อ่านข่าวคนก่อนหน้านี้ที่ว่าบ้านโดนน้ำท่วมทุกปี แต่ไม่เคยได้รับเงินเยียวยาจากรัฐเลย

ที่ผมสงสัย คือ เอกชนออกไปช่วยมากกว่ารัฐ รึเปล่าครับ และทำไมเอกชน หรือ คนที่อาสาไปช่วย ต้องควักเงินตัวเองไปช่วยเหลือ

ทั้งที่รัฐมีเงินเยอะมากมายกว่าตั้งเยอะ และเป็นหน้าที่รัฐด้วย แบบนี้จะให้เราจ่ายเงินภาษีไปทำไม

ในเมือเวลาเกิดภัยพิบัติแบบนี้รัฐช่วยอะไรเค้าไม่ได้เลย ถ้าไทยเป็นประเทศที่ภัยพิบัติเยอะกว่านี้ผมไม่อยากคิดถึงความเละ

เป็นกำลังใจให้พี่น้องคนอุบลนะครับ

มีคนรู้จัก (ฝั่งบ้านแฟนพี่ชาย) อยู่อีสานครับ

เป็นผู้ใหญ่บ้าน เค้าบอกผมประจำที่เจอกันว่าให้บ้านแฟนผม (ทำสวนอยู่เหมือนกัน) ไปขึ้นทะเบียนเกษตรกรซะ ไปลงทะเบียนนู่นนี่นั่นซะ

บันทึกประวัติเอาไว้ เวลามีอุบัติภัยเค้าจะมีเงินช่วยเหลือให้ตลอด ถ้าไม่มีรายชื่ออยู่ก็อด

ไม่ใช่แค่เรื่องเงินช่วยเหลือ แต่รวมถึงสิทธิอื่นๆ เช่นการได้รับพันธุ์พืช พันธุ์ข้าว ผมฟังแล้วก็แบบ เออ ถ้าไม่สนใจพวกนี้ก็เหมือนกับไม่สนใจช่วยตัวเองก่อนจริงๆอะ

มันเป็นน้ำใจของชาวไทยเดือนร้อนก็ช่วยกัน

ผมเห็นทหารก็ไปก่อนตลอดนะ

การทำงานของหน่วยงานรัฐมันล่าช้าครับ มีหลายขั้นตอน
สมมุติในหน่วยงานคุณมีถึงอาหาร น้ำดื่ม อยู่ๆคุณเอาไปแจกชาวบ้านเลยไม่ได้ ต้องรายงานว่ามีอะไรอยู่บ้าง มีอยู่อย่างละเท่าไหร่ จะไปแจกที่ไหน แจกอย่างไร
ถ้าอยู่ๆเอาของหน่วยงานรัฐไปแจกเองนี่คุกเลยครับ

แต่ภาคเอกชนคล่องตัวกว่า มีของในหน่วยงานเอาไปแจกได้เลย รับบริจาคก็เอาเงินไปซื้อของแล้วก็แจก แค่นั้นเอง

ปล.สมัยเรียน รด จ่าเคยเล่าให้ฟังพิมพ์ดีดในหน่วยเสีย ส่งเรื่องขอเปลี่ยนไปเป็นเดือนแล้วหนังสือยังไม่ออกจากค่ายเลย เพราะวายการบังคับบัญชามันเยอะ แล้วจ่าก็ตัวอย่างเรื่องตัวย่อหน่วยงานที่มันยาวๆให้ฟัง

1.รัฐก็มีหน่วยงานที่ช่วยเหลือครับ และเป็นกำลังหลักไม่แพ้เอกชนนะเพียงแต่ถ้ามันกระทบเป็นวงกว้างมาก หน่วยงานรัฐก็อาจจะมีไม่พอและไม่ทั่วถึง
2.จากข้อแรกพอรัฐไม่สามารถช่วยได้ทั่วถึงภาคเอกชนที่มีน้ำใจก็จะมาช่วยกันเติมเต็ม
3.สำหรับบ้านไหนหรือพื้นที่ไหนที่น้ำท่วมประจำทุกปี อันนี้ควรช่วยตัวเองมากกว่าให้คนอื่นมาช่วยนะ เพราะเหมือนรู้อยู่แล้วว่ายังไงน้ำก็ท่วมควรหาทางแก้ไขรับมือด้วยตัวเอง ไม่ใช่โยนภาระให้คนอื่นไปซะหมด ดังเช่นคนสมัยก่อนที่ชอบทำบ้านสองชั้นใต้ถุนสูง น้ำท่วมเค้าก็เดือดร้อนกันน้อยมาก

ภาครัฐมันต้องทำเป็นขั้นตอนครับ

ซึ่งขั้นตอนมันช้า

มีคนรู้จัก (ฝั่งบ้านแฟนพี่ชาย) อยู่อีสานครับ

เป็นผู้ใหญ่บ้าน เค้าบอกผมประจำที่เจอกันว่าให้บ้านแฟนผม (ทำสวนอยู่เหมือนกัน) ไปขึ้นทะเบียนเกษตรกรซะ ไปลงทะเบียนนู่นนี่นั่นซะ

บันทึกประวัติเอาไว้ เวลามีอุบัติภัยเค้าจะมีเงินช่วยเหลือให้ตลอด ถ้าไม่มีรายชื่ออยู่ก็อด

ไม่ใช่แค่เรื่องเงินช่วยเหลือ แต่รวมถึงสิทธิอื่นๆ เช่นการได้รับพันธุ์พืช พันธุ์ข้าว ผมฟังแล้วก็แบบ เออ ถ้าไม่สนใจพวกนี้ก็เหมือนกับไม่สนใจช่วยตัวเองก่อนจริงๆอะ

