ปัจจัยมันมีเยอะ แต่ผมเชื่อว่าถ้าไปจัดตามต่างจังหวัดยังไงคนก็เต็มสนามนะ

ฝรั่ง เห็นการดูกีฬาเป็นการพักผ่อนอย่างนึง ฟุตบอลนัดนึงถ้าไม่ดูที่สนามทั้งบ้าน
ก็จะพากันดูหน้าทีวี อย่างในอเมริกา อเมริกันฟุตบอลเป็นรายการที่มีเรตติ้งสูงสุดตลอด
เพราะเค้าสนับสนุนให้เด็กกีฬา จนเป็นอาชีพ

หันกลับมาบ้านเรา คิดตรงข้ามหมด มองว่าใครจะเป็นเล่นกีฬาอาชีพ คือเด็กไม่ประสบความสำเร็จด้านวิชาการ มองกีฬาเป็นเรื่องรอง จนกว่ากีฬานั้น ๆ จะได้รับความนิยม
หรือเห็นว่าจะทำเงินได้จริง ๆ จึงไม่แปลกที่พ่อแม่จะส่งให้เด็กฝึกบอลมากขึ้น
เพราะเห็นว่านักฟุตบอลอาชีพได้เงินเยอะ ผมเลยนับถือพ่อแม่เจ ชนาธิป ที่ส่งลูกเล่นบอล
ทั้งที่ตอนนั้นอาชีพนักฟุตบอลยังไม่บูมขนาดนี้ และคนไทยยังบ่นเลยกับค่าตั๋วดูบอล
แค่ 100-200 หลายคนเลือกไปดูหนังแทน เพราะอาจตอบโจทย์เค้ามากกว่า

ส่วนตัว นัดเจออินโดอยากไปดูมาก แต่ติดที่ต้องไปงานต่างจังหวะ
แล้วถ้าแข่งราชมัง วันธรรมดาหมดสิทธิ เพราะกว่าเลิกงานและไปถึง
บอลคงจบแล้ว

สำหรับผมติดอย่างเดียว ราชมังเดินทางยาก ถ้าเหมือนเมืองนอกที่พวกสนามในเมืองใหญ่ๆนั่งรถไฟไปถึงจะดีมาก

แต่ผมก็ไปดูตลอดนะ ถ้าตรงวันหยุด

ผมเคยวิเคราะห์กับนิสัยคนไทยรวมถึงตัวผมเอง

1. คนไทยส่วนใหญ่ไม่มี passion กับทีมชาติไทยมากพอ คนอังกฤษมักใช้คำว่า passion กับสโมสรบ้านเกิดตัวเอง ถึงจะอยู่นอกลีก แต่การได้เข้าไปเชียร์ทีมในท้องถิ่นตัวเองเป็นการให้กำลังใจคนเล่นว่ายังไงก็มีเขาเข้าไปดูนะ แต่ทีมชาติไทยถ้าตกต่ำ หรือเจอทีมที่คิดว่าแพ้แน่ๆก็ไม่เข้าไปดูในสนามแล้ว

2. วัฒนธรรมชาวตะวันตกมองว่าเข้าไปดูกีฬา เข้าไปแหกปากเชียร์คือความบันเทิง เหมือนเราเสียเงิน 200 บาทเข้าไปดูหนัง แต่คนไทยเราไม่คิดแบบนั้น ถ้าค่าตั๋ว 100 บาทก็บ่นว่าแพง ถ้าเจอคู่เล่นไม่สนุกก็บ่นเสียดายเวลา เสียดายเงินกัน

3. คนไทยเราค่อนข้างมีนิสัยรักสบาย การนอนดูบอลในทีวี มีภาพย้อนหลังสบายออก ทำไมต้องไปฝ่ารถติด เดินทางให้เหนื่อยด้วย แต่เคยไปดูที่เมืองนอก บางสนามเดิน 2 กิโลคนยังเดินกันเต็ม

ผมมองว่าถ้าคนจะเข้าสนามน้อยก็อย่าไปด่าสมาคมเลย สมาคมมีหน้าที่บริหารทีมชาติ ไม่ได้มีหน้าที่สร้างกระแสให้คนมาดูบอลเยอะๆ

ข้ออ้างเยอะเสมอ

สมัยเรียน ผมไปตลอดนะ ไม่ได้ไปก็ช่วงที่ต้องแย่งซื้บัตรอ่ะ แต่การเดินไปสนามมันยากจริง ดีว่าตอนเรียนมันติดท่าเรือ เลยเดินทางง่ายหน่อย

หมด passion

บอลไทยตามสายเลือดมีน้อย แต่มีนะ ส่วนใหญ่แฟนบอลทีมชาติตามกระแส บางคนเชียร์ทีมชาติเพราะเชียร์นักเตะคนเดียว พอไม่ติดทีมชาติก็ไม่เชียร์

ผมว่ามันเป็นนิสัยส่วนใหญ่ของคนไทยครับ

คนไทยรักความสนุก อะไรไม่บันเทิง ไม่สนุกก็จะไม่เสพ

เหมือนวัฒนะธรรมการฟังเพลงของบ้านเรา

เพลงดีๆมีมากมายหลากหลายแนวไม่ค่อยฟัง

ต้องเป็นเพลงกระแส หรือพวกเพลงทะลึ่งตึงตัง

เพลงเอาฮาเอาสนุกถึงจะขายได้ ไม่ต้องมีคุณภาพก็ได้ขอให้สนุกไว้ก่อน

หนังก็เหมือนกัน มันมีอยู่ไม่กี่แนวหรอกที่คนไทยชอบดู

ผมอยู่ต่างจังหวัด อยู่ขอนแก่น นี่อยากไปดูในสนามมากๆ แต่ไม่มีโอกาสได้ไปเลยคือถ้าจะไปดูครั้งนึงต้องเตรียมตัวล่วงหน้ากันเป็นเดือนๆเลยแหล่ะ

สังคมมันต่างกัน การรับรู้ พฤติกรรมการเลียนแบบมันก็ต่างกัน

ผมว่าคำว่าศรัทธามันถูกเอามาอ้างเเทนคำว่ากระเเสนั้นหล่ะ ใช้เเล้วมันฟังดูดี

ผมเห็นด้วยตามนี้แหละ คนที่มีศรัทธากับทีมชาติ เค้าก็ไปดูกันปกติจะแพ้ชนะเค้าก็ไปอะ อย่างผมถ้าไม่ติดงานหรือติดธุระจริง ๆ ก็ไปทุกนัดนะ

ในเฟส ส่วนใหญ่เจอพวกคนแก่ๆ เม้นบอลน่าเบื่อกันทั้งนั้น

ส่วนตัวคิดว่าถ้าเชียงใหม่ทำสนามบินใหม่เสร็จแล้วทีมชาติไทยอาจจะมีลุ้นเตะที่เชียงใหม่มากกว่าเดิม

ถ้ามาผมคนนึงนี่แหละจะถ่อจากเชียงรายไปดู