เล่นด้วยกันอย่างมันส์ หลายครั้งทำประตูได้แล้วดีใจกันมันส์มาก กวนมาก คู่นี้ แพสชั่นมาเต็ม ย้อนดูแล้วคิดถึงเลย

Drogba มาแผล่บเองเลบ

555555

ยุคของ อันเช่ เป็นยุคที่ผมกล้าพูดเลยว่า ทีมเรากล้าต่อกรกับทุกทีมครับ

หน้า 3 คือ มาลูด้า ดร็อก นิโก้

แต่เวลาเล่นจริง จะเป็น ดร็อก คู่ นิโก้ครับ แล้วมีมาลูด้า เป็นตัวฟรีคอยสนับสนุน
หรือพูดง่ายๆ มันคือ 4-4-2 ไดมอน แผนถนัดของอันเช่แก กลางก็แข็งโป๊ก บัลลัค แลมพ์ เดโก้/เอสเซียง
หลัง โคล เทอรี่ คาวัลโย่/อเล็ก โบซิงวา(ร่างโหด)/อิวาโนวิช

ยุคนั้นเล่นแบบโครตเข้าขา แต่ละคนไม่มีใครหวงบอลเลย สาดบอลไปก็พอ ไอ้สามตัวหน้า ยังไงต้องมีตัวนึงได้เอาบอลเข้าเขตอันตราย
กองกลางจ่ายบอล เปิดบอล แม้แต่ยิงไกล ดีทุกตัว โจมตีได้จากทุกระยะ ยิงไกล เปิดบอล โหม่ง อันตรายหมด
ดร็อกดาวซัลโวเลยด้วย แข่งกับรูนี่ (แมท ตีกลองเนี่ย เป็นนัดสุดท้าย ยิงเท่ากับ รูนี่ที่ 26 ประตู แล้วนัดนี้ ดร็อกแฮตทริค จบ 29 ประตู ได้แชมป์+ดาวซัลโว)

หลังจากนั้น พอทีมซื้อตอเรสมา มาลูด้า ก็ธาตุไฟแทรก กลายเป็นหวงบอล โล่งๆไม่ส่งให้ตอเรส(แบบไม่ส่งเลยจริงๆ แต่ถ้าเป็นคนอื่นมันส่งนะ คือดูออก จนรู้สึกหงุดหงิด 555) บ้าเลี้ยง บ้ายิง ทั้งที่ก่อนหน้านั้น มันเป็นตัวที่เล่นดีที่สุดเลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีมัน ดร็อก ก็ไม่ยิงเยอะขนาดนั้นแน่ๆ

ตอนนั้นมาลูด้ามันเริ่มสนใจอยากตีกลองครับ

แต่ตีไม่ได้เรื่องเลย เจอปีเตอร์เช็คจัดของจริงเข้าให้

เชลซียุคอันเช่ผมว่าไม่เท่าไหร่ในuclเหมือจะตกรอบ16 กับ 8. หรือ16 2ปีติดจำไม่ค่อยได้ที่ดูมา 2004-2006 หรือมู2ปีแรกคือที่สุด top4ในยุโรปแน่ๆคู่ปรับบาซ่ายุคเทพดิญโญ่ ทีมเทพรับกับเทพบุก