ผมมองว่าเปลี่ยนโค้ชมันไม่ใช่คำตอบ จะนิชิโนะ จะซิโก้ จะเป็ปหรือคล๊อป
ผมให้เต็มที่ก็แค่รอบ 12 ทีมสุดท้าย

ขอมุ่งเป้าไปเต็มๆที่คุณพี่สมยศและสมาคมเลยแล้วกัน
ผมว่ามันต้องปรับเน้นๆตรงโครงสร้างการพัฒนานักเตะ ถ้านักเตะเก่งจริงๆ บอลโลกก็อยู่ไม่ไกลหรอก
แต่ตอนนี้นักเตะเรายังไม่ใช่อะ ความแข็งยังไม่ได้ (เบียดชาวบ้านยังไม่เข้า)
ความฟิตไม่ถึง (วิ่งเพลส วิ่งหาช่องนี่ไม่เอาเลย) เต็มที่ 60 นาทีก็หมดแล้ว

ผมอยากเห็นนักเตะทีมชาติแบบ เจ อุ้ม มุ้ย ธนวัฒน์ เยอะๆ ทำยังไงถึงจะได้เห็น
ถ้าให้เพ้อฝันหน่อยอยากเห็นแบบ ซอน เฮืองมิน ปาร์ค จีซอง ในทีมชาติเราสักที

1. ส่งออกเด็กไทยไปต่างแดนเยอะๆ แบบพวกญี่ปุ่น เกาหลี
ถ้าเด็กไทยยังอ่อนจนไปต่างแดนไม่ได้อีก งั้นไปข้อ 2

2. พัฒนา Academy ให้เป็นในแนวทางเดียวกันทั้งประเทศ คล้ายๆแบบเยอรมัน
เน้นไปเลย เวทเทรนนิ่ง ปรับสไตล์การเล่นเป็น Pass and Move ให้หมด
สรีระคนไทยมันคงต้องเล่นแบบนี้เท่านั้นละ
ตอนนี้ผมหวังกับอคาเดมี่บุรีรัมย์ไว้มากๆ รบกวนคุณเนวินด้วยนะครับ

3. ปั้นโค้ชไทยให้ได้มาตรฐานแบบโค้ชชาวเยอรมัน
ทุกวันนี้นึกถึงโค้ชฟุตบอลเทพๆ เยอรมันคือชื่อแรกๆเลย คล็อป ทูเคิล ฟลิค นาเกลมัน
ถ้าใครฟังอังกฤษออก ลองดูคลิปนี้เอา



4. เห็นหลายๆคนเถียงกันแต่เรื่องนี้ ผมใส่มาด้วยเลยละกัน "โค้ชทีมชาติ"
จ้างมาดีๆ รีดศักยภาพนักเตะเก่งๆ เผื่อได้ไปบอลโลก เรียกซิโก้กลับมาสะ


ชาตินี้ ผมอยากเห็นบอลไทยไปบอลโลกสักครั้ง ผมคงได้ตายตาหลับจริงๆ
คุณว่าต้องทำยังไงบ้างทีมชาติไทยถึงได้ไปบอลโลก ไล่มาเป็นสเต็ปๆให้ผมดูเลยก็ได้ครับ

ควรเซตวาระแห่งชาติของฟุตบอลเลยว่า
เราในฐานะ ทีมจากอาเซียน ที่ร่างกายเราสู้ อาหรับ หรือ ท้อปเอเชียอย่าง เกาหลี ญี่ปุ่นไม่ได้ ไม่พูดถึงระบบการเล่นด้วยนะ
เราจะเล่นฟุตบอลแบบไหน เพื่อจะไปบอลโลก

เราอยากเล่นแบบ เกาหลี ญี่ปุ่น เยอรมัน อังกฤษ สเปน บลาๆ เลือกเอา

ญี่ปุ่นตอนที่เค้ายังไม่เคยไปเค้าก็เซตแบบนี้ เค้าไม่ได้เซตว่าเค้าจะครองเอเชียก่อนอะไรแบบนั้นนะ พอเลือกได้แล้วก็ต้องตั้งเป้าไปทางนั้นทั้งกระบวนเลย ตั้งเป้าเป็นตัวเลขระยะเวลาออกมา แล้วบอกเลย ไมล์สโตนเค้ากินเวลานานมากนะกว่าเค้าจะไปบอลโลกสม่ำเสมอ


กลับมาที่ไทย ที่เห็นๆแน่ๆแล้วคือบอลระบบ อย่างติกิตาก้า เวิร์ค!จริงๆ กลับมายิ่งใหญ่ในอาเซียนได้ บอลสวยงาม เชียร์สนุกสุดๆ แต่ปัญหาคือเกมส์รับรั่วมากเมื่อเจอบอลอีกระดับ และ พอเจอฟุตบอลอีกระดับ ร่างกายเราสู้เค้าไม่ได้ คือยิ่งเล่นยิ่งยุบ

