สวัสดีครับ วันนี้ผมอยากนำเสนอบทความแปลของอดีตผู้เล่น NBA ที่ค่อนข้างจะดักแก่สำหรับเพื่อนๆ หลายๆคน ในกลุ่ม หรือแฟนๆ บาสในยุคต้น 2000 เช่นผม ที่พอได้อ่านแล้ว ทัศนะคติเค้าดีมากๆเลยละครับ ซึ่งคนๆ นั้นก็คือ Caron Butler ครับผม
Sixteen Years, Nine Teams, One Love
การขึ้นเครื่องบินครั้งแรกของแม่ แม่ผมบ่นยังกับหมีกินผึ้งว่า “ฉันต้องตายแน่ๆ” แล้วผมก็คิดในใจว่า แม่ผมต้องด่าถึง Pat Riley ด้วยแน่ๆๆ 555+
เหตุการณ์ในครั้งนั้นเกิดขึ้นหลังจากที่ผมโดนดราฟเข้าสู่ NBA เมื่อปี 2002 ทีม Miami Heat ดราฟผมเข้ามา แล้ว Pat Riley ก็ส่งเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวมารับผมถึงที่เลย ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นจะผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว แต่สำหรับผมมันเหมือนกับพึ่งผ่านมาเมื่อวานนี้เอง ผมยังจำได้ภาพนั้นได้ติดตาเลย ผมเห็นแม่ของผม น้องของผม นั่งเก้าอี้ Private Seat ผมมองไปรอบๆเครื่องบินช่างหรูหราเสียนี้กระไร มันเป็นความรู้สึกที่ผสมปนเป่กันไปหมดระหว่างความภาคภูมิใจกับความเสียวๆ ยังไงก็ไม่รู้
“เครื่องบินนี้เป็นของเรา...ยะฮู้..” แม่ผมตะโกนลั้นหลังจากที่ได้ขึ้นเครื่อง 555+ เธอบอกกับผมว่าไม่อยากจะเชื่อว่าครองครัวของเราจะมีวันนี้...
ผมก็พยายามทำตัวให้ปกติเข้าไว้ ไม่ใช้ทำตัวเป็นเด็กบ้านนอกเข้ากรุง ต้อง Stay Cool เข้าไว้ แต่ในใจผม แบบว่า... มันคืออะไรกันฟะเนี่ย...555+ ยิ่งเจ้าหน้าที่ของทีม Heat มาบอกกับผมว่าที่นั่งตรงเนี่ย Alonzo Morning กับ Laphonso Ellis เคยนั่งตรงนี้มาแล้ว
ผมบอกกับแม่ว่า “นี้มันไม่ธรรมดาแล้วนะ ..แม่..!!!”
ผมก็พยายามดึงสติ เพราะในตอนนี้ผมก็เป็นส่วนหนึ่งของทีม Miami Heat แล้ว ไม่ใช้คนระดับกระโหลกกะลาที่ไหน ผมก็เคยนั่งเครื่องมาก่อนนะตอนสมัยอยู่กับ UConn แต่ไม่เคยนั่ง First Class มาก่อนนี้สิ ...
พอมานึกถึงตอนนี้ก็ตลกชิบเป๋งเลย.. ยิ่งตอนระงับสติอารมณ์ให้แม่ของผม 555+ เหตุการณ์ในครั้งนั้นหลายปีมาแล้ว เริ่มต้นอาชีพในวงการ NBA กับทีม Miami Heat แล้วจากนั้นก็เล่นให้ทีมต่างๆ ถึง 9 ทีม เป็นเวลาทศวรรษครึ่งเห็นจะได้ ผมก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกันว่าผมกลายเป็น Journey Man ในวงการ NBA ไปเสียแล้ว 555+
สิ่งที่ผมอยากจะมาเล่าว่าถึงบุคคลหลายๆคนที่ผมได้ประสบพบเจอ และบางคนผลักดันผมให้อยู่ในวงการได้นานถึง 16 ปี...
โดยคนแรกก็คือ Pat Riley...
