วันนี้ (15 ก.ค.) นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ว่าที่หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ อดีตรองประธานกรรมการ ไทยซัมมิท กรุ๊ป โพสต์ข้อความทางเฟสบุ๊ก Thanathorn Juangroongruangkit – ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ แสดงความเห็นเกี่ยวกับการแก้ปัญหาบีทีเอสรวมถึงการพัฒนาระบบรางของไทย โดยเขียนบทความ

”แก้ปัญหาบีทีเอสและการรถไฟด้วยการปลดปล่อยศักยภาพของราง รางเป็นของรัฐ – ตู้รถเป็นของเอกชน” มีรายละเอียดดังนี้

เดินทางไปญี่ปุ่นรอบนี้ผมใช้บริการรถไฟเยอะมาก ระหว่างทางก็คิดเรื่องระบบรถไฟของไทยไปด้วย ว่าทำไมไทยกับญี่ปุ่นซึ่งเริ่มต้นพัฒนาระบบรางในช่วงเวลาเดียวกัน ถึงได้ผลลัพธ์ที่ต่างกันเหลือเกินในปัจจุบัน และผมก็พบว่าปัญหาระหว่างประสิทธิภาพและการผูกขาดการให้บริการสาธารณะเป็นปัญหาใหญ่ที่การแก้ปัญหาไม่ยากอย่างที่คิด

หากการเป็นเจ้าของสาธารณูปโภคพื้นฐานอยู่ในมือของรัฐ ประสบการณ์จากการรถไฟไทยบอกเราว่าการพัฒนานวัตกรรมจะตามไม่ทันโลก ไม่มีบริการที่ประทับใจลูกค้า และการบริหารงานไม่มีประสิทธิภาพ

แต่หากเรายกการเป็นเจ้าของสาธารณูปโภคพื้นฐานให้เอกชน มีหลักฐานจากหลายประเทศว่าการผูกขาดจะนำมาซึ่งการขึ้นราคา และการไม่ใส่ใจในผู้บริโภค

เราสามารถแก้ไขปัญหาความกำกวมเรื่องการบริหารบริการพื้นฐานซึ่งควรเป็นของรัฐได้ ด้วยการแยกรางรถไฟให้รัฐเป็นเจ้าของ แต่การเดินรถไฟต้องเปิดให้เอกชนแข่งขันกัน

การแข่งขันเช่นนี้จะนำมาซึ่งประสิทธิภาพ แต่ขณะเดียวกันก็สามารถรักษาให้รัฐเป็นเจ้าของสาธารณูปโภคที่ให้บริการสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานได้

บีทีเอสและเอ็มอาร์ทีควรเป็นเพียงผู้ให้บริการเดินรถไฟที่ลงทุนในตัวรถไฟ รถไฟของทั้งบีทีเอสและเอ็มอาร์ทีถูกออกแบบให้วิ่งบนรางของอีกฝ่ายได้อยู่แล้ว แก้ไขระบบอาณัติสัญญาณ ทำจุดเชื่อมให้รางรถไฟของทั้งสองบริษัทเป็นเส้นเดียวกัน ดึงรางของทั้งสองบริษัทเป็นของรัฐ เปิดให้เอกชนรายอื่นที่สนใจเดินรถเข้ามาใช้ในเงื่อนไขเดียวกัน กำหนดให้อัตราค่าบริการเท่ากัน เท่านี้เราก็ได้การแข่งขันด้านการคมนาคมที่ไม่สูญเสียความเป็นเจ้าของของรัฐในกรุงเทพฯได้

หลักการเดียวกันต้องประยุกต์ใช้กับการรถไฟแห่งประเทศไทยด้วย กฟท. ต้องกลายเป็นเจ้าของรางรถไฟ และปล่อยให้เอกชนรายอื่นเข้ามาเป็นผู้ให้บริการวิ่งรถไฟ

เปิดรางให้ใครก็ได้ที่พร้อมลงทุน คิดราคาในอัตราที่เท่ากันต่อผู้ประกอบการทุกคน

ผู้ประกอบการเดินรถจะแข่งขันกันเรื่องเวลา นวัตกรรมในตัวรถและในบริการ ความปลอดภัย และในด้านราคา ซึ่งผู้ที่ได้ประโยชน์จากการแข่งขันกันเช่นนี้ก็คือประชาชนผู้บริโภค

เราอาจเห็นผู้ประกอบการรถทัวร์หรือสายการบินเข้ามาลงทุนในการวิ่งรถไฟเพื่อทำให้การซื้อบัตรและการเชื่อมต่อระหว่างรถทัวร์/สายการบินและรถไฟเป็นไปอย่างไร้รอยต่อ

เราอาจเห็นรถไฟตู้นอนกว้างขวางที่ราคาแพงระยับที่มาพร้อมกับอาหารชั้นหรู ความสะดวกสบายครบครัน และการบริการระดับโลก เพื่อเอาใจนักท่องเที่ยวระดับบน

