหมา 100 กว่าตัว ผมคาใจกับเรื่องแนวๆนี้พอสมควรเลย

ผมบริจาคตามบ้านรับเลี้ยงแบบนี้มาพอสมควรครับ

อยากจะบอกว่า แล้วแต่บ้านจริงๆครับ คนที่ทำเพื่อหวังผลประโยชน์ก็มี

แต่คนที่รับเลี้ยงเพราะรักสัตว์ก็เยอะ จริงอยู่ว่าบางทีมันก็ไม่ไหว แต่บางเคส เห็นแล้วเขาก็อดรับไม่ได้

บางทีมีคนเอามาปล่อยหน้าบ้านก็มี


ถ้าจะทำบุญก็สแกนดีๆ ครับ แต่ผมบอกให้ว่า บ้านที่ดีๆ ก็เยอะครับ

เค้าไม่ได้คิดแบบเราครับ ในมุมมองเราเค้าทำผิดที่ไม่ประเมินตัวเอง

เราไม่รู้หรอกว่าเค้าทำอะไรไปแล้วบ้าง อาจจะติดต่อไปแล้วไม่มีคนสนใจ

แต่ยังไงเราไม่ควรไปตัดสินเค้าหรอกครับ

ลองได้เจอแล้ว ถ้าขี้สงสารยังไงก็ต้องรับมาเลี้ยงไว้ก่อน มันกังวลนะถ้าไม่ได้รับมาดูแล
อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลเสมอแหละ
แต่ส่วนตัวผมก็คาใจเหมือนกันเรื่องผลประโยชน์อยู่ที่คนหรือสัตว์กันแน่

ผมเป็นคนรับประสานเรื่องหมาแมวจรบ้างนะ
หลายครั้งที่เจอหมาแมวจรล็อตนึง 3-4 ตัว
ผมก็จะประสานในเพจจังหวัด ถ้ามีใครรับก็จะเอาไปส่งให้

แต่ถ้าตัวไหนที่ไม่มีใครรับจริงๆ แม้ไม่ได้มีเงินมาก แต่ก็ทำใจปล่อยมันทิ้งไม่ได้
ก็จะรับเอง หรือกระจายบ้านญาติตัวเอง

บางครั้งเรารู้ครับว่า การเลี้ยงสัตว์จรจัดเป็นภาระ เบียดเบียนค่าใช้จ่ายเรา
แต่เรารู้ว่าถ้าปล่อยไปข้างนอกมันสร้างความเดือดร้อน และเป็นอันตรายกับมัน
ก็ต้องยอมฝืนตัวเองบ้าง

ปล.ตอนนี้มีแมว 10 กว่าตัว ที่อยู่ในอุปการะ

ออกตัวก่อนว่าผมอยู่ฝั่ง"ตรงข้าม"กับการเลี้ยงสัตว์จรจัดอย่างสิ้นเชิงครับ

ผมไม่เห็นความใจบุญจากการกระทำแบบนี้นะครับ เอาจริงๆส่วนตัวมองแค่เป็นการ"บำบัดต่อมทำบุญ" โดยไม่มองถึงปัญหาส่วนรวม ซึ่งผมมองเป็นความโคตรเห็นแก่ตัว
ถ้าเห็นใจ เอาไปเลี้ยงเป็นเรื่องเป็นราว จะเลี้ยงจะส่งต่อจะบลาๆๆๆ ไม่ว่ากัน ตามกำลังแต่ละคน

ไม่มีปัญหานะ ถ้าจะเลี้ยงจรจัด แล้วออกตัวรับผลจากการกระทำของพวกจรจัดที่เลี้ยง เช่น ไล่กัดคน, ขวางถนนจนรถมอเตอร์ไซค์ล้ม, ฯลฯ สารพัดปัญหาที่กลุ่มนี้บำบัดตัวเองแล้วสะบัดตูดหนีไป

ยิ่งประเภทขอเงินมาบำบัดด้วย...ผมอนาถครับ มันเหมือนการทำมาหากินมากกว่า
ถ้าไม่มีกลุ่มนี้ ทุกอย่างเอาเข้าระบบ ที่เป็นจรจัดถูกควบคุมการกำเนิด ปัญหามันหมดไปนะ ส่วนคุณอยากจะบำบัดด้วยการเลี้ยงสัตว์...เลี้ยงเลย ไม่ใช่ว่าบำบัดด้วยการโยนภาระให้สังคมครับ

ผมว่าตัดสินได้นะ
มันเข้าเกณฑ์"นักบุญทุนคนอื่น"มั๊ยล่ะครับ ถ้าทำเกินตัวแล้วหวังเงินคนอื่นมาช่วยจนต้องตัดพ้อแบบนั้น

การอยากจะทำ จะ"บำบัดต่อมบุญ"(ผมเรียกแบบนั้นสำหรับเคสพวกนี้) เบื้องต้นมันควรจะทำ"เท่าที่ตัวเองมีปัญญา"ไม่ใช่หรือครับ?
การตัดพ้อกับความหวังเงินบริจาคเพื่อ.................มันใช่หรือครับ?

