ปัจจุบัน ผมอายุ29 คนนี้ เป็นคนแรกที่ใช้ชีวิตยุด้วยกันครับ อขาทำร้ายผมด้วยการ มีอีกคนมาสัก 1-2 ปีประมาณนี้ ผช อีกคน เขา ช่วยเหลือเรื่องเงินเธอได้ ส่วนผมหาเช้ากินค่ำ

โคตรเข้าใจฟิลด์ ผมก็ผ่านความรู้สึกนี้ตอนเลิกกับแฟนเก่าที่คบมา10ปี แรกๆก็แย่หน่อย แต่สุดท้ายก็่ผ่านมาได้จริงๆ

สุดท้ายแล้วมันจะผ่านไปครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

อาจจะมีหลายๆคนบอกเวลาจะเยียวทุกสิ่ง แต่บางครั้งก็ไม่จริงครับ

สำหรับผมบางทีการลืมอาจจะไม่ใช่คำตอบเพราะ เราคงลืมคนที่เราใช้ชีวิตด้วยมาหลายๆปีได้ยากครับ

ไปที่ไหนก็จะนึกถึงแต่เค้าทุกๆที่ทุกๆกิจกรรมมีเค้าอยู่ตลอด ทำให้เราทำใจลืมยากครับ

ทางออกสำหรับผมคือการเข้าใจและยอมรับว่าเค้าได้จากไปแล้ว เค้าไม่รักเราแล้ว

เค้ายังอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ แค่อยู่ในส่วนที่เราจัดไว้ให้ ให้เค้าไม่มาทำร้ายปัจจุบันและอนาคตเราอีก

สู้ๆ ครับ เศร้าให้เต็มที่ ร้องไห้ให้เต็มที่ ให้ความรู้สึกมันเจอกับความเจ็บปวดให้เต็มที่ แล้วเราจะเข้าใจว่าความเสียใจมันเป็นแบบไหน

เรียนรู้จากมันให้พอ ถึงเวลาเราจะก้าวต่อไปอย่างเข้าใจครับ

เดี๋ยวก็ชินครับ มันผ่านไปแล้ว คิดถึงอนาคต ส่วนอดีตก็คิดถึงแต่เรื่องดีๆก็พอครับ
ถ้าไม่ไหวก็ออกไปหาอะไรทำข้างนอกครับ ถ้านอนไม่หลับก็กินเบียร์แล้วก็นอนครับ ผมเคยใช้

อย่าทำตัวให้ว่าง อย่าอยู่คนเดียว อย่าฟังเพลงเศร้า หากิจกรรมอะไรทำครับ เดี๋ยวก็ผ่านไปได้ ยากหน่อย แต่ได้แน่นอนครับ

อย่าไปแคร์มันครับ มันไม่ได้เลี้ยงเรามา

ขออภัย ที่จ่ายยาแรง