ิอาจารย์ท่านเขียนได้ดีนะครับ มันเป็นมารยาทพื้นฐานเลยครับ

เปลี่ยนหัวมู้เป็นอะไรดีครับ

รู้สึกผิดเหมือนกัน

ไม่เกี่ยวกับว่าตอบกลับเวลาไหน แต่นี่มันไม่มีมารยาทเลยนะครับ

ไม่อะ ผมไม่มองว่าทักแชทนอกเวลาเสียมารยาท ถ้าโทรจี้ดึกๆดื่นๆก็ว่าไปอย่าง

บทความอันนี้ผมเห็นด้วยพอสมควร เพราะสิบปีที่ผ่านมาผมดูแลเด็กฝึกงานต่อปีเยอะอยู่พอสมควร มีปัญหาเรื่องนี้เป็นปกติเลย เด็กคุยกับผม ผมเข้าใจได้และยังพอปล่อยผ่านได้ แต่พอต้องคุยงานกับคนอื่นหลายคนที่เค้ารู้สึกแบบนี้จริง มันดูไม่มีมารยาท อย่างอีเมล์มาแบบที่เค้าเขียนเลย ความรู้สึกมันเหมือนโดนสั่งทั้งที่ไม่ใช่งานเราอะ

อ่านแปปๆก็รู้ว่าอาจารย์ผู้สอนมีความรู้ทั้งเรื่องความเข้าใจพื้นฐานทางสังคม กับ การเคารพสิทธิ์ของผู้อื่น

ส่วนใหญ่ผมว่าพวกอาจารย์เข้าใจเรื่องนี้ดี แต่มักจะเจอปัญหา เพราะอธิบายไม่ถูกจุดหรือผิดประเด็นไปบางอย่าง

ทำให้คนฟังหาจุดเสียไปหักล้างประเด็นที่ต้องการจะสื่อออกมา

ผมคิดว่า การให้ความสำคัญเรื่องการวางตัว+มารยาทของคนยุคนี้ มันค่อนข้างจะลดลงอย่างเห็นได้ชัดเลย

ก็ถูกแล้วนิ มันเป็นเรื่องพื้นฐานเลยนะ

กำลังงง ว่ามันขัดกับ วัตถุประสงค์ของกลุ่ม นักเรียนเลว ไหม

คือ เราจ่ายค่าเทอมนะ ครู อาจารย์นะแหละที่ต้องเกรงใจนักเรียน

ไม่ต้องแก้ก็ได้ครับ เหมือนคลิกเบตล่อให้คนอ่านแหละ

ผมเห็นผ่านๆ ในเฟส น่าจะบทความนี้แหละ ขึ้นหัวแบบนี้ เข้าใจว่าไม่ใช่ท่านขึ้นเอง

เป็นคำแนะนำที่ดีนะครับ

เรื่องความเป็นส่วนตัวนี่สำคัญเลย จริงๆ อาจารย์ท่านก็พร้อมจะให้คำปรึกษาเด็กตลอดเวลาอยู่แล้ว ทั้งที่ไม่อยู่ในการคิดภาระงานด้วย แต่ก็ต้องมีการนัดหมาย ขนาดดีเจพี่ฉอด ยังต้องโทรไปตอนเค้าเปิดสถานี เวลาส่วนตัวของเค้าก็ไม่มาให้คำปรึกษาหรอก

เรื่องอีเมลอีก เด็กหลายห้องส่งเมลกันมาเยอะๆ ถ้าไม่บอกหัวข้อ บอกที่มาที่ไป อาจารย์ก็ไม่ทราบเรื่องได้ เกิดผิดพลาดไม่ได้แนบไฟล์มาหรือส่งผิดไฟล์ อาจารย์ก็ยังพอจะทราบและแจ้งเตือนได้ และอันนี้ยังเป็นสิ่งที่จำเป็นในการทำงาน การโต้ตอบอีเมล ฝึกไว้ตั้งแต่ตอนเรียนก็ดีครับ

ผมก็คิดเหมือนท่านนะ อยากส่งตอนไหนก็ส่งมา แต่ผมตอบกลับเวลาสะดวกเท่านั้น

ผมว่าการส่งแชทไม่ว่าทางไหน มันก็เหมือนการส่งจดหมายสมัยก่อนแหละ ผู้รับไม่จำเป็นต้องตอบกลับทันที

ไม่เหมือนโทรศัพท์มาแบบนั้นผู้รับต้องหยุดกิจกรรมตอนนั้นเพื่อคุยโทรศัพท์

ก็ควรมีมารยาท ถูกแล้วนี่
ไม่เกี่ยวกับเสรีภาพอะไรเลย

เข้าใจแล้วครับ คุณอยู่ฝั่งไม่ซีเรียสกับการแจ้งเตือนทางข้อความในการขอความช่วยเหลือ การทำงานนอกเวลา หรือการแจ้งให้ทราบ

ส่วนผมอยู่ฝั่งไม่ชอบให้ข้อความเหล่านั้นมาแจ้งเตือนเวลาผมใช้เวลาส่วนตัว หรือพักผ่อนครับ

คล้ายๆกันแหละครับ โทรมาคนรับก็ต้องรับ ทักแชทมาน้อยคนที่เห็น/อ่านแล้วจะไม่ตอบ
ผมก็เป็น คนมาไลน์ถามตอนดึกๆ ก็ต้องลุกขึ้นมาเปิดคอมตอบๆไป จะได้นอนแบบไม่ค้างอยู่ในหัว
มันก็ไม่ต่างจากการต้องตอบรับโทรศัพท์ใครสักคนเลย
ที่ร้ายที่สุด คือ มาเรียกชื่อเฉยๆแล้วหายไป อย่างเป็นอาจารย์ผมว่าก็ต้องเจอ นศ.แชททิ้งไว้ อาจารย์ครับรบกวนหน่อยครับ....(หาย)

ผมมองว่ามันเป็นแรงต้านที่เกิดจากแรงกระทำอะ (reaction)

เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าครูบาอาจารย์ จนถึงผู้หลักผู้ใหญ่ในสังคมไทย มันใช้คำว่ามารยาทในการกดคนที่มีคุณวุติหรือวัยวุฒิต่ำกว่า

ครูเรียกร้องให้เด็กมีมารยาท แต่กลับเรียกจิกเด็กอย่างนู้นอย่างนี้ เอาแบตเตอรี่ไปกล้อนผมนักเรียนงี้ บังคับนู้นนี้ที่มันอยู่นอกเหนือจากกฏกระทรวง วางอำนาจบาทใหญ่ คือครูหลายคนก็ไม่ได้ให้เกียรติเด็ก ไม่ได้เห็นว่าเด็กมีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในระดับเดียวกัน

ผมถึงไม่อยากให้สอนกันในมุมมองของมารยาทแบบนั้น ที่มัน served อำนาจนิยม ควรจะสอนการทำงานร่วมกันแบบ professional มากกว่า ครูมีหน้าที่อะไร นักเรียนมีหน้าที่อะไร ขอบเขตของแต่ละหน้าที่คืออะไร วิธีการปฏิบัติตามหน้าที่นั้น ๆ อย่างที่ควรเป็น แบบให้เกียรติซึ่งกันและกัน