ผู้ตั้ง
ข้อความ
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 10:49 pm
มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
เอาจริงๆเรื่องนี้ มันเกิดขึ้นตั้งแต่ปู่ผมยังวัยรุ่นเลยนะครับ เรื่องทั้งหมดจะถูกเล่า โดยคนที่รอดกลับมา และ หนึ่งในนั้นคือปู่ผมเอง...


ก็นะ...ตามยุคสมัย คือ คนเมื่อก่อนก็ต้องดินรนเพื่อปากท้องเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น และ นั้นก็รวมไปถึง ปู่ ของผมด้วย และ อาชีพหลักๆตอนนั้น คือเข้าป่าล่าสัตว์ เพื่อนำมาขายแลกเงิน กับคนรวยที่ยอมจ่าย ณ ช่วงเวลานั้นนะครับ...


ส่วนกลุ่มของคณะเดินทางของปู่ผม.. มีด้วยกัน 5 คน เป็นพรานแท้ๆ 1คน แล้วก็ลูกชายของตัวพรานเองด้วย ทั้ง 4 คนรุ่นๆเดียวกันกับ ปู่ ผมหมดเลย... <4คนนี้ มีหน้าที่แบกของ ปืน/สัมภาระต่างๆรวมถึงอาหารด้วย>


แนะนำให้เปิดซาวด์นี้ไปด้วยนะ เพิ่มความหลอนลุ้นระทึกได้ดีสุดๆ

Spoil

 



ทั้ง 5 คน ออกเดินทางจากสุราษฏร์ไป...พื้นที่ป่าผืนนึง ใน จ.พังงา <ปู่บอกไปกลับครั้งนึงอย่างต่ำ 4เดือน นานสุด 7เดือน อยู่ในป่า>


ต้องบอกก่อนนะครับ สมัย 70 ปีืที่แล้ว ไม่ว่าเราจะหันหน้าไปทางไหนก็ป่า เจอแต่ป่าทั้งนั้น...
แต่เป้าหมายที่ คณะปู่ผมไปนี้ เรียกได้ว่า เป็นป่าทึบ ชนิดที่ไม่รู้กลางวันกลางคืนเลยแหละ เพราะว่า ต้นไม้ที่ใหญ่โตกิ่งก้านสาขา ใบไม้ ปกปิดทำให้แสงไม่สามารถลอดมาได้มากนัก... ทำให้กลายเป็นป่าทึบที่น่ากลัวมากๆ...

หลังจากออกเดินทางได้ เกือบ 2 เดือน ก็เริ่มเข้าใกล้พื้นที่เป้าหมายที่พรานกำหนดไว้... <กะเอาจากการนอน 1คืน=1วัน 30 คืน=1เดือน >





แล้วพอเริ่มเข้าเขตป่าทึบ ลุงพราน ท่านก็ทำพิธีเปิดป่า ขอขมาเจ้าป่าเจ้าเขาว่า...
ลูกช้างและคณะ ที่ต้องเข้าป่าล่าสัตว์ ก็เพื่อปากท้อง เพราะฉนั้น ขอให้สัตว์ป่าที่ลูกช้าง จะปลิดชีพพวกเขาเหล่านั้น ขอให้เป็นสัตว์ที่กำลังจะสิ้นอายุไข...ด้วยเถิด....<ก็จะประมาณนี้ครับไม่มีสาธุ ทำบาป ยังจะสาธงสาธุอะไรกันนักหนาจำไว้...>


คือ การเข้าป่าล่าสัตว์เนี่ย เขาถือกันว่า ถ้าเจอสัตว์ใหญ่ ก่อนพื้นที่เป้าหมาย แล้วเราดันไปล่าเขา... คือเราต้องกลับเลย ห้ามเข้าไปต่อ เพราะมันผิดคำสัตย์สาบาน <ตายไม่ดีทุกคน และ อาจะไม่ได้กลับมา>


หลังจากเดินทางมานาน ทุกคนก็เข้าพื้นที่เป้าหมายที่พรานกำหนดไว้แต่แรก... แน่นอนครับ ลุงพรานแกหาดินโป่งก่อนเลย...


จนแกไปเจอป่าไผ่ที่มีดินโป่งอยู่พอดี แถมมีรอยเท้าสัตว์ใหญ่ เยอะแยะเลย แกเลยสั่งให้ปู่ผมกับอีกเพื่อนปู่อีกคนนึงไปตัด ไผ่มา 20 ลำ แกบอกแกจะทำห้างใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ <เพราะมากันเยอะ5คนเลยต้องใช้ไม้ไผ่ทำห้างใหญ่พอสมควร>


หลังจากใช้เวลากว่า ครึ่งค่อนวัน ทำห้างเสร็จ ทุกคนก็เตรียมพร้อมทุกอย่างก่อนขึ้นไปบนห้าง เพราะขึ้นไปแล้วจนกว่าจะเช้าไม่ว่ายังไงก็ห้ามลง....


พอตึกดึก ปู่ผมบอกว่า เสียงของป่า มันเป็นเสียงที่ชวนพิศวงจริงๆ ยังกับพวกสัตว์ป่ามันขับร้องเป็นเพลงยังไงยังงั้นน <แกคงหมายถึงวงดนตรีโอเปร่าห์แหละ ฟิลนั้นอ่ะ>


พอสักพักใหญ่ๆ สัตว์เล็กสัตว์น้อยก็เริ่มออกมากินดินโป่งกัน เช่นพวกหมูป่า แมวป่า ไรงี้ แต่อย่างที่บอก เข้าป่ามาโคตรลึก จะล่าแค่หมู่ป่าทำไม รอแต่สัตว์ใหญ่ๆเท่านั้น....


และแล้วก็ถึงเวลาของพรานเข้าให้จนได้... กวางผู้โตเต็มวัยตัวเบอเริ่ม.. เขาแตกกิ่งอย่างสวย....
คือ ทุกคนอาศัยแค่การปรับสภาพดวงตาจากความมืด ทำให้มองเห็นสัตว์ได้ลางๆ นึกออกกันใช่ไหม แม้แต่แสงจันทรา ยังไม่อาจสาดส่องลงมายังพื้นดินเลย....


