มาแชร์กันว่าเด็กห้องบ๊วยถูกปฏิบัติต่างจากห้องอื่นยังไง

เกริ่นก่อนนะครับผมไม่ได้เป็นเด็กเกเรหรือเด็กไม่ตั้งใจเรียน แต่ตอนม.ปลายผมสอบเข้าโรงเรียนประจำอำเภอได้(รับแค่ 15 คนจาก 500 คน) แต่เด็กที่สอบเข้าได้ต้องไปอยู่ห้องบ๊วยๆปนกับเด็กเกเร

ของผมนี่เจอมาสารพัดเลยครับ อย่างแรกที่ไปเจอคือไม่มีหนังสือเรียน ตอนนั้นมันเป็นโครงการเรียนฟรีโดยงบรัฐบาล โรงเรียนมีสิบห้อง ผมห้องสิบ เลขที่ปลายๆ พอหนังสือมาถึงโรงเรียนก็แจกไล่ตั้งแต่ห้องหนึ่งถึงห้องสิบ ห้องผมมีหนังสือเรียนสองสามคน เป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.4-ม.6 เวลาเรียนทีนึงครูจะต้องเขียนกระดานนานมากๆ คาบนึงได้เรียนนิดเดียวเพราะไม่มีหนังสือเรียน เลยเรียนลำบาก พอตอนม.5 ครูประจำชั้นเห็นว่าใกล้ไฟนอลแล้วยังไม่ได้หนังสือแกเลยใช้งบตัวเองซีร็อกหนังสือให้คนที่ไม่มี

ไม่มีโต๊ะเรียน เหตุผลคล้ายๆข้างบน คือเด็กห้องคิงจะได้โต๊ะที่ดีที่สุดก่อน แล้วที่เหลือก็จะได้โต๊ะกันหมดยกเว้นห้องผม เพราะห้องผมไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับห้องอื่น ห้องเรียนผมอยู่ชั้นล่างสุด ชั้นที่ไม่มีห้องเรียนอะรเลย เป็นที่โล่งๆที่เด็กจะมานั่งเล่นกัน มีห้องเรียนห้องเดียวคือห้องผม ตอนเปิดเทอมเหมือนโรงเรียนจะลืมมั้งว่าห้องผมก็เป็นห้องเรียนเลยไม่ได้จัดโต๊ะไว้ให้ ต้องไปทำเรื่องเบิกโต๊ะกันเอง ไปคุ้ยหาโต๊ะกับเก้าอี้พังๆในกองขยะรีไซเคิลเพื่อเอามานั่งเรียน ปรากฎว่าโต๊ะไม่พอ เพราะของมันพังทุกชิ้น เอามาใช้แค่อันที่มันพอจะใช้รองเขียนหนังสือได้ ส่วนเก้าอี้แรกๆยังไม่มีนั่ง ครูเลยยังไม่สอน สุดท้ายไปได้เก้าอี้พลาสติกแบบเก้าอี้โต๊ะจีนจากฝ่ายกิจกรรมมาใช้ พังบ่อยมากเพราะไม่แข็งแรง

ห้องมีพัดลมตัวเดียว ระบบโรงเรียนคือมันจะมีการบริจาคเพื่อให้ลูกได้เข้าโรงเรียน ส่วนใหญ่บริจาคพัดลม บางห้องมีพัดลมสี่ห้าตัว แต่ห้องผมมีตัวเดียว ทำเรื่องขอติดเพิ่มนานมากกว่าจะได้เพิ่ม ร้อนมาก บางวิชาครูพาไปเรียนนอกห้องเพราะร้อนเกิน

มีอีกหลายเรื่องครับที่เด็กห้องต้นๆจะใช้ทรัพยากรกันจนหมดจนพวกผมเป็นส่วนเกินของสังคม เช่นพื้นที่เข้าแถวในร่มเต็มพวกผมก็ต้องอยู่ตรงแดด ของแจกจ่ายก็ไม่เคยมาถึงห้องผมเพราะไล่มาจากห้องหนึ่งแล้วหมดก่อนห้องผม

แต่มีอีกเรื่องที่หดหู่มากที่สุดคือการถูกปฏิบัติเฉกเช่นเด็กมีปัญหา เด็กเกเร เด็กไร้คุณค่า ไร้ศักดิ์ศรี

