คิดเกือบทุกวัน

เคยตอนเจ๊งจากธุรกิจตัวแรกครับ นอนตัวงอเพราะหิวสมองปั่นป่วนจากเหตุการณ์หลาย ๆ อย่างแล้วก็คิดว่า "ตายไปสบายกว่า" เพราะตอนนั้นมองไม่เห็นหนทางออกเลยไม่ว่าทางไหน ช่วงนั้นคิดมันทุกคืนทำยังไงให้ตายไวสุดไม่ทรมาน จะตายแล้วใจยังป๊อดอยากตายสบาย ๆ อยู่เลย



จุดเปลี่ยนคือคืนนึงได้ยินเสียงลูกแมวร้องแถวบ้าน เดินหาไปมาเจอนั่งตัวสั่น ๆ แถวกระถางต้นไม้ อุ้มออกมาอยากช่วยแต่ไม่รู้จะทำยังไงเพราะไม่เคยเลี้ยงแถมตังค์ก็ไม่มี สรุปได้แถวบ้านช่วยแนะนำการเลี้ยงและหานมแพะมาให้ ซักพักก็ได้เค้านี่แหละช่วยอุปการะเอาไปดูแลให้เพื่อหาบ้านเพราะผมบอกเค้าไปตรง ๆ ว่าไม่มีเงิน แต่สุดท้ายเค้าก็เลี้ยงมันไว้

ตอนนั้นผมก็มานั่งคิดว่าขนาดลูกแมวมันยังไม่อยากตายเลยแล้วเราเป็นคนจะมาอยากตายทำไม ก็เลยฮึดพยายามหาทางออก ขอความช่วยใครก็ตามที่นึกได้รวมถึงเพื่อนที่แทบไม่เคยคุยกันสมัยเรียน 2 คนซึ่งกลายเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ได้รับความช่วยเหลือ หางานให้แล้วก็รอดมาได้ ทุกวันนี้ก็เป็นเพื่อนสนิท 2 คนที่เหลืออยู่ครับ

ืที่ผมจะบอกคือความคิดแบบนี้มันชั่ววูบจริง ๆ แต่ทั้งหมดทั้งปวงมันอยู่แค่ในหัวเรา หัวเราจะเสียงดังแค่ไหนข้างนอกก็แค่เงียบสนิท มืดสนิท ทุกอย่างมันดำเนินไปตามวิถีของมันทุกวินาทีที่ผ่านไปและไม่มีใครช่วยเราเพราะได้ยินคำขอในหัวของเราหรอกครับ เราต้องแสดงออกด้วยการกระทำว่าเราอยากรอดจริง เราจึงจะมีทางรอดครับ

เคยท้อนะ แต่วันพีซ มันไม่จบสักที อยู่รออ่านตอนจบก่อน

ไม่เคยท้อนะ แต่ก็ไม่ค่อยมีจุดหมายในการมีขีวิตอยู่เท่าไหร่ คือทุกวันนี้ก็ทำงาน เล่นเกม เที่ยว กินเหล้า วนๆไป

ไม่ได้โหยหาขนาดนั้นด้วย แค่รู้สึกชีวิตไม่มีอะไรทำ

ทุกวันนี้ก็คิดครับ แต่ด้วยครอบครัวมันยังดับศูนย์ไปไม่ได้ ก็สู้กันต่อไปแต่ก็อยู่ไปวันๆ

อาจารย์แดงก็บอกแบบนี้

ส่วนตัว เหนื่อย ท้อ จะไม่คิดแบบนั้น แต่เคยคิดว่า มนุษย์ไม่ควรมีบนโลกนี้ ถ้าทำได้ อยากมีปุ่มสักปุ่มที่กดแล้ว มนุษย์ทั้งโลกหายไปเลย สะอิดสะเอียน ขยะแขยงความเป็นมนุษย์ เพราะผมเชื่อว่า บนโลกใบนี้ มีสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวนี้แหละที่ทำทุกอย่างได้อย่างน่ารังเกียจ เคยหลับตาฝัน จินตนาการถึงโลกที่ไม่มีมนุษย์ สิ่งแวดล้อมที่อุดมสมบูรณ์ สัตว์โลกน้อยใหญ่ ดำรงอยู่อย่างสงบ ห่วงโซ่อาหารหมุนวนตามวัฏจักรทั่วไป ไม่ต้องมีสิ่งมีชีวิตที่ มันล่าสัตว์อื่นเพื่อความสนุก มันเบียดเบียนพื้นที่ของสัตว์อื่นเพื่อสนองความต้องการตัวเอง สิ่งมีชีวิตที่อ้างว่าอยากจะพัฒนาแต่ทิ้งซากทิ้งขยะทิ้งความเสื่อมโทรมไว้อย่างมากมาย และทุกวันนี้ที่มันเริ่มรู้ตัวว่าโลกมีขีดจำกัด ไอ้สิ่งมีชีวิตโสมมพันธุ์นี้ มันก่กำลังทะเยอทะยานอยากจะไปให้ไกลกว่าเดิม

ถ้าผมเลือกได้ หรือขอพรต่อพระผู้เป็นเจ้าสักองค์ได้ ผมอยากข้อให้ประทาน ปุ่มกด ปุ่มนั้นให้ผม หลังจากที่เข้านอนวันนี้ ผมจะกด เพื่อให้ทั้งผมจะคนทั่วโลก หายไป ทิ้งไว้เพียงแค่สิ่งมีชีวิตและวัฏจักรของโลกให้หมุนวนต่อไปอย่างปกติสุข

