ไม่น่าแต่งแต่แรก

ตอนนี้มันเละแล้วครับ
ผมแนะออกมาเหอะ 31เองยังฟิตสร้างใหม่สบายๆ
ลูกก็ส่งให้บ้างแต่ไม่ต้องเยอะ คุนจำเคสเสี่ยเกาะเต่าได้ไหมที่ฆ่าตัวตาย ระยะยาวผมกลัวว่ามันจะสุ่มเสี่ยงไปทางนั้น
ถอยตอนนี้ยังทันนะ ถ้าซัก 40แล้วคุนไม่มีทางเลือกนะต้องอยู่ไปจนวันตาย

ปรับทัศนคติ ใจเย็นๆ อย่าไปคิดเล็กคิดน้อย ทำให้เต็มที่ แล้วก็เจียดออมไว้เล็กๆเผื่ออนาคตโดนไล่ ลูกให้เวลากับเค้ามากๆ นั่งสมาธิ ออกกำลังกาย ทำจิตใจให้โปร่งใสครับ

สู้นะครับ เอาใจช่วย อ่านเรื่องท่าน แล้วปัญหาของผมดูเล็กไปเลย สู้เพื่อลูกนะครับ

เรื่องท่านทำให้เรื่องคนอื่นดูเล็กลงไปหลายคนเลยครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณทุกท่านครับ ผมอ่านทุกคอมเม้น ทุกตัวอักษร จะลองทำตามที่ทุกท่านแนะนำครับ

เล่น SS มาเป็นสิบปี มีที่นี่พอให้เข้ามาชื่นใจมีรอยยิ้ม กำลังเตรียมตัวเลิกงาน

ชีวิตเป็นยังไงต่อจากนี้จะมาอัพเดทให้ฟังครับ.

พูดอยากครับ เป็นกำลังใจให้ท่าน ส่วนตัวผมลูกสำคัญที่สุด เราจะอดจะเหนื่อยใจกายยังไง ลูกเราต้องสบายมาก่อนครับ ส่วนเรื่องคู่ชีวิตสุดแล้วแต่ท่านเลยครับ.

สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้

เรื่องลูกผมว่ามันก็หนักอยู่ แต่ชีวิตคู่มันควรส่งเสริมเรา ไม่ใช่ถดถอยเรา บางทีท่านต้องลองแยกเป็นเคสๆว่าจะทำยังไง อะไรที่เกิดปัญหา ลองดูครับ ท่านจะผ่านไปได้ ผมเชื่อนะ

จากคนที่เป็นโรคไบโพล่าและโรคซึมเศร้าผมยังผ่านมาได้ ขอแค่เราเข้าใจตัวเอง ให้เวลาตัวเอง รักตัวเองให้เป็น หมอผมที่ไปรักษาด้วย เค้ามักจะบอกเสมอ โรคต่างๆมันไม่ทำร้ายเราหรอก มีแต่ตัวเรานั่นแหละ ชอบปรุงแต่งว่าเราแย่แบบนั้น คนนั้นไม่ต้องการเราแบบนี้ เราเลยน้อยใจและจะจบชีวิตลง

ปล.ถ้าเป็นผมนะ เจอแค่ว่าพ่อตาเล่นพนันแต่แรก ผมบายแล้ว และก็บ้านควรเป็นสถานที่สร้างความสุข หากมันไม่ใช่ มันก็ไม่ควรเรียกว่าบ้านอีกต่อไปแล้ว

สู้ๆครับ

ปรับเปลี่ยนนิสัยตัวเอง หยวนๆเรื่องความสะอาด มันอยู่ได้กุอยู่ได้
เรื่องชื่อในบ้านสำคัญ บอกภรรยาของชื่อร่วม ถ้าไม่ได้ก็ไม่ผ่อนแล้วเหนื่อย บอกเลยว่าเหนื่อย
ข้อดีที่บ้านไม่ได้ชื่อท่านคือ เวลาจะไปก็ไปได้เลย ช่างแม่ง ติดที่ลูก อันนี้ไม่รู้จริงๆครับ ไม่อยากให้เลิกกันนะ แต่ต้องค่อยๆหาจุดร่วม เริ่มจากบ้านต้องเป็นชื่อท่าน เพราะผ่อนเหนื่อย

อดทนให้ลูกโตพอประมาณครับ ห่วงแม่และรักลูกเข้าไว้
บอกตรงๆว่ามันเละจนมืดตึ้บที่จะหาคำมาแนะนำเลย

เอาเป็นว่าท่านรักลูกมากขนาดไหนล่ะ ถ้ารักมากที่สุดก็เอาลูกนั่นล่ะเป็นที่ยึดไว้
กัดฟันอยู่จนลูกคนเล็กสัก7ขวบเป็นอย่างน้อย เงินที่ส่งบ้านส่งรถก็คิดไป ว่ากรูหาเพื่อให้ลูกมีที่อยู่,เพื่อให้ลูกไม่ตากแดดตากฝน

เมียท่าน ท่านคงจะคาดหวังอะไรจากเธอมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เพราะเธอก็ทำงาน,ก็ดูแลลูก
ส่วนนี้ท่านต้องโทษตัวเองด้วย ถ้าท่านหาเงินได้เยอะกว่านี้อะไรมันก็จะไม่ต้องตึงจนเครียดแบบนี้

เห็นใจท่านเลยครับ
แต่สิ่งหนึ่งที่ได้จากที่ท่านเล่านี่เข้าใจเลยครับ ตอนเลือกเมียนี่คงต้องเลือกให้ดีจริงๆ เห็นมาเยอะเหมือนกัน พวกปัญหาชีวิตแนวๆนี้ครับ

แค่ท่านคิดว่า ออกมาแล้วเอาเงินให้ลูกใช้รายเดือน

แค่นี้ ก็แสดงถึงความรับผิดชอบแล้ว

บางที คนเราอยู่เป็นครอบครัวใหญ่ มันก็ปัญหาเยอะ

หลายคู่เลยแยกออกมาอยู่กันเอง

ถ้าใครได้อยู่เป็นครอบครัวใหญ่ แล้วไม่มีปัญหา รักใคร่กลมเกลียว ผมถือว่า โคตรโชคดี

สำหรับท่าน ถ้าทนไม่ไหว ก็ลองคุยกับแฟน เรื่องความรับผิดชอบต่อลูก ว่าจะเอายังไง ถ้าแยกกันอยู่

ทุกปัญหามีทางแก้เสมอ ค่อยๆคิด อย่าใจร้อน

โหเหมือนท่านมาอ่านความคิดผมแปะๆเลย ที่ผ่านมาผมคิดแบบนี้จิงๆ

แล้วตอนนี้กำลังหาขายลูกชิ้นนึ่งกับแม่เสาอาทิตย์อยู่ครับ กำไรวันละ 3-4 ร้อยกะเอา

อ่านจบแล้วผมเข้าใจพี่เลยนะ ยังไงก็คงต้องบอกว่าสู้ๆ ไม่ว่าจะเลือกทางไหนนะครับ

ยังมีลูกมีแม่ที่ยังต้องดูแล สู้ๆนะพี่