เมื่อ 6 ปีที่แล้วแอตมินได้รับเชิญจากการท่องเที่ยวญี่ปุ่นและJFA หรือ สมาคมฟุตบอลญี่ปุ่น ให้ไปถ่ายทำเรื่องการท่องเที่ยวในประเทศญี่ปุ่นและสโมสรฟุตบอลในเจลีก มาออกอากาศที่เมืองไทยในรูปแบบ Sport&Tourism

ตอนนั้นเขาอยากจะโปรโมตชักชวนคนไทยให้ไปท่องเที่ยวและดูฟุตบอลที่ประเทศเขา หน่วยงานของรัฐบาลและสมาคมฟุตบอลจึงทำงานร่วมกัน

เราไปทำเพราะอยากรู้เรื่องราวของฟุตบอลญี่ปุ่นและการพัฒนาของพวกเขา โดยไม่ได้คิดว่าวันหนึ่งในไม่กี่ปีข้างหน้า จะมีนักเตะไปค้าแข้งในเจลีก และ มีโค้ชชาวญี่ปุ่นมาเป็นกุนซือทีมชาติไทย

หลังจากถ่ายทำมาเกือบ 10 สโมสรทั่วประเทศ เราก็ได้เข้าเยี่ยมชมสมาคมฟุตบอลญี่ปุ่น พร้อมกับ สัมภาษณ์ผู้บริหารระดับสูง ถึงแนวทางในการสร้างฟุตบอลลีกและทีมชาติให้ประสบความสำเร็จ จนเป็นอันดับ 1 เอเชีย ว่าทำอย่างไร

คำถามหนึ่ง น่าสนใจมาก

เราถามว่า ทำอย่างไรที่ทำให้ฟุตบอลญี่ปุ่นเล่นเหมือนกันหมด รูปแบบ สไตล์ ระบบเดียวกัน ทั้งสโมสรและทีมชาติทุกชุดตั้งแต่เยาวชน

ผู้บริหารสมาคมฟุตบอลแดนปลาดิบอธิบายว่า

1.ต้องเริ่มต้นจากการกำหนดแนวทางของฝ่ายเทคนิคของสมาคมฯก่อนว่าต้องการให้ทีมชาติมีสไตล์การเล่นแบบไหน จากนั้นประธานเทคนิคจะนำไปสร้าง “ปรัชญาฟุตบอล”เป็นการเริ่มต้นติดกระดุมเม็ดแรก

2.”ปรัชญาฟุตบอลญี่ปุ่น”เป็นแบบไหนผมไม่ได้ถาม แต่ที่เราเห็นคือ ฟุตบอลญี่ปุ่น เล่นเพรสซิ่งทุกทีม นักเตะทุกคนวิ่งเข้าหาบอลพร้อมๆกัน เล่นบอลด้วยลูกเรียด เคาะบอล ทำชิ่ง ดับเบิ้ลพาสเป็นหลัก

3.ได้ปรัชญาแล้วประธานเทคนิคก็จะส่งต่อให้โค้ช โค้ชในญี่ปุ่นมีเยอะมาก โปรไลเซ่นประมาณ600 ,เอไลเซ่น 4 พันกว่าคน ,บีร่วมหมื่นและซีหลายหมื่นคน เรียกว่าครูพละระดับประถมแทบจะทุกโรงเรียนจะต้องมีซีไลเซ่นอย่างต่ำ โค้ชเหล่านี้นอกจากจะได้เรียนฟุตบอลถูกต้องตามหลักสูตรสากลแล้วก็ต้องจดจำ “ปรัชญาฟุตบอลญี่ปุ่น”ไปสอนผู้เล่นด้วย

4.เด็กๆญี่ปุ่น ตามอะคาเดมี่ต่างๆจะต้องมีลูกฟุตบอลเป็นของตัวเองคนละ 1ลูก เพื่อใช้ฝึกทักษะ เลี้ยง คลึง ด้วยตัวเองทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ถ้าเดินมาโรงเรียนก็เลี้ยงบอล เดาะบอลมาบ้าง เมื่อเข้ามาเรียนกับสโมสรหรือ อะคาเดมี่ ก็เอาลูกฟุตบอลมาด้วย จึงทำให้ทักษะพื้นฐานของพวกเขาแน่น ต่อยอดไปสู่การเล่นร่วมกับทีม