พอเห็นแบบนั้นจริงๆ การเอาโค้ชระดับเอเชีย มาทำระบบให้อาเซียนไม่ใช่การตัดสินใจที่แย่เท่าไหร่ เพราะถ้าย้อนไปตอนเค้าเริ่มมันไม่ต่างจากเรามากและการเล่นบอล สั้นชิ่งเร็วแม่นยำ ใช่ทักษะการครองบอลเฉพาะการเอาตัวรอดไม่ใช้พร่ำเพรื่อ แล้วใช้ระบบการเล่นมาช่วยทดแทนจุดอ่อนเรื่องร่างกายก็ดูเป็นเรื่องที่ดีมาก

แต่ทำไมเราไม่เวิร์คแบบเค้า เคยพิมพ์แล้วอยากพิมพ์อีก
1. ร่างกาย > จะเล่นแบบไหน เบสิคร่างกายต้องได้ตามพื้นฐานขั้นต่ำของเค้าก่อน ย้ำตลอด
จะเอาคล็อปมาคุมแต่ร่างกายไม่ได้ ก็ไม่สำเร็จ ก็มันวิ่งไม่ไหวอะ

เราพราวเกินว่า ลีคเราดีระดับท้อปอาเซียน แต่เอาจริงๆ ร่างกายเรายังไม่ถึงขั้นนั้น
บอลไทยวิ่งต่อเกมส์ เฉลี่ย 7กิโล(ไม่รู้ตอนนี้เพิ่มยังแต่คิดว่าขึ้นก็ไม่มาก) ญี่ปุ่นเฉลี่ย 10กิโล เจเคยวิ่งระดับ 11กิโล คนที่เยอะสุดๆของญี่ปุ่น 14กิโลต่อเกมส์ แต่จะบอกว่าร่างกายเรากากกว่าเพราะฟิตเนสเราไม่ดี อาจจะไม่ใช่ เพราะระบบฟิตเนสเราพัฒนาแล้วเหมือนกัน

ถ้าให้ผมวิเคราะห์ ผมคิดว่า มันอยู่ที่ระบบการเล่นในลีคมากกว่าที่ไม่ได้เน้นการเคลื่อนที่เยอะขนาดนั้น เพราะระบบไม่ได้ต้องการการเคลื่อนที่เยอะ นักเตะก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งระยะต่อเกมส์เยอะ แต่ถ้าทีมชาติอยากวางโครงสร้างให้เคลื่อนที่เยอะ นักเตะก็ไม่สามารถตอบโจทย์นั้นได้ มันต้องมาวางโครงกันใหม่


ดูเวียดนาม ก่อนโค้ชปาร์ค เค้าก็ใช้โค้ชญี่ปุ่น พอโค้ชปาร์คมา เค้าก็มาปรับฟิตเนสใหม่เน้นมากๆกับเรื่องร่างกาย เราแซวบอลเวียดนามยุคโค้ชปาร์คว่าเป็นบอลวิ่งควาย รับเหนียว บอลโยนๆให้กองหน้าพัก แล้วเราก็พราวว่าเรา(เคย)เล่นบอลสวยกว่า น่าดูกว่า ถึงจุดนึงร่างกายเวียดนามดีกว่าเรา ผลงานเค้าเสถียรกว่าเราเค้าก็ปรับระบบได้เยอะ เพราะฐานมันดี

แต่เรา เปลี่ยนจากติกิตาก้าบอลบุก มาเป็นยาเรวัชบอลอุด คือระบบเหมือนเปลี่ยนไปเลย ไม่ได้ต่อยอดใดๆ พอบอลยาเรวัชไม่เวิร์คก็สลับโค้ชไทยมาคั่นไปชั่วคร่าว แล้วก็มาเลือกโค้ชญี่ปุ่น จริงๆต้องบอกว่าช่องว่างนั้น ระบบโดยรวมเราไม่ได้พัฒนาอะไรเลย มีแต่ individual ที่นักเตะเราไปสำเร็จที่เจลีค ที่ดูเหมือนนักเตะเราพัฒนา แต่มันก็เฉพาะบุคคล

ดูอินโด เลือกเกาหลีเหมือนกัน มาถึงคนเก่าแก่โดนโละหมดเหลือ 1-2คนเองมั้ง ที่เหลือคือมาปั้นบอลเด็กลุยบอลโลกเลย คือแผนเค้าไกลมาก มาถึง โค้ชเกาหลีเค้าเซตระบบ สร้างแผนการฝึก***เฉพาะบุคคล*** แล้วก็พาเด็กเค้าไปทัวร์ยุโรปมา ผมพูดเหมือนเดิม เด็กอินโดกำลังเข้าใจระบบโค้ชคนนี้ และถ้าเมื่อไหร่ ร่างกายเค้าตอบโจทย์โค้ช อินโดจะน่ากลัว

มาเล ไม่มีอะไรใช้โค้ชชาติตัวเอง ไม่ได้ตามการพัฒนาระบบเค้ามาก แต่เค้ามีข้อดีกว่าเราตรงที่เค้าโอนสัญชาติง่ายและเค้าทำแบบนี้มาหาความสำเร็จนานแล้ว ซึ่งผลงานครั้งนี้ก็ไม่ดี แต่เราห่วยกว่า

