กำลังคิดอยู่
คิดไปถึงเรื่องวางแผนทางการเงินละ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง

ผมครับ

เหตุผลคือไม่อยากผูกมัดหรือมีบ่วงคล้องคอครับ

มีเมียครับ แต่ไม่อยากมีลูกเลย ผู้หญิงก็อยากมีจังเลย
อธิบายไปก็ดูจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

me/

อย่างแรกคือไม่ชอบเด็ก เด็กเล็ก ๆ ตั้งแต่แรกเกิด - วัยประถมปลาย
พวกเด็กที่แบบจู่ ๆ ก็งอแงพูดไม่ฟัง คิดว่าเป็นมลพิษทางเสียงมาก

กับมีครั้งนึง เวลา 7 โมงเช้า ต้องไปบ้านเพื่อนเพื่อเอาเอกสารกับสำเนาบัตร
ในใจเราก็คิดว่ารีบทำรีบเสร็จ กลับมาดริปกาแฟกินกับขนมอะไรดี
ดูซีรียส์ครึ่งตอนที่เหลือจากเมื่อคืน เก้าโมงเช้าค่อยเริ่มทำงานก็ได้

แต่บ้านเพื่อน 7 โมงเช้าวุ่นวายมาก ต้องเตรียมตัวลูก 2 คนวัยอนุบาล
ป้อนเข้า แต่งตัวลูก ตรวจการบ้าน จัดกระเป๋า
ตัวมันเองกับเมียก็วุ่นวายไม่แพ้กัน กินข้าวแบบลวก ๆ ต้องรีบไปส่งเมีย แล้วรีบไปส่งลูก
เราก็นั่งดู นั่งสังเกตไป ภาวนาว่าลูกเมิงอย่างอแงนะ งอแงแล้วพ่อเมิงจะลำบากอีก 55+

เห็นภาพนั้นเราแบบ โถว .. ชีวิตครอบครัวมันลำบากขนาดนี้เลยเหรอ โดยเฉพาะหัวหน้าครอบครัว
อันนี้ครอบครัวมีฐานะกลาง ๆ แล้วครอบครัวขัดสนจะขนาดไหน
ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบความยุ่งยาก ขออยู่ตัวคนเดียว รักษาความสบายทุกวันไปแบบนี้ดีกว่า

อกหักมา หลายครั้ง 3 ครั้งที่เป๋ที่สุด เหตุผลคือ ผมดูไม่มีอนาคต(ทั้ง3ครั้งเค้าไม่ได้พูดตรง ๆ แต่ก้เรื่องเงิน ฐานะแหละ)

เลยคิดว่าถ้ามีบ้านรถ แล้วค่อยคิดจะมีแฟนอีกที ซึ่ง หนทางไม่สว่างเลย5555

แต่ก่อนอยากมีลูกมากๆๆๆๆ แต่ณ ปัจจุบัน สถานการณ์แบบนี้
ถ้ามีลูก ลูกมันคงด่าให้กูเกิดมาในยุคแบบนี้อ่ะหรอ พ่องงงงงงง

ตั้งแต่แฟนผมเสีย ผมคิดว่าจะโสดตลอดไปครับ

ความรู้สึกผมคือไม่อยากผูกมัดหรือต้องคอยเป็นห่วงชีวิตใครครับ
ตอนนี้มีห่วงมีแค่พ่อแม่พี่น้อง ถ้ามีครอบครัวก็จะมีห่วงเพิ่มซึ่งไม่อยากมีเพิ่มครับ
ขอมีความสุขด้วยการอยู่คนเดียวนี่แหละ เข้าใจว่าความรักมันสวยงามแต่ก็มาพร้อมอีกหนึ่งคนที่เราต้องห่วงใย

ผมครับ ผมไม่อยากรับผิดชอบใคร ไม่อยากมีห่วง เวลามีแฟนผมชอบคิดเยอะอะ แบบว่าวันนี้เค้าจะเป็นไงบ้าง ที่ทำงานจะอยู่ดีมั้ย เวลาเค้าไม่สบายผมก็คิดมากคิดเยอะ กลายเป็นมีเรื่องเครียดๆของอีกคนเข้ามาในชีวิต คือตอนมีความสุขมันก็มีเยอะนะ แต่ถ้าต้องแลกกับการเจอเรื่องทุกข์ด้วย ขอไม่เอาดีกว่า อีกอย่างผมรู้สึกมานานแล้วว่าชีวิตโสดมันสบายใจกว่าถึงจะอยากมีแฟนบางเวลาก็เถอะ ล่าสุดผมก็มีคุยๆอยู่ พอคุยได้ซักพักเริ่ม ขก.ตอบ เริ่มรู้สึกไม่ส่วนตัวละ สุดท้ายกลายเป็นดองแชท ผญ เค้าก็เลยไม่คุยเหมือนกัน555 สำหรับผมการโสดมันอิสระมาก เราได้ทำสิ่งที่เราอยากทำ อยากกิน อยากไป อยากซื้อ โดยที่ไม่ต้องแคร์ใคร และไม่ต้องคิดถึงใคร คิดถึงแค่พ่อแม่พอ

