คนหมดใจ นอนด้วยกันทุกวันมันก็หมดครับ

คิดซะว่าไม่ได้เกิดมาคู่กัน

ทำใจคับ ไปต่อไม่ได้แล้ว ฝืนก็เสียเวลาเปล่า

ผมเข้าใจความรู้สึกคุณนะครับ เพราะผมเคยโดนคล้ายๆ กัน ผมไม่รู้จะแนะนำคุณยังไงนะครับ เอาเป็นว่าผมเล่าเรื่องของผมให้ฟังแล้วกัน

เธอปล่อยมือผม ผมทนทรมานไปอีกหลายเดือนเป็นปี สุดท้ายเธอก็หาคนใหม่อย่างที่เธอวาดฝัน ผมก็เจอคนใหม่แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่

ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วถามว่าเวลานึกถึงเรื่องเดิม ก็ยังรู้สึกเจ็บปวด แต่ถามว่าถ้าย้อนกลับไปให้เป็นเหมือนอย่างเดิม ผมไม่เอานะ ผมว่าชีวิตที่ผมเป็นอยู่ทุกวันนี้มีความสุขกว่ามาก ผมมีครอบครัวมีลูกและภรรยาที่เข้าใจผมและใช้ชีวิตอยู่เข้ากันได้เป็นอย่างดี พอมาลองนึกๆ ดูผมก็ไม่น่าจะใช้ชีวิตที่มีความสุขกับเธอได้มากเท่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน...

ขอเป็นกำลังใจให้ และโชคดีครับ

ปัญหาเรื่องเวลาไม่ตรงกัน ผมบอกได้เลย ถ้าสถานะเป็นแฟนยังเคลียร์หรือยังทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ไม่ได้ ผมว่าการสร้างครอบครัวก็เป็นไปได้ยากครับ เพราะถ้าสร้างครอบครัวเวลาที่มีให้กันอาจจะยิ่งน้อยลงไปอีก แต่ถ้าเรารักกันจริง เข้าใจกัน ว่าต่างคนต่างมีหน้าที่ความรับผิดชอบ ผมว่าแทนที่จะมองว่าไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ควรจะมองว่าเราจะใช้เวลาที่มีอยู่จำกัดนี้ยังไงให้คุ้มค่า เติมเต็มให้กันและกันนะครับ

อ่อ ผมกับแฟนอยู่กันมา 11 ปีแล้ว(รวมเวลาตั้งแต่เป็นแฟนจนแต่งงาน) ตอนช่วงทำงานทั้งคู่เวลาที่มีให้กันนี่ถ้าเอาตรงวันหยุดของทั้งคู่คือ 4 เดือนครั้งเท่านั้น แต่ผมจะไปหาเค้าทุกวันหยุดของผมเสมอ ถึงเค้าจะทำงาน ผมไปกินข้าวกลางวันด้วย ซื้อขนมไปฝาก ไปรับไปส่งเวลาทำงาน เย็นหาอะไรกินด้วยกันหรือไม่ผมก็ทำกับข้าวรอเค้ากลับ ถ้าวันหยุดตรงกันเมื่อไหร่ก็จะไปเที่ยวด้วยกัน ผมไม่รู้ว่าปกติท่านได้ทำแบบผมไม๊ เรื่องแบบนี้บางทีเราต้องมองทั้งสองฝั่งนะครับ ยังไงก็ขอให้เคลียร์กันได้ ไม่ว่าจะจบลงแบบไหน ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

ง้อ

แต่ต้องมีอะไรเปลี่ยน ที่จะทำให้เห็นว่าทุกอย่างจะดีขึ้นไม่เหมือนเดิม

ฝืนไปก็ไม่น่ามีอะไรดีขึ้นแล้ว เพื่อนผมเป็นแบบนี้หลายคน พอตัดใจเริ่มต้นใหม่ ชีวิตโคตรดี เพราะพื้นฐานเราดี มีการวางแผนมาแล้ว ถ้าคิดว่าไม่ไหวจริงๆ ก็ตัดใจครับ อาจจะเหลือแค่เพื่อนถ้าทางบ้านเค้ายังเอ็นดูเราอยู่