เราอาจเห็นผู้ประกอบการใหม่ๆที่เสนอรถไฟด่วนด้วยการหยุดน้อยสถานี เพื่อเอาใจลูกค้าบางกลุ่ม หรือเสนอบริการเดินรถไฟพร้อมกับบริการเช่าจักรยานไฟฟ้าใต้สถานีโดยคิดค่าบริการรวมกัน

เราอาจเห็น start-up เกิดขึ้นโดยคนรุ่นใหม่ที่เบื่อกับบริษัทเดินรถเดิมๆ ลงทุนเปิดบริษัทเดินรถไฟใหม่ที่ระดมทุนผ่าน crowdfunding หรือ ICO

นอกจากนี้เรายังสามารถบังคับเงื่อนไขการวิ่งรถไฟและการคมนาคมสาธารณะทุกประเภท (เรือ, รถเมล์, เครื่องบิน, รถไฟ, รถไฟฟ้าในกรุงเทพ) ให้ติดจีพีเอสในทุกยานพาหนะ และเปิดให้ทุกคนนำไปใช้ได้อย่างเสรีและไม่มีค่าใช้จ่าย รวมถึงบังคับให้ทุกบริษัทเปิดตารางเที่ยวและราคาของตนเองกับสาธารณะในรูปแบบเดียวกันที่สมองกลอ่านได้ (program-readable)

ถ้าสร้างฐานข้อมูลชุดนี้และเปิดให้สาธารณะใช้ได้ เราอาจเห็นคนรุ่นใหม่ใช้ big data ชุดนี้สร้าง startup คิดค้น app ที่เปรียบเทียบการเดินทางด้วยวิธีต่างๆแล้วเสนอทางเลือกที่ถูก/เร็วที่สุดให้กับประชาชน อันเป็นการส่งเสริมจิตวิญญาณผู้ประกอบการและเตรียมสังคมให้พร้อมสำหรับโลกใบใหม่ที่กำลังจะมาถึง

เหตุผลทางเศรษฐกิจของการให้รัฐเป็นเจ้าของคือ มันไม่สมเหตุสมผลที่จะมีรางรถไฟจากสุขุมวิทไปลาดพร้าวสองราง เราสามารถหารูปแบบการบริหารจัดการสาธารณสมบัติอื่นๆได้ ที่นอกเหนือจากการให้รัฐหรือเอกชนรายใดรายหนึ่งผูกขาดและจับผู้ใช้บริการเป็นตัวประกัน

ปลดปล่อยรางคืนให้กับประชาชน การผูกขาดสร้างมหาเศรษฐีบนความทุกข์ยากของคนจนมามากพอแล้ว พอกันทีกับการผูกขาดในประเทศไทย

 

ที่มา : มติชนออนไลน์

ผ่าน

https://www.prachachat.net/politics/news-190586

ผมจำได้ว่าชอบแนวคิดอ.ชัชชาติมากเลย แต่ลืมๆเรื่องรายละเอียดไปละ

ต้องหยิบมากางเทียบกันดูว่าอันไหนเป็นไปได้มากกว่า

ใครก็ได้แต่ขอเลือกเอง ขอเสียงข้างมากเป็นตัวตัดสิน ขอให้ฝ่ายค้านมีสิทธิค้าน สิทธิตรวจสอบความโปร่งใส

Edit: เมากาว พิมพ์ไม่รู้เรื่อง

จริงๆ นี่มาแบบ.....ไม่พอนะใครตรวจสอบได้ เหอๆเช่นพวกรถไฟบลาๆที่อนุมติแต่ละโปรเจก ชัชชาติก็ทำไว้หมดละ.... ปวดหัวชิ้บ ทหารเก่งไม๊เก่งในแบบของเขา....แต่ไม่ใช่การบริหารประเทศ

เนี่ยคือสิ่งที่เราต้องการ การเสนอแนวคิดหรือไอเดียการแก้ปัญหาจากนักการเมือง

แล้วให้ประชาชนเป็นคนเลือก จะดีจะแย่ทำได้ตามที่โม้ไหมให้ประชาชนเค้าตัดสินเอง

ไม่ใช่อย่างทุกวันนี้ กูดีอยู่ฝั่งเดียว อะไรเลวๆรัฐบาลเก่าทำไว้

เห็นด้วยนะครับที่จะเปิดเสรีเอกชนวิ่งโดยเฉพาะของ รฟท

แต่ขอแก้ข้อมูลที่คุณ ธนาธ รอาจจะคาดเคลื่อนไปนิดหน่อยตรงประโยคนี้นะครับ

"บีทีเอสและเอ็มอาร์ทีควรเป็นเพียงผู้ให้บริการเดินรถไฟที่ลงทุนในตัวรถไฟ รถไฟของทั้งบีทีเอสและเอ็มอาร์ทีถูกออกแบบให้วิ่งบนรางของอีกฝ่ายได้อยู่แล้ว แก้ไขระบบอาณัติสัญญาณ ทำจุดเชื่อมให้รางรถไฟของทั้งสองบริษัทเป็นเส้นเดียวกัน ดึงรางของทั้งสองบริษัทเป็นของรัฐ"

