สำหรับผมนะครับผมว่าอ่านแล้วมันตกผลึกความคิดได้แทงใจตัวผมเองด้วยมั้งครับ
อย่างผมมีสิ่งที่อยากทำอยู่1อย่างซึ่งแพลนมานานแล้วแต่ไม่เริ่มเพราะข้ออ้างหลายๆอย่าง
พออ่านจบแล้วคิดตามมันเลยรู้สึกว่าตรงกับตัวเองครับ

น่าจะ 10 เล่ม เล่มที่ชอบคือ

เอาที่อ่านจบ ก้อจะมี ขอฝันใฝ่ ในฝัน อันเหลือเชื่อ ได้ข้อมูลมาเพียบ แต่ขุนศึก ศักดินาฯอ่านแล้วสนุกกว่า ก้อเลยรู้สึกว่านี้เราอ่านเอกสารทางวิชาการเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ได้จนจบเลยแฮะ ปกติชอบอ่านแต่นิยาย


เดอะ วิชเชอร์ สามเล่มรวด ติดมาจากซีรีย์ เลยมาลองอ่านนิยายดู ที่สนใจเพราะ มีความรู้สึกว่าวิชเชอร์นี้เหมือนจอมยุทธฝรั่ง มีสำนักที่มีวิชาแตกต่างกัน มีเรื่องราวเกี่ยวกับคน และการเมืองที่ตัวเอกต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง แถมสมัยนี้ผมรู้สึกเหมือนนิยายจีนกำลังภายในหาเรื่องดีๆยากมากแล้ว ก้อเลยลองเปิดใจดู 2 เล่มแรกที่เป็นรวมเรื่องสั้นชอบบมากกกก แต่ละตอนมีเรื่องให้มาขบคิดได้ทุกตอน ไม่มีใครขาวจัดหรือดำจัด บางตอนหักมุมได้ดี ตลก เศร้า ครบรส แต่เล่ม3อ่านแล้วง่วง กว่าจะเจอจุดพีค โน้น อ่านจนเกือบจะจบ นี้คนเขียนเค้าไม่ถนัดแต่งเป็นเรื่องยาวๆรึป่าวนะ


เล่มสุดท้ายเป็น คดีฆาตกรรมซูชิจานหมุน เป็นนิยายสืบสวนสอบสวนที่อ่านสนุกน่าติดตามย่อยง่าย ไม่เหมือนกับนิยายสืบสวนดังๆเล่มอื่น ผมนึกว่าทั้งชีวิตคงจะอ่านนิยายแนวๆนี้ไม่สนุกแล้ว เพราะไม่ว่าจะพลอตแบบไหน ก้อวนเวียนอยู่กับเรื่องเดิมๆ แม้จะชอบมากก้อเถอะ พอมาได้ลองอ่านเล่มนี้นี่ อยากจะขอบคุณสำนักพิมจริงๆ นิยายเค้าก้อแต่งมานานมากแล้ว แต่ยังอ่านสนุกได้อยู่

ปีนี้ชอบ the why cafe
อ่านแล้วโดนเกือบทุกบท หนังสือจะไม่ได้จะบอกอะไรเราเลย แต่เหมือนพยายามตั้งคำถามให้เราถามตัวเองมากกว่า ตัวเราจะตอบคำถามได้ดีที่สุด

เป็นปีที่อ่านเยอะสุดละ 15-20+ มั้งฮะ ประวัติศาสตร์เยอะสุด นอกนั้นวิทย์ จิตวิทยา กฎหมาย
นิยาย ลงทุน

ประทับใจ Apt pupil ที่สุด

เอ้อ ผมกำลังอ่าน fast & slow อยู่พอดีเลยครับ
สนุกกว่าที่คิด

ว่าจะซื้อ bitcoin standard ทิ้งทวนครับปีนี้

ขอโทษที่ตอบช้าด้วยนะท่าน ตั้งมู้แล้วหายยาวเลย

ขอตอบในมุมคนที่เคยอ่าน Thinking Fast and Slow แต่ไม่เคยอ่าน Talking to Strangers นะ หลัก ๆ มันคือการชำแหละความบกพร่องในการตัดสินใจของเราแหละท่าน แต่คิดว่า Thinking Fast and Slow เน้นไปที่กระบวนการคิด ส่วน Noise คือไปที่การตัดสิน มันเลยค่อนข้างมีจุดที่เหลื่อมกันมาก ๆ แต่ Noise จะมีการเล่าที่เป็นกลุ่มมากกว่าปัจเจก ในขณะที่ Thinking เน้นหนักว่าทำไมเราถึงอาจจะคิดผิด Noise คือเน้นที่กรอบอ้างอิงในการตัดสินมากกว่า พูดง่าย ๆ คือทำไมในหนึ่งภาพคนถึงให้น้ำหนักของสิ่งไม่เหมือนกัน

ไม่แนใจว่าจะพูดจาพอรู้เรื่องมั้ย แต่มันเป็นหนังสือสองเล่มที่ค่อนข้างคล้ายกัน แล้วส่วนตัวมองว่ามันหนาเกินไปทั้งคู่ 55555 แบบมีหลายบทสามารถตัดหรือย่อได้ แต่โดยรวมคือไม่เสียดายเวลานะ แต่ถ้าเคยอ่าน Thinking มาแล้วจะคิดว่ามีหลายบทค่อนข้างซ้ำกับ Noise อยู่เหมือนกัน ยกเว้นการเปิดเรื่องและบทสรุป แล้วก็เคสอย่างที่ท่านคิดไว้เลย

Gladwell นี่ไม่เคยอ่าน Talking to Strangers แฮะ แต่เคยอ่านเล่มอื่น รู้สึกไม่ใช่สไตล์เท่าไหร่เลย