ผมไม่ยืนมา3ปีแล้วครับ

ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วครับ มันหมดยุค "เชื่อ" มันเป็นยุค "ถาม" แล้ว

ไอ้การมาบอกว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้เพราะเค้าทำกันมาหรือเพราะคนอื่นเค้าทำกันมันใช้ไม่ได้แล้ว ถ้าให้คำตอบที่เข้าท่าไม่ได้ว่าให้ทำไปเพราะอะไร ก็ไม่มีใครมาทำตามคำบอกอยู่หรอกครับ

มู้นี้มา ผมขอระบายหน่อย
ผมเคยจองตั๋วหนังล่วงหน้าไว้กับหนังเรื่องนึง แต่ก่อนจะได้ดูผมก็เกิดอุบัติเหตุข้อเท้าแพลงซะก่อน
ค่าตั๋วค่อนข้างจะแพง แถมเพื่อนก็รบเร้าให้ไป บอกจะขับรถ แลกตั๋ว เปิดประตู บริการทุกอย่าง
คือผมก็พอเดินกระแผลกๆได้ แต่ยืนตรงๆจะเจ็บกว่า
ผมก็รีบเข้าโรงก่อน กลัวเข้าช้าจะเข้าที่นั่งลำบาก
ดูโฆษณา ตัวอย่างหนังครบทุกตัว แต่พอเพลงสรรเสริญ ผมบอกเพื่อนว่าไม่ลุกได้ป่าววะ
คนข้างหน้าผม ตอนลุกก็กวาดสายตา พอเจอผมเค้าถามว่า “ยืนขึ้นสิ ทำไมไม่ยืน”
ผมบอกผมข้อเท้าแพลงครับ พอคนมองมาเยอะๆ คนนั้นเหมือนได้ทีขึ้นหน้าพูดว่า “เหอะ มาดูหนังยังมาได้ ยืนแค่นี้จะเป็นไร ยืนดิ!!”
ผมกลัวมากตอนนั้น เพื่อนก็สะกิดผมว่า ไม่เป็นไรยอมๆเค้าหน่อย


คือผมท้าเลยนะ เค้ามาทำข้อสอบเกี่ยวกับพระราชประวัติ พระราชกรณียกิจ หรือท่องทศพิธราชธรรมแข่งกัน ผมก็แชมป์อยู่อ่ะ
แต่ทำไมถึงต้องคลั่งขนาดนั้นอ่ะ คิดว่าตัวเองรักอยู่คนเดียว รักมากกว่าใคร งี้หรอ

MV มีแต่รูปเก่าๆเลยไม่ค่อยอินอะครับ

ผมก็ยืนนะ ไม่อยากมีปัญหา แต่ไม่ได้โค้งคำนับให้ เพราะผมถือว่าถ้าเคารพใครจริงถึงจะยอมก้มหัวให้ ไม่ใช่บังคับแล้วอุปทานหมู่นะ ส่วนขององค์ก่อน ผมก็แอบร้องเพลงตามอยู่นะ โค้งปกติ แต่ส่วน... ดูละก็ฝืนๆ มีแต่รูปเก่าๆ
แต่ตามหลักคือ สิทธิ์ใครสิทธิ์มัน

วีรสาก เกมส์

มันจะไม่มีอะไรเลยถ้าไม่มีคนอีโก้จัดไปขู่บังคับหรือเอาคนที่ไม่ยืนมาขึงพรืดลงโซเชียลเหมือนเป็นนักโทษของสังคม ยิ่งเผยแพร่ความเกลียดชังกันเข้าไปใหญ่

ภูมิใจ ยืนทุกครั้งที่เพลงขึ้น ไม่ได้หนักหนาอะไรเลย ไม่กี่นาทีเอง