[รีวิวสั้น] Her love boils bathwater : น้ำก็อุ่น ใจก็อุ่น ตาก็อุ่น
เมื่อวานได้มีโอกาสดูหนังญี่ปุ่นที่ดีมากๆ เรื่องนึง ดีแบบเกินความคาดหมายไปมาก น้ำตาไหลตั้งแต่ต้นเรื่องยันออกจากโรง
Her Love Boils Bathwater เป็นเรื่องของ
“ฟุตาบะ” ผู้หญิงที่พบว่าตัวเองเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย มีชีวิตอยู่ได้อีกแค่ 2 เดือน แต่ดันมีเรื่องราวให้ต้องสะสางเต็มไปหมด ผัวก็หายตัวไปไม่รู้อยู่ไหน ลูกสาววัยมัธยมก็ถูกเพื่อนแกล้งทุกวันจนไม่อยากไปโรงเรียน แล้วยังมีกิจการโรงอาบน้ำที่ไม่รู้ว่าใครจะดูแลต่อหลังจากที่ตัวเองไม่อยู่แล้ว
เหมือนจะเป็นพล็อตเรื่องสูตรสำเร็จ แต่พอเข้าไปดูจริงๆ ไม่ใช่เลย ไม่ใช่หนังประเภทที่ตัวละครวิ่งไล่แก้ปัญหาแข่งกับเวลา ตัวละครฟุตาบะนั้นมีความเป็น
"คนจริงๆ" อยู่สูงมาก วิธีคิดและวิธีการที่เธอใช้รับมือกับปัญหา ทำให้ผมรู้สึกนับถือตัวละครตัวนี้ ในรายละเอียดการแสดงและบทสนทนา จะรู้สึกตลอดว่าเธอรักครอบครัวและคนรอบข้างอย่างจริงใจ
"ในแบบของเธอเอง" (คือมีทั้งความเข้มงวด ความเด็ดขาด และความอ่อนโยน) ยิ่งหนังดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ ได้เห็นว่าปมของตัวละครแต่ละตัวเป็นยังไง แล้วเธอใช้วิธีการยังไงในการแก้ปมให้ตัวละครเหล่านั้นลุกขึ้นยืนได้ด้วยตัวเอง คือดูไปก็น้ำตาไหลไป
นอกจากบทที่ดีมากแล้ว นักแสดงในเรื่องก็เล่นได้ดีหมดทุกคน น้อง
Sugisaki Hana ที่รับบทเป็นลูกสาวคนโตฝีมือการแสดงเกินวัยไปมาก อีกไม่นานคงได้เห็นผลงานเยอะขึ้น,
Odagiri Joe ดารามาดเท่ฝีมือร้ายกาจ เล่นเป็นพ่อไม่เอาไหน บทอาจเด่นสู้ลูกเมียไม่ได้ แต่ก็เป็นประเภทเก็บความรู้สึกไว้ข้างในไม่ยