คุณยังรับผิดขอบตัวเองไม่ได้เลย เวลาเขาทุกข์ คุณก็จะมีเหตุผลของคุณที่จะไม่ทำในสิ่งที่เค้าคาดหวัง ผญ เค้าดูที่การกระทำครับ ง่ายๆเลย

อย่างที่แฟนท่านบอกล่ะว่า "อยู่กับเขาแต่ยามสุข ยามทุกข์หาย"
ผญ ดูมีความก้าวหน้า กระตือรือร้นในการใช้ชีวิตและดูเป็นฝ่ายมาหาท่านตลอดเลย
และดูเหมือนท่านไม่ค่อยใส่ใจแม้กระทั้งกับตัวเอง(เฉื่อย)
ผญ.เขาต้องการผู้นำครับ ผมเจอมาแล้ว555

แล้วต้องทำยังไงอ่ะครับตอนนี้

ข้อแม้ท่านเยอะเกินไปครับ

คุณ​ดูแลเขาไม่ได้ครับ

แฟนคุณ​ตัดสินใจ​เด็ดขาด​แล้ว

ปรับตัว​ ปรับปรุง​ แล้วเริ่มต้น​ใหม่​ครับ

อ้อ​ อย่าหาแฟนอยู่​ไกลๆอีกนะครับ​

มันเหนื่อย​ กรุงเทพ​รถติดมากครับ

ประเด็นคือท่านปฎิเสธแต่แรกครับ ซึ่งท่านไม่ได้บอกเหตุผล แล้วตามไปก็ไม่น่าจะพอครับ เขาต้องการคนอยู่ด้วยครับ

แต่ผมบอกกับท่านตรงๆนะครับ มุมมองผม การจะอยู่กับใครสักคนและรักษาเขาไว้ เราต้องเข้าใจเค้าว่าเค้าเป็นคนยังไงแล้วปรับตัวยอมเข้าหากัน

ในเคสท่านผมบอกเลยว่าท่านไม่เหมาะกับผญ.แนวนี้ครับ ท่านออกจะเฉื่อยๆ ไม่ได้คิดไกลถึงความรู้สึกผญ. ยังติดกับผู้ใหญ่ของตัวเองอยู่เกินไปสำหรับชีวิตคู่

ส่วนผญ.ก็จะออกแนวพวกคิดมากคิดเล็กคิดน้อย แล้วมองหาคนที่จะเดินไปกับเค้าในทุกสถานการณ์ตามที่ท่านเล่ามา แต่ท่านดันเจอประเภทอดทนต่ำ ถ้าเจออดทนสูงจะไม่เลิกง่ายๆแบบนี้

แต่เขาน่ะทุ่มเทนะ เพราะตีรถมาหาผช.เองเลย เสียดายแทนตรงนี้

ผมมองนะปล่อยไปแหละ เค้าบอกแบบนี้คือตัดสินใจแล้ว นอกจากท่านจะเปลี่ยนตัวเองถึงน่าง้อแต่ไหวป่าวถามใจตัวเองดู

เคสนี่สำหรับผมไม่มีคนผิดครับ แค่นิสัย มุมชีวิตต่างกัน

เก็บไว้เป็นบทเรียนครับ ตัวคุณก็ข้อแม้เยอะเกินไปสำหรับเขาและอาจจะดูเฉื่อยไปสักหน่อย ส่วนฝั่ง ผญ ก็อาจจะเด็กเกินไปหน่อยแต่อย่างน้อยเขาก็ดูทุ่มเทนะจากที่คุณเล่ามา แต่ตัวคุณดันเหมือนจะไม่ได้แสดงการกระทำอะไรที่รู้สึกว่าทุ่มเทเท่าไหร่ ก็เป็นไปได้ที่เขาจะรู้สึกว่ามันไม่พอดีกันจนเดินจากไป

จากประสบการณ์ผมถ้าแฟนคุณพูดขนาดนี้คงหมดหวังแล้วครับ​ เรื่องที่ทำพลาดไปแล้วคงแก้ไขอะไรไม่ได้ครับ​ ถือว่าเป็นบทเรียนไว้ใช้กับอนาคตครับ

ทำตัวเองนะ ทำใจครับ

ดูแล้วท่านไม่ เป็นผู้นำเลย ทำตัวเองนะ หลายเรื่อง ขนาดเรื่องไม่ทำงานยังมี ใครจะมาฝากชีวิตไว้ที่ท่านแบบนี้

คนเราคบกันย่อมคาดหวังครับ อาจจะผิดตรงที่ความคาดหวังของคน 2 คนไม่เท่ากัน

ก็รอให้เค้าดีขึ้นแล้วค่อยไปง้อ แต่คราวนี้อดทนหน่อยนะ(ยากมากบอกเลย) แล้วก็คิดให้ดีด้วย ถ้าง้อเค้าแล้วแต่ปรับปรุงตัวเองไม่ได้ ผมว่าคงให้เค้าไปดีกว่า

ถ้าอยากแก้ตัวก็ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ เอาใจเขา เข้าใจเขา เหมือนจีบใหม่แหละ

แต่สุดท้ายมันทำได้แปบเดียว ก็จะกลับมาเป็นตัวเอง (เฉี่อย ขี้เกียจ) เหมือนเดิม

นั้นแหละคือข้อเสียของคนอยู่หอคนเดียว แต่ผญ อยู่กับที่บ้าน เขามีกิจกรรมทำโน่นนี้นั่น เหนื่อยมากละ

พอมาหาเรา อ้าว เราว่าง อยากให้ช่วยแต่ไม่ยอมทำ มันก็บั่นทอนลงไปเป็นธรรมดา

แค่ไม่ทำงาน ให้แฟนมาหาตลอด
แล้วแฟนต้องทำงานด้วยมาหาด้วยก็เหนื่อยแย่แล้ว

เค้าน่าจะรักมากนะ ถึงยอมให้ขนาดนี้
เพราะท่านไม่เหนื่อยไม่พยายามอะไรเลย

ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ

ปล่อยเขาไปดีกว่าครับ
ผมมองไว้แบบนี้

ตลอดที่คบกันมา คุณอาจจะใส่ใจแฟนคุณน้อยเกินไปมาก ก่อนหน้านี้อาจจะมีเคสแบบนี้มามากมาย แต่คุณเป็นคนไม่ใส่ใจเลยไม่เก็บมาคิด แต่แฟนคุณเก็บไว้ในใจมานาน รอวันที่มันระเบิดออกมาเช่นวันนี้


ส่วน 2 เคสที่คุณยกตัวอย่างมา ไม่ใช่สาเหตุจริงๆที่แฟนบอกเลิก แต่มันเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่สะสมมานาน มันอัดอั้นมานาน อย่างที่บอกว่าคุณไม่ใช่คนที่ใส่ใจแฟน ที่คุณจับผิดสังเกตุได้ 2ประเด็นนี้ เป็นเพราะว่าคุณพึ่งเสียแฟนไป ก็เลยตาสว่าง คิดได้ว่าทำอะไรพลาดไป
แต่ก่อนหน้านี้คุณอาจจะมองไม่เห็น และที่แฟนคุณหายงอนทุกครั้ง จริงๆแล้วคุณง้อเขา หรือเขาหายงอนเอง

ถ้าขนาดนี้แล้ว ยากครับที่จะกลับไปเหมือนเดิม ทำใจครับ คนเราเวลาไปโรงบาลนี่คือแบบต้องป่วยนะ เวลาป่วยคนเราอาจต้องการกำลังใจบ้าง แต่นี่ท่านเล่นปฏิเสธไปแบบนั้น เป็นใครก็ฝังใจ ถึงรักแค่ไหนก็เหอะ

แฟนคุณพูดถูกครับ คุณอยู่กับเค้าแค่เวลามีความสุข พอเค้ามีความทุกข์คุณดันหลบหน้าเค้า