"บีทีเอสและเอ็มอาร์ทีควรเป็นเพียงผู้ให้บริการเดินรถไฟที่ลงทุนในตัวรถไฟ"
ตรงนี้สถานะของ BTS และ BEM(เจ้าของสัมปทาน MRT เส้นสีน้ำเงิน) เป็นเพียงผู้ให้บริการเดินรถอยู่แล้วครับ แต่ด้วยสัมปทานที่เคยได้ใว้ทำให้ BTS และ MRT มีสิทธิ์ตามสัมปทานที่ได้รับ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดนะครับ

- สัมปทานของ BTS คือมีสิทธิ์ในตัวสถานีและค่าโดยสารตั้งแต่ หมอชิต-อ่อนนุช เท่านั้น บางจาก-สำโรง เป็นของ กทม. ทั้งหมด และในปี 2572 เมื่อหมดสัมปทาน BTS ต้องส่งมอบสถานีและรางถึงกับ กทม. ทั้งหมด
- สัมปทานของ BEM คือมีสิทธิ์แค่กำหนดค่าโดยสารตั้งแต่ หัวลำโพง-บางซื่อ และจะหมดสัมปทานในปี 2572 เช่นเดียวกัน

หลังจากนั้น 2 บริษัทนี้ก็จะกลายเป็นแค่ผู้เดินรถโดยสมบูรณ์

"ดึงรางของทั้งสองบริษัทเป็นของรัฐ"
ตรงนี้ระบบรางเป็นของรัฐโดยสมบูรณ์อยู่แล้วครับ และโครงการใหม่ๆที่กำลังก่อสร้างอยู่นั้นก็เป็นเช่นเดียวกันครับ โดย รฟม. หรือ กทม. จะเป็นเจ้าสถานี ระบบรางและค่าคิดค่าโดยสารเองทั้งหมด โดยจะเปิดประมูลให้บริษัทต่างๆเป็นผู้เดินรถครับ ยกตัวอย่าง MRT สายเตาปูน-คลองบางไผ่ ตัวสถานี ระบบรางและการคิดค่าโดยสาร รฟม. เป็นผู้กำหนด ส่วน BEM เป็นแค่ผู้เดินรถให้กับ รฟม. อีกที

ผมว่าผมก็ไม่ได้โง่เรื่องการอ่านนะ แต่ทำไมผมอ่าน ข้อความนี้แล้วผมอ่านไม่แตก

จริงๆ ตอนนี้อยากได้แนวทางแก้ไขระยะสั้นก่อน กว่าจะรอสัมปทานหมด ต้องทนใช้คุณภาพบัดซบราคาพรีเมี่ยมอีกนานโข

ผมว่าปัญหาของระบบราชการไทย คือการติดต่อกันแต่ละหน่วยงานมันยากและมันช้า

ดูอย่างปัญหาทำสะพานลอยทับเสาไฟนั่นก็ได้ มันก็คงเกิดจากติดต่อกันไม่ได้นี่แหละ

ถ้าแก้ตรงนี้ได้อะไรๆมันก็คงดีขึ้น

เคยดูตอน ชัชชาติ แสดงวิสัยทัศน์ๆแกโหดมาก และมีเหตุผลมารองรับ
แต่คนชอบไปจำภาพตอนแกถือถุงข้าวแกง เอามาล้อขำๆกัน

อ่านจบก็งงเหมือนกัน

นึกว่าผมเป็นคนเดียว 55555

ส่วนหนึ่งเลยก็เกิดจากการจัดตั้งหน่วยงานกันอย่างไม่มีระบบเนี่ยแหละครับ แต่ละหน่วยงานนี่คือ ทำงานคาบเกี่ยว แบ่งส่วนไม่ชัดเจน ชื่อองค์กรไม่บ่งบอกหน้าที่ ถ้าไปดูโครงสร้างของต่างประเทศนี่เค้าจัดตั้งกันง่ายมาก แต่ชัดเจน ของเรานี่ โยงกันให้วุ่น จะทำไรที ขั้นตอนมันก็เลยเยอะ ถ้ารัฐบาลนี้บอกจะปฏิรูป อยากให้ปฏิรูปโครงสร้างหน่วยงานราชการนี่แหละ อย่างมั่วตอนนี้

ให้รัฐบริหาร ก็ดูรถไฟไทยทุกวันนี้สิครับ

ให้เอกชนบริหาร ก็ดู BTS ทุกวันนี้สิครับ

ไม่รู้จะไปทางไหนเลย