ผมเรียน จนจบม. ปลาย ไม่เห็นมีใครสนใจเรื่องบ้านรวยบ้านจนเลยซักคน

ในวัยเรียน จะรวยจะจน มันก็เพื่อนกันหมดแหละครับ

ไม่เคยอิจฉาเพื่อนที่รวยกว่า ไม่เคยเหยียดเพื่อนที่จนกว่า

ไม่เคยแบ่งแยกชนชั้น คบกันได้หมด ในวัยเรียน คบกันด้วยความจริงใจ

มันมีแต่วัยผู้ใหญ่ที่แบ่งแยกชนชั้นนั่นแหละครับ

แข่งกันอวดนู้นอวดนี่ ผมเห็นมีแต่วัยทำงานทั้งนั้น

แต่ดันเอาสังคมผู้ใหญ่ของตัวเอง ไปตัดสินเด็กที่เรียนหนังสือ

ปั้นทำคลิป ออกกำลังกายบ้างนะ อยากดู อยากฟิตตาม

เอาเท่าที่ผมรู้จักพี่ที่ขายเสื้อผ้านักเรียนกับโรงเรียนนะ บอกเลยพวกตัวใหญ่ๆในโรงเรียนไม่ยอมหรอก กินค่าหัวคิวไปเท่าไหร่ล่ะ
แกบอกต้นทุนมันไม่แพงหรอก อยู่ที่เกรดผ้าด้วย แต่โดนบวกเข้าไปโดยคนในโรงเรียนนั่นล่ะ ไม่งั้นเด็กมีชุดที่ราคาไม่แพงขนาดนี้ใส่กัน บอกเลยว่าเป็นปัญหาฝังรากลึกมาครับ พวกอุปกรณ์การเรียนอย่างอื่นก็เช่นกัน

เรื่องนี้ผู้ใหญ่บางคนคิดเยอะ ต่อให้แต่งตัวใส่เสื้อกล้ามกางเกงบอลไปเรียน แต่สุดท้ายแมร่งเรียนได้ 4.00 ก็แล้วไง เครื่องแต่งกายไม่ได้มีผลกับการเรียนอ่ะ

เรื่องชุดนักเรียนนี่มันแทบไม่เกี่ยวกับรวยจนหรอกถ้าที่ไม่กันดารจนน้องๆไม่มีตังซื้อจริงๆอ่ะ แต่ทุกวันนี้มันควรเปลี่ยนให้เป็นสิทธิ์ส่วนตัวได้แล้วอ่ะผมว่าอยากใส่อะไรก็ใส่มันควรเป็นงี้มากกว่าอ่ะ เหมือนทรงผมอ่ะให้ตัดทรงนักเรียนห้ามซอยห้ามอะไรสุดท้ายนักเรียนมันก็หาทางซิกแซกอยู่ดี ปากบอกทำเพื่อระเบียบอย่างผมโตมาก็ไม่ค่อยมีระเบียบเหมือนเดิม

มธ.นี่ ถ้าจารให้ใส่ชุดนอนได้ ผมคงใส่ชุดนอนไปเรียนละ

ปสก. แต่ละคนไม่เหมือนกันอ่ะ ขั้วการเมืองนี่แทบจะเป็น
คนละประเด็นเลย เพราะเรื่องชุดนักเรียนมี ปสก. ตรง
กันเกือบ 100% ละแต่ละคนก็เจอมาไม่เหมือนกันอีก

เรื่องการเหยียดบ้านรวยบ้านจน ผมว่าสมัยนี้ในช่วงเด็กประถมถึงมัธยมมันแทบจะไม่มีแล้วนะ ยิ่งมหาลัยยิ่งไม่มี
ผมคิดว่าความคิดพวกนี้มันฝังหัวเราว่ามันมีอยู่เยอะในสังคม ความเป็นจริงมันอาจจะน้อยลงมากแล้ว ยังคงมีอยู่บ้าง
ผมเด็กต่างจังหวัดฐานะกลางๆไปเรียนม.กรุงเทพ มีเพื่อนรวยมีเงินใช้เหลือเฟือหลายคน ก็ไม่เจอใครเหยียดเลยสักคน(หรือผมโชคดี)
แล้วม.กรุงเทพแต่งตัวยังไงก็ได้ ชุดบอลยังได้ ก็ไม่เห็นจะมีใครมามองเหยียด

ตรรกะความเหลื่อมล้ำไม่แบ่งชั้นชน ผมว่าสมัยนี้มันเป็นข้ออ้างของพวกผู้ใหญ่หัวโบราณมากกว่า มีหลายแบบเช่น พวกได้ผลประโยชน์(เก็บหัวคิว) พวกขี้อิจฉาเด็ก(สมัยกุไม่ได้ พวกมรึงก็ต้องไม่ได้) เป็นต้น
ผมอาจจะมโนก็ได้ แต่ผมคิดแบบนี้จริงๆ

คนที่เกี่ยวข้องโดยตรงคือพ่อแม่ผู้ปกครอง มีประชุมโรงเรียนก็ลองให้พวกเค้าไปโหวตกันดูสิ

แล้วการใส่ชุดไพรเวทไปเรียน มันช่วยแก้การ bully จากครูและผู้ปกครองได้ยังไงครับ หรือขอทราบกฎ ของโรงเรียนที่ปัญญาอ่อนหน่อยครับ

เอาจริงๆสมัยเรียน ถึงรู้ฐานะเพื่อนสภาพจะรวย จะจนก็ไม่เคยเห็นใครจะบูลลี่กันนะ จะมีก็แค่แซวกันใครซื้อรองเท้าใหม่จะกระทืบให้มันดูเก่าๆฝุ่นหน่อย บางคนเต็มใจให้ทำด้วย (กลัวหาย ) บางคนก็จะหึ่มๆกลัวที่บ้านบ่นมากกว่า แต่ตัวมันเองไม่ได้คิดไร