UAE อันนี้ เค้ามาตรฐานดีกว่าเราอยู่แล้ว เค้าแพ้เราไป เค้าไปเอาตัวนอกมาสามตัว โหดทั้งนั้น ยกระดับทันที ร่างกายเค้าแค่100% เทียบ100% กับเราเค้าดีกว่าอยู่แล้ว

ส่วนไทยไม่มีอะไรเลย ตั้งแต่โน๊ะมา ผมยังไม่เห็นแผนพัฒนาเบสิคร่างกายเลย และเอาจริงๆคือไม่มีช่วงให้ทำด้วยซ้ำ รับงานโคตรเผือกร้อน เทียบเวลาที่ได้กับซิโก้ เทียบกันไม่ได้เลย

จบเรื่องร่างกาย

2.ระบบการเล่น ถ้าจะเล่นแบบญี่ปุ่นบอกเลยต้องใช้เวลาอีกนาน กว่านักเตะจะเข้าใจฝังไปในหัว
เพราะอะไร เพราะลีคเราไม่ได้เล่นแบบนี้ นักเตะก็จะชินกับลีคมากกว่า(เล่นทั้งปี) พูดเหมือนเดิมญี่ปุ่นช่วงแรกๆแผนก่อนจะไปบอลโลก ทั้งลีคจะเล่นคล้ายๆกัน ทีมไหนเล่นไม่ตอบโจทย์ทีมชาติ นักเตะทีมนั้นก็จะมีโอกาสติดทีมชาติน้อย
ของเราไม่ได้เป็นแบบนั้น แล้วบอลระบบ มันมี Group tactic , มีCombination play ทั้งการรุกและรับ คือมันต้องสอนให้ร่างกายตอบสนองแบบอัตโนมัติให้ได้ ถ้าลีคไม่เสริมทีมชาติ ก็ต้อง ใช้ระบบเก็บตัวนานๆ แบบเวียดนาม อินโด เอาจริงๆถ้าเราเลือกบอลเกาหลี โค้ชที่มาเค้าอาจจะอัดร่างกายเป็นหลักเหมือนเวียดนามก่อนก็เป็นได้ แล้วระบบในการเล่นก็ไปใช้ระบบที่ซับซ้อนน้อยกว่า มันก็จะลดงานไปขานึง



3.โค้ช ความผิดพลาดของโค้ชมีส่วนเยอะพอสมควร การที่เค้าไม่เคยออกมาทำงานต่างประเทศ และ มาทำงานต่างประเทศครั้งแรกก็ไม่เอาอะไรมาเลย พูดเหมือนเดิม แกจะคิดว่าแกเป็นเซนเซย์มาโปรดทีมระดับอาเซียนให้พัฒนา แกคิดได้นะ แต่สุดท้ายผลงานมันบอกว่าไม่เวิร์ค ย้อนกลับไปเวียดนาม อินโด โค้ชมาทั้งทีมแบบจัดเต็ม ผมมีความรุ้สึกว่าเรา ทำอะไรแปลกๆกว่าที่ควรจะทำ ไม่ว่าจะความพราวว่าเราดีเราเก่ง หรือ อีโก้ของโค้ชที่จ้างมา เหมือนมันทำให้เราเดินผิดทางยังไงไม่รู้
เรื่องทีมงานจบไป

เรื่องการจัดตัว อันนี้ นิชิโน๊ะยอมรับเองหลังจากแพ้มาเลย์ ความผิดอยู่ที่การจัดตัว และ เลือกตัว เพราะแกจัดแปลกจริงๆ ไม่ว่าจะเหตุผลมาจากอะไร มันมีการจัดตัวแปลกทุกเกมส์เลย

เรื่องการโค้ชชิ่งภาคสนาม ตอนแรกผมคาดหวังว่า ระยะเวลาจากนัด UAE มาเจอมาเล เรามีเวลาค่อนข้างเยอะ
ผมคาดหวังการเห็น รูปแบบการเล่นที่ น่าสนใจ และ ตื่นตาตื่นใจ จากโค้ช ถึงร่างกายจะไม่ตอบสนองระบบไม่เป็นไร ขอให้เห็นว่าจะเล่นแบบไหน แต่สุดท้ายเอาจริงๆในเกมส์มาเลย์ ผมเห็นเพลย์ที่สวยๆ ราวๆ 3 เพลย์ ซึ่งผิดคาด และ ผิดหวังมาก ผมเลยไม่รุ้ว่า เค้าโค้ชชิ่งภาคสนามกันยังไง มันต้องมีอะไรผิดปกติในการโค้ชชิ่งภาคสนามด้วยแน่ๆ ถ้าไม่ปรับตรงนี้ผลงานไม่น่าจะดี

ข้อ 3 นี้ ข้อเสนอคือ ไปจ้างทีมงานชุดเต็มมาเถอะ เอาล่ามดีๆมาด้วย ทำแบบชาวบ้านเค้าอ่ะ ออกระบบเสริมสมรรถภาพ รายตัวไปเลย แล้ว โค้ชชิงระบบก็หาทางแก้ให้ได้ เหมือนระบบการเล่นมันยังไม่ใช่สิ่งที่เห็นเหมือนตอน U23 เลยอะ เกิดอะไรขึ้นไม่รู้