5.รูปแบบ วิธีการเล่น จะถูกส่งผ่านปรัชญาฟุตบอล ไปสอนเด็กๆตั้งแต่ 8 ขวบ 10 ขวบ นั่นคือการวิ่งเข้าหาบอล แย่งบอลจากคู่ต่อสู้ จ่ายบอลด้วยสปีดที่รวดเร็ว การเคลื่อนตัวหาพื้นที่ว่าง ซึ่งนั่นคือภาพวิธีการเล่นของทีมชาติญี่ปุ่น ที่เราเห็นในร่างเด็ก ทุกอะคาเดมี่ ทุกโรงเรียนทำเหมือนกัน ค่อยๆถูกแต่งเติม เพิ่มเทคนิคเรื่อยๆอย่างถูกวิธี และเป็นแนวทางเดียวกันจากโค้ชที่มีไลเซ่นจนเดินเข้าสู่สโมสร

6.สโมสรในเจลีกรูปแบบการเล่นเหมือนกันเกือบทุกทีม แตกต่างกันเพียงความสามารถของผู้เล่น และวิธีการนำไปสู่ชัยชนะเล็กๆน้อยๆนั่นทำให้เวลาเลือกนักเตะเข้ามาสู่ทีมชาติ ญี่ปุ่นจะได้ผู้เล่นที่เข้าใจในวิธีการเล่นแบบเดียวกัน เล่นได้เลยโดยไม่ต้องปรับตัวมากนัก

เราถามว่า ถ้าบางทีมอยากเล่นด้วยวิธีที่แตกต่าง อย่างเล่นบอลยาว บอลโด่ง ทำได้ไหม ...ผู้บริหารเจเอฟเอ บอกว่าทำได้ แต่โอกาสของนักเตะในทีมเหล่านั้นที่จะถูกเรียกติดทีมชาติก็น้อยลง เพราะจะไม่เข้ากับระบบการเล่นของทีมชาติและคนอื่นๆ

คนญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับการติดทีมชาติเป็นอันดับแรก เมื่อแนวทางของทีมชาติเป็นอย่างไร สโมสร-เยาวชน ก็จะเดินตามแนวทางนั้น

ถ้าโครงสร้างของฟุตบอลไทยเป็นแบบนี้ เมื่อนักเตะส่งมาถึงมือโค้ชทีมชาติชุดใหญ่ งานของ“นิชิโนะ”คงจะง่ายขึ้น และโอกาสที่ทีมชาติไทยจะก้าวไปสู่ฟุตบอลโลกแบบญี่ปุ่นก็คงจะมากขึ้นด้วยเช่นกัน

Credit : ฟุตบอล108

ก็อปมาทั้งดุ้น คนเขียนเขาได้ไรมั่ง

ตราบใดที่ยังไม่ออก พรบ ฟุตบอล เรื่องที่ว่ามานี้ คงเกิดได้น้อย มาก ๆ ในอนาคตครับ

ผมนี่รอจะซื้อฟุตบอลให้ลูกเลยครับ

ก็อปมาทั้งดุ้น คนเขียนเขาได้ไรมั่ง

เอิ่ม ผมแปะเครดิตตลอดนะ

หรือจะให้แปะลิ้งค์ด้วย ก็ยินดีครับ

เจตนาคือเอามาให้อ่านกัน ผมได้อะไรมั้ยก็ไม่ได้

งั้นวันหลังพิมพ์แบบนี้ทุกมู้ด้วยนะครับ อย่าเก่งแต่แขวะ

3.ได้ปรัชญาแล้วประธานเทคนิคก็จะส่งต่อให้โค้ช โค้ชในญี่ปุ่นมีเยอะมาก โปรไลเซ่นประมาณ600 ,เอไลเซ่น 4 พันกว่าคน ,บีร่วมหมื่นและซีหลายหมื่นคน เรียกว่าครูพละระดับประถมแทบจะทุกโรงเรียนจะต้องมีซีไลเซ่นอย่างต่ำ โค้ชเหล่านี้นอกจากจะได้เรียนฟุตบอลถูกต้องตามหลักสูตรสากลแล้วก็ต้องจดจำ “ปรัชญาฟุตบอลญี่ปุ่น”ไปสอนผู้เล่นด้วย


ผมให้อีก 10 ปีประเทศไทยก็ยังสร้างครูพละระดับซีไลเซ่นแทบทุกโรงเรียนไม่ได้ ยิ่งถ้าต้องพึ่งพาหน่วยงานภาครัฐ

ในการผลักดันพัฒนาด้วยแล้วนะ บอกเลยว่าอีกนานนนนนนน!!!!!

