ในปัจจุบัน หากท่านมีลูกหลานชอบเตะฟุตบอล อยากจะเป็นนักฟุตบอลอาชีพก็สามารถไปสมัครเข้าอะคาดิมี่หรือไปคัดตัวกับสโมรสรโดยตรงได้เลย ซึ่งถ้าฝีเท้าดีจริงโอกาสติดทีมสโมสรก็เปิดกว้างค่อนข้างมาก

แต่ถ้าย้อนไปประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว ถ้าคุณอยากเป็นนักฟุตบอลก็ต้องไปคัดตามโรงเรียนดังๆ ด้านฟุตบอล ช่วงนั้นก็จะมีอัสสัมชันศรีราชาที่เด็กรุ่นๆผมใฝ่ฝันอยากเข้าไปเรียน เพราะอยากต่อยอดไปเล่นสโมสรชลบุรี และอีกหลายๆโรงเรียนหลายๆสโมสร ก็จะประมาณนี้ และแน่นอนเส้นสายเพียบ

ผมมีเพื่อนที่เล่นฟุตบอลด้วยกัน เราเป็นเด็กบ้านนอก เพื่อนคนนี้มีความคิดแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆ เขาอยากจะเล่นฟุตบอลอาชีพ เพราะคนอื่นก็คิดกันแบบว่าเตะไปเพราะชอบ ไม่มีทางที่ฟุตบอลจะเลี้ยงชีพได้ ตั้งใจเรียนดีกว่า ทุกครั้งที่เขาไปแข่งที่บ้านมักจะไปนั่งเชียร์ หุงหาอาหารไปให้เพื่อนๆได้กินด้วย ทั้งๆที่บ้านเพื่อนนี้ไม่ได้มีเงินมากมาย แต่เป็นครอบครัวที่บ้าฟุตบอลมากๆ เชียร์เหมือนมวยว่ากันตรงๆ ในวัย 13 เขาตัดสินใจไปตามหาความฝันโดยการไปคัดตัวที่โรงเรียนอัสสัมชันศรีราชาแต่ผลออกมาไม่ติดทีม เลยลองไปคัดตัวที่รร.กีฬาจังหวัดสุพรรณบุรี ปรากฏว่าเพื่อนติดทีมชุดนี้ ทักษะเพื่อนก็ไม่ได้ดีน่ะในเวลานั้น เดาะบอลได้50/60 ครั้งเอง แต่วิชั่นการจ่ายบอลถือว่าเป็นเด็กที่เก่งเลย

ผ่านไปหลายปีก็ไม่ค่อยได้ติดต่อ ไม่เหมือนปัจจุบันที่มีสื่อสังคมออนไลน์มากกมาย แต่ก็กลับมาเล่นด้วยกันช่วงมีการแข่งโค้กคัพ ประมาณปี2550 เวลาผ่านไปไม่กี่ปีเด็กที่ผอมแห้งในวันนั้น กลับมีร่างกายใหญ่โต สูง180 ใครจะไปคิดว่าแค่ไปเรียนโรงเรียนกีฬาจะช่วยได้ขนาดนี้ หลังจากนั้นก็ได้ยินชื่อเสียงของเพื่อนตามสื่อต่างๆ ว่าเป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียน,ไปได้แชมป์กับสวนกุหลาบวิทยาลัย เล่นให้กับภูเก็ต และความภูมิใจของชาวบุรีรัมย์ที่ย้ายมาเล่นให้บ้านเกิด แต่ก็เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็ไปเฉิดฉายกับSCG เมืองทอง หลายๆท่านคงน่าจะทราบแล้ว ว่านักเตะคนนี้คือใคร

ครับในวันที่เขาทำพลาด โดนตำหนิมากมาย จริงๆไม่ค่อยเห็นเพื่อนคนนี้ยิงจุดโทษน่ะ

แต่ก็คงรวบรวมความกล้า แล้วก็พลาด จริงๆ ก่อนมาเป็นกองหน้า AK9 เล่นกองกลางมาก่อน แต่ก็ผันตัวมาเป็นกองหน้าจอมถล่มประตูได้ เสียดายที่พลาดลูกโทษ

อยากจะฝากถึงทุกท่านที่มีลูกชอบและอยากเป็นนักฟุตบอลอาชีพ ไม่ว่ายังไงอาชีพนี้ไม่เคยมีใครได้มาง่ายๆ แต่ก็ไม่ยากจนเกินไปเพราะโอกาสค่อนข้างเปิด ก็อยู่ที่ตัวบุคคลเองว่าจะทำมันได้ดีแค่ไหน กว่าจะประสบความเส็จบางคนต้องลำบากกว่าคนอื่น ไม่จำเป็นต้องมีพ่อเป็นโค้ช แต่เป็นคนธรรมดาก็ติดทีมชาติได้

เห็นด้วยครับ สมัยนี้ไม่ใช่เเค่นักบอลเท่านั้นที่เป็นกันได้ง่ายๆ นักร้องนักเเสดงก็สามารถเป็นง่ายกันจริงๆ ช่องทางมันเพิ่มขึ้นใครๆก็เป็นได้ถ้ามีคนมองเห็น พอเป็นง่ายและดังง่ายความมืออาชีพก็จะถูกมองข้ามมากขึ้น สุดท้ายหลายคนก็กลายเป็นคนดังที่ทั่วประเทศรู้จักจริง แต่น้อยคนนักที่จะได้เป็นตำนานในยุคสมัยแบบนี้

