ดวงของคนเรานี่ก็แปลกนะครับ เราทำงานของเราดีๆ อยู่ๆ ดวงก็ตกซะงั้น

เรื่องของผมคือ ผมทำงานที่ปัจจุบันเข้าปีที่ 5 แล้ว
หัวหน้าคนเก่าผมเป็นคนญี่ปุ่นเค้าเป็นคนรับผมมา เค้าลาออกไปเมื่อปลายปีก่อน

หลังจากนั้นทางบริษัทมีรับคนใหม่เข้ามา มาเป็นหัวหน้าผม เป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกัน ช่วงนั้นงานในบริษัทค่อนข้างเยอะครับ ก็เลยรับตำแหน่งผมเข้ามาเพิ่ม โดยหัวหน้าคนใหม่เป็นคนเลือกเอง

ทำร่วมกันมา 8 เดือน ผมมีความรู้สึกว่าหัวหน้าใหม่ไม่ชอบผมเท่าไหร่ มันรู้สึกได้นะครับ เวลาจะไปประชุมกับลูกค้าเค้าจะเอาอีกคนไปมากกว่า มีงานใหม่ๆ ก็จะโยนให้อีกคนทำ

หนักๆ เข้าระยะหลังงานบริษัทมันน้อย เค้าก็มาของานผมไปให้อีกคนดูแล ทั้งๆ ที่ผมก็ดูแลงานที่ผมถือดีอยู่แล้ว

เพื่อน ss เคยเจออะไรแบบนี้ไหมครับ แล้วทำยังไง

ผมอึดอัดมาก แต่ตอนนี้ยังลาออกไม่ได้ เพร่าะงานหายากมาก

ผมค่อนข้างเข้าใจสถานการ์ณนี้ดีครับ

บ.ญี่ปุ่น ที่มาเปิดในไทย มักจะมีวาระประจำการของคนญี่ปุ่นที่ถูกส่งมาทำงานในสาขาที่ไทยครับ
วาระอาจจะ 3 ปี บ้าง 4 ปีบ้าง ผลัดกันมาเก็บประสบการ์ณแล้วก็ย้ายไปที่อื่น

ทีนี้ปัญหาของคนไทยที่ทำงานบ.แบบนี้ก็คล้ายๆกับท่าน จขกท ครับ คือ เราเข้าขากับญี่ปุ่นคนนี้แล้ว ตำแหน่งเติบโตดี พอคนนี้ครบวาระย้ายไปที่อื่น เอาญี่ปุ่นอีกคนมา ความเข้าขาไม่เหมือนเดิม การเติบโตใน บ. ก็ชะงักตาม

แต่สิ่งที่ญี่ปุ่นทุกคนชอบคือการเสนอหน้าครับ (ไม่ใช่การเลียแข้งเลียขานะครับ อันนั้นผมก็ว่าเค้าก็ไม่ชอบ)

การเสนอหน้าหมายถึง เราหาโอกาสคุยกับเค้า ถามเรื่องงาน งานที่เราทำเป็นอยู่แล้ว ก็ถามเค้าไปเถอะครับ จะได้รู้ว่าเค้าชอบแบบไหน ถ้าเจอเหตุการ์ณแบบนี้ เค้าจะตัดสินใจยังไง งานชิ้นนี้ คนญี่ปุ่นคนที่แล้วคิดแบบนี้ ทำเท่านี้พอ แต่คนใหม่อาจจะอยากให้คิดเผื่อโน่น นี่ นั้น อะไรก็ว่าไปครับ

เวลาเลิกงานแล้ว ถ้ามีโอกาสก็อยู่กับเค้าต่อหลังเลิกงาน เราอาจจะเลือกอยู่สัปดาห์ละวัน หรือ 2 วัน ถ้าไม่ติดธุระอะไร หาโอกาสคุยเรื่องงาน สลับเรื่องทั่วๆไป

ถ้าเค้าเป็นคนเงียบๆ วันดีคืนดี ซื้อขนม ลูกอมขึ้นมา เอาไปแบ่งเค้ากินก็ได้ครับ

การเข้าไปคุยว่าทำไมถึงไม่ให้งานทำ ทำไมถึงเอางานที่ดูแลอยู่ให้คนอื่นทำ ผมว่ามันตรงเกินไปครับ
คนญี่ปุ่นอาจจะไม่ชอบ

แต่ถ้าเป็นการคุยส่วนตัว เช่น บอกว่างานตรงนี้ผมทำถูกมั้ยครับ มีอะไรต้องปรับปรุงมั้ย หรือเดินไปถามว่าผมอยากทำงานมากขึ้น อยากเก่งมากกว่านี้ มีอะไรให้ผมช่วยทำมั้ยครับ ผมว่ามันจะดู soft กับทั้งเค้า ทั้งเราครับ

