1. เป็นตัวสำรองของทีมที่เรารักมาก

2. เป็น11ตัวจริงของทีมอื่น ที่เกรดรองๆลงมาหน่อย แต่เล่นในลีคเดียวกัน

ประมาณลินการ์ดงี้ป่ะ เป็นผมเลือกลงเล่นนะ แต่ก็คอยแอบเชียร์ทีมรัก

ถ้าไม่ใช่ตำแหน่งผู้รักษาประตูก็ 2.

นักฟุตบอลไม่ได้ลงสนาม โอกาสเติบโตมันน้อยมากๆ ลงสนามเก็บเกี่ยวประสบการณ์แล้วพัฒนาตัวเองดีกว่า

เรื่องทีมรักก็เรื่องนึง แต่ความสำเร็จส่วนตัวก็อีกเรื่อง

การพัฒนาตัวเองเป็นสิ่งสำคัญครับ ลงเล่นดีกว่าเสมอ

เป็นตัวหลักดิครับเป็นนักกีฬาสำรองไปก็เท่านั้น

เป็นตัวหลักของทีมอื่น พอฟอร์มดีจริง เผื่อทีมรักสนใจ ดึงไปเป็นตัวหลักของทีมรัก

เลือก 2. เป็น11ตัวจริงของทีมอื่น ที่เกรดรองๆลงมาหน่อย แต่เล่นในลีคเดียวกัน

แต่จะพัฒนาตัวเอง จนทีมรักสนใจ และย้ายไปเล่นเป็น 11ตัวจริง

มันก็ต้องดูบริบทว่าตัวหลักทีมแบบไหนถ้าทีมหนีตกชั้น ผมยอมสำรอง เอาค่าเหนื่อยดีกว่า อาชีพนักบอลมันสั้น

แบบเบนเวธของบาซ่านี่จากค่าเหนื่อน 3 หมื่น ย้ายไปบาซ่า ล่อไป เป็นแสน เป็นผมก็ยอมสำรอง

นายอยากอยุ่เลบานเต้ต่อหรือสำรองบาซ่าละ มีแชมป์ติดมือด้วย

lสมมุตินะถ้าผมเป็นนักเตะแล้วมาดริดติดต่อมาแต่รู้แน่ๆละว่าไปสำรองแน่ๆ กลับอยู่อาแจ๊กซ์ เวสแฮมป์ เอฟเวอร์ตันหรือ ชาลเก้ละตัวจริงผมเลือเป็นตัวจริงครับ

เป็นตัวสำรองทีมรัก

ถ้าไม่หยุดพัฒนาสักวันต้องได้เป็นตัวจริง

ถ้าพูดถึงลินกาด นี่เลือกง่ายนะ

ได้ลงเป็น key player ไม่ใช่ทีมระดับไบรจตันแบบเวลเบ้ค ถ้านับผลงานปัจจุบันคือทีมลุ้นไป UCL

+ เล่นในเมืองหลวง + เวสแฮมจ่ายระดับ 100k ไหว ค่าเหนื่อยไม่ได้หายฮวบด้วย + ติดทีมชาติ ไม่ใช่แค่ได้ลงสโมสรนี่ถึงขั้นกลับมาเต็งติดทีมชาติชัวๆละ

เพราะงั้นเลือกง่ายมากกก

ลินกาดนี่เป็นเคสแปลกนะ ที่เราปล่อยยืม แล้วเล่นดี แต่ผมไม่อยากให้กลับมา ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ หรือคิดว่าไม่รอด แต่ผมเห็นเป็นเหมือนเพื่อน พี่น้องเรา อ่ะ อยากให้เค้าได้ทางเลือกที่ดีที่สุด แน่นอนกลับมาแมนยูมันก็ดีกับทีมเรา แต่คงไม่ได้สำคัญ และคงไม่สุขเท่าตอนนี้อ่ะ อยากให้เค้าได้ดี จะ 30 ละ ไม่ต้องกลับมาละ ผมไม่ได้แคร์ราคามากด้วย ถึงจะขายได้แค่ 15-20 ผมก็ยินดีขาย

ต้องดูว่าสำรองแบบไหน สมมติ 38 นัดได้ลง 2-3 นัด ผมเลือกไปทีมได้ลงบ่อย
แต่ถ้า 38 นัดได้ลง 15-20 นัด ถึงจะไม่เต็มเกมส์ อันนี้อยู่ทีมรัก

ขอเลือกข้อ2 แล้วกันครับ ขยันทำผลงานดีๆ เดี๋ยวทีมรักก็มาสนใจเราเอง

ถ้าสำรองแบบมินามิโนะ โอริกี้ไรงี้ อยู่ทีมเดิมดีกว่า

ยังไงนักบอลถ้าไปได้ถึงระดับลีกสูงสุดยังไงก็ต้องมีความกระหายการลงสนามพอสมควร ไม่ใช่มนุษย์เงินเดือนนั่งทำงานซังกะตายรอเงินเดือนออก

แต่ถ้าสำรองแบบเล็กซิส เบล นั่งเล่นรับ600k อันนี้ละไว้ในฐานที่เข้าใจ555

ไม่มีรายละเอียดให้แบบนี้เลือกยากมันอยู่ที่ช่วงเวลาด้วยครับให้เลือก2แบบที่ข้อดีมันต่างกัน ถ้าให้เลือก
เอาแบบตัวผมแล้วกันปีนี้ผม 31 แล้วสิ่งเดียวที่ทีมรองให้ได้มากกว่าคือ เวลาลงเล่น นอกนั้นการันตีอะไรไม่ได้
ผมเชื่อว่าการเป็นสำรองที่แมนยู เรียนโค้ชที่แมนยู เป็นทางเลือกที่ดีกว่าไปเตะให้ทีมรองนะ

ข้อแรกเลยคือความเก่งของเพื่อนร่วมทีมจะทำให้เราอยากเก่งตามขยันฝึกตาม ต่อไปคือถ้วยให้ลงเยอะกว่า
ถ้าฟอร์มดีแมทช์จะเยอะตามมีโอกาสได้ลง เงินเยอะกว่า ชื่อเสียงได้มากกว่า เรียนโค้ชโอกาสก็ดีกว่า
แมนยูจะมีโค้ชเก่งๆวนมาคุมตลอดไดไ้โอกาสเรียนรู้ ถ้าสอบผ่านได้คุมเยาวชนแมนยูอคาเดมี่ระดับต้นๆ
31 เวลาเฉิดฉายในสนาม ไม่จำเป้นละครับ คิดถึงอนาคตอย่างเดียว