ยิ่งตอนขึ้นมหาลัยยิ่งแล้วใหญ่ อาจารย์แต่ละท่านก็ใจดีฟรีสไตล์เลย เรียนจนจบ4ปี ผมมีชุดนักศึกษาแค่ 2 ชุดเอง กางเกงสแลค 1 ตัว ที่เหลือเสื้อยืด กางเกงยีน บางทีขาสั้นไปเรียนเลย ยกเว้นวันสอบที่ต้องแต่งให้ถูกระเบียบ รองเท้าถูกระเบียบไม่มีซักครู่วันรับปริญญายังไปหาขอยืมเพื่อนมาใส่อยู่เลย ก็ยังเรียนจบมาได้

ถ้าให้สมัยเรียนประถม มัธยมรุ่นผมใส่ชุดไปรเวท สำหรับเพื่อนๆทุกคนที่ผมรู้จักคิดว่าคงไม่มีใครบูลลี่กันหรอก นอกจากมันจะแต่งเกินหน้าเกินตา (ขนาดโตๆทำงานมีเงินซื้อกันเองยังแซวเลย นับประสาไรถ้าเด็กมันจะแซวกันบ้าง) ถ้ามันใส่กันไปเรื่อยๆทุกวันจนชินตา มันก็เป็นเรื่องปกติในวันๆนึงอ่ะครับ

ขอแค่มีกฏระเบียบที่มันไปในทิศทางสร้างสรรค์และพัฒนา ไม่น้อยไป ไม่เยอะไป สังคมในอุดมปัญญาก็เกินขึ้นได้ครับ คุยกันร่วมกันพัฒนา ไม่ใช่แค่บอกว่าสมัยก่อนเขาก็แต่งแบบนี้ก็ยังเรียนกันจบได้ สมัยนี้ข้อมูลข่าวสารมันกว้างขว้างมากมันต้องปรับๆกันไปตามยุคครับ อยู่กับที่มันจะพัฒนาได้ยังไง ถูกมั้ย?

ตามความคิดของผม

ใส่อะไรก็ได้ไปเรียนยิ่งเห็นความแตกต่างของฐานะในกลุ่มเพื่อนครับ
ถ้าเป็นชุดนักเรียน จะยี่ห้ออะไรก็เสื้อขาว กางเกงตามสีของโรงเรียนเป็นเรื่องปรกติ จะต่างกันชัดเจนก็ที่อ็อพชั่นต่างๆ เช่น กระเป๋า รองเท้า นาฬิกามากกว่า

แต่ถ้าเป็นชุดไปรเวท เราจะเห็นความต่างตั้งแต่แวบแรกเลยครับ คือยี่ห้อ
ต่อให้คนไม่สนใจ แต่เห็นคนในGucci Off-white Supreme หรืออะไรแพงๆคนก็ดูออกว่าคนนี้รวย ต่อให้ใส่ของปลอมก็มีคนเช็คอยู่ดี
การเช็คอ็อพชั่นก็จะเกิดขึ้นในโรงเรียนแน่นอนครับ

การโดดเรียนก็จะง่ายขึ้น ไม่รู้สารวัตรนักเรียนยังมีอยู่รึเปล่า ถ้ามีก็จับอะไรไม่ได้เพราะไม่รู้ว่านี่นักเรียนโรงเรียนไหน
คนนอกแอบเข้ามาในโรงเรียนก็ต้องให้ รปภ หรืออาจารย์อาศัยความจำว่าคนนี้ใช่เด็กที่นี่รึเปล่า ทั้งๆที่ถ้าใส่ชุดนักเรียน มีเลขนักเรียนติดเสื้อก็จำแนกได้ง่ายอยู่แล้ว

เรากำจัดความเหลื่อมล้ำในสังคมไม่ได้หรอกครับ ถ้าสังคมยังมีความเชื่อในแบบนี้อยู่
แต่ชุดนักเรียนราคาแพงมันเป็นเรื่องจริงที่จับต้องได้
รัฐบาลควรเข้มงวดตรงนี้มากกว่า แล้วทำความเข้าใจเรื่องความสำคัญกับเด็กๆ ไม่ใช่มีอะไรก็บอกว่าต้องทำตามห้ามเถียง สังคมมันถึงได้เป็นแบบนี้

ผมเห็นด้วยในกลายๆเรื่องกับคณะราษฎร แต่เรื่องนี้มันดูเอาแต่ใจเกินไปหน่อยนะ

ปล. วันนี้ไปห้าแยกลาดพร้าวไม่เจอชุดแสตมป์เป็ดเหลือง
ใครพอรู้ช่องทางช่วยแนะนำทีครับ

1 โทรศัพท์
2 รองเท้า
3 เสื้อผ้า
4 สีผิว หน้าตา
ไม่รู้ว่านักเรียนสมัยนี้ให้ความสำคัญในการโชว์กับอะไรก่อน

ผมบอกตั้งแต่แรกละว่า คงไม่มีใครบ้าจัดเต็มใส่ สร้อยคอ ทองคำ ชุดภาษี ปชช. ไปเรียนกันหรอก

ลองคิดว่าวันนั้นต้องเล่นพละ อย่าง ปิงปอง วอลเล่ย์บอลเงี้ย

ใครใส่ยีนส์ เดฟ กระโปรงสั้นเสมอเข่า แล้วไม่เอาชุดไปเปลี่ยนนะบอกเลยงานหยาบ