สำหรับผม สั้นๆนะ เสียใจดีกว่าเสียเวลา

เขาหมดใจก็ปล่อยเขาไป คนอยากจะไปรั้งยังไงก็ไม่อยู่หรอกครับ

เพราะเราไม่ได้จะอยู่ค้ำฟ้า มีเวลาไม่ถึงร้อยปี เวลาในชีวิตเราถึงมีค่า

เกินกว่าจะมาใช้ไปกับการนั่งคร่ำครวญฟูมฟายเสียใจ

หรือไปตามง้อใครสักคนที่หมดใจต่อเราแล้ว

ไม่อยากซ้ำเติม แต่เคสแบบนี้เจอมากับตัวเหมือนกันแทบจะเป๊ะๆ(แต่ผมของคบกันมา 7ปี) เค้าไปทำงานแล้วไปเจอคนอื่น สู้ๆเดวมันก็ผ่านไปช่วงแรกๆก็จะอึนๆหน่อยๆแหละ

จากที่อ่านผู้หญิงทำงาน ท่านยังเรียนไม่จบเค้าคงเบื่อทำงานมาหนักอยากมีคนดูแลอีกอย่างเรียนไม่จบท่านก็ไม่ดูแลเค้าอีกก็คงไม่อยากคบต่อเพราะผู้หญิงวัยทำงานเค้ามองถึงอนาคตแล้วแต่งงานมีครอบครัว อีกอย่างคงเจอคนอื่นที่ใส่ใจเค้าเลยไปแบบง่ายๆ คนใหม่คงทำงานดูแลเค้าได้

แฟนผมเป็นพยาบาล เมื่อก่อนเค้าอยู่ รพ เอกชน ที่ กทม ผมอยู่ที่ชลบุรี
แล้วทำงานแบบสุดๆ เดือนนึงหยุดจริงๆ 3-4 วัน OT เดือนละ 3-4 หมื่น

เวลาก็ไม่ตรง แถมคนละสถานที่ แต่ผมก็ปรับเปลี่ยนตัวสุดๆ ในเมื่อเดตที่อื่นไม่ได้
ก็เดตมันในห้องกินข้าวที่วอร์ด รพ. เลย

นั่งรถทัวร์+รถไฟฟ้า+แท็กซี่ วนไปทุกอาทิตย์ ไปถึงหัวค่ำก็ซื้อส้มตำ ไก่ย่าง ไปกินกันกับเพื่อนๆเค้า
เรียกว่าได้ทั้งใจแฟน ทั้งเพื่อนเค้า ตอนนั้นยอมรับโคตะระเหนื่อยแต่มีความสุข

จากประสบการณ์ผมผมว่ามันอยู่ที่การพูดคุยกันนะ จขกท. กับแฟนเคยพูดคุยกันมั้ย
ชีวิตคนเรามันปรับเปลี่ยนกันได้นะ สาเหตุอะไรที่แฟน จขกท. คิดว่ามันจูนเข้าหากันไม่ได้เลย?

คหสต. แต่ผมว่ามีคนใหม่เป็นประเด็นที่เป็นไปได้ที่สุด

จากประสบการณ์นะครับ
เอาตรงๆเลยนะ ผมว่าผู้หญิงอาจมีคนใหม่ในใจแล้ว ถึงคุณจะเช็คก็เหอะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ปกปิด การทำงานยิ่งทำงานโรงแรมยิ่งเจอคนเยอะแยะมากมาย โอกาสที่จะเจอคนที่เขาโอเคกว่าคุณเป็นไปได้สูงมาก

คุณคิดว่าอาจเป็นเพราะคุณไม่ใส่ใจอะไรเล็กๆน้อยๆผมว่า ข้อนี้ไม่น่าจะใช่เหตุผล ถ้าผู้หญิงทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาจริง เขาจะไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายหรือจู้จี้จุกจิกแน่นอน

หรืออีกเหตุผลคือเขาไม่ได้รักคูณเต็ม 100 ตั้งแต่แรก (คบเพื่อเพียงผ่าน)

ข้อแนะนำคือปล่อยเขาไปเถอะ คนหมดใจ รั้งไปก็เท่านั้น ไม่มีความสุขทั้ง 2 ฝ่าย

เอาประสบการณ์เหล่านี้เป็นแรงผลักดันตัวเองตอนทำงาน พิสูจน์ตัวเองว่าเราก้าวหน้าและสร้างฐานะที่มั่นคงได้ แล้วสุดท้ายก็จะมีคนใหม่ๆเข้ามาหาเราเอง

มองในแง่ดีเขาอาจจะเป็นช่วงบอบบางของผู้หญิงที่เราไม่เข้าใจ ทำแต่งานแล้วเหนื่อย
มองไปหาแฟนก็เรียนอย่างเดียวไม่เห็นจะเหนื่อยตรงไหน เวลามาเทคแคร์มีถมไป ทำไมไม่ทำ