ทุกคนยังไม่ทันพูดอะไร พรานก็ประทับปืนยาวของแก ลั่นไกปังงงงง... เสียงสนั่นป่ามันก้องออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ.... กวางผู้ตัวนั้นล้มลงกับพื้น... ทุกคนโล่งใจกันหมดเพราะว่า ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว จะได้กลับบ้านแล้ว....


แต่ก่อนทุกคนจะหลับในดึกคืนนั้น ปู่ผมมีหน้าที่เฝ้ายาม... ปู่ผมบอกว่าตอนนั่งพิงกับต้นไม้ใหญ่ แกมองไปไกลๆ แกเหมือนเห็นเงาอะไรดำๆเดินไปเดินมาด่อมๆ อยู่ตรงไกลๆ แต่ด้วยความที่ง่วงเลยไม่คิดอะไร....


...พอรุ่งขึ้นทุกคนลงไปด้านล่างแต่ ?

อ้าวเห้ย!!!...กวางหายไปไหน ? พรานนี้ลุกลี้ลุกลนใหญ่ พยามหารอยเท้า เสือหรือเปล่า ก็ไม่มีนี้หน่า กวางตัวใหญ่ขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เสือแล้วจะเป็นสัตว์อะไรได้อีก ที่ลากกวางตัวผู้ทั้งตัวหายไปทั้งดุ้นแบบนี้....

ปู่ผมบอกว่าตอนนั้น พรานหัวร้อนมาก เพราะว่า เขากวางนี้ ต้องได้หลายพันแน่ๆ <สมัยนี้เป็นแสนละมั้ง>....


พรานหารอยใหญ่เลย จนไปเจอรอยเท้า นึง พรานบอกว่ามันดูไม่เหมือนรอยเท้าสัตว์อะไรเลย รอยเท้าเสือหรอ หรือรอยเท้าสัตว์ปีก แต่มันต้องตัวใหญ่มากๆแน่ๆ...

ทุกคนใจไม่ดีกันหมดแล้ว แต่พรานบอกเข้าป่ามาตั้งสองเดือน จะให้กลับไปมือเปล่าได้ยังไง แถมทุกคนก็เห็นเหมือนกันหมดว่า กวางตัวเบอเริ่มที่แกเป็นคนยิง...


พรานใช้ให้ทุกคน เก็บสัมภาระ ออกเดินลึกเข้าไปในป่าอีก เข้าไปลึกแค่ไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ คือ ลึกว่าที่ควรจะเข้าไปจริงๆ...
ปู่ผมบอกตอนนั้นคนอื่นๆใจคอไม่ดีกันหมดแล้ว เพราะว่า ก่อนเข้าป่า ตั้งใจกันไว้แล้วว่า... จะเข้ามาในพื้นที่แค่ตรงนี้เท่านั้น จะไม่เข้าไปลึกกว่านี้แล้ว...


แต่ก็นะ ตามหลังผู้ใหญ่ปลอดภัยกว่า ปู่และคนอื่นๆคิดงี้... ทั้ง5 ก็เดินตามรอยเท้านั้นเข้าไปเรื่อยๆ จนเวลาใกล้มืด เลย หาฝืนมาก่อไฟ นอนกันตรงนั้นกันเลย...
คือ มันมีต้นไม้ต้นใหญ่ 2 ต้น ขึ้นอยู่ใกล้ๆกัน ทุกคนก็วางสัมภาระแล้วก็นั่งพักตรงนั้นกัน...


หลังจากนั่งคุยกันได้พักใหญ่ๆ... อยู่ๆป่าก็เงียบ เงียบชนิดที่ปู่ผมบอกเสียวสันหลังวาบเลย ทุกคนกลืนน้ำลายดังเฮือกใหญ่ ... แล้วอยู่ๆเศษไม้เศษใบไม้ก็หล่นมากลางวงเลย...


พอทุกคนเงยหน้าขึ้นไปมอง อึ้งกันหมดเลย... ไม่รู้ตัวอะไรมีขนยาวสีดำแต่รูปร่างเหมือนคน กระโดดไปมา อยู่บนต้นไม้สองต้นนั้น...


... และเสียงปืนดังปั้งงงงงสนั่นป่า...
พรานมากประสบการณ์ ไม่พูดมาก ไม่มีเวลาให้ตกใจ แกลั่นปืนไป1นัด เล็งขึ้นไปบนต้นไม้... เสียงอะไรสักอย่างหล่นกระแทกพื้น ดัง ปึก...แล้วเสียง โอ้ยยยยยย ครวญคราง ก็ดังตามมา ปู่ผมบอกเลยว่า ขนลุก นี้มันเสียงผู้หญิงร้องชัดๆ...


ไฟฉายก็ไม่มี มีแค่ ตะเกียง 1 อัน + ไม้พลับเพลิงจาก กองไฟ ทุกคน เอามาถือกันคนอันๆ เอามาส่งสว่างไปรอบๆ...


ส่วนอาวุทในตอนนั้น ปืนมีแค่ พราน ส่วนลูกชายแกมีแค่หน้าไม้ ส่วน ปู่ผม กับเพื่อนอีก2คน ชักมีดครกจากข้างเอว เอามาถือไว้ในมือ กำอย่างแน่น <ปู่ผมบอกมือสั่นงักๆๆ>

หน้าไม้
Spoil


 


มีดครก
Spoil


 



สักพักอีกตัวนึงกระโดดลงมาจากต้นไม้ดังตึก... เหมือนมันลาก อีกตัวหายเข้าไปในป่า... พรานใส่ลูกปืนใส่แก๊ปไม่ทัน ไม่งั้นคงได้ยิงออกไปอีกสักนัด....


