ความทรงจำดีๆจากชีวิตมหาลัย
เนื่องจากน้องรหัสกับหลานรหัสกำลังจะรับปริญญาพร้อมกัน น้องรหัสจบช้าเท่ากับว่าทั้ง2ห่างจากที่ผมจบถึง2ปี เพราะผมรับปี60 เจอกันล่าสุดก็งานผมรับเลย
ช่วงที่ผมเรียนตลอดตั้งเเต่ปี2จนจบ ผมเป็นพี่ที่สม่ำเสมอมากๆคนหนึ่ง หนังสือก็ยกให้ ล็อคเกอร์ผมก็ให้น้องใช้ เลี้ยงขนมน้องแทบตลอด ไม่ใช่สายเปย์อะไรนะ เเค่แบบว่าเจอกันก็เลี้ยงขนม7-11 เเต่มันก็ไม่ได้เยอะ สัปดาน์นึงเจอกัน1-2ครั้ง เลี้ยงครั้งนึงก็40 50บาท โดยส่วนใหญ่โปรเลี้ยงน้องก็มีเเค่ตอนปี2 พอขึ้นปี3กันก็ทิ้งน้องทิ้งหลานกันเกือบหมด(ทั้งๆที่ตอนจับสายรหัสทะเลาะกันจะเป็นจะตาย) ผมรู้สึกว่าเมื่อผมก้าวเข้ามาจนได้รุ่น ปี2ก็อยากมีน้องรหัสถึงได้จับสาย ทำให้คิดเสมอว่านี่มันหน้าที่เรา เมื่อเราอยากได้น้องรหัส เราก็ต้องมีความรับผิดชอบ เมื่อเราขึ้นปี3ปี4ไป มันก็ยังเป็นหน้าที่เรา ถึงจะน้อยลงก็ไม่ควรทิ้ง บางคนก็ติวหนังสือให้น้อง เเต่ผมติวให้ไม่ได้เพราะคนละสาขากับน้อง เเล้วมีเเค่บางคนที่ยังดูแลน้องๆอยู่ พอวันนี้ถึงเวลาที่น้องรับปริญญามันก็ทำให้คิดถึงวันเก่าๆ รู้สึกว่าคงหาประสบการณ์ดีๆแบบนั้นไม่ได้เเล้ว ผมซื้อของขวัญให้น้องคนละเกือบ1000 เพราะถึงผมจบมาเเล้วเเต่เขายังเป็นน้องรหัสหลานรหัสเราอยู่ ผมถือว่าควรทำหน้าที่จนวันสุดท้าย พอถึงเวลาต้องจากกันมันก็เศร้าเพราะคงไม่ได้เจอกันอีกเเล้ว
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