ครูหลายๆคนจะไม่สอนห้องผม มาถึงตั้งชีทไว้ให้แล้วบอกว่าหยิบไปอ่านกันเอง แล้วครูก็เดินกลับไปห้องพัก เคยถามเหมือนกันนะว่าทำไมไม่สอน เค้าบอก "สอนไปก็เท่านั้น พวกเธอเรียนไปทำไม เข้ามหาลัยได้ซักกี่คน ถ้าตั้งใจอยากเข้ามหาลัยก็ตั้งใจเรียนเอาเอง พวกเธอหลายๆคนไม่พร้อมเรียน ครูก็ไม่พร้อมสอน เหนื่อย"

บางวิชาเด็กห้องคิงได้เกรด 4 ทั้งห้อง แต่ห้องอื่นๆ ไม่ได้กัน หรือบางวิชาเด็กห้องคิงจะได้เกรดดีกว่าห้องอื่น แม้แต่คิงสายศิลป์ที่เรียนอ่อนกว่าผมทั้งห้องยังได้เกรดดีกว่าผม พอไปถามครูว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้นครูบอกว่า "พวกนั้นเค้าตั้งใจเข้ามหาลัยดีๆ เค้าต้องแข่งกับเด็กโรงเรียนอื่นด้วยเกรดในตอนแอดมิชชั่นครูเลยต้องให้เกรดพวกนั้นให้สูงเข้าไว้เพื่อสู้กับเด็กที่อื่นได้ โรงเรียนก็จะมีชื่อเสียงที่สอบติดมหาลัยดังๆได้เยอะ" พอผมบอกว่าแล้วไม่คิดว่าพวกผมอยากเข้าบ้างหรอมหาลัยดีๆ ครูหลายๆคนตอบกลับมาสั้นๆว่า "ฝัน" "เรียนให้จบม.6ก่อนเถอะ"

มีครั้งนึงห้องผมคุยกันตอนเข้าแถวตอนเช้า ครูประจำสายชั้นประกาศว่าให้ทุกห้องขึ้นห้องได้ยกเว้นห้องสิบ พอทุกห้องไปหมดแล้ว ครูเดินมาแล้วตะคอกว่า "พวก-ึงเป็นอะไรกัน คุยอะไรกันเยอะแยะ -ึงไม่เคยคุยกันหรอ -ูไม่อยากจะให้เด็กห้องหนึ่งได้ยินเรื่องที่-ูจะมาพูดกับพวก-ึงหรอกนะ พวกนั้นน่ะเค้าเป็นเด็กดี เค้าไม่ได้เป็นอย่างพวก-ึง -ึงรู้มั้ยว่า-ูถูกตำหนิมาว่าคุมพวก-ึงไม่อยู่ -ึงน่ะตัวดีเลยไอ่หนึ่ง(นามสมมติ) ออกมานี่ดิ๊" แล้วแกก็ตบเอาๆๆ เพื่อนผมที่โดนตบก็ร้องขอให้พอๆ แกก็ไม่พอ ทั้งห้องเลยช่วยกันขอให้แกพอ แกไม่สน หันกลับมาสวน "หุบปาก" แล้วหันกลับไปหาเพื่อนผมที่ถูกตีว่า "-ึงเจ๋งนักหรอ -ึงนี่เ-ี้ยเหมือนพ่อเลย แม่-ึงก็ด้วย ไอ้ลูกกะห-ี่" แค่นั้นเพื่อนผมขึ้นเลย สะบัดครูออกแล้วเดินหนีไปเลย ครูคนนี้ไม่เคยให้เกียรติเด็กสายศิลป์เลย เหยียดหยามตลอด มีครั้งนึงเคยบอกห้องผมว่าอย่าเรียนกันเลย ไม่มีปัญญาเรียนมหาลัยกันหรอก ลาออกไปเลยดีกว่า

ครูไม่มีศรัทธาต่อนักเรียนตัวเองเลย เพราะตัวเองไม่มีปัญญาสร้างมันให้กับนักเรียนของตัวเอง

สมัยเรียน ห้องผม(คิง) ก็ต้องเปลี่ยนห้องเรียนทุกคาบเหมือนห้องอื่นนะ หมดคาบก็เปลี่ยนไปห้องเรียนตามตารางสอน สอนก็เหมือนกัน โดนตีโดนตัดผมโดนด่าเหมือนกัน ไม่เห็นมีสิทธิพิเศษอะไรเลย

ทำไมเปลี่ยนห้องไม่ได้อะครับ
สมัยเรียนผมดิ้นรนมากเลยนะ กับการไม่ให้หลุดจากห้องต้นๆ
ใครหลุดลงไปนี่เหมือนคนละโลก

อ่านแล้วรู้สึกน่าเวทนานะ ทำเหมือนไม่ใช่คนเลย

ไอผมอยู่ห้องคิงไม่ค่อยมีปัญหาไรหรอก (เหมือนที่ท่านว่า)