คืนนั้นทั้งคืน ไม่มีใครกล้านอนเลย... รอให้ฟ้าสว่างแล้วเดินทางกลับอย่างเดียวนั้นคือทั้งหมดที่ทุกคนคิด...


พอเสียงไก่ป่า ร้องงงง ทุกคนในตอนนั้นบอกเลยว่าโล่งงงง โล่งจริงๆ ไม่่มีเวลาให้ถามหรอกว่า มันคือตัวอะไร ทุกคนเก็บของที่จำเป็นแล้วก็พยามรีบเดินทางกลับเต็มกำลัง....


หลังจากเดินกันมาหลายชั่วโมง ทุกคนก็กลับมาถึงห้างเดิมที่ทำไว้ในตอนแรก คืนนั้นพรานบอกว่า เราจะนอนกันบนนี้ ในคืนนี้... ทุกคนเหนื่อยกันมามากเพราะเมื่อคืนไม่ได้นอนก็เผลอหลับกันหมดทุกคน ไม่มีใครเฝ้ายามเลยในตอนนั้น......


<คืนกระฉากเลือด>

พอตกดึก สักพักเสียง นกพากันบินว่อนป่าเลย พรานแกรีบปลุกทุกคนให้ตื่น นั้นรวมถึงปู่ผมด้วย สิ่งที่เห็นไกลๆเลยก็คือ นกมันบินออกจากต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่า ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา พรานบอกให้ทุกคนเอาผ้าขาม้ามาผูกเอวไว้กับ คานไม้ไผ่ <มีอะไรจะได้ไม่หล่นน่าจะแบบนี้>


ในตอนนั้น พรานแกตาดีกว่าใครเพื่อนในตอนที่ เล็งปืนออกไปนั้น แกบอกลูกแกว่า ถ้าพ่อยิง ออกไปแล้ว ให้ยิงหน้าไม้ตามไปเรื่อยๆอย่าหยุด จนกว่าแกจะยัดลูกปืน ยัดแก๊ปใหม่... ระยะห่างจากไอตัวนั้นกับห้างที่ทุกคนอยู่ ห่างกัน ประมาณ ต้นไม้4 ต้น...


หลังจากพูดไม่ทันขาดคำแกยิงออกไปนัดนึง ดึงพิ้ว <วืด> ลูกแกก็ยิงตามไปทางที่ พรานเล็งนั้นแหละ ง้างได้ยิง ง้างได้ยิง ทำยู่แบบนั้น ประมาณ 4 ดอก จนพรานแกบรรจุเสร็จ คราวนี้ของจริง แกเล็ง แล้วก็ยิง ผลัวะ <โดน> และแน่นอน เสียง โอยยยยย คราวนี้ปู่ผมบอกเป็นเสียงผู้ชาย ร้องลั่นป่าเลย...


ในเวลานั้น ปู่ผมกับอีก 3 คน พยามส่อง พลับเพลิงที่จุดไว้ ส่องไปด้านล่าง พยามหาร่างที่ร้องโอดโอยอยู่ แต่พอส่องลงไปเท่านั้นแหละ ปู่ผมกับคนอื่นๆเห็นเหมือนกันหมดว่า เป็นร่างของผู้ชายแน่ๆ ผู้ชายตัวใหญ่มากๆ นอนคว่ำอยู่บนพื้นดินข้างล่าง แต่ไม่มีเสื้อผ้าเห็นแต่ขนยาวสีดำๆขึ้นปกครุมทั้งตัวเลย...

พรานบอกให้ลูกแก ยิงหน้าไม้ซ้ำไปที่ร่างนั้น แต่ยังไม่ทันให้ได้ตั้งตัว อยู่ๆไม่รู้ตัวอะไรสักอย่าง มันจับขาเพื่อนปู่คนนึง ด้วยความที่ตกใจ ปู่ทำพลับเพลิงหล่น แสงไฟจะพลับเพลิงส่งให้เห็นชัดเลย ว่ามือที่กำขาเพื่อนปู่อยู่นั้น มันมีแค่ 4 นิ้ว เอง เล็บสีดำงอนเหมือนเล็บไก่เลย...


ปู่ผมตอนนั้น ตกใจชนิดที่ทำอะไรไม่ถูก ลูกพรานอยู่ใกล้สุด กำลังจะเอื้อมมือไปดึงแขน อยู่ๆ ไอตัวดำๆนั้นก็ใช้มืออีกข้าง โอบมาจับตรงคอ ใช้เล็บมือจ้วงเข้าไปตรงคอ คือเลือดนี้ไหลมาสึกๆเลย <เอาตรงๆปู่ผมกลัวจนร้องเลย>


ไอร่างนั้นมันกระฉากร่างเพื่อนปู่ผมลงไปทั้งแบบนั้นเลย ผ้าขาวม้าก็ไม่ช่วยอะไร น่าจะโดนกระฉากแรงจนผ้าขาวม้าขาด หรือ อาจเป็นเพราะผ้าขาวม้าผุก็ไม่รู้...


ทุกคนข้างบน ช่วยอะไรเพื่อนปู่คนนั้นไม่ได้เลยสักนิดเดียว ได้แต่มอง ตัวอะไรก็ไม่รู้ดำๆสองตัว มันลากคอ ร่างเพื่อนปู่ปีนขึ้นต้นไม้ กระโดดไปทีละต้นๆ พรานกับลูกแกพยามใช้ปืนใช้หน้าไม้ยิงตามหลังก็ไม่โดน....


ด้วยกฏเหล็กของการขึ้นห้าง ขึ้นแล้วห้ามลง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจนกว่าจะมีแสงตะวันยังไงก็ห้ามลงเด็ดขาด.....


มันทำให้ทุกคนได้แต่ยืนมองไปยังความมืด ได้ยินแค่เสียงต้นไม้กิ่งไม้ที่พวกมันกระโดดข้ามไปไกลขึ้นเรื่อยๆ และนั้นคือครั้งสุดท้ายที่ทุกคนได้เห็นเพื่อนปู่คนนี้...


