แม่ผมไม่ได้บังคับครับ แล้วผมก็ไม่คิดจะบวชด้วยเพราะไม่ได้นับถือ แถมแอนตี้ด้วยซ้ำ

แกเกลียดพระพอ ๆ กับผมอะ

เมษาที่ผ่านมาบวชไปน่าจะ11วัน พ่อแม่แย็บๆหลายรอบแต่ไม่ได้คิดจะบวชอะไร พอดีช่วงเมษาที่ผ่านมางานโคตะระเยอะ โคตรเครียด เลยขอลาบวชแม่งเลย

ปล.กลับมาไม่มีใครทำให้สักคน+งานเพิ่มอีกกองเต็มโต้ะ

ที่บ้านผู้ชายรุ่นลูก(รุ่นตัวเอง)ไม่มีใครบวชซักคน

ยุคสมัยเปลี่ยน อะไรๆก็เปลี่ยน ยิ่งคนรุ่นใหม่นับถือศาสนาน้อยลง

คนบวชจริงๆยิ่งน้อย ที่บวชกันส่วนใหญ่ก็หาข้าวกินฟรีเด๊วนี้

เคยโดนขอร้องให้บวชอยู่แต่ผมไม่บวช

เรื่องบวชผมมองว่าแล้วแต่บุคคลนะ ถ้าบวชเพราะโดนบังคับอันนี้ก็ไม่แนะนำ
แต่ถ้าไม่ติดขัดอะไร อยากลองศึกษาชีวิตสมณเพศ ลองดูก็ไม่เสียหายครับ
ส่วนตัวผมบวช 1 เดือนตอนเรียนจบ ใจอยากบวชอยู่แล้วเลยจัดเลยก่อนทำงาน
สิ่งที่ได้ตั้งแต่ต้นไม่นับเกาะชายผ้าเหลืองคือ ความสุขของพ่อแม่ ความตื่นเต้นของแก
ผมว่าความสุขความอิ่มเอมใจตรงนั้น สำหรับแกคือสวรรค์แล้ว ยิ่งได้รวมญาติกัน
มองว่าไม่ได้แย่เท่าไรครับการบวช ข้อเสียคือหิวจัดๆช่วงแรกๆหลังเพล 55+

ผมแค่บอกว่าขึ้นทำไมสวรรค์ ลงนรกดีกว่าเพื่อนเยอะ แล้วก็เลยไม่มีใครพูดเรื่องให้บวชมาจนทุกวันนี้

ของผมถือว่าใจแข็งมากและตัดสินใจถูกที่ไม่ได้บวชให้กับพ่อตัวเองในงานศพเมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว ถึงจะโดนเหล่าบรรดาพี่ๆ ด่าแหลก แล้วก็มารู้วีรกรรมของพ่อตัวเองทีหลัง ผิดสัญญากับแม่ไปหลายๆ อย่าง รายละเอียดเยอะ จะหาว่าผมเนรคุณก็ได้นะ แต่เป็นพ่อที่ไม่สนับสนุนลูกและหูเบาตอนยังมีชีวิตอยู่ เชื่อคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง (เล่าไปเดี๋ยวยาว)

ส่วนแม่ ก็ไม่บวชให้เช่นกัน แถมแม่ไม่ต้องการด้วย ทุกวันนี้ช่วยดูแลเอาใจใส่ ปรนนิบัติและตอบแทนบุญคุณเท่าที่จะทำได้ ช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในบ้าน บางวันก็ให้ของขวัญและพาไปเลี้ยงข้าว แบบทุกวันนี้ก็มีความสุขอยู่แล้ว

ผมบวชครับ แต่บวชวัดป่าไกลๆแบบเงียบๆมีเฉพาะญาติไม่กี่คน ตามใจแม่ด้วยแหละ แต่แม่ไม่ได้บังคับนะ แม่มีความสุขเราก็มีด้วย ลูกเพื่อนแม่บางคนบวชทีแทบปิดเมืองจัดงานยิ่งใหญ่ แต่ก็นะแล้วแต่ความสุขความชอบแต่ละคน