ผมเติบโตขึ้นที่เมือง Racine , รัฐ Wisconsin และตั้งแต่ผมจำความได้จนถึงอายุ 18 ปี ผมไม่เคยเดินทางออกจากรัฐเลย อาจจะเคยได้ยินเกี่ยวกับเมือง Chicago บ้าง หรือคนเล่นว่าวตรงชายหายใน Miami อะไรเทือกนั้น.. แล้วพอมาเล่นให้มหาวิทยาลัย Connecticut ทำให้ผมตระหนักได้ว่า เมือง Racine นั้นคือความจริง ส่วนเมืองใหญ่ๆนั้นอยู่ในหนังหรือในทีวีต่างหาก...
.
แต่โชคชะตาก็พลิกผันเมื่อ Pat Riley โทรหาผมในวัน Draft Day จนถึงวันย่างก้าวเข้าสู่โรงยิมภายในทีม Miami Heat จากเด็กคนหนึ่งเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ผมได้กลายเป็น Somebody ในองค์กรของทีม ?Miami Heat คุณรู้ไหมมันหมายความว่ายังไง.. มันหมายถึงผมนั้นมีความสุขมากๆ ในวันนั้น มันทำให้ครอบครัวผมภูมิใจ ทำให้เมืองบ้านนอกอย่าง Racine นั้นภูมิใจ และผมก็ยังพร้อมที่เล่นบาสในวงการ NBA ให้ยาวนานที่สุดเท่าที่ร่างกายจะไหว....
พอผมได้เจอกับ Pat Riley เค้าก็แสดงให้ผมเห็นว่าเลยว่ามึงไม่รู้ห่าอะไรเลย... 555+
วันแรกที่มาถึงตึกของทีม Miami Heat มันไม่มีงาน Party รอตอนรับคุณ ที่คุณเห็นเหมือนในหนัง...
ป๋า Pat ก็บอกกับผมว่า “แกมาช้าไปชั่วโมงนึง ตอนนี้เค้าเริ่มซ้อมไปแล้ว ตู้ Locker Room ของแกอยู่ตรงนู้น” ก่อนที่จะแยกย้าย เค้าก็ถามผมอีกว่า “แกชื่ออะไรวะ ???”
ผมนี้กลับหัวไม่ทันเลย จากนั่งเครื่องบินส่วนตัว , นั่งรถลีมูซีน มาอย่างราชา แต่เจอกับป๋า ทำให้ผมเหมือนเป็นบ่าว ไพร่ อะไรอย่างนั้นเลย 555+ แต่ผมก็เข้าใจละครับ ว่าทำไมทำให้เค้าหรือองค์กรที่เค้าทำงานให้ถึงเป็นแชมเปี้ยน ประมาณว่า ไปซ้อมซะถ้าไม่อยากโดนตัดตัวออกจากทีม...
แต่ผมโชคดีอย่างคือ ถึงแม้ว่าผมอายุจะยังน้อยอยู่ในตอนนั้น แต่ผมก็ผ่านเรื่องราวมาอย่างโชคโชนเหมือนกัน ... ชีวิตในเมือง Miami นั้นช่างน่าสนใจยิ่งนัก โดยเฉพาะเด็กกลัดมันอย่างผมอาจจะรวมถึงคนอื่นๆ ด้วย แต่ผมก็ได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่างจากชีวิตในวัยเด็กของผมมาแล้ว ตั้งแต่ผมแต่อายุ 14 ปี ผมนั้นเคยโดนตำรวจจับ พออายุ 16 ผมก็เคยโดนจับอีกในข้อหามีกัญชากับปืนอยู่ใน Locker Room ของผม จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ผมเกือบสูญสิ้นทุกอย่าง ฉะนั้นแล้วเมื่อผมได้โอกาสอีกครั้งผมจะไม่ทิ้งทำตัวเองให้ตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้นเป็นอันขาด
ถึงแม้ว่าผมจะมี Mind Set ที่ถูกต้องแล้ว แต่ผมก็ยังไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร..???