ผมเข้าใจครับ ความคิดผมก็มองว่าเค้าผิด และไม่เคยมองว่าถูกเลย

ผมแค่จะบอกว่า พื้นฐานคนเราไม่มีสิทธิ์ไม่เที่ยวตัดสินคนอื่นรึเปล่า

ได้ตัดสินเเล้วไงต่ออะครับ ได้ตำหนิ ได้ต่อว่า แค่เราสะใจเองรึเปล่า

คุณไม่ชอบก็แค่ไปแจ้งหน่วยงานที่รับผิดชอบครับ

ถ้าไม่ได้ทำอะไรมันก็ 0 อะเพราะปัญหามันก็อยู่เหมือนเดิม

โดยส่วนตัวทำแล้วในช่วงตลอด 5 ปีที่มาอาศัยแถวนี้ครับ ทั้ง
1. พูดคุยกับกลุ่มนี้โดยตรง หวังให้มีสมองกลับมาบ้าง...ก็ไม่
2. (อาจจะโหดร้ายนะ) ตีหมาประชดคนต่อหน้า จนแทบจะต่อยกันมาแล้ว
3. แจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง...ก็มีผลแค่ระยะสั้น เพราะโดยทำเล สัตว์พวกนี้อยู่มานาน รู้ช่องทางหลบ(ที่มีคนสนับสนุน)มากกว่าเจ้าหน้าที่ที่มา เป็นปรกติ หรือบางทีเจ้าหน้าที่เองก็ไม่ได้เข้มขนาดนั้น หลังจากนั้นก็วิ่งกันเต็มถนนเหมือนเดิม
4. (ยังไม่ได้ทำ) ถ้ามีปัญหากับลูกผมอีก การวางยา เป็นทางเลือกผมครับ

ที่ผมจะสื่อ บางทีคนพวกนี้ก็ไม่ได้สนเหตุผลของคนครับ

เห็นใจเลยครับ เพราะได้รับผลกระทบเต็มๆ ผมเข้าใจในมุมคุณเลยครับ

ผมเองก็เคยโดนหมาจรกัด และหมาบ้านผมก็เคยโดนวางยา(หมาเลี้ยง)เพราะเห่าบ่อย คนคงรำคาญ

จริงๆผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าแบบไหนผลลัพธ์จะออกมาดีสุด ยังไงก็เอาใจช่วยนะครับ

หลายๆท่าน พูดได้ถูกต้องเลย
การทำบุญไม่ควรเกินกำลัง และ ไม่ควรแซะคนไม่บริจาค

ผมเองทำบุญกับสัตว์ทุกเดือน กับ คนที่รู้จักที่ไว้ใจได้ ไม่เข้าไปพวกชมรมแบบนั้น เพราะกลัวใจจะเสียทรัพย์เพิ่มเยอะ

แต่ในอีกมุมนึง พอเขาตั้งตัวเองเป็นผู้นำแล้ว มันเลยมีคนส่งเคสเข้ามาขอความช่วยเหลือกันเยอะ

ปัญหานึงที่แก้ยากคือพวกเขาเหล่านั้นไม่รวย
ถ้าเขารวยเผลอๆเขากว้านซื่อที่ดินทำบ้านพักให้หมาแน่ๆ แต่ต้องไม่ใกล้ชุมชุนนะ

ซึ่งผมว่าปัญหามันรวสมศูนย์กลางเกินไป ควรแยกเป็นพื้นที่ใครพื้นที่มัน ไม่งั้นคนทำ ทำตาย

ส่วนถ้าคิดว่าการเปิดบริจาคเป็นนักบุญทุนคนอื่น บนโลกนี้ไม่มีคำว่าบริจาคแล้ว สภากาชาดขอบริจาคเลือด ทอดกฐิน ผ้าป่า บ้านเด็กกำพร้า การบริจาคมันก็คือการขอเงินไม่ก็ขอปัจจัยอื่นๆแบบตรงๆเลย แบบพวกนั้นบำบัดต่อมบุญใคร ??

ถ้าคิดว่าเขาทำแค่บำบัดต่อมบุญ ก็มองข้ามไปครับ ยกเว้นเดือดร้อนกับคุณจริงๆ ค่อยจัดการ หรือจะไปขอตรวจสอบพวกเขาก็ได้ แต่จะบอกว่าการดูแลเคสพวกนี้เหนื่อยชิบหาย รักษากว่าจะหายแต่ละเคส เคสง่ายๆไม่มีใครส่งมาหรอก