ประเด็นคือ เว็บต้นทาง
เขาจะไม่ได้ Backlinks Traffic ไงครับ
อยากแนะนำให้เอา เนื้อหามาครึ่งเดียว แล้วแนบลิ้งต้นทางต่อท้าย ดีกว่าครับ

ปล. กับเนื้อข่าวนี้ ผมว่าทำยากอยู่ครับ
มันหลาย Scale แต่ถ้าจะทำก็ทำได้ แต่ต้องใช้เวลา
ลึกๆ ส่วนตัวผมลุ้นให้นิชิโนะ มีโอกาส ได้นั่งเป็นประธานเทคนิคไทย ซัก 3-5 ปี ก่อนวางมือ

ประเด็นคือเนื้อหามันไม่ยาวเป็นสกู๊ปขนาดนั้น ที่ต้องมานั่งตัดครึ่งแบ่งเป็นพาร์ทๆ

มู้อื่นไม่เห็นมันจะมีปัญหาอะไรเลย งั้นวันหลังออกกฏเลยมั้ย

แปะลิงค์ต้นทางทุกมู้ ห้ามเอามาวางทั้งหมด??

มานั่งจับผิดอะไรไร้สาระ เครดิตผมไม่เคยจะเอามาเป็นของตัวเองอยู่แล้ว

ไม่ได้สันดานต่ำขนาดนั้น

ถ้าบ้านเรามีโค้ชเก่งๆเยอะๆคงดีนะครับ

ปล.รอบหน้าท่านก็ใส่ลิ้งค์ต้นทางไว้ด้วยก็ได้ครับ บางทีคนเข้ามาอ่านแล้วเขาอยากไปดูโพสต์ต้นเรื่องเผื่อมีเรื่องอื่นที่เขาสนใจ ต้นเรื่องเขาจะได้ใจชื้นว่ามีคนชอบผลงานเขา

เตือนผมดีๆแบบนี้ ผมก็รับฟังครับ

แต่มาแขวะโต้งๆแบบนี้ เลยมีอารมณ์นิดหน่อย

เอ่อ... ไรดี คนเขียนเขาใช้เวลาในการเขียนเยอะนะ มุมมองผม คิดว่า เขามีที่ๆเขาอยากให้คนไปอ่านอยู่แล้วแหละ จะเพจรึอะไรก็แล้วแต่ เขาก็อยากรู้ว่าคนอ่านเขาเยอะแค่ไหน คุณเล่นกอปมาทั้งดุ้นงี้อ่านจบใน ss แล้ว คนเขียนเขาได้ไรมั่งอะ คิดสิคิด หลายบทความก็มาลง แต่ลงไม่หมดทั้งดุ้นแบบนี่ และมีลิ้งค์ให้ไปอ่านต่อ เพราะไร เพราะว่า ถ้าอ่านบางส่วนแล้วคนอ่านชอบ เขาจะเข้าไปต้นทางเพื่ออ่านต่อ คนเขียนเขาก็จะได้ยอดสำหรับคนเข้ามาดูมาอ่านไง ครับ

ต้องใช้เวลาครับกว่าจะได้รูปแบบนี้ แต่เป็นแนวทางที่ดีเลยครับ ถ้าทำได้จะดีมากๆเลย

ผมบอกเผื่อ เพื่อนสมาชิกท่านอื่นๆ ไปด้วยครับ
ผมไม่ได้ว่าคุณเลย แค่อยากอธิบายเพิ่มเติมว่า การเอา Content มาทั้งหมดเลย
แล้วคนไม่เข้าไปลิ้งต้นทางเนี่ย มันเสียหายกับคนที่ทำ Content นี้ทางอ้อม
เพราะ Pages นั้นๆ จะไม่ได้ Backlinks กลับไปเลย

เว็บ SS ก็เหมือนกัน ถ้ามีคนทำ Content ดีๆ ภายในเว็บนี้
แต่มีคนเอา Content ทั้งหมด ไปแปะเว็บอื่น มันจะไม่โอเคเลย

ใจเย็นครับ จขม.เรื่องนี้เท่าที่ผมจำได้พี่เบนเค้าเคยอธิบายไว้แล้วล่ะจริงๆแล้วว่า ถ้าเอาบทความจากที่อื่นมา ให้ใส่เนื้อหาไว้ซักครึ่งนึงแล้วก็แปะลิ้งไว้ตอนท้ายหน่อย เพื่อให้เครดิตกับต้นทางเพราะเป็นมารยาทแค่นั้นเองครับ

ชอบบทความนี้ดีมากครับขอบคุณที่หามาให้อ่าน

http://www.soccersuck.com/boards/topic/1804297

อันนี้ละ ไม่ไปบ่นบ้างละ

คิดสิคิด อย่าทำเซียน