สุดท้ายนะในมุมผม เราอยากพัฒนานะ แต่เรายังไม่ตอบโจทย์ที่เราตั้งไว้ซักกะข้อเลย อยากเล่นแบบญี่ปุ่น แต่ไม่ว่าทางร่างกาย และ ความเข้าใจระบบ "ไม่มี" เพราะงั้นมีสองทางตอนนี้
เลิกใช้บอลญี่ปุ่น แล้วไปหาใหม่ หรือ จะวางโครงสร้างให้ตอบโจทย์บอลญี่ปุ่น ส่วนตัวไม่มีปัญหาเลยอยากจะเลือกอะไรก็เลือกไป รอเชียร์

คือถ้าจะเอาระบบเดียวกันต้องทำเป็นวาระเเห่งชาติครับ ส่วนงานโค้ชต้องสร้างศูนย์การเรียนรู้ขึ้นพื้นฐานก่อน เเล้วค่อยให้ทุนโค้ชไปเรียนเพิ่ม มีข้อกำหนดว่าต้องกลับมาคุมทีมในไทยด้วยแผนนี้กี่ปีก็ว่าไป /////หากฏแบบเข้มงวดมาใส่ให้ทีมทุกดิวิชั่นเช่น ถ้าคุณจะมีทีมU18 U15 ต้องมีมาตรฐานอะไรบ้างให้พร้อมเพียง มีนักโภชนาการ เด็กได้กินครบไหม เเล้วสโมสรคุณต้องมีโรงเรียนในเครือให้เด็กไว้เรียนด้วย ///ทีมงานระดับสูงในทีมชาติควรจะต้องมีที่ปรึกษา(ต่างชาติพวกDOF)ไว้ ตั้งแต่ตำแหน่งรองจากนายกสมาคมลงมาเลย จะได้รู้ว่าเขาทำงานกันยังไง

ส่วนตัวผมมองว่า อย่างน้อยต้องรักษาสถานะเบอร์ 1 ของอาเซียนให้ได้ก่อนละให้อยู่อย่างถาวรนานที่สุด(แต่ ณ ตอนนี้มันไม่ใช่ละแน่ๆ) เรื่องพัฒนาตั้งแต่ระดับเยาวชนขึ้นมาเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่ละ + ด้วยปัจจัยอื่นๆ ก็เป็นสิ่งที่ต้องวางแผนให้ดี+ลงมือทำกันต่อไป แต่ตามที่ผมว่าอย่างน้อยถ้าเราการันตีสถานะได้ว่าเป็นเบอร์ 1 อาเซียนเนี่ย สมมติวันนึงราชรถมาเกย ฟีฟ่าใช้นโยบายใหม่เพิ่มทีมรอบสุดท้ายเป็น 48 ทีม ใส่โควตาเอื้ออาทรมาให้อาเซียนเน้นๆ 1 ทีมไม่ต้องไปคัดกับทีมแกร่งโซนอื่น เราจะได้ไม่พลาดตกรถไง

เยาวชน กับ หลักการสอนที่ถูกต้อง ซึ่งผมก็ไม่รู้

เอาทักษิณกลับมาบริหารประเทศ พอเรารวยก็เป็นเจ้าภาพ

สรุปสมาคมผิดที่อะไรบ้างครับ

สนับสนุนโค้ชไม่พอ? บริหารไม่โปร่งใส หรือ ไม่สร้างรากฐานให้ฟุตบอล

เท่าที่ผมสมาคมก็สนับสนุนโค้ชเต็มที่แล้วนะ

แล้วที่จะให้พัฒนานั้น พัฒนานี้ เขาก็ทำอยู่ แต่มันก็ต้องใช้เวลารึเปล่าครับ

อันนี้คือเรื่องจริง ผมคิดแบบท่านนี่แหล่ะ ทางเดียวที่ไทยจะไปบอลโลกได้คือเป็นเจ้าภาพ ไม่รู้ว่าก่อนตายจะได้เห็นวันนั้นมั๊ย ขอให้ผมคิดผิดก็แล้วกัน

เราต้องให้ชุดเด็กเราไปบอลโลกก่อนที่จะคิดถึงชุดใหญ่ สมาคมถ้าแค่เอาชุดเด็กไปบอลโลกได้ก็เอามาอวดได้แล้วครับ อย่างเวียตนามยังเข้าใกล้บอลโลกมากกว่าเราอีก u20เขาไปบอลโลกแล้ว พอเด็กพวกนี้โตมาความรู้สึกมันก็คงแบบว่าตอนชุดเด็กเราก็ไปมาแล้วทำไมจะไปไม่ได้อีก ไอคู่แข่งเราก็เคยชนะมันมาแล้วจะไปกลัวอะไร

เรื่องพัฒนาลีค ความโปร่งใส บริหารอะไรอื่นๆให้เป็นมาตรฐานสากล ผมขอชื่นชมนะ แล้วก็มีผลลัพธ์ด้วย