คืนนั้นทั้งคืน ไม่มีใครกล้านอน ได้แต่นั่งกลุ้มว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นั้นตัวอะไร ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ไม่มีแต่น้ำตาสักหยด <ปู่ผมคงรู้สึกสับสนในตอนนั้นเรื่องมันเกิดขึ้นไวมาก>


พอรุ่งเช้า ทุกคนเหนื่อยกันมาทั้งคืน ก็ปีนลงมาด้านล่าง ปู่ผมเห็นพรานเดินไปที่กองเลือด สีดำๆกองใหญ่ ตรงนั้นมี มีดครก หล่นอยู่เล่มนึง แน่นอน มันเป็นของเพื่อนปู่ที่โดนลากลงไปข้างล่าง...<แกคงสู้ใจขาดดินคงจ้วงไอ้ตัวนั้นไปหลายทีก่อนแกตาย>


พรานหยิบขึ้นมาแล้วเอาเก็บใส่ย่าม ไม่มีคำพูดใดๆ ทุกคนหันหลังให้ป่า แล้วเดินทางกลับทันที ปู่ผมมองไปที่ลำต้น ของต้นไม้ เห็นชัดเจน รอยกรงเล็บจิกเข้าไปในเนื้อไม้ แสดงว่าเมื่อคืนคือเรื่องจริง แต่มันตัวอะไรกัน ?


และนี้ก็เป็นการเข้าป่าลึกครั้งสุดท้ายของปู่ผม และ มันยังเป็นคำถามที่คาใจปู่ผมมาตลอดว่า ไอ้ตัวดำๆสองตัวนั้น มันคือตัวอะไรกัน สัตว์หรอ หรือคน หรือผี ?


แต่ที่แน่ๆคนที่รู้สึกผิดที่สุดก็คงเป็นพราน คือถ้าแกไม่หัวร้อนเพราะเขากวาง เรื่องก็คงไม่เกิด ถ้าหันหลัง เลือกที่จะกลับบ้านกันตั้งแต่แรก ป่านนี้คง ไม่มีการสูญเสีย...

... THE END....







ผมขอจบไว้เท่านี้นะครับ เพราะว่า การเดินทางครั้งนี้ของปู ใช้เวลานานมากเกือบๆ5เดือน
เอาจริงๆจากไทม์ไลน์มันมี้เหตุการณ์ปลีกย่อยมากกว่านี้ แต่ผมสรุปฉากสำคัญๆ ในการเดินทางเข้าป่าครั้งนี้ของปู่ออกมาให้ กระฉับกว่าเดิม ถ้าใส่รายละเอียดดีเทล มากกว่านี้ คงไม่ต่างจากการเขียนหนังสือ คือเนื้อเรื่องมันเยอะจริงๆ...


ปล.คิดถึงปู่จัง ถ้าตอนนี้ปู่ผมยังอยู่คงจะดีไม่น้อย พอแกเล่าผมปุ๊ป ผมเอามาเล่า SS ต่อได้เลย เนื้อหาจะได้ชัดเจนยิ่งขึ้น


เรื่องจริงไม่จริงพวกท่านตัดสินใจกันเองนะครับ แต่ผมในฐานะหลานปู่ ผมเชื่อ สนิทใจเลย

ว่าแต่ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เลย ว่าไอตัวนั้นมันคือตัวอะไร ผีหรือคน กันแน่



นึกเนื้อเรื่อง/พิมพ์/ตรวจไทม์ไลน์/ตรวจคำผิด ใช้เวลา 3 ชม. พอดี

ต้องทำความเข้าใจก่อนนะครับ คือเรื่องนี้มันเกือบ 70 ปีได้แล้วมั้งครับ หวังว่าคงไม่มีใครดราม่าเรื่องสัตว์ป่านะครับ
มันเป็นยุคสมัยก่อนนะครับ ที่กลุ่มคณะของปู่ผมเข้าป่าไป เพื่อล่าสัตว์เนี่ย<ไม่เคยล่าช้าง>




Coming soon

Spoil
 


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 14 Aug 2012
ตอบ: 14657
ที่อยู่: บ้าน
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 10:49 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
ปักก่อนเดี๋ยวมาอ่าน
เข้าร่วม: 12 Jul 2014
ตอบ: 6940
ที่อยู่: ร้านขนมหวานของวิว
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 10:50 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
มาดึกๆประจำ


เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 10:53 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
Sothing พิมพ์ว่า:
ปักก่อนเดี๋ยวมาอ่าน  


ถ้าผมใช้แผล่บคูณ 2 นี้ ... พวกท่านเสีย 2 แผล่บ หรือ แค่ 1 แผล่บครับ

ถ้าเสีย 2 แผล่บ ผมจะได้ไม่กดใช้ รบกวนด้วยครับ
0
0


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 14 Aug 2012
ตอบ: 14657
ที่อยู่: บ้าน
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 10:57 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
pohihi188 พิมพ์ว่า:
Sothing พิมพ์ว่า:
ปักก่อนเดี๋ยวมาอ่าน  


ถ้าผมใช้แผล่บคูณ 2 นี้ ... พวกท่านเสีย 2 แผล่บ หรือ แค่ 1 แผล่บครับ

ถ้าเสีย 2 แผล่บ ผมจะได้ไม่กดใช้ รบกวนด้วยครับ  

ผมงงอะ ถ้ากดแผล่บให้ผม
ผมก็ไม่เสียแผล่บสิ แต่เป็นนายสิที่ต้องเสีย
หรือผมเข้าใจผิด
เข้าร่วม: 08 Sep 2013
ตอบ: 797
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 10:59 pm
มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
เอาซะผมไม่กล้าเข้าป่าเลย haha
งดเที่ยวเดินป่าละกันช่วงนี้
ดูบอลไม่เป็น ไม่คุยเรื่องบอล!