ผมเป็นบ่อยเลยนะ อาจจะเป็นเพราะชีวิตมันไม่ราบเรียบ ไม่เป็นอย่างหวังด้วย

ผมอายุ 30 ต้นๆ นะ การงานดีมาก ปัญหาคือมันเบื่อชีวิตมนุษย์เงินเดือน แล้วยิ่งมาเจอปัญหาเรื่องความรักอีก

ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีเป้าหมายอะไร พอฟังธรรมมะบ่อยๆ ก็ดีขึ้นบ้าง แต่ทำให้รู้สึกว่า ที่มีคนพูดไว้ว่าคนอยู่ทุกข์กว่าคนตายโคตรจะจริงเลย

ไม่ได้ท้อครับ

แต่ก็คิดว่าถ้าตายก็ควรดับสูญและเลิกเกิดมากันซะทีได้แล้ว ทุกคนน่ะแหละ


และเพราะแบบนี้ผมถึงไม่มีลูก ไม่รู้จะต้องให้ใครมาเกิดเพิ่มทำไม

ไม่อยากเกิด เพราะ ไม่อยากทุกข์

ทุกข์ คืออะไร
สาเหตุของทุกข์คืออะไร
ทุกข์จะดับยังไง
แล้วหนทางในการดับทุกข์ไปทางไหน

อริยะสัจ 4 เลยจ้า

ถ้าไม่อยากเกิดจริงๆ คงต้องเริ่มปฎิบัติ วิปัสนากรรมฐาน (ไม่ใช่นั่งสมาธินะ ลองเสริชดู )

ถ้าได้ครูบาอาจารย์ถูกทาง ก็อาจจะสำเร็จไม่ต้องเกิดได้

คิดทุกวันครับ มันเหนื่อย มันล้าเหลือเกิน อยากหนีหายออกไปเงียบๆ แต่สงสารแมวแค่นั้นล่ะ

ตอบแบบวิทยาศาสตร์นะครับ ตายแล้วก็จบครับ ไม่ต้องคิดถึงชาติหน้า ความคิดของเราเป็นเพียงสารสื่อประสาทในสมองเท่านั้น เมื่อตายก็จบครับ

ตอบแบบแนวทางตามความเชื่อ ผมว่าเป็นโอกาสดีที่ท่านจะลองไปบวชดูนะครับ(ถ้าท่านนับถือพุทธนะ ศาสนาอื่นผมศึกษามาบ้าง เขียนไว้ดีเหมือนกันแต่ขอไม่พูดถึงนะครับ) เป็นจังหวะที่ท่านกำลังตามหาสัจธรรมของชีวิตจริงๆ ทุกๆคำถามเกี่ยวกับด้านนี้มันอยู่ภายใต้คำถามที่ว่า “คนเราเกิดมาทำไม?” การบวชแล้วธุดงค์ลองละทิ้งทุกสิ่ง ใช้ชีวิตกับธรรมชาติ แล้วท่านจะรู้ได้ว่าความเบื่อหน่าย หรือความคิดอันเป็นทุกข์ต่างๆ มันเป็นเพียงสิ่งที่จิตท่านปรังแต่งขึ้นมาเองครับ แล้วท่านก็จะเข้าสู่คำตอบของชีวิตท่านเองทิ้งท้ายไว้ให้นะครับ เหนื่อยก็ดี เกิดใหม่ก็ดี ตายก็ดี ดับสูญก็ดี มีก็ดี ไม่มีก็ดี ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง ที่ท่านต้องทำเพียงแค่ปล่อยวาง เมื่อท่านปล่อยวางได้ ท่านจะไม่คิดแม้แต่จะหาคำตอบหรือแสวงหาแนวทางการเกิดดับเลยครับ คำตอบจะอยู่ที่ตัวท่านเองครับ

หากท่านยังไม่พร้อมบวช ผมแนะนำหนังสือแนวทางเซ็นครับ ลองศึกษาดูได้เหมาะกับผู้ที่หาคำตอบที่ต้องการหนีจากความวุ่นวายได้ดีอยู่ครับ

รู้สึกอย่างนั้นมาหลายเดือนแล้ว เหนื่อยกับการใช้ชีวิต งานก็เบื่อ อยากลาออกทุกวัน (นึกถึงความตายบ่อยแต่ไม่ได้อยากตายนะ ช่วงนี้ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของผมคือเล่นไฟนอล 14 กับรอดูผลงานเทน ฮากเท่านั้น) ถ้าชาติหน้ามีจริง คิดว่าเกิดเป็นไม้ยืนต้นก็พอแล้ว

ถ้ารู้ว่าตายแล้วไปไหนต่ออาจจะยังไม่อยากตายก็ได้นะครับ อาจอยากอยู่สร้างบุญบารมีกันก่อน แต่ถ้าอยากหลุดพ้นไม่อยากเกิดอีกก็มีทางเดียวคือละกิเลส โลภ โกรธ หลง ให้หมดสิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ เมื่อนั้นก็จะไม่ต้องกลับมาเกิดอีกครับ หนทางของทุกคนเป็นแบบนี้ไม่ว่าเค้าจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม

เห็นหลายคนบอกไม่มีโลกหลังความตายนะครับ ดังนั้นก็ไม่จำเป็นต้องคิดอะว่าตายแล้วจะเป็นยังไง ตายไปก็แค่ไม่มีเราอยู่ในสังคมที่เราอยู่นี้อีกต่อไปแค่นั้นเองไม่มีอะไรต่อจากนั้น