แต่ทีมชาติทำไมผมกลับไม่เห็นพัฒนาการอะไรเลย ผลงานดรอปเกือบทุกชุดด้วย
ถ้าจะบอกว่าเป็นเพราะโค้ช ผมก็เห็นด้วยครับ นิชิโนะไม่เหมาะกับทีมชาติไทย
แต่เรื่องอื่นๆ อย่างเรื่องร่างกายนักเตะนี่ สมาคมควรออกนโยบายอะไรสักอย่างแก่สโมสรได้แล้วนะ
แข่งจริง เบียดชาวบ้านไม่เข้าเลย ผมว่าเราพัฒนาเรื่องนี้ในระยะสั้นๆได้เถอะ
ตัวอย่างง่ายๆก็บาเยิร์น มิวนิก พอกลับมาจากเบรคโควิด หุ่นนักเตะแต่ละคนกลับมาอย่างกะนักมวยปล้ำ
สุดท้ายก็ได้ UCL ซึ่งผมว่าร่างกายนักเตะนี่ก็เป็นอีกปัจจัยให้บาเยิร์นได้แชมป์ปีนั้น

สุดท้ายแล้วอยากรู้ว่าต้องใช้เวลากี่ปี เราเดินทางมาถูกทางจริงๆหรือเปล่า
ถ้าคุณว่าถูกทางแล้วแต่ต้องใช้เวลา ถ้างั้นมีอะไรที่สามารถปรับให้มันดีขึ้นได้อีกไหม

ผมขอตอบตามความเป็นจริงอ้างอิงกับสถานการณ์ปัจจุบันนะครับ
1.ปัจจุบันนักเตะก็เริ่มถูกส่งออกไปค้าแข้งต่างแดนมากขึ้น แต่ก็ต้องยอมรับว่านักเตะที่จะถูกส่งออกก็เป็นตัวหลักของสโมสร ถ้าอยากได้ก็ต้องยื่นข้อเสนอที่สโมสรพอใจอะครับ ไม่ใช่แค่ต่างแดนยื่นมาจะบีบให้ต้นสังกัดปล่อย เพราะมันก็คือธุรกิจอะครับ และสโมสรที่ได้ไปแข่งAFC ก็อยากได้ชุดที่ดีที่สุดไปแข่งรายการสำคัญ เพราะมันส่งผลต่อทั้งสปอนเซอร์ ทั้งผลการแข่งขัน ถ้าอยากได้จริงๆก็ทำตามเงื่อนไขเหมือนเคส ศศลักษณ์กับชุนบุคอะครับ
2.พัฒนาอเคเดมี ผมมองว่าปัจจุบัน

ควรเซตวาระแห่งชาติของฟุตบอลเลยว่า
เราในฐานะ ทีมจากอาเซียน ที่ร่างกายเราสู้ อาหรับ หรือ ท้อปเอเชียอย่าง เกาหลี ญี่ปุ่นไม่ได้ ไม่พูดถึงระบบการเล่นด้วยนะ
เราจะเล่นฟุตบอลแบบไหน เพื่อจะไปบอลโลก

เราอยากเล่นแบบ เกาหลี ญี่ปุ่น เยอรมัน อังกฤษ สเปน บลาๆ เลือกเอา

ญี่ปุ่นตอนที่เค้ายังไม่เคยไปเค้าก็เซตแบบนี้ เค้าไม่ได้เซตว่าเค้าจะครองเอเชียก่อนอะไรแบบนั้นนะ พอเลือกได้แล้วก็ต้องตั้งเป้าไปทางนั้นทั้งกระบวนเลย ตั้งเป้าเป็นตัวเลขระยะเวลาออกมา แล้วบอกเลย ไมล์สโตนเค้ากินเวลานานมากนะกว่าเค้าจะไปบอลโลกสม่ำเสมอ


กลับมาที่ไทย ที่เห็นๆแน่ๆแล้วคือบอลระบบ อย่างติกิตาก้า เวิร์ค!จริงๆ กลับมายิ่งใหญ่ในอาเซียนได้ บอลสวยงาม เชียร์สนุกสุดๆ แต่ปัญหาคือเกมส์รับรั่วมากเมื่อเจอบอลอีกระดับ และ พอเจอฟุตบอลอีกระดับ ร่างกายเราสู้เค้าไม่ได้ คือยิ่งเล่นยิ่งยุบ

พอเห็นแบบนั้นจริงๆ การเอาโค้ชระดับเอเชีย มาทำระบบให้อาเซียนไม่ใช่การตัดสินใจที่แย่เท่าไหร่ เพราะถ้าย้อนไปตอนเค้าเริ่มมันไม่ต่างจากเรามากและการเล่นบอล สั้นชิ่งเร็วแม่นยำ ใช่ทักษะการครองบอลเฉพาะการเอาตัวรอดไม่ใช้พร่ำเพรื่อ แล้วใช้ระบบการเล่นมาช่วยทดแทนจุดอ่อนเรื่องร่างกายก็ดูเป็นเรื่องที่ดีมาก

แต่ทำไมเราไม่เวิร์คแบบเค้า เคยพิมพ์แล้วอยากพิมพ์อีก
1. ร่างกาย > จะเล่นแบบไหน เบสิคร่างกายต้องได้ตามพื้นฐานขั้นต่ำของเค้าก่อน ย้ำตลอด
จะเอาคล็อปมาคุมแต่ร่างกายไม่ได้ ก็ไม่สำเร็จ ก็มันวิ่งไม่ไหวอะ