ยังไงผมก็คิดว่าช๊อตนี้ไม่ควรเป็นอดิศักดิ์อยู่ดี

เชื่อมั้ย ผมรู้เลย ยังไงก็ไม่เข้า

คือผมมองว่าคนที่ได้ยิงอันดับแรกในทีมชาติควรจะเป็นคนที่รับหน้าที่ยิงฟรีคิกนั่นแหละ ยังไงก็ไม่ใช่บอลลีกจะได้มาเป็นตายเรื่องอันดับดาวซัลโว(หรือถึงจะเอาจริงจัง ผมว่าลูกนี้ก็ควรเป็นคนอื่นอยู่ดี) กอล์ฟนัดก่อนรอบรองก็เล่นไม่เข้าฝักเท่าไรแล้วด้วย เดินมาหน้าเครียดและอิดโรยมาก โดนกองหลังประกบไหล่ต่อไหล่ตลอดเกม

ผมยังคิดในใจ ในตอนนั้นเลย ว่า ได้จุดโทษตอนนั้น ซึ่งมันใกล้จะหมดเวลาละ

คงไม่เข้าเเน่ๆ เพราะ ทีมชาติไทยเราไม่ค่อยมีดวงเเบบนั้นมานานละ

ซึ่งก็นั่นเเหละ ไม่เข้าจริงๆ

ที่ประเด็นนี้โดนโจมตีเยอะเพราะในเกม 90 นาทีเองก็ทำตัว " ไม่มีแก่นสาร "
พอได้จุดโทษที่แบกความหวังของคนทั้งประเทศ
จากการแสดงออก ภาษากายหลายๆอย่าง ไม่พร้อมรับหน้าที่ชัดๆ

ถ้าเล่นในเกมดี ยิงจุดโทษไม่เข้าเลยแพ้ ก็คงโดนบ่นนิดหน่อย
ไม่ได้โดนโจมตีหนักขนาดนี้แน่นอน
สุดท้ายก็เป็นที่ผลงานโดยรวมใน Tournament นั้นไม่เข้าตาแฟนบอล

ไอ้ให้กำลังใจมันก็ต้องให้กำลังใจอยู่แล้ว แฟนบอลก็เซ็งตามอารมณ์เกม
เพราะรักทีมชาติไทยมากเลยเดือดกับจังหวะนี้กันไง

เบื่อพวกชอบมาอ้างว่า เตะบอลเก่งเท่าเขาหรือเปล่า งงพวกตรรกะแบบนี้
ทำอาหารไม่เก่งไม่อร่อย ลูกค้าเลยไม่มีสิทธิ์บ่นเชฟงี้เหรอ

ปกติทีมใหญ่ๆเค้าจะให้คนอายุเยอะๆยิง แต่วันนั้นคงไม่มีใครกล้ายิง

จุดโทษคือจุดเปลี่ยนจริงๆ จากคนที่มั่นใจกลับกลายเป็นจ่อๆยังวืด

ตอนยิงจุดโทษ สีหน้า แววตา บ่งบอกชัดเจนว่ากดดัน พอวางเท้าเท่านั้นแหละจบเลย

การยิงจุดโทษสิ่งสำคัญคือความมั่นใจอันดับแรก ถ้ามียิงจุดโทษผมจะเน้นให้ตรงกรอบก่อน จะเล่นทาง อัดแรง ต้องคิดไว้ตั้งแต่แรก เปลี่ยนใจในเสี้ยววิพังมาเยอะแล้ว

ประตูแบบกวินผมชอบน่ะ พุ่งหลังจากยิงแบบนี้ เน้นยิงมุมไปเลย ส่วนประเภทพุ่งวัดดวงก็ต้องเดาใจทั้งคู่ ชึ่งพวกพุ่งวัดดวงจะโดนกลางประตู

จริงๆ อดิศักดิ์ รูปร่างดีมาก หุ่นดีมี6แพ็ค คือรูปร่างยังกะพวกกนักเตะญี่ปุ่น

แต่เล่นจริงกลายเป็นว่าดูเหยาะแหยะ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ทั้งเกมในลีกและทีมชาติ จะมีสปริ้นเร็วๆแซงกองหลังในเกมแทบจะนับครั้งได้ ที่เหลือรับบอล โดนกระแทก โดนเบียดเสียบอลแทบตลอด คือถ้าไม่ถวายใส่พานทองให้สับยิงได้เลย กอล์ฟก็แทบจะหายไปจากเกม

เกมนั้นกอล์ฟเล่นแทบไม่ออกเหมือนกับที่ผ่านๆมา แต่คิดว่าที่มายิงเพื่อเรียกความมั่นใจหลังจากยิงติมอร์ไปก็แทบไม่ได้ทำอะไรให้ทีมเลย เพื่อนในทีมก็คงอยากให้ยิงเหมือนกัน

แต่ความกดดัน บวกกับความมั่นใจมีไม่พอ ผลก็แบบนั้นแหละ เป็นลูกยิงจุดโทษที่ขี้เหล่มากลูกนึงเลย