ผมเคยคิดที่จะไม่บวชนะ แต่พอลองไปบวชดูมันได้อะไรมากกว่าที่คิดเยอะนะ มันทำให้ผมศรัทธาและรู้ว่าที่ผมรู้มาตั้งแต่เด็กๆนี่กูโดนหลอกมาเยอะเลยนี่หว่า ศาสนาพุทธจริงแล้วคือเรื่องง่ายๆใกล้ๆตัวเราเลย แล้วไม่มีอะที่เป็นพิธีรีตองอะไรมากมายด้วย และสุดท้ายเข้าใจมากขึ้นว่าทำไมถึงมีพระที่ไม่ดีเยอะกว่าพระดีๆ เพราะพอคนไหนไม่ดีบ้าๆบอๆไม่เอาไหน วันๆไม่ทำงานการก็ผลักดันมาบวชพระแล้วก็บอกให้บวชนานๆอย่าสึกมานะ บวชยาวๆไปเลย พอคนดีๆมาบวชทำดีๆ พ่อแม่ญาติพี่น้องมาตามให้ลาสิกขาหมด แล้วมันจะเหลือพระดีๆให้เราได้กราบไหว้บ้างไหม

บ้านผมก็เฉย ๆ แต่รู้แหละว่ายายตาอยากเห็นตามประสาคนแก่ สุดท้ายทันเห็นหมดยกเว้นตา

บอกพ่อกับแม่ไปสิว่าสวรรค์ไม่มีจริง

แม่ผมก็มาแกมๆบังคับเหมือนกัน เห็นแกทำที่มันคล้ายๆเหรียญโปรยทานอะที่ต้องตัดริบบิ้นซะเยอะเลย

ทั้งๆที่ผมก็พูดมาตลอดว่าจะไม่บวช เพราะไม่รู้บวชไปได้อะไรตั้งแต่ขึ้นมัธยมมาเริ่มรู้สึกต่อต้านกับพระพุทธศาสนามาก จากที่คนไปบูชาวัตถุ ขอหวย พระปลอม แก๊งหลอกทำบุญ ต่างๆนาๆจนหมดความเลื่อมใส แถมพวกคนเข้าวัดบ่อยๆทำบุญบ่อยๆนี่ผมว่าเผลอๆสติหลุดง่ายกว่าคนไม่ได้เข้าวัดอีก ก็เลยไม่รู้ว่าสุดท้ายเข้าไปกันทำไมในเมื่อเข้าไปก็ได้แค่ความสบายใจแปปเดียวว่ามาทำบุญสะสมไว้ขึ้นสวรรค์ สะสมไว้ใช้ชาติหน้า แต่ชาตินี้ออกจากวัดมาก็ทำตัวเหมือนเดิม อารมณ์ร้อน ใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง แล้วพอเราไม่เชื่อเรื่องทำบุญก็หาเรื่องด่าอีก

ทุกวันนี้ยังแอบคิดอยู่ว่าจะไปเปลี่ยนเป็นนับถือศาสนาคริสต์ละจะได้จบๆกันไป ส่วนตัวผมยังคิดว่าเลื่อมใสคริสต์มากกว่าด้วยซ้ำมั้งตอนนี้

ที่บ้านขอให้ไม่บวช ให้ไปทำงาน

นี่ทะเลาะกันเรื่องนี้เลยนะ อยากบวช แต่ขอไม่ให้บวชเนี่ย

คือเข้าใจว่าอยากจะจัดงานใหญ่ อยากเชิญคนนู้นคนนี้มา แล้วมันได้ไหมล่ะ ขนาดงานเล็กๆยังเป็นคลัสเตอร์เลย ตอนบวชต้องขอประธาน ต้องขอกำนันผู้ใหญ่บ้านเหรอ แค่พ่อแม่ก็บวชได้แล้ว แต่ไม่มีใครคิดแบบนี้ไง ผมบวชแล้วมีแต่คนร้อน หาว่าบวชแล้วได้บาปอีก อะไรกันวะ ทดแทนคุณพ่อแม่ ฝึกสมาธิ อยากทำหน้าที่ที่ติดค้างในใจให้มันจบ คนตายแล้วก็ตายไปนะ คนเป็นนี่แหละจะเสียใจที่ไม่ได้ทำ

แล้วอีกกี่ปีจะได้บวชล่ะครับ ไม่มีใครคิดถึงคนบวชเลย นี่ก็ว่าจะไม่บวชแล้วแหละ บอกแล้วนะว่าถ้าไม่ได้บวชตอนนี้ก็จะไม่กลับมาแล้วนะ จริงๆใจผมคือหมดแล้วอ่ะ คงไม่กลับมาบวชอีกต่อไปแล้วแหละ

พ่อแม่ผมไม่ได้บอกขนาดนี้นะ แกบอกว่าเรื่องนี้แล้วแต่เอ็งเลย จนวันนึงที่ถึงเวลาพอเหมาะพอเจาะ ผมก็ไปยอกแกว่า จะบวชนะ สัก 15 วัน แกก็ว่า เออๆ เอาดิ่ จัดมันเลยกลางพรรษา สึกกลางพรรษา