หัวข้อกระทู้เค้าก็เขียนนะว่า มักจะ ซึ่งเค้าไม่ได้เหมารวมทั้งหมด อาจจะเป็นแค่บางช่วง บางอารมณ์ของคนที่แชร์แล้วบังเอิญช่วงนั้น คำที่เค้าแชร์ๆกันมันเกิดไปโดนใจ หรือ อาจจะไปสะกิดโดนความรู้สึก ณ ช่วงนั้นพอดี ก็เลยแชร์ๆไป ไม่ได้คิดอะไรมาก

ไม่รู้เกี่ยวเปล่านะ แต่เพื่อนที่เรียนสูงๆไม่ค่อยแชร์อะไรแบบนี้ มีแต่สก๊อย แว๊นแชร์อะไรแบบนีั้แต่ส่วนใหญ่เกี่ยวกับความรัก

ใช่แล้วคับมันเป็นงานวิจัยที่วัดอะไรไม่ได้เลยจากคน 300 ที่เอามาทดสอบนี้ แต่การที่คนเอาผลวิจัยแบบนี้ไปบลัพกับคนแชร์คำไม่คม แบบนี้ผมว่าก็พอๆกัน

ต้องแยกระหว่างสิ่งที่เราไม่ชอบ กับผลวิจัยนะคับ และหลายๆคนรวมผมก็มีสิทธิไม่เชื่อและให้ค่ากับการวิจัยนี้เลย

ส่วนตัวผมเองแล้ว ไม่ชอบแชร์อะไรพวกนี้อยู่แล้วเพราะจุดประสงค์ของเพจพวกนี้คือ เรียกยอดไลค์เยอะแล้ววันนึงก็ขายเพจ ซึ่งคำพวกนี้ บางที่ก็ไปก๊อปเค้ามา ไม่ได้คิดขึ้นเองหรอก

ออกจากกะลาเถอะครับ คุณต้องวิจัยมาเหมือนกันก่อนจะมากล่าวหา ว่าเค้ามันคาดเดาพฤติกรรมไม่ได้
บริษัทใหญ่ๆ ต่างประเทศเค้าอาศัยงานวิจัยพวกนี้ทำการตลาด ทำสื่อโฆษณาทั้งนั้น

ผลวิจัยก็แค่ส่วนหนึ่งในการตัดสินใจ ก็อย่างที่บอกมันไม่ใช่คำตอบ บริษัทต่างๆที่เอาผลวิจัยไปทำสื่อท้ายสุดเขาก็ต้องมาวัดผลอีกเหมือนเดิมว่าสื่อที่ออกไปตรงกลุ่มเป้าหมายไหม ตรงตามที่ตั้งเป้าไหม การวิจัยพฤติกรรมมนุษย์ยืนยันคับว่ามันคือการคาดเดา เช่น โฆษนาเฟสบุค เขาจะมองว่าคนที่ ชอบแบบนี้จะมีพฤติกรรมแบบนี้ และใช้ของแบบนี้ ซึ่งมันก็คือการคาดเดา ซึ่งส่วนใหญ่ก็อาจจะใช่แต่บางส่วนก็ไม่ใช่ มันก็คือการคาดเดาที่มีการอิงข้อมูลเท่านั้นเอง

พูดถึงในกรณีนี้ .........กอร์ดอน เพนนีคุก หนึ่งในนักวิจัยบอกว่าเขาพบเว็บไซต์นี้โดยบังเอิญ จึงคิดว่าน่าจะทำวิจัยเรื่องนี้เพราะตนเอยากรู้ว่าคนคิดจริง ๆ หรือเปล่าว่าข้อความพวกนี้ลึกซึ้งจริง ๆ

“ผมเห็นคำคมพวกนี้ในหน้าฟีดของตัวเองบ่อย ๆ โดยเฉพาะคำคมให้กำลังใจ จะมีคำคมคู่กับภาพของคนที่ไม่เกี่ยวอะไรกัน”

งานวิจัยนี้เก็บตัวอย่างจากประชากร 300 คน

ผมไม่ได้มีปัญหากับการวิจัยนะ แต่ในกรณีนี้มันเป็นการวิจัยที่ไม่สร้างสรรค์ จุดเริ่มต้นมันก็อาจเป็นแค่ความรำคาญของนักวิจัยคนนี้ ซึ่งพอวิจัยออกมามันไม่ได้สร้างสรรค์เลย กลับกลายเป็นว่าทำให้คนอื่นดูเป็นคนโง่ ซึ่งผมไม่เห็นด้วยกับวิจัยแบบนี้

โดยมากคนที่แชร์คำคม ยังหาแนวทางของชีวิตไม่เจอ