เข้าร่วม: 05 Sep 2013
ตอบ: 34465
ที่อยู่: O_o
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 10:59 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
pohihi188 พิมพ์ว่า:
Sothing พิมพ์ว่า:
ปักก่อนเดี๋ยวมาอ่าน  


ถ้าผมใช้แผล่บคูณ 2 นี้ ... พวกท่านเสีย 2 แผล่บ หรือ แค่ 1 แผล่บครับ

ถ้าเสีย 2 แผล่บ ผมจะได้ไม่กดใช้ รบกวนด้วยครับ  
คนกด เสีย 1 ปกติครับ แต่คนใช้ไอเทมได้ x2 ใช้เลยครับ

เข้าร่วม: 14 Aug 2012
ตอบ: 34474
ที่อยู่: อย่ารู้เลย..
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:01 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
ขอบคุณที่เรียบเรียงมาให้อ่านครับ
เข้าร่วม: 14 Aug 2012
ตอบ: 1989
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:04 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
วันนี้แนว adventure สนุกดีครับ
เข้าร่วม: 14 Feb 2009
ตอบ: 6448
ที่อยู่: แกนวาป
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:06 pm
มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
เข้าป่านี่น่ากลัวจริง ผมไปกับเพื่อน2คน
ทุกครั้งที่หันมองข้างหลัง
ผมจับจับเพื่อนตลอด

เคยมีครั้งนึงหันกลับมาเพื่อนเดินไปไกลเลย
เหมือนป่ามันชวนให้เรามอง ทั้งๆที่คิดว่ามองแค่แวบ

A long time ago, in a galaxy far, far, away...
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:08 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
valky213 พิมพ์ว่า:
เอาซะผมไม่กล้าเข้าป่าเลย haha
งดเที่ยวเดินป่าละกันช่วงนี้  


ผมนี้เสียววาบเลย เหมือนใครมองอยู่ตลอด ขนาดไปถ้ำขมิ้นนะ อย่างหลอน
0
0


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10547
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:09 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
แต่ล่ะเรื่องที่ท่านเล่ามา ชวนขนลุกและน่าติดตามมาก อ่านเพลินเลยผม
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:10 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
คุณกินโทกิ พิมพ์ว่า:
เข้าป่านี่น่ากลัวจริง ผมไปกับเพื่อน2คน
ทุกครั้งที่หันมองข้างหลัง
ผมจับจับเพื่อนตลอด

เคยมีครั้งนึงหันกลับมาเพื่อนเดินไปไกลเลย
เหมือนป่ามันชวนให้เรามอง ทั้งๆที่คิดว่ามองแค่แวบ

 


แบบนั้นแหละคุณกิน ถ้ามองดีๆ ป่าก็คือประสาทใหญ่ๆ หลังนึงนั้นแหละ มีต้นไม้เป็นเสา มีใบไม้เป็นหลังคา มันชวนให้เดินลึกเข้าไปเรื่อยๆๆๆ น่ากลัวจริงๆ
0
0


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 30 Mar 2010
ตอบ: 209
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:10 pm
[RE]มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
น่ากลัว
I'm the darkside of the universe.
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:10 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
popoing พิมพ์ว่า:
ขอบคุณที่เรียบเรียงมาให้อ่านครับ  


ยินดีครับ



โนวววววววว์
1
0


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:11 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
chula chula พิมพ์ว่า:
แต่ล่ะเรื่องที่ท่านเล่ามา ชวนขนลุกและน่าติดตามมาก อ่านเพลินเลยผม  


พรุ่งนี้ ยังไม่รุ้เลยจะเอาเรื่องไหนดี จดไว้เยอะมาก


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10547
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:19 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
pohihi188 พิมพ์ว่า:
chula chula พิมพ์ว่า:
แต่ล่ะเรื่องที่ท่านเล่ามา ชวนขนลุกและน่าติดตามมาก อ่านเพลินเลยผม  


พรุ่งนี้ ยังไม่รุ้เลยจะเอาเรื่องไหนดี จดไว้เยอะมาก  




ผมยกให้ท่านเป็นยูสเซอร์สยองขวัญเบอร์ 1 แห่ง ss เลยฮะ
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:24 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
Armyishere พิมพ์ว่า:
วันนี้แนว adventure สนุกดีครับ  


ผมเพิ่ม ข้อมูลเพิ่มเติมไปบ้างแล้วครับ บางครั้งเป็นคำศัพท์ ภาคใต้อาจนึกภาพไม่ออก

หน้าไม้
Spoil


 


มีดครก
Spoil


 


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 22 Oct 2012
ตอบ: 2087
ที่อยู่: พักกับ vj จ๋า
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:26 pm
มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
ชอบฟังเรื่องแบบนี้มากเลย พี่ชายของคุณตาผมจะเรียกว่าไงดี ผมเรียกแกตาใหญ่ แกเป็นนายฮ้อย ตอนเด็กๆ ชอบไปเล่นบ้านแกนั่งฟังแกเล่าเรื่องผจญภัยเป็นชั่วโมงๆ ไม่มีเบื่อเลย
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:28 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
เด็กปั้นเจ๊เอง พิมพ์ว่า:
ชอบฟังเรื่องแบบนี้มากเลย พี่ชายของคุณตาผมจะเรียกว่าไงดี ผมเรียกแกตาใหญ่ แกเป็นนายฮ้อย ตอนเด็กๆ ชอบไปเล่นบ้านแกนั่งฟังแกเล่าเรื่องผจญภัยเป็นชั่วโมงๆ ไม่มีเบื่อเลย  


เหมือนกันครับ ทางใต้บ้านผมคงเรียก พ่อเฒ้าแหละ

บอกเลย ผมโคตรคิดถึง ฟิว ตอนพวกท่านเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟัง


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 04 Jul 2009
ตอบ: 28857
ที่อยู่: On The Top Of The World
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:39 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
เขียนดีมากๆครับ จขม.เขียนเล่าเรื่องป่าทีไรผมนึกถึงเพชรพระอุมาทุกที
Better to light one candle than to curse the darkness

เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:42 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
Archawin5 พิมพ์ว่า:
เขียนดีมากๆครับ จขม.เขียนเล่าเรื่องป่าทีไรผมนึกถึงเพชรพระอุมาทุกที  


สนุกไหมครับผมเคยฟังผ่านๆ ประมาณ 4 บท สนุกดีนะ ใจความคือ มีคณะนึงเข้าป่า ไปตามหาน้องชาย ของผูู้ว่าจ้าง แล้วก็พบเจอเรื่อง พิศวง ต่างๆนาๆ เช่น เสือสมิง อะไรแบบนี้...