ไม่ได้ตั้งใจจะโสดตลอดชีวิตขนาดนั้นหรอก
แต่แค่รู้สึกว่า ผมยังมองไม่เห็นภาพชีวิตที่จะมีใครซักคนอยู่ข้างๆเลย ก็คือ เดาได้อยู่ละว่าสไตล์ตัวเองจีบใครเขาก็ไม่เอาแน่ๆ

และอีกอย่าง ผมวางแผนที่จะใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาตั้งแต่แรกๆอยู่ละ

ถ้าถามความตั้งใจก็ใช่ แต่อนาคตจะทำได้ไหม จะเปลีย่นความคิดไหมก็อีกเรื่อง

เหตุเพราะสถานการณ์ส่วนตัวและบ้างเมือง

ส่วนตัวเป็นคนคิดเยอะคิดมาก

แค่คิดขึ้นมาว่าถ้ามีลูกเมีย แล้วเราตายห่าก่อนเป็นคนแรกลูกเมียจะอยู่ยังไง

ในสภาพสังคมแบบนี้ ก็เลยจบแค่ตรงนั้นเลย

สมมุติว่าข้ามการคิดแบบข้างบนมาได้

ก็คิดว่าตัวเองจะมีปัญญาดูแลลูกเมียได้ดีแค่ไหน ที่คิดว่าเท่านี้ก็พอลูกเมียคงโอเค

ความจริงแล้วเค้าโอเครึเปล่า ถ้าคิดว่าดีแล้วแต่จริงๆดีไม่พอจะทำยังไง

บลาๆ เย้อะเลย คิดเล่นๆคิดอะไรในแง่ร้ายเนี่ย ถนัด

ไม่ได้ตั้งใจ แต่คิดว่าคงไม่รอด

ผมไม่ถึงกะตั้งใจนะ แต่คิดว่ามีก็ได้ไม่มีก็ได้ มีก็มีข้อดีเยอะมากๆแต่ไม่มีก็ไม่เป็นไร

ไม่ได้ผิดกั้นนะจะเกิดก็เกิดตามความรู้สึก แต่ถ้าไม่มีแฟน อายุ30กว่าๆมั่นคงแล้วจะadoptเด็ก

ผมโคตรอยากมี ลูกเลยแต่ก่อน อยากมีคนสืบสกุล เมื่อเราตายไปยังมีคนสืบทอดผมคิดแบบนี้นะ ผมพลาดการมีลูก มาสองครั้ง ครั้งแรก ตอนมหาลัย แฟนเก่าตั้งท้อง 3 เดือน ถึงแม้จะเรียนอยู่แต่ผมก็อยากรับผิดชอบ แต่แฟนไม่เอาสรุปทำแท้ง ซึ่งเป็นตราบาปผมตลอดชีวิต ครั้งทีสอง แฟนเก่า คนละคนกับ ครั้งแรก ตั้งท้องดีใจมาก สรุปท้องนอกมดลูก เด็กหลุด หลังจากนั้น กรรมซัด ผมเกิดอุบัติเหตุกลายเป็นคนกึ่งพิการ หลังจากนั้นที่ผมหวังไว้ ก็คงมีไม่ได้อีก ตอนนี่เลยปลง และคิดว่าดีแล้ว หากมีลูกอยู่ยุคนี้ลำบากจะตาย สุดท้ายอยู่โสดไปจบๆ 55+

ไม่ได้ตั้งใจ แต่มันหาไม่ได้

ไม่ได้ตั้งใจโสด
แต่เพราะหาแฟนไม่ได้ ไม่มีใครเอา

พอเลิกกับแฟนที่คบมานาน มันเลยกลัวการต้องใช้ชีวิตกับใครคนใหม่ กลัวเค้าไม่โอเคกับเรา กลัวไปหมด