ในช่วง 2-3 เดือนแรก เป็นช่วงชีวิตที่ถือว่าหนักเอาการเลยครับ และก็บอกตามตรงว่าช่วงชีวิตที่ผมได้อยู่กับทีม Miami Heat นั้นทำให้ผมนั้นสามารถอยู่ในวงการได้นานพอดูเลย เห็นไหมละครับว่ามันมีความสำคัญแค่ไหน การเล่นให้กับ Pat Riley และ Stan Van Gundy นั้น โคตรหนักเลยครับ ไม่ใช้เฉพาะเรื่องการซ้อมนะครับ ในฐานะผู้เล่นคุณจะต้องเตรียมพร้อมไม่ว่าจะเรื่องเล็ก ประเภทซากกะเบือจนถึงเรื่องใหญ่ๆ ยันเรือรบ คุณจะต้องเอาใจใส่ ซึ่งคุณไม่สามารถที่จะเห็นได้เลย ถ้าดูจากในช่อง NBA TV
บางคนอาจจะบอกว่า พรสวรรค์นั้นเป็นสิ่งที่สำคัญในวงการ NBA ก็จริง แต่ก็ยังมี อย่างอื่นด้วย นั้นก็คือการทำงานหนัก ถ้าคุณทำงานหนัก เตรียมพร้อมทุกเกมส์ ไม่ว่าคุณจะเจอกับคู่ต่อสู้ที่หนักหนาสาหัสแค่ไหน พวกเราก็มีโอกาสที่จะชนะได้เช่นกัน นั้นละคือประเด็นที่สำคัญ
โค้ช Riley ได้สอนผม ในเรื่องบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างออกไป ... นั้นก็คือ ป๋า Pat จะทิ้งโน้ตเล็กๆ ติดไว้ที่ Locker Room ของผม ผมเจอมันตอนก่อนซ้อมในบางวัน บางครั้งมันก็เกี่ยวกับเรื่องการเล่นที่ผมต้องพัฒนา บางครั้งมันก็เกี่ยวกับการให้กำลังใจ โน็ตของป๋า Pat นั้นจะไม่เกิน 2 ประโยค แต่ทุกครั้งที่ผมได้รับโน้ตนั้นมันทำให้ไฟในตัวผมลุกโชนทุกครั้งไป มันเหมือนกับว่าผมได้พูดคุยกับ God Father ในวงการบาส NBA ในทางลับอะไรทำนองนั้นเลยครับ และผมก็อยากบอกว่าเมื่อได้รับโน้ตจากเค้าคราใด ก็ทำให้ผมเป็นผู้เล่นที่เก่งขึ้นในครานั้น...
ในหลายๆปี ต่อมา ผมใช้เรื่องการทิ้งโน้ต ให้กับ Kevin Durant ที่เปรียบเสมือนน้องชายของผม ในสมัยที่ผมอยู่กับทีม OKC .. ซึ่งตอนที่ Durant ได้ MVP ผมก็รู้สึกยินดีและแปลกใจมากๆ ที่เค้าได้เอ่ยขอบคุณผม ตอนที่เค้ากล่าวหลังได้รับรางวัล MVP แต่สิ่งที่ผมได้ทำไปนั้น ผมก็อยากส่งต่อไปให้กับ Pat Riley ด้วย ซึ่งสิ่งนี้ผมได้เรียนรู้จากเค้า..
ในตอนที่ผมโดนเทรดไปอยู่กับทีม Los Angeles Lakers โดยการเป็นส่วนหนึ่งในการเทรด Shaq เข้าสู่ทีม Miami Heat ผมรู้สึกเจ็บเป็นอย่างยิ่ง....