ปล. เยอะไหมครับเนื้อเรื่อง ผมสายตาเริ่มสั้น พออ่านไปนานๆตาลาย เลยลำบากนิดหน่อย อ่านได้วครั้งละ 5 หน้าติดๆกัน ผมก็ปวดหัวละ มึนตาลาย


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 12 Jul 2014
ตอบ: 6940
ที่อยู่: ร้านขนมหวานของวิว
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:49 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
อ่านจบแล้ว ลุ้นตามมาก

เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:51 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
ดาบปราบเทวดา พิมพ์ว่า:
อ่านจบแล้ว ลุ้นตามมาก  


ได้เปิด ซาวด์ ด้วยไหม ครับ


Spoil
 
0
0


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 04 Jul 2009
ตอบ: 28857
ที่อยู่: On The Top Of The World
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:53 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
pohihi188 พิมพ์ว่า:
Archawin5 พิมพ์ว่า:
เขียนดีมากๆครับ จขม.เขียนเล่าเรื่องป่าทีไรผมนึกถึงเพชรพระอุมาทุกที  


สนุกไหมครับผมเคยฟังผ่านๆ ประมาณ 4 บท สนุกดีนะ ใจความคือ มีคณะนึงเข้าป่า ไปตามหาน้องชาย ของผูู้ว่าจ้าง แล้วก็พบเจอเรื่อง พิศวง ต่างๆนาๆ เช่น เสือสมิง อะไรแบบนี้...

ปล. เยอะไหมครับเนื้อเรื่อง ผมสายตาเริ่มสั้น พออ่านไปนานๆตาลาย เลยลำบากนิดหน่อย อ่านได้วครั้งละ 5 หน้าติดๆกัน ผมก็ปวดหัวละ มึนตาลาย  


ผมอ่านไม่จบครับ หลายเล่มเกิน ช่วงหลังไนี่สมาธิสั้นเกินกว่าจะนั่งอ่านหนังสือเยอะๆนานๆแล้ว

อาศัยฟังจาก youtube เอาจนจบเลยครับ คนอ่านถือว่าดีใช้ได้เลย

ถามว่าสนุกมั้ย ผมว่าระดับมาสเตอร์พีชสำหรับนวนิยายผจญในป่าดงดิบเลยครับ

ยากจะหาใครเทียบเคียงได้แล้วในเส้นเรื่องเกี่ยวกับป่าและการล่าสัตว์ ปู่พนมเทียนนี่ถือเป็นบรมครูที่รู้ลึกรู้จริง

เกี่ยวกับการใช้ชีวิตป่าและการล่าสัตว์ มีประสบการณ์ล่าสุดมาอย่างโชกโชน แถมเป็นนักเลงปืน

ัเป็น gun encyclipidai ระดับหัวแถวของประเทศไทยด้วยครับ นักเขียนคนนี้ผมว่า

เป็นหนึ่งในสุดยอดของนักเขียนนวนิยายไทยเท่าที่ประเทศไทยเคยมีมาแล้วครับ ถ้าชอบเรื่องป่า

เรื่องผจญภัย ชอบหาความรู้เรื่องการล่าสัตว์ สะกดรอยตวมถึงเรื่องอาวุธปืน เพชรพระอุมา

คือนวนิยายที่คุณต้องอ่านให้ได้ซักครั้งนึงในชีวิตครับ



ขออภัยที่ตอบเยอะ ไม่ตรงคำุามแถมมีแต่น้ำครับ

ถามว่าเยอะมั้ย ก็เยอะอยู่นะครับหนังสือ 48 เล่มแบ่งเป็นสองภาคอ่านกันเป็นเดือนครัยกว่าจะจบ
Better to light one candle than to curse the darkness

เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Tue Feb 13, 2018 11:56 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
Archawin5 พิมพ์ว่า:
pohihi188 พิมพ์ว่า:
Archawin5 พิมพ์ว่า:
เขียนดีมากๆครับ จขม.เขียนเล่าเรื่องป่าทีไรผมนึกถึงเพชรพระอุมาทุกที  


สนุกไหมครับผมเคยฟังผ่านๆ ประมาณ 4 บท สนุกดีนะ ใจความคือ มีคณะนึงเข้าป่า ไปตามหาน้องชาย ของผูู้ว่าจ้าง แล้วก็พบเจอเรื่อง พิศวง ต่างๆนาๆ เช่น เสือสมิง อะไรแบบนี้...

ปล. เยอะไหมครับเนื้อเรื่อง ผมสายตาเริ่มสั้น พออ่านไปนานๆตาลาย เลยลำบากนิดหน่อย อ่านได้วครั้งละ 5 หน้าติดๆกัน ผมก็ปวดหัวละ มึนตาลาย  


ผมอ่านไม่จบครับ หลายเล่มเกิน ช่วงหลังไนี่สมาธิสั้นเกินกว่าจะนั่งอ่านหนังสือเยอะๆนานๆแล้ว

อาศัยฟังจาก youtube เอาจนจบเลยครับ คนอ่านถือว่าดีใช้ได้เลย

ถามว่าสนุกมั้ย ผมว่าระดับมาสเตอร์พีชสำหรับนวนิยายผจญในป่าดงดิบเลยครับ

ยากจะหาใครเทียบเคียงได้แล้วในเส้นเรื่องเกี่ยวกับป่าและการล่าสัตว์ ปู่พนมเทียนนี่ถือเป็นบรมครูที่รู้ลึกรู้จริง