เขาบีบคุณออกครับ

ผมรู้สึกแบบนั้นครับ แต่ช่วงนี้หางานยากมาก ผมควรทำยังไงดี

อดทนครับ พยายามเข้าหาเขาหน่อย พอพ้นวิกฤตค่อยหาทางครับ

หัวหน้าใหม่ไม่ค่อยถูกชะตากับคุณล่ะมั้ง ก็เลยกดดันอารมณ์เหมือนบีบออกนั่นแหละ

ก็ทนๆไปก่อนมั่งครับ

หาใหม่ได้.....ค่อยออก

หางานรอไว้เลย

เอางานให้คนอื่นทำ ถ้าลดงานนั้นออกจาก KPI ด้วยผมโอเคนะ สบายดีออก งานน้อยลง

แต่เดี๋ยวนี้ผมสายชิลอ่ะ ไม่ทะเยอทะยานบากบั่นทำงานแล้ว

โบราณว่า ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน

ชีวิตคนเรามีขึ้นมีลงครับ

ใครจะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่ คุณดีมา 5 ปี ครับ เพิ่มเริ่มแย่สักพัก ก็น่าจะกังวลเพราะไม่ชินบริบท

ดูงานใหม่ๆไว้บ้าง หรือ พยายามสร้างผลงานถ้ามีโอกาส

โชคดีครับ

ค่าของคน อยู่ที่คนของใคร

ผมก็มีบรรยากาศแบบนี้ ประมาณ3-4เดือนมาละ

แต่ทำไงได้ เราก็ทำของเราต่อไป บีบมากๆก็ออก เรามีความรู้อยู่แล้ว ไปที่ไหนก็ไม่กลัว

เงินเท่าเดิมก็อยู่ไปครับ
ถ้าทนความกดดันไม่ไหว ก็มองหาลู่ทางอื่นๆไว้บ้าง ให้พ้นวิกฤตนี้ไปก่อน ถึงตอนนั้นอาจเป็นเรื่องดีที่ตัดสินใจเปลี่ยนงาน มีโอกาสเรียกเงินเพิ่มได้

มันชัดเจนมากอยู่แล้วครับ หัวหน้าใหม่รับคนใหม่มาด้วยตัวเอง

เป็นผมก็อยู่ต่อไปปรกติแหละครับ งานน้อยลงเราก็ไปโฟกัสชีวิตส่วนตัวแทนครับ

ชีวิตมีช่วงที่ยุ่งและช่วงผ่อนคลายครับ

กำลังปั้นคนใหม่ ทำลายคนเก่าอยู่

จะเขี่ยทิ้งกันโต้งๆก็ผิดกฎหมายแรงงานอีก

สุดท้ายก็ใช้ยุทธวิธีบีบให้ออกด้วยการลดบทบาทความสำคัญ

และตัดกำลังด้วยการลดผลงานไปด้วย จะได้มีเหตุมีผลรองรับ

ตอนที่เชิญคุณออกได้แบบละมุนละม่อม ผมถึงได้เบื่อชีวิตการทำงานบริษัทไง

ถ้าไม่จ้างออกก็ไม่ต้องออกครับ หางานใหม่ได้ค่อยออก

ขอเข้าไปคุยตรงๆได้ไหมครับ แต่ไม่ใช่เข้าไปหาเรื่องนะว่าไม่ชอบหน้ากรูเหรออะไรแบบนี้

บอกไปว่ารู้สึกได้ว่าตัวเราไม่ได้รับการไว้วางใจให้ทำงานเท่าที่ตัวเราคาดหวังว่าจะได้ มีตรงจุดไหนให้ปรับปรุง เรียนรู้เพิ่มเติมรึเปล่า ช่วงเวลาที่งานยังไม่เข้ามาแบบนี้ (ว่าง) ถือว่าเป็นช่วงดีที่จะได้เรียนรู้เพื่อเตรียมความพร้อม อะไรก็ว่าไปครับ ดีกว่าตีโพยตีพายว่าเขาไม่ชอบเรา

บางที่ก็ชอบที่จะเลี่ยงการฟีดแบคกันตรงๆเขาคงมีอะไรที่คิดว่าคุณไม่โอเคเท่าอีกคนนั่นแหละ เข้าไปคุยแบบเปิดอกแต่ไม่ใช้อารมณ์เลย ผมว่าส่วนมากจะชอบนะลูกน้องอยากเรียนรู้

แต่ถ้าเขาไม่ชอบคุณไม่ว่าคุณจะไปคุยแล้ว ก็ถือว่าได้รู้ไปเลยไม่ต้องมาคิดไปเอง