หมาที่บ้านป่วยนิดๆหน่อย แบกไปมา รพ. เสียค่าใช้จ่ายแพงกว่าคนอี๊ก

จัดการ set zero จัดลงทะเบียนเลี้ยงสัตว์ก็น่าจะจบแล้วทำไมไม่เริ่มทำกันบ้าง เฮ้อ

ก็ตอบแบบไม่โควทแล้วกันนะครับ เพราะพูดถึงแบบไม่ได้โควท

เพราะคนที่ทำแบบทำจริงๆ มันมีเยอะครับหลากหลายแบบ
ผมไม่มีปัญหาเลยนะ ถ้าจะ"บำบัดต่อมบุญ(ยืนยันคำเดิมครับ)"โดยรับไปเลี้ยงในบ้าน/พื้นที่ปิดของตัวเองทั้งหมด แล้วรับผิดชอบผลในพื้นที่ตัวเองแบบที่ไม่เดือดร้อนใคร จะบริจาค จะทำมาหากิน จะบลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาเต็มที่เลย ผมไม่เดือดร้อนและไม่สนใจด้วย "ผมมองข้ามแน่ๆ"

แต่กว่าครึ่งค่อน เป็นประเภทบำบัดต่อมบุญด้วยการโยนภาระมากลางถนนครับ
และที่โพส เพราะพวกนักบุญแบบนี้แหละ...ในระยะทางเข้าบ้านผม ไม่เกิน 2 กม.จากถนนใหญ่ มีกลุ่มจรจัดอยู่ 4 จุด รวมๆแล้วเป็นร้อยตัว...เฉพาะหน้าหมู่บ้านผมมีไม่ต่ำกว่า 15 ตัว

ยืนยันครับ ไอ้พวกไร้สมอง/สามัญสำนึกอย่างนี้แหละ โยนๆทำ(สิ่งที่คิดว่า)บุญแล้วสะบัดตูดหนี เข้าขั้นเลวชาติหมาเลยกับการ"บำบัดต่อมบุญตัวเอง"ในความคิดผมครับ สักแต่บำบัดต่อมบุญ หลังจากนั้นเลวร้ายยังไงก็คือเรื่องของสังคม การให้มองข้ามทั้งๆที่ชาวบ้านยังเดือดร้อนเพราะความเงี่ยนบุญของแค่บางคนคงยาก
.
.
.
ส่วนพวกที่เห็น และแบกกลับไปเลี้ยงในพื้นที่ปิดของตัวเอง ก็แล้วแต่เลย ผมไม่เดือดร้อน แต่..
ห้าวจนเกินกำลัง อยากจะบำบัดต่อมบุญแบบไม่ดูสถานะตัวเอง หวังแค่"กรูทำ เมิงต้องช่วยกรูสิ" แล้วยิ่งประเภทมาตัดพ้อว่าคนช่วยไม่พอ ก็น่าขำ..."นักบุญทุนคนอื่น"ชัดๆ ไม่ถูกเหรอ

เรื่องค่าใช้จ่าย ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ถ้าไม่ไหวก็ต้องไม่"เงี่ยนบุญ"จนเกินขอบเขตแล้วมาตีโพยตีพายอย่างที่เจ้าของกระทู้ว่า
ลูกสาวพี่ที่ออฟฟิศผมเพิ่งทำ เจอหมาจรจัดโดนรถชนขาหัก แบกเข้าโรงพยาบาล...ก็รับบริจาคครับ"กับคนรู้จักที่อยากจะช่วยเท่านั้น"ทั้งๆที่ตัวหลาน/แฟนเองมีเพจระดับหลักหมื่นแต่ไม่เกี่ยวข้องกับเคส และไม่เคยตีโพยตีพายว่าเงินไม่พอนะ ทั้งๆที่หลานโดนไปเองครึ่งค่อนแสนอยู่...นี่คือตัวอย่าง ทำเท่าที่กำลังตัวเองมี ไม่ใช่ทำเท่าที่อยากจะทำ
ไม่ใช่เอะอะจะจับเคสแล้วขอเงิน แค่อ้างว่าถ้ามีเงินจะทำอลังการงานสร้างแล้ว...นั่นมันทุเรศ
แต่อย่างที่ว่า คนประเภทนี้จะไม่มาคุยอะไรมากมายที่เป็นเหตุเป็นผลว่าบำบัดต่อมบุญกันแล้ว ชิบหายยังไงบ้าง

เอาแบบนั้น ผมก็บอกได้ ถ้าผมรวยแล้ว ทุกคนจะมีอาบอบนวดให้เข้าฟรีเลย

รู้จักคนบางประเภทที่เลี้ยงหมาจร แมวจร เป็นอาชีพมั้ยครับ

โฟกัสที่คำว่า เลี้ยงเป็นอาชีพ

แถวบ้านผมก็มีคนใจบุญมาเทอาหารไว้แถวหน้าหมู่บ้าน
แล้วบ่อยๆเข้าหมาก็เข้ามาในหมู่บ้านเกือบ 20 ตัว
ผมพาลูกเดินเล่นยังต้องพกไม้ติดมือไปด้วย

นิติเลยต้องหาคนไปจับ จ้างตัวละพันกว่าๆ
ที่พีคคือมีคนรักหมา.jpg ในหมู่บ้านเอาไปซ่อนไว้ตัวนึง
พอเค้าไปมันก็เอามาปล่อย ป้าใกล้บ้านผมเลยไปถาม
หนูรักมากไม่เลี้ยงไว้ในบ้านล่ะ แม่มบอกไม่สะดวก