เกี่ยวกับการใช้ชีวิตป่าและการล่าสัตว์ มีประสบการณ์ล่าสุดมาอย่างโชกโชน แถมเป็นนักเลงปืน

ัเป็น gun encyclipidai ระดับหัวแถวของประเทศไทยด้วยครับ นักเขียนคนนี้ผมว่า

เป็นหนึ่งในสุดยอดของนักเขียนนวนิยายไทยเท่าที่ประเทศไทยเคยมีมาแล้วครับ ถ้าชอบเรื่องป่า

เรื่องผจญภัย ชอบหาความรู้เรื่องการล่าสัตว์ สะกดรอยตวมถึงเรื่องอาวุธปืน เพชรพระอุมา

คือนวนิยายที่คุณต้องอ่านให้ได้ซักครั้งนึงในชีวิตครับ

 


พูดแล้ว อยากรู้เรื่องขึ้นมาเลย เดียวคืนนี้จะหาฟังดูครับ

ผมชอบเรื่องป่าที่สุด ลึกลับ ป่ามันเล่นกับความรู้สึกมนุษย์ได้น่ากลัวจริงๆ


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 06 Apr 2014
ตอบ: 2964
ที่อยู่: London
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 12:09 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
ผมชอบนะน่ากลัวดี อ่านเพลินเลย
gif8.gif
เข้าร่วม: 12 Jul 2014
ตอบ: 7563
ที่อยู่: ที่นี่แหละ
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 12:21 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
พรานดค้าไม่รู้เหรอว่าคือตัวอะไร
เข้าร่วม: 16 Nov 2008
ตอบ: 11152
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 12:24 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
จขกท เคยเดินป่าหรือป่าวครับ
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 12:32 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
จขกท เคยเดินป่าหรือป่าวครับ  


เดินแบบไหนครับ ถ้าแบบขึ้นไปสูงๆเหมือนภูกระดึงไม่เคยครับ

เคยแต่ไปค้างคืนบนต้นน้ำ น้ำตกดาดฟ้าครับ ไป กับป่าไม้เลย

นอนหนึ่งคืน ถ้าผมมีกล้องดีๆผมคงถ่ายกลับมาแล้ว
0
0


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 14 Aug 2012
ตอบ: 1974
ที่อยู่: ~ชมรมคนรักหนัง SS~
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 1:29 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
เพลินดีครับท่าน
เข้าร่วม: 16 Nov 2008
ตอบ: 11152
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 1:48 am
มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
pohihi188 พิมพ์ว่า:
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
จขกท เคยเดินป่าหรือป่าวครับ  


เดินแบบไหนครับ ถ้าแบบขึ้นไปสูงๆเหมือนภูกระดึงไม่เคยครับ

เคยแต่ไปค้างคืนบนต้นน้ำ น้ำตกดาดฟ้าครับ ไป กับป่าไม้เลย

นอนหนึ่งคืน ถ้าผมมีกล้องดีๆผมคงถ่ายกลับมาแล้ว  

เขียนดีครับ ผมเดินมาหลายที่ อยากเขียน ได้แบบนี้บ้าง เรียบเรียงเก่งครับ
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 2:45 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
pohihi188 พิมพ์ว่า:
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
จขกท เคยเดินป่าหรือป่าวครับ  


เดินแบบไหนครับ ถ้าแบบขึ้นไปสูงๆเหมือนภูกระดึงไม่เคยครับ

เคยแต่ไปค้างคืนบนต้นน้ำ น้ำตกดาดฟ้าครับ ไป กับป่าไม้เลย

นอนหนึ่งคืน ถ้าผมมีกล้องดีๆผมคงถ่ายกลับมาแล้ว  

เขียนดีครับ ผมเดินมาหลายที่ อยากเขียน ได้แบบนี้บ้าง เรียบเรียงเก่งครับ  

ก่อนอื่น ผมขอบคุณมากๆนะครับ ไม่รู้สิ่งที่ผมจะพูดนี้ จะมีประโยชน์มากน้อยแค่ไหน ลองรับฟังดูนะครับ


คือ...โดยส่วนใหญ่คนทั่วๆไปเวลาเล่าเรื่อง อะไร ก็มักจะเล่า แค่ในมุมมองใดมุมมองนึง... ซึ่ง!!! ในบางครั้ง บางสถาณการณ์ มันอาจะยังสื่อได้ไม่มากพอ ได้ไม่ดีพอ หรือที่เรียกกันว่า ยังไม่สุด นั้นเอง <ยังเข้าไม่ถึงแก่นของผู้รับ>

แต่ถ้าหากเราสามารถนำมุมมองทั้ง 2มุมมอง นำมาถ่ายทอดบรรยากาศในแต่ละสถาณการณ์ เป็นฉากๆ อารมณ์ประมาณว่า เราคือตัวละครนั้นๆที่กำลังเจอเหตุการณ์จริงอยู่ตรงหน้า และ เราก็คือ คนที่มองเห็นพวกคนเหล่านั้นเจอกันสถาณการณ์ต่างๆด้วยไปพร้อมๆกัน

ถ้าเรานำเสนอมุมมองทั้งสองได้พอดีและดีพอ มันจะทำให้ผู้รับ สามารถ รับรู้ถึงอารมณ์ รับรู้ถึงบรรยากาศ ในแต่ละสถาณการณ์นั้นๆ ที่เรากำลังสื่อ ให้ผู้รับรู้สึกอินตามไปกับตัวละครของเรา ประหนึ่งเขาก็เป็นส่วนนึงในตัวละครนั้นๆ

มุมมองบุคคลที่ 1

เป็นมุมมองของตัวเราเอง ที่กำลังเจอเหตุการณ์ต่างๆ เผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆด้วยตัวเราเอง... ซึ่งเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าเราเป็นแบบเรียลไทม์ อย่างเช่นตัวอย่างในรูปนี้
เหมือนตัวเรา<เราคือบุคคลที่1> กำลังเผชิญหน้ากับผีผู้หญิง <ผีบุคคลที่2>





