https://www.facebook.com/imfromandromed/photos/a.258924724737575/672042980092412/?type=3&theater
เมื่อชายชราคนหนึ่งล้มขยับตัวไม่ได้กว่า 16 ชั่วโมง
ความหวังสุดท้ายจึงไปตกอยู่กับแมวที่เขาเลี้ยงไว้
—————————————————————
รอน วิลเลียม ทหารผ่านศึกวัย 84 ปี ชาวอเมริกัน
รับเลี้ยงแมวเพศผู้ตัวหนึ่งมาจากเพื่อนของเขา
และตั้งชื่อมันว่า ฟลัฟฟี่
รอนอาศัยอยู่ในบ้านคนเดียวมาตลอด
เขาคิดว่าการเลี้ยงสัตว์จะช่วยให้เขาไม่เหงา และทำให้สภาพจิตใจดีขึ้น
จึงได้ตัดสินใจเอาฟลัฟฟี่เข้ามาเป็นครอบครัว
ด้วยวัยที่เริ่มจะช่วยตนเองได้น้อยลง
รอนจึงได้ซื้อสายรัดข้อมือซึ่งติดตั้งอุปกรณ์ฉุกเฉิน
สำหรับเรียกรถพยาบาลในเวลาที่เขาบาดเจ็บ
แต่อุบัติเหตุมักมาในเวลาที่เราไม่คาดคิด
เช้าวันหนึ่งรอนได้ถอดอุปกรณ์นี้ไปชาร์จไฟเนื่องจากแบตเตอรี่ใกล้หมด และเขาได้เข้าไปอาบน้ำ
รอนอาบน้ำเรียบร้อย กำลังก้าวออกจากห้องน้ำ
เท้าของเขาลื่นเข้ากับพื้นที่เปียกน้ำ
ตัวของรอนหงายหลังฟาดกับพื้นอย่างรุนแรง
ด้วยวัยขนาดนี้
การล้มอย่างรุนแรงมันทำให้ร่างกายของเขาขาดเจ็บยิ่งกว่าวัยปกติหลายเท่าตัว
รอนไม่สามารถขยับตัวได้เลย
และแขนข้างหนึ่งของเขาก็กระแทกกับพื้นจนผิดรูป
และถูกตัวทับจนยกไม่ขึ้น
เป็นเวลาตั้งแต่แปดโมงเช้า จนถึงเที่ยงคืน
ที่รอนนอนอยู่ในสภาพนี้
รอนหมดหวังกับชีวิต
และเสียใจที่จะต้องมาเสียชีวิตด้วยสภาพแบบนี้
ระหว่างที่เขากำลังร้องไห้อย่างสิ้นหวัง
ขนปุยนุ่มของสัตว์ชนิดหนึ่ง
ก็เข้ามาถูเข้ากับที่หน้าของเขา
“ฟลัฟฟี่!!”
รอนเรียกแมวของเขา
สิ่งมีชีวิตอีกหนึ่งเดียวที่อยู่ในบ้านนั้น
ทันใดนั้นรอนก็นึกอะไรออก
ใช่แล้ว เขาเอาโทรศัพท์มือถือวางไว้บนโต๊ะ
“ฟลัฟฟี่ ริงอะดิง”
“ริงอะดิง ฟลัฟฟี่”
ริงอะดิง (Ring a ding)
เป็นคำเรียกโทรศัพท์มือถือที่รอนใช้กับฟลัฟฟี่
เขาจะบอกฟลัฟฟี่เสมอว่า ริงอะดิง ทุกครั้งที่มีเสียงเรียกเข้า
แต่เขาไม่เคยใช้ฟลัฟฟี่เอาโทรศัพท์มาให้เขามาก่อนเลยในชีวิต
“ริงอะดิง ฟลัฟฟี่...ได้โปรด”
“นายเป็นเพียงความหวังเดียวของฉัน”
รอนผู้หมดหวังบอกกับฟลัฟฟี่
ฟลัฟฟี่ยืนอยู่สักพัก มันก็หายไปในความมืด
“มันคงเป็นไปไม่ได้ ฟลัฟฟี่จะเข้าใจได้อย่างไร”
รอนตัดพ้อ เขาหมดหวังกับชีวิต
และทันใดนั้นเอง
“ตุ๊บ!!!!”
เสียงโทรศัพท์มือถือ หล่นลงมาที่มือของรอน
“ฟลัฟฟี่!!” รอนตะโกนร้องไห้โฮ
เขาไม่คิดว่าในชีวิตนี้ฮีโร่ผู้ช่วยชีวิตเขาไว้จะเป็นแมว
รอนกดโทรศัพท์เรียก911
และรถพยาบาลก็มารับเขาไปรักษาอย่างปลอดภัย
“ตอนนั้นผมรู้สึกโล่งใจประมาณล้านครั้งได้
ถ้าไม่มีเขาผมคงตายไปแล้วในวันนี้”
รอนอธิบายความรู้สึกในตอนนั้น
“เขาคือฮีโร่ของผม และเขาจะเป็นตลอดไป
เราจะไม่มีวันจากกันจนกว่าผมจะตาย”
คลิปสัมภาษณ์รอน
https://youtu.be/CkVdv7kHPQ8