เราพราวเกินว่า ลีคเราดีระดับท้อปอาเซียน แต่เอาจริงๆ ร่างกายเรายังไม่ถึงขั้นนั้น
บอลไทยวิ่งต่อเกมส์ เฉลี่ย 7กิโล(ไม่รู้ตอนนี้เพิ่มยังแต่คิดว่าขึ้นก็ไม่มาก) ญี่ปุ่นเฉลี่ย 10กิโล เจเคยวิ่งระดับ 11กิโล คนที่เยอะสุดๆของญี่ปุ่น 14กิโลต่อเกมส์ แต่จะบอกว่าร่างกายเรากากกว่าเพราะฟิตเนสเราไม่ดี อาจจะไม่ใช่ เพราะระบบฟิตเนสเราพัฒนาแล้วเหมือนกัน

ถ้าให้ผมวิเคราะห์ ผมคิดว่า มันอยู่ที่ระบบการเล่นในลีคมากกว่าที่ไม่ได้เน้นการเคลื่อนที่เยอะขนาดนั้น เพราะระบบไม่ได้ต้องการการเคลื่อนที่เยอะ นักเตะก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งระยะต่อเกมส์เยอะ แต่ถ้าทีมชาติอยากวางโครงสร้างให้เคลื่อนที่เยอะ นักเตะก็ไม่สามารถตอบโจทย์นั้นได้ มันต้องมาวางโครงกันใหม่


ดูเวียดนาม ก่อนโค้ชปาร์ค เค้าก็ใช้โค้ชญี่ปุ่น พอโค้ชปาร์คมา เค้าก็มาปรับฟิตเนสใหม่เน้นมากๆกับเรื่องร่างกาย เราแซวบอลเวียดนามยุคโค้ชปาร์คว่าเป็นบอลวิ่งควาย รับเหนียว บอลโยนๆให้กองหน้าพัก แล้วเราก็พราวว่าเรา(เคย)เล่นบอลสวยกว่า น่าดูกว่า ถึงจุดนึงร่างกายเวียดนามดีกว่าเรา ผลงานเค้าเสถียรกว่าเราเค้าก็ปรับระบบได้เยอะ เพราะฐานมันดี

แต่เรา เปลี่ยนจากติกิตาก้าบอลบุก มาเป็นยาเรวัชบอลอุด คือระบบเหมือนเปลี่ยนไปเลย ไม่ได้ต่อยอดใดๆ พอบอลยาเรวัชไม่เวิร์คก็สลับโค้ชไทยมาคั่นไปชั่วคร่าว แล้วก็มาเลือกโค้ชญี่ปุ่น จริงๆต้องบอกว่าช่องว่างนั้น ระบบโดยรวมเราไม่ได้พัฒนาอะไรเลย มีแต่ individual ที่นักเตะเราไปสำเร็จที่เจลีค ที่ดูเหมือนนักเตะเราพัฒนา แต่มันก็เฉพาะบุคคล

ดูอินโด เลือกเกาหลีเหมือนกัน มาถึงคนเก่าแก่โดนโละหมดเหลือ 1-2คนเองมั้ง ที่เหลือคือมาปั้นบอลเด็กลุยบอลโลกเลย คือแผนเค้าไกลมาก มาถึง โค้ชเกาหลีเค้าเซตระบบ สร้างแผนการฝึก***เฉพาะบุคคล*** แล้วก็พาเด็กเค้าไปทัวร์ยุโรปมา ผมพูดเหมือนเดิม เด็กอินโดกำลังเข้าใจระบบโค้ชคนนี้ และถ้าเมื่อไหร่ ร่างกายเค้าตอบโจทย์โค้ช อินโดจะน่ากลัว

มาเล ไม่มีอะไรใช้โค้ชชาติตัวเอง ไม่ได้ตามการพัฒนาระบบเค้ามาก แต่เค้ามีข้อดีกว่าเราตรงที่เค้าโอนสัญชาติง่ายและเค้าทำแบบนี้มาหาความสำเร็จนานแล้ว ซึ่งผลงานครั้งนี้ก็ไม่ดี แต่เราห่วยกว่า

UAE อันนี้ เค้ามาตรฐานดีกว่าเราอยู่แล้ว เค้าแพ้เราไป เค้าไปเอาตัวนอกมาสามตัว โหดทั้งนั้น ยกระดับทันที ร่างกายเค้าแค่100% เทียบ100% กับเราเค้าดีกว่าอยู่แล้ว

ส่วนไทยไม่มีอะไรเลย ตั้งแต่โน๊ะมา ผมยังไม่เห็นแผนพัฒนาเบสิคร่างกายเลย และเอาจริงๆคือไม่มีช่วงให้ทำด้วยซ้ำ รับงานโคตรเผือกร้อน เทียบเวลาที่ได้กับซิโก้ เทียบกันไม่ได้เลย