มุมมองบุคคลที่ 3

เป็นมุมมอง ที่เรากำลัง มองเห็นเหตุกาณ์ที่เกิดขึ้น ระหว่าง บุคคลที่ 1 และ บุคคลที่2
ผ่านตาของเรา อย่างเช่นในรูป เรากำลังมอง คนคนๆนึง กับลังเผชิญหน้ากับปีศาจ
<เราคือบุคคลที่3>



Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 12 Aug 2016
ตอบ: 27882
ที่อยู่: สุราษฏร์ธานี
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 3:18 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
๓ExCluSiVE๓ พิมพ์ว่า:
ผมชอบนะน่ากลัวดี อ่านเพลินเลย  


ยินดีครับ บอกเลย คัดมาอย่างดี ความหมาย ตาม ชื่อ ท่านเลย


Fujiwara Takumi Trueno AE 86
เข้าร่วม: 01 Sep 2017
ตอบ: 210
ที่อยู่: bkk
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 9:20 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
อ่านสนุก ชอบครับ ติดตามๆๆ
เข้าร่วม: 15 Nov 2009
ตอบ: 2939
ที่อยู่: หมอนวด นกป
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 9:32 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
อยากเหล้าเรื่องที่เคยเจอมาบ้าง ไม่ใช่เรื่องเหล้าของใครไปผจญถัยกับเพื่อนๆมาเอง
ลายเซ็น
เข้าร่วม: 03 Jan 2009
ตอบ: 133
ที่อยู่: ประเทศไทย
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 10:53 am
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
แล้วมันคือตัวอะไรครับ
เสือสมิงก็ไม่ใช่ ผีกองกอยก็ไม่ใช่
ออกแนวอสุรกายเลยนะ
ความดี ไม่มี ขาย อยากได้ ต้องทำเอง

ใจที่รู้จัก พอ คือ ใจที่มีความสุขที่สุด
เข้าร่วม: 01 Sep 2017
ตอบ: 10860
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 11:30 am
มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
สนุกมากครับ น่ากลัวด้วย
เข้าร่วม: 16 Nov 2008
ตอบ: 11152
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 12:37 pm
[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
pohihi188 พิมพ์ว่า:
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
pohihi188 พิมพ์ว่า:
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
จขกท เคยเดินป่าหรือป่าวครับ  


เดินแบบไหนครับ ถ้าแบบขึ้นไปสูงๆเหมือนภูกระดึงไม่เคยครับ

เคยแต่ไปค้างคืนบนต้นน้ำ น้ำตกดาดฟ้าครับ ไป กับป่าไม้เลย

นอนหนึ่งคืน ถ้าผมมีกล้องดีๆผมคงถ่ายกลับมาแล้ว  

เขียนดีครับ ผมเดินมาหลายที่ อยากเขียน ได้แบบนี้บ้าง เรียบเรียงเก่งครับ  

ก่อนอื่น ผมขอบคุณมากๆนะครับ ไม่รู้สิ่งที่ผมจะพูดนี้ จะมีประโยชน์มากน้อยแค่ไหน ลองรับฟังดูนะครับ


คือ...โดยส่วนใหญ่คนทั่วๆไปเวลาเล่าเรื่อง อะไร ก็มักจะเล่า แค่ในมุมมองใดมุมมองนึง... ซึ่ง!!! ในบางครั้ง บางสถาณการณ์ มันอาจะยังสื่อได้ไม่มากพอ ได้ไม่ดีพอ หรือที่เรียกกันว่า ยังไม่สุด นั้นเอง <ยังเข้าไม่ถึงแก่นของผู้รับ>

แต่ถ้าหากเราสามารถนำมุมมองทั้ง 2มุมมอง นำมาถ่ายทอดบรรยากาศในแต่ละสถาณการณ์ เป็นฉากๆ อารมณ์ประมาณว่า เราคือตัวละครนั้นๆที่กำลังเจอเหตุการณ์จริงอยู่ตรงหน้า และ เราก็คือ คนที่มองเห็นพวกคนเหล่านั้นเจอกันสถาณการณ์ต่างๆด้วยไปพร้อมๆกัน

ถ้าเรานำเสนอมุมมองทั้งสองได้พอดีและดีพอ มันจะทำให้ผู้รับ สามารถ รับรู้ถึงอารมณ์ รับรู้ถึงบรรยากาศ ในแต่ละสถาณการณ์นั้นๆ ที่เรากำลังสื่อ ให้ผู้รับรู้สึกอินตามไปกับตัวละครของเรา ประหนึ่งเขาก็เป็นส่วนนึงในตัวละครนั้นๆ

มุมมองบุคคลที่ 1

เป็นมุมมองของตัวเราเอง ที่กำลังเจอเหตุการณ์ต่างๆ เผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆด้วยตัวเราเอง... ซึ่งเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าเราเป็นแบบเรียลไทม์ อย่างเช่นตัวอย่างในรูปนี้
เหมือนตัวเรา<เราคือบุคคลที่1> กำลังเผชิญหน้ากับผีผู้หญิง <ผีบุคคลที่2>





มุมมองบุคคลที่ 3

เป็นมุมมอง ที่เรากำลัง มองเห็นเหตุกาณ์ที่เกิดขึ้น ระหว่าง บุคคลที่ 1 และ บุคคลที่2
ผ่านตาของเรา อย่างเช่นในรูป เรากำลังมอง คนคนๆนึง กับลังเผชิญหน้ากับปีศาจ
<เราคือบุคคลที่3>

 

เด๋วเอาไปปรับใช้ครับ 55+
เข้าร่วม: 06 Nov 2014
ตอบ: 3093
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Wed Feb 14, 2018 7:20 pm
[RE]มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>
รออ่านเรื่องต่อไปครับ