เท่าที่เข้าใจนะครับ
ของรัฐจะมีมาตรการดูแลขั้นต้นที่ลงมือทำได้ทันทีเลย แต่มันก็มีลิมิตของความเสียหายที่ไม่เยอะ ไม่กว้างมากนัก
ถ้าเสียหายกันหนักมากจะต้องยกระดับขึ้นไป ซึ่งอันนี้ก็จะเริ่มมีขั้นตอนตามสไตล์งานในภาครัฐแล้วครับ เราต้องเข้าใจว่าภัยพิบัติมันไม่มีเตือนล่วงหน้าและรัฐก็ไม่ได้มีหน่วยงานที่รับผิดชอบเรื่องนี้ 24ชม.ทุกวันในทุกพื้นที่ จึงอาจจะต้องใช้เวลาเกณฑ์คนเกณฑ์ของนิดนึง ซึ่งเอกชนก็น่าจะเริ่มเข้ามาช่วยในตอนนี้แหละครับ

เช้าชาม เย็นชาม รู้ๆกันอยู่ทำงานสไตล์ไทย

"ทำไมเอกชน หรือ คนที่อาสาไปช่วย ต้องควักเงินตัวเองไปช่วยเหลือ"

ตอบในแง่ของธุรกิจนะ การลงไปช่วยเหลือของบริษัทเอกชนต่างๆ มันได้หลายๆอย่าง

1.ภาพลักษณ์ของแบรนด์

คนจดจำ ลูกค้าที่ซื้อของก็รู้สึกดีที่แบรนด์นี้ช่วยเหลือคน คนที่เดือดร้อนก็รู้สึกซาบซึ้ง แบรนด์นี้มีน้ำใจออกมาช่วยเหลือเราตอนเดือดร้อน ตอนที่ทุกอย่างปกติดีก็กลับไปซื้อใหม่

2.ภาษี

ค่าใช้จ่ายต่างๆ ในการนำมาช่วยเหลือพวกนี้อะ มันเอาไปช่วยในฝั่งลดหย่อนภาษีได้ ไม่มากก็น้อย

3.พื้นที่ข่าว

การลงไปช่วยเป็นกลุ่มแรกๆ ยิ่งเป็นกลุ่มที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการช่วยเหลือโดยตรงด้วย ยิ่งแล้วใหญ่เลย คือถ้าพูดกันตามความน่าจะเป็นคือ ภาครัฐ ต้องมาช่วยก่อน แต่กลายเป็นว่า no one ที่ไหนไม่รู้มาช่วยเป็นคนแรก ทำให้คนนั้นได้ภาพไปเต็มๆ

แต่ผมไม่เห็นด้วยกะการให้บริจาคเข้า บช ตัวเองนะ มันจะโปร่งใสจริงหรอ ยอดโอนเข้า กะยอดโอนช่วยมันจะเท่ากันจริงงไหม?

ส่วนตัวบริจาคให้ บช จังหวัดอุบลไป

ขั้นตอนมันเยอะเกินไปครับ กว่าจะเบิก กว่าจะจำหน่าย แล้วต้องทำเป็นหนังสือด้วยนะ ส่งทางเมล ทางไลน์ไรงี้ไม่ได้ เดี๋ยวจะไม่มีหลักฐาน ผมรู้ผมทำอยู่

เห็นด้วยครับ

มันเป็นเงินหลวงไม่ใช่เงินตัวเอง คนเราถ้าไม่ใช้เงินตัวเองมักจะไม่ค่อยระวังอะไร

เพราะฉะนั้นระบบมันถึงออกแบบมาให้รัดกุมกับการจ่ายเงิน (ไม่นับเรื่องการโกงนะ)

พอเกิดเหตุฉุกเฉิน มันก็มีช่องทางทำให้เร็วขึ้น แต่มันก็ช้ากว่าควักเงินตัวเองอยู่ดี


เงินเยียวยาก็เหมือนกัน ทุกคนก็อยากช่วยเหลือทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่มีระเบียบกำหนดไว้

อยากจ่ายเท่าไรจ่าย ก็คุกกันพอดี เค้าถึงต้องมีหลักเกณฑ์พิจารณาที่ไม่หลวมไป ไม่แน่นไป

ที่ไม่แน่นเพราะไม่อยากให้เป็นการซ้ำเติมคนเดือดร้อน

แต่กลับกลายเป็นว่ามีคนเห็นแก่ตัวเข้ามาเอาเปรียบเพราะดันเข้าเงื่อนไขทั้งๆที่ไม่เดือดร้อนอีก

เรื่องเยียวยาน้ำลดแล้วเค้าถึงจะเยียวยา
เวลาเขาจะเยียวยา ผู้ใหญ่บ้านจะเกณฑ์ลูกบ้างทั้งหลายแหล่เข้าไปขึ้นทะเบียนผู้ประสบภัย ปต่ถ้าขั้นตอนนี้ไม่เกิด อย่าพึ่งไปโทษทั้งหน่วยงาน ให้โทษที่ตัวบุคคลก่อน

อย่างบ้านผมน้ำท่วมปี54 เสียหายหมดทั้งบ้านและเกษตรกรรม ก็ไปขึ้นทะเบียนแต่แรก ส่วนเกษตรกรรมจะขึึ้นไว้อยู่แล้ว แค่ไปลงชื่อแป๊บเดียวกลับบ้าน รอเงินเข้า บช ธกส จบ