มีปัญหาอย่างเดียวคือ อาจารย์ที่ไม่เก่ง แต่ใช้เส้นสายเข้ามาสอนในโรงเรียนใหญ่ๆ
ไม่มีปัญญาสอนเด็กห้องคิง เพราะเด็กห้องคิงเก่งกว่าอาจารย์
ไม่ว่าจะออกข้อสอบมายังไง เด็กก็ได้เต็มกันเกือบทุกคน

เรื่องแบบนี้ถกกันยาวครับ จากมุมมองที่ผมเคยสอนหนังสือมา ผมไม่เกลียดครูเหล่านั้นหรอก ค่อนข้างเข้าใจด้วยซ้ำ แต่บางท่านก็ทำเกินไปจริงๆ แต่ผมเชื่อว่าลึกๆครูเขาไม่ได้รังเกียจหรอก ห้องคิงส์ถ้ามันเกเรเขาก็ไม่เอา

ยกตัวอย่างเคสผมละกัน

ผมสอนวิทลัยนึงแถวปทุม แผนกคอมธุรกิจ นี่เป็นแผนกที่เด็กมันโอเคระดับนึงแล้วนะ แต่มันก็จะมีห้องที่เกเรครูอยู่บ้าง จัดตารางสอนต้นเทอมมา มีห้องนึงครูทุกคนแทบจะส่ายหน้าไม่เอาเลย โยนให้ผม ผมก็รับ ทำไงได้ น้องใหม่อะ แล้วปัญหามันจะตามมาเยอะมาก

เวลาสอนเด็ก 35 คน ฟังเรา 10 คน เราต้องทำให้ไอพวกที่เหลือไม่คุยกันเนี่ยก็ยากละบางวันมีบางคนโดดเรียน ฟังดูสบายใช่มั้ย ?? มันไม่มา 555+ สบายกับผี ถ้าเวลาชั่วโมงเราสอนมันไปแว๊นคว่ำมา มันไปนอนกับแฟนมัน ทำใครท้อง หรือโดนใครทำท้อง แม่งซวยเราอีก เพราะพ่อแม่จะลากมาว่า ทำไมเราปล่อยให้เด็กโดดเรียน ??? อ้างพ่อแม่มันไม่ได้ เขาอ้างว่าออกจากบ้านคือจบหน้าที่เขาแล้ว อ้าวซวยกูไง จบเทอมเกรดไม่ถึง โอ้ยลูกเทวดามา พ่อแม่มาโวยที่แผนก ก็ต้องหางานให้แม่งทำ ถ้ามันทำก็ดีไป ถ้ามันไม่ทำก็หยาบอีก ปิดเทอมต้องมานั่งตามรายงานมันเพื่อให้ทันส่งเกรด ปวดหัวกับพวกมันไปหมด

แล้วผมแค่ปีเดียวนะ ลองเทียบอาจารย์หัวหงอกที่ต้องเจอแบบนี้เป็น 10ๆ ปี โอย ปวดหมองตาย

ผมไม่เคยอยู่ห้องบ๊วยนะครับ เคยแต่อยู่ห้องคิง ....ซึ่งผมน่ะ เรียนพร้อมกับพวกเด็กเก่ง ๆ พวก พสวท. อะไรอย่างงี้ ผลการเรียนเลยได้บ๊วยของห้อง โคตรจะกดดันเลยครับ

ครูก็สอนแบบ ไม่เกรงใจตรูเล้ยยย เร็วเกิน พวกเพื่อนที่มันเก่ง ๆ ครูสอนมันเก็ตกันโคตะระเร็ว ส่วนผมทันมั่งไม่ทันมั่ง ครูก็ไปสอนหัวข้อต่อไปละ

ผมนี่มึนตื้บ เป็นปลาผิดน้ำไปหลายเดือนเลย

สุดท้ายเกรดออก ไปสารภาพกับพ่อ พ่อเลยพาไปซื้อหนังสือให้มานั่งอ่านเพิ่มที่บ้านอีก ก็ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะนั่งอ่านคนเดียว ไม่ได้เรียนเสริมมีครูคอยแนะนำนี่นา

จากอันดับบ๊วย ก็เลือนขึ้นมาหน่อย แต่ก็ได้แถวท้าย ๆ อยู่ดี ไม่เคยถึงTOP20เลยซักครั้ง กำแพงมันสูงเกิน