จบเรื่องร่างกาย

2.ระบบการเล่น ถ้าจะเล่นแบบญี่ปุ่นบอกเลยต้องใช้เวลาอีกนาน กว่านักเตะจะเข้าใจฝังไปในหัว
เพราะอะไร เพราะลีคเราไม่ได้เล่นแบบนี้ นักเตะก็จะชินกับลีคมากกว่า(เล่นทั้งปี) พูดเหมือนเดิมญี่ปุ่นช่วงแรกๆแผนก่อนจะไปบอลโลก ทั้งลีคจะเล่นคล้ายๆกัน ทีมไหนเล่นไม่ตอบโจทย์ทีมชาติ นักเตะทีมนั้นก็จะมีโอกาสติดทีมชาติน้อย
ของเราไม่ได้เป็นแบบนั้น แล้วบอลระบบ มันมี Group tactic , มีCombination play ทั้งการรุกและรับ คือมันต้องสอนให้ร่างกายตอบสนองแบบอัตโนมัติให้ได้ ถ้าลีคไม่เสริมทีมชาติ ก็ต้อง ใช้ระบบเก็บตัวนานๆ แบบเวียดนาม อินโด เอาจริงๆถ้าเราเลือกบอลเกาหลี โค้ชที่มาเค้าอาจจะอัดร่างกายเป็นหลักเหมือนเวียดนามก่อนก็เป็นได้ แล้วระบบในการเล่นก็ไปใช้ระบบที่ซับซ้อนน้อยกว่า มันก็จะลดงานไปขานึง



3.โค้ช ความผิดพลาดของโค้ชมีส่วนเยอะพอสมควร การที่เค้าไม่เคยออกมาทำงานต่างประเทศ และ มาทำงานต่างประเทศครั้งแรกก็ไม่เอาอะไรมาเลย พูดเหมือนเดิม แกจะคิดว่าแกเป็นเซนเซย์มาโปรดทีมระดับอาเซียนให้พัฒนา แกคิดได้นะ แต่สุดท้ายผลงานมันบอกว่าไม่เวิร์ค ย้อนกลับไปเวียดนาม อินโด โค้ชมาทั้งทีมแบบจัดเต็ม ผมมีความรุ้สึกว่าเรา ทำอะไรแปลกๆกว่าที่ควรจะทำ ไม่ว่าจะความพราวว่าเราดีเราเก่ง หรือ อีโก้ของโค้ชที่จ้างมา เหมือนมันทำให้เราเดินผิดทางยังไงไม่รู้
เรื่องทีมงานจบไป

เรื่องการจัดตัว อันนี้ นิชิโน๊ะยอมรับเองหลังจากแพ้มาเลย์ ความผิดอยู่ที่การจัดตัว และ เลือกตัว เพราะแกจัดแปลกจริงๆ ไม่ว่าจะเหตุผลมาจากอะไร มันมีการจัดตัวแปลกทุกเกมส์เลย

เรื่องการโค้ชชิ่งภาคสนาม ตอนแรกผมคาดหวังว่า ระยะเวลาจากนัด UAE มาเจอมาเล เรามีเวลาค่อนข้างเยอะ
ผมคาดหวังการเห็น รูปแบบการเล่นที่ น่าสนใจ และ ตื่นตาตื่นใจ จากโค้ช ถึงร่างกายจะไม่ตอบสนองระบบไม่เป็นไร ขอให้เห็นว่าจะเล่นแบบไหน แต่สุดท้ายเอาจริงๆในเกมส์มาเลย์ ผมเห็นเพลย์ที่สวยๆ ราวๆ 3 เพลย์ ซึ่งผิดคาด และ ผิดหวังมาก ผมเลยไม่รุ้ว่า เค้าโค้ชชิ่งภาคสนามกันยังไง มันต้องมีอะไรผิดปกติในการโค้ชชิ่งภาคสนามด้วยแน่ๆ ถ้าไม่ปรับตรงนี้ผลงานไม่น่าจะดี

ข้อ 3 นี้ ข้อเสนอคือ ไปจ้างทีมงานชุดเต็มมาเถอะ เอาล่ามดีๆมาด้วย ทำแบบชาวบ้านเค้าอ่ะ ออกระบบเสริมสมรรถภาพ รายตัวไปเลย แล้ว โค้ชชิงระบบก็หาทางแก้ให้ได้ เหมือนระบบการเล่นมันยังไม่ใช่สิ่งที่เห็นเหมือนตอน U23 เลยอะ เกิดอะไรขึ้นไม่รู้



สุดท้ายนะในมุมผม เราอยากพัฒนานะ แต่เรายังไม่ตอบโจทย์ที่เราตั้งไว้ซักกะข้อเลย อยากเล่นแบบญี่ปุ่น แต่ไม่ว่าทางร่างกาย และ ความเข้าใจระบบ "ไม่มี" เพราะงั้นมีสองทางตอนนี้
เลิกใช้บอลญี่ปุ่น แล้วไปหาใหม่ หรือ จะวางโครงสร้างให้ตอบโจทย์บอลญี่ปุ่น ส่วนตัวไม่มีปัญหาเลยอยากจะเลือกอะไรก็เลือกไป รอเชียร์

