คณะผมเปลี่ยนไปเยอะ เรียกได้ว่ารุ่นผมโชคดีมากๆ เป็นรุ่นที่กิจกรรมเข้มข้นไม่มีการห้ามอะไรจากมหาลัยเลย ถูกรุ่นพี่ปลูกฝังให้รักพี่รักเพื่อนตั้งเเต่ปี1 พอขึ้นปี2ถึงทะเลาะกันเรื่องจับสายรหัส หลังจากรุ่นผมไปมหาลัยก็เริ่มห้ามนู้นห้ามนี้มากขึ้น เรียกได้ว่าเหมือนเลือดจางลงเรื่อยๆ น้องรุ่นหลังๆได้รุ่นกันน้อยมากๆ คนเรียนก็น้อยลง

ควาทรงจำคือได้เห็นแฟนสมัยเอ๊าะ จนปัจจุบันโรยราไปตามกาลเวลา

เหมือนกันครับ รุ่นผมน่าจะเป็นรุ่นท้ายๆที่เขามีกิจกรรมอะไรกันแบบนี้ อย่างว่าพอยุคสมัยมันเปลี่ยนไอ้กิจกรรมรวมผู้รวมคนมันหายไปมันก็ไม่มีพื้นที่ให้รู้จักกันเลย นอกจากในห้องเรียน พอเป็นงี้กิจกรรมหรืออะไรหลายๆอย่างในคณะมันก็หายไป เลิกเรียนแล้วก็เผ่นกลับย้านหมดเลย สมัยก่อนผมนั่งเล่นที่หน้าคณะกันจนดึกทำนู้นทำนี้กัน ได้รู้จักคนนู้นคนนี้ต่างคณะกันบ้าง แม่งโคตรดี


ทั้งนี้ทั้งนั้นผมเข้าใจและยอมรับบริบทสังคมข้างนอกที่มันเปลี่ยนไปอะไรพวกนี้มันก็ต้องปรับหมุนให้ล้อไปกับมัน เดี๋ยวนี้มีอินเตอร์เน็ตมีผู้รู้ที่เราเข้าถึงได้อยู่ทั่วทั้งโลก ผมว่าไปเรียนมหาลัยโดยที่ไม่พูดกับใครเลยยังได้

ของผมมันเป็นช่วงข่าวรับน้องโหดด้วย มหาลัยเลยออกกฎมาใหม่เยอะ บังคับให้อาจารย์มาเฝ้าดูกิจกรรม จะทำกิจกรรมก็ต้องขออาจารย์ก่อนตลอด รุ่นผมปกติเข้ากิจกรรม4-5วัน/สัปดาห์ รุ่นน้อง2-3วันเอง แถมได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องปล่อยกลับละ เข้าค่ายรับน้องก็ไม่มี ยังดีช่วงปิดเทอมเรียกมาได้ เเต่คนก็น้อยเพราะปิดเทอมใครจะมา ของผมน้องของหลานรหัสออกสายเลยไม่มีต่อ ถ้ามีต่อก็เป็นรุ่นเหลนรหัสน่าจะรุ่นสุดท้ายละ คณะผมแทบไม่มีคนเรียนละ ห้องผม100คนจบจริง60 รุ่นน้องรหัสผม60 จบจริง30 รุ่นหลานรหัส30 จบจริงไม่ถึง20

แอบสงสัยเลยครับเรียนที่ไหนยังไงครับ ทำไมจบกันน้อยแท้

เรียนภาคinterครับ คนเลยออกบ้างไม่จบบ้าง

ชอบชีวิตมหาลัยคับ สนุก

แข่งบาส เตะบอล เย็นนัดกินข้าวกับเพื่อนคณะอื่น พาสาวๆมากินมารู้จักกัน

มีแฟน มีเงินใช้ไม่ต้อง หายากลำบากเหมือนตอนทำงาน

พี่น้อง ไรนิก็ดีนะ ( โชคดีที่เจอแต่อะไรดีๆ หรือเราหนีเรื่องอบายมุขด้วยมั้ง )

รับน้องสำหรับผมเป็นเรื่องสนุกนะ ไม่ได้เคร่งอะไรขนาดนั้น

รวมๆแล้ว ให้ เกรด A เลย

1 เปิดซิงสาว
2 เล่นเกมกับเพื่อน4คน แลนกันในหอพัก เคาเต้อ
แบทเทิลฟิล2 นีกฟอสปีดโมสวอนเต็ด นีดนี่มันสุด
เพราะเล่นพนันเบีย ที่ 1 กับ 2 ไม่เสีย 3เสีย1ขวด
4เสีย2ขวด พอครบลังก็ไปจัดมากิน กินเสร็จไปเล่น
ดนตรีต่อฟินสุดๆ น่าจะเป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุด
3 พี่ที่ห้องทดลองมาช่วยทำโปรเจ็คจบทั้งที่ไม่ได้ร้องขอ
เค้าเห็นเราเครียดเลยมาช่วย เวลาแวะไปแถวนั้นผมเลยจะซื้อผลไม้ไปฝากพี่เค้า

ทำไมรู้สึกโคตรไกลตัว แก่แล้วสินะเรา

ผมก็เป็นคนนึงหนีเรื่องอบายมุข เพราะรุ่นผู้ชายส่วนใหญ่โดนพาไปแดกเหล้ากันหมด อยู่มอกัน2-3ทุ่มตลอด