บางทีตอนท้อ หันไปหาเพื่อนที่มันอยู่ห้องธรรมดา ไม่ใช่ห้องคิง ห้องควีน ระบายให้มันฟัง มันก็หัวเราะ แล้วก็บอกว่า "ห้องข้าก็มีปัญหาอีกแบบ ครูสอนแต่ไม่เห็นมีใครสนใจ"

สรุป ปัญหามีทุกห้องแหล่ะ แต่คนละแบบ

งั้นพูดถึงมุมมองเด็กโหล่ในห้องคิงดูบ้างไหม

คิดเอาเกรดเฉลี่ย 3.2 (มีหลายคน) เป็นอันดับสุดท้ายในห้องเรียน

จริงๆสมัยนั้นผมไม่ค่อยมีนะเรื่องเหยียดชนชั้น อาจเป็นเพราะไม่ค่อยมีการแข่งขันกันมากแบบทุกวันนี้ เลยเรียนแบบสบายใจ เรื่องอันดับในห้องมันมีผลต่อผู้ปกครองมากกว่าเด็กซะอีก

ผมไม่ได้มีจัดลำดับเรียนเก่งเรียนไม่เก่งแฮะ

มีแต่ /1 /2 /3 ประมาณนี้อะ

มันก็จะมีพวกเกเรๆ เป็นกลุ่มๆ ห้องๆไป

ผมอยู่กลุ่มเรียนกลางๆ เน้นไปทางกิจกรรมอะ

ต้องตื่นเช้ากว่าใคร ต้องกลับสายกว่าใคร เวลามีกิจกรรม จะเข้าค่าย ก็ต้องอยู่ช่วยครู

แต่แปลกนะ ถึงผมจะออกแนวเกเรๆ แบดบอยหน่อยๆ แต่ก็ไม่ยักกะเคยเข้าห้องปกครองจริงๆจังๆอะ

ส่วนมากโดนจับใช้งานนั่นนี่มากกว่า กระทั่งลุงภารโรงยังสามารถเรียกใช้แรงพวกผมได้อะ

หรือถ้ามีงานเร่งด่วน งานแบบติดๆกัน ก็จะได้สิทธิ์พิเศษในการโดดเรียนเพื่อมาช่วยครูจัดงานอะไรงี้

มักโดนสาวๆรุ่นน้องหรือรุ่นเดียวกันแซวว่า ไอพวกบ้าพลัง

แต่ในโรงเรียนผมไม่เคยมีปัญหากับรุ่นเดียวกันนะ จะมีก็แต่รุ่นพี่นี่แหละ ไปทำแสบไว้เยอะ

ตอนสอบเข้า ม.ต้น สอบได้ห้อง 1 ไม่เคยโดนย้ายห้องจนจบ ม.3 ตอนเรียนไม่มีห้องประจำ เดินไปเรียนตามห้องอื่นหมด บางวันเรียนชั้นหนึ่งสองคาบต่อมาไปศูนย์กีฬา บ่าย ๆมาไปเรียนชั้น 4 พวกเพื่อนที่อยู่ห้องท้าย ๆ มันก็เรียนเหมือนกัน แตกต่างที่บรรยากาศเพื่อนร่วมห้องแค่นั้น

ครูหลายๆคนจะไม่สอนห้องผม มาถึงตั้งชีทไว้ให้แล้วบอกว่าหยิบไปอ่านกันเอง แล้วครูก็เดินกลับไปห้องพัก เคยถามเหมือนกันนะว่าทำไมไม่สอน เค้าบอก "สอนไปก็เท่านั้น พวกเธอเรียนไปทำไม เข้ามหาลัยได้ซักกี่คน ถ้าตั้งใจอยากเข้ามหาลัยก็ตั้งใจเรียนเอาเอง พวกเธอหลายๆคนไม่พร้อมเรียน ครูก็ไม่พร้อมสอน เหนื่อย"

ตอนรับเงินเดือนทำไมครูไม่เห็นเหนื่อยเลย รับเต็มทุกเดือน พูดแบบไม่มีศักดิ์ศรีวิชาชีพตัวเองเลย