อันนี้กรณีเพื่อนผมโดนบอกเลิกนะ จบช้ากว่าแฟนเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ดีกัน เพราะหลังจากนั้นเพื่อนผมไปยืนรอแฟนเลิกงานทุกวัน จนมันเรียนจบทำงาน ตอนนี้แฟนกลับย้ายงานเพื่อจะได้มีเวลาว่างตรงกับมันแทน เพราะงานมันเวลาแทบไม่มี แต่เงินเดือนดีมาก

ส่วนของผมสมัยเรียนเรียนอย่ กทม แฟนเก่าอยู่ขอนแก่น คบกัน 3 ปี ไม่มีแววจะเลิกเลย เพราะผมขยันไปหาเดือนละ 2 ครั้ง เค้าก็มาหาผมเดือนละครั้ง ตอนนั้นเหนื่อยกับการเดินทางแต่มีความสุขมาก แฟนเก่าผมเรียนหมอเวลาคุยไม่ต้องพูดถึง ไม่มีครับ คุยกันก่อนนอน เล่าเรื่องราวประจำวัน จบ

ตอนเลิกกันก็จากกันด้วยดี เป็นเพราะปัญหาครอบครัวเรา เอาง่ายๆพ่อแม่ไม่ถูกกัน ขัดผลประโยชน์ เราต่างก็เข้าข้างพ่อแม่ตัวเอง มองย้อนไปคือเสียดายที่เราเอาปัญหาของผู้ใหญ่มาใส่ในความรักของเราเหมือนกัน ตอนนั้นผมเจ็บแบบไม่ทำห่าอะไรเลยเกือบอาทิตย์ เรียนโทอยู่ไกล้จบ อาจารย์กับเพื่อนมาหาถึงห้องนึกว่าป่วย เพราะผมหายไปเฉยๆ

ถ้าฝ่ายใด ฝ่ายนึงกำลังหมดใจ ให้รู้ไว้เลยว่ายากจะกลับมาเหมือนเดิม
ยอมถอยดีกว่า เสียใจดีกว่าเสียเวลาครับ เคสแบบนี้ผมให้น้ำหนักไปที่มีคนอื่นมากกว่าที่บอกว่าไม่มีเวลานะ

ผมมองว่า ผญ. พูดออกมาเพราะเขาเหนื่อยกับงานที่เขาทำ

ถ้าเคยได้ยินคำปลอบที่เวลาใครอกหัก มักจะบอกว่าให้มึงไปหาไรทำจะได้ไม่คิดมาก

ผมมองว่าเพราะเขาทำงานเยอะ หนักมากไป เขาคงเลยมีความคิดว่า

มันรักน้อยลงเพราะหันไปโฟกัสกับงานมากขึ้น

และเพิ่งทำงานไม่นานมากอาจจะรับความรู้สึกแบบนี้ยังไม่ค่อยได้

ต่อให้เขาเลิกกับคุณไปมีคนใหม่ ถ้าเขาเหนื่อยกับงานมากๆแบบนี้

เขาก็จะพูดกับแฟนคนใหม่แบบนี้หรือเปล่า?

ถ้าตลอดเวลาคุณดูแลเขาดีมากจริงๆ ลองปล่อยและให้เวลาเขาอยู่กับตัวเองดูครับ

บางทีพอเขาเพลาๆจากงานลง เขาอาจจะคิดอะไรได้มากขึ้นก็ได้ครับ

คหสต.นะครับ

หลายคู่จะมีความรู้สึกนี้นะ
แต่ถ้ารักกันจริง ต้องพยายามปรับเข้าหากัน
ที่สำคัญเลยคือ ถ้าทั้งสองคนไม่คิดจะไปจากกัน
มันจะกลับมาได้ทุกครั้ง ทั้งสองฝ่ายต้องกลับมาดูแลกันให้มากขึ้น
เหมือน refresh เรื่อยๆ
ความรัก ไม่ใช่รักแล้วจบ
ความรักตัองใส่ใจกันเสมอ ดูแลกันเสมอ

แต่ก็มีเหมือนกันที่ปัญหาเหมือน ก้อนภูเขาน้ำแข็ง ซ่อนอยู่ใต้น้ำ
เมื่อใดที่ฝ่ายใดไม่ไหวจริงๆ ก็จะเกิดเหตุการณ์แบบจขกท

สรุป แนะนำให้ท่านแสดงความรู้สึกที่มีต่อเธอให้เต็มที่ อย่างจริงใจ แต่ไม่แนะนำให้คาดหวัง เพราะความรักไม่ใช่การครอบครอง เมื่อทำเต็มที่แล้วอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด

ป.ล. ผมก็เคยผ่านมาทั้งสองเคส เป็นกำลังใจให้ครับ