ผมว่ามันยากมากเลย องค์ความรู้ตอนนี้เเทบทุกประเทศสามารถเข้าถึงได้ เรียกได้ว่าถ้ามีเงินจ้างความรู้ก็พร้อม

ต่อมาที่ขั้นตอนปฏิบัติอันเนี่ยคือปัญหาเยอะไปหมด ตั้งแต่ทัศนคติตัวนักกีฬา ทัศนคติของสังคมต่อกีฬา มันมีหลายแบบมากๆที่จะส่งผลให้นักกีฬาเราเก่ง เช่น ในประเทศที่หลายคนไม่ได้มีคุณภาพชีวิตดีมากนักฟุตบอลคือทางออกนี้ก็ทำให้เก่ง ประเทศที่คุณภาพชีวิตดีความมีวินัยสูงนี้ก็ทำให้เก่ง ซึ่งไทยอะคุณภาพชีวิตผมถือว่าใช้ได้นะแต่วัฒนธรรมกีฬานี้ไม่มีเลย มันเลยไม่ส่งเสริมซักทางเตะเอาเก่งในประเทศรายได้ก็เป็นแสนเป็นล้านแล้วจะดิ้นรนทำไม ส่วนคนที่พยายามมากกว่าก็อย่างที่เห็นไปต่างประเทศกลับมาคือต่างชัดเจน

ตรงนี้ผมว่ามันแก้ได้ด้วยการสร้างโค้ชเพื่อไปผลิตนักเตะให้มีการแข่งขันสูงขึ้น ซึ่งต้องรอนานหน่อย และต่อให้มีมากแล้วก็ยังไม่การันตีว่าจะเก่งโดดเด่นระดับทวีปแน่นอน (แต่ดีกว่าตอนนี้เเน่ๆ)

สรุปคือคงอีกนานนนนนนน


เพิ่มอีกหน่อย ผมมองว่าโค้ชก็คือตัวแปรนะครับ นักเตะไทยตอนนี้ถึงไม่ดีเเต่มันก็ไม่ห่วยขนาดแพ้มาเลย์ 2 นัดติดนะ แท็คติคนิชินวยเนี่ยตัวปัญหาเลย ทั้งวิธีเล่นทั้งการเลือกคนลงเล่น

รายการนี้มันจบไปแล้วสิ่งที่ต้องมองจริงๆมันภาพกว้างมากๆ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วสมาคมมองและพยายามจะทำไหมนะ

ข้อแรก

ร่างกายของนักเตะ เห็นว่านักเตะเราเล่นเพรซซิ่งสุดก็ไมไ่หวเพราะในไทยลีคมีทีมเล่นเพรซซิ่งจริงๆจังๆน้อย อยากประสบความสำเร็จในขณะที่ร่างกายโดยธรรมชาติเราด้อยที่สุดในโลกคงเป้นเรื่องเป้นไปไม่ได้ถ้าไม่เอาอย่างอื่นมาทดแทน สิ่งที่ต้องทดแทนคือ ต้องฝึกให้มากกว่าเขาวิ่งให้มากกว่าเขาเท่านั้น การเคลื่อนที่ปริมาณมากกว่าเท่านั้นที่จะพาเราเบียดกับคนอื่นได้ แต่ถ้าจะทำต้องพัฒนาระบบลีกให้วิ่งมากขึ้น ซึ่งคงยากไม่น้อยแต่สามารถทำได้มันคือวาระแห่งชาติ

ข้อ 2

แทคติก อันนี้ก็เรื่องของการฝึกฝนที่ทางสมาคมต้องแจกลงไปถึงบอลระดับล่างสุดและเริ่มสุดด้วย สิ่งนึงที่เห็นคือการพัฒนาอบรมโค้ชเพิ่มขึ้นซึ่งผมมองว่าเป็นเรื่องที่ดีแต่ โค้ชไทยยังไม่จำนวนน้อยมากๆอยู่ดี การทำเรื่องนี้เป้นเรื่องที่ต้องใช้เวลามากๆๆ เลยแต่เรื่องนี้จะออกผลในอนาคตอย่างแน่นอนแต่ต้องทำต่อเนื่องและให้คนทั่วๆไปเข้าถึงง่ายขึ้นด้วย

ให้ 2 ข้อพอขี้เกียจต่อ 2 ข้อนี้ถ้าพัฒนาได้แค่นี้ก็น่าจะชนะอาเซียนได้ยาวๆแล้วมั๊ง

line up มันต้องมีนักเตะส่งออก อย่างน้อยๆ 7-8 ใน first team หมุนเวียนกันได้อ่ะ เท่าที่เห็นคือ ตัวที่ออกไป นี่คนละเกรดกับนักเตะไทยลีคชัดเจนเลย อันนี้คือ เจเจ็บ อุ้มถอน มุั้ยก็ไม่อยู่ นี่คือแบบ morale มันหายไปเยอะ ตัวประคองทีมไม่มีเลย เชื่อลึกๆว่าถ้ามีพวกนี้อยู่ อาจจะดีกว่านี้ก็ได้ คงต้องยอมรับกันไปก่อน

อาจจะต้องเอาคนใน SS ไปคุมชาติ หรือบริหารสมาคมครับ ถึงจะได้ไป