ตอบในฐานะเคยอยุ่ห้องคิง 1,2,3 คละ ละกันครับ
ตอนมัธยมนะครับ
ห้องคิง1 - ไม่สนุกเลย เรียนเยอะเกิ๊น ไฟท์กันกระจุย
ห มีเห็นแก่ตัวบ้าง(เฉพาะเรื่องเรียน)
ห้องคิง2 - เรียนสบายๆขึ้นหน่อย ผู้ชายเหลืออยุ่ประมาน 10 คน ที่เหลือนางฟ้า พวกที่เรียนหัวก้ใกล้ๆกัน ต้องพยายามไม่ให้ตกห้องนี้ เพราะคะแนนมันเกาะกลุ่ม ยังเกร็งอยู่บ้าง
ห้องคิง3 - เหมือนเราโดนคัดออกจากห้อง2มา ถามว่าโอเคมั้ย เพื่อนมันก้กลุ่มเดิม เรียนก้ ไม่ได้ยากอะไรมากมาย ถามว่าเหลื่อมล้ำกะห้อง 1-2มั้ย ผมว่ามีอ่ะ แต่แค่ครูจะไม่ได้มองเราเปนหัวกะทิแบบสองห้องแรก
ห้องคละ - ชิวโคด เหมือนได้ใช้ชีวิตตอนมัธยมเต็มที่ เพื่อนเนี่ย เอาไงเอากัน แต่ครูจะไม่ค่อยชอบเวลามาสอนห้องแบบนี้ มีครั้งนึงแบบสอบทั้งระดับชั้น ผมได้ top 2วิชา math กะeng สะใจมาก ชนะห้อง 1,2,3,4 ได้ 555+ เวลามีอะไรดีๆเค้าก้ให้ห้องที่มีโอกาสได้ใช้แบบเต็มที่ก่อนอยู่แล้วครับ เพราะฉะนั้นทำใจ 555
เรื่องเดินเรียนเนี้ย มันก้เดินทุกห้องแร่ะครับ

บอกเลยว่าตอน ม.ปลาย ไปสอบเข้ารร.ดังแห่งนึง สอบติด เข้าสาขา
ที่มีแต่เด็กเก่งๆ พอเข้าไปเรียน รับชีวิตไม่ได้ ต้องตั้งใจเรียนให้ไม่ดี
เพื่อจะได้หลุดออกมาจากห้องเด็กเรียนครับ จะบ้าตาย
คุยกับเพื่อนแต่ละคน เอาแต่ถามว่าวันนี้เรียนพิเศษที่ไหนดี
คุยเรื่องวิชาการแม่งทั้งวัน วิชาชีวะที่อาจารย์สอนน่าจะผิดนะ
ควรจะเป็นแบบนี้มากกว่า เพราะเรียนพิเศษกันมาล่วงหน้าก่อนโรงเรียนสอน
คือผมแค่อยากจะหาเพื่อนซักกลุ่ม เตะบอล เล่นวินนิ่ง ไปดูหนัง
เล่นเกม ร้องเกะ เดินห้างหรือไปหาอะไรอร่อยๆกิน
ทรมานอยู่หนึ่งปี เพื่อนทั้งห้องมันเอาแต่เรียนจริงๆ
ตอนสอบผมเลยตั้งใจทำข้อสอบให้มันผิดๆ ให้เกรดต่ำลงมาบ้าง
พอขึ้น ม.5 ก็ไปอยู่ห้องบ๊วย บอกเลยว่าชีวิตมีความสุขมาก
มีเพื่อนเล่นวินนิ่ง มีเพื่อนเล่นเค้าเตอร์ เตะบอล เล่นบาส
บางทีห้องบ๊วยก็ไม่ได้แย่นักหรอกครับ

ได้อยู่ห้องบ๊วย 2 ครั้งคือ ป.2/5 กับ ป.4/5

ส่วนมากจะอยู่ห้องคิง(ม.ต้นนี้จบด้วยเกรด 3.3 โดนบังคับเข้าห้องคิงทันที) แต่ผมจะเป็นเด็กหลังห้อง คือเก่งแต่ไม่ใช่สายตรงห้องคิง ผมเก่งภาษากับสังคมระดับที่ 1 ของห้องตลอด (ห้องวิทย์-คณิต) แต่ฟิสิกส์เคมี นี่เกรด 1 ตลอด
ตอนนั้นในห้องมีผมเป็นนักกีฬาคนเดียว กีฬาแบต วอลเลย์บอล นี่ผมเล่นทุกเย็น อ่านหนังสือบ้างก็รอดไปวันๆ
เพื่อนในห้องตกเย็นเรียนพิเศษ เวลาเรียนนี่พวกนั้นชิวๆมาก ผมนี่ไม่ได้เรียนจบมาเกรด 2.5 อ่ะ ซ่อมก่อนจบ 2 วิชาคณิดเพิ่มเติมกับเคมี

จบมาผมเบื่อเรียนมากเลยทำงานไปเรียนไปเอาจนจบมาได้ ผมนี่ชอบทำงานสุดๆรู้สึกสนุกกว่าเรียนเยอะ