ในตอนนั้นผมก็ส่องกระจกมองตัวเอง แล้วพูดว่า “กรูนั้นเจ๋งกว่า Shaq เว้ย” แต่พอคิดอีกที มันไม่ใช้แล้ว... และเข้าใจได้เองว่ามันคือ Basketball business
ในตอนแรกๆ ผมคิดว่าอยากอยู่กับทีม Miami Heat ไปตลอดชีวิตการเล่นบาสเลย ผมได้พบเจอแต่สิ่งดีๆ ไม่ว่าจะเป็นโค้ช หรือผู้เล่น ในปีแรกผมได้เล่นกับ D- Wade , Eddie Jones , Brian Grant และ Alonzo Morning มันเป็นอะไรที่สุดจะบรรยายเลยละครับ ผมยังจดจำได้ดีว่าสนุกแค่ไหนเมื่อได้เล่นกับพวกเค้าเหล่านี้
แต่ก็นั้นแหละน้อยคนนักที่จะได้อยู่ทีมๆ เดียวไปตลอดชีวิต ผมย้ายจาก South Beach สู่ Los Angeles จาก D-Wade สู่ Kobe. D-Wade คือหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของผม หลังอาลัยอาวรณ์มาพักนึง พอได้ร่วมซ้อมกับ Kobe ความรู้สึกเศร้าสร้อยก็หายไป
ผมอยู่กับ L.A.Lakers ได้ปีนึงก็โดนเทรดไปอยู่กับทีม Washington Wizards ผมไม่เจ็บเหมือนกับคราวที่โดนเทรดครั้งแรก ผมเข้าใจมันคือ Good Basketball Decision ทีม Washington Wizards ในตอนนั้นเป็นทีมดาวรุ่งพุ่งแรง ผมรู้สึกยินดีเป็นยิ่งเลยที่ได้เป็นเข้าสุ่ทีมนี้
ผมเล่นให้กับ Washington Wizards 6 ปี และคิดว่าผมมีช่วงชีวิตการเล่นบาสที่ดีที่สุดอยู่ที่นี้แหละ ผมติด All Star 2 สมัย เล่นกับ Antawn Jamison , Brandon Haywood และ เด็กปีศาจที่ชื่อว่า Gilbert Arenas ผมจำได้ว่าผู้คนที่เมือง D.C. รักทีมนี้แค่ไหน และก็อยากจะบอกว่าเมืองๆนี้คือบ้านหลังที่สองของผม
การโดนเทรด ทำให้ผมเข้าใจได้อย่างลึกซึ้งของคำว่า business of basketball ทุกๆที่ที่ผมไปผมจะทำตัวให้เป็นตัวอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องการมาซ้อม ผมได้ข้อคิดดีๆจากทีม Miami Heat หลายอย่าง และผมก็พยายามพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดถึงแม้ว่าผมจะอายุมากขึ้น
มันไม่ง่ายเลยถ้าจะพูดถึงครอบครัวของผม อย่างที่บอกผมเล่นให้กับ 9 ทีมใน NBA ตลอดการเล่นอาชีพ 16 ปี ย้ายบ้านไปนู้นนี้บ่อยครั้งมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งผมโดนเทรดไปอยู่กับ Pheonix Suns ได้ เดือนก็ขนของย้ายอีกแล้ว ซึ่งผมก็อยากขอบคุณที่พวกเค้าเข้าใจและเสียสละในส่วนนี้ให้กับผม
สำหรับแฟนๆ บางคนอาจจะไม่ค่อยรู้จักผมเท่าไร แต่ถ้าได้ยินอดีตผู้เล่นที่ชื่อว่า Caron Butler ผมก็อยากให้พวกคุณจดจำไว้ว่า ผมรักและทุ่มเทให้กับการเล่นบาสทั้งกายและใจ มันอาจะฟังดูซ้ำๆซากๆ แต่มันจริงนะครับ...
การเล่นในวงการ NBA คือความฝัน ผมใช้เวลาถึง 16 ปีในวงการ ได้พบเจอเพื่อนดีๆ โค้ชดีๆ มากมาย มันยิ่งกว่าจินตนาการเสียอีกที่ได้พบเจอกับสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ผมอาจจะรีไทร์จากวงการไปแล้ว แต่ผมก็ไม่ไปไหนหรอกครับ ยังอยู่ในวงการนี้แต่อาจจะอยู่ในฐานะอื่น...
Contributor – Caron Butler
แปลและเรียบเรียงโดย Sports Talker TH
https://web.facebook.com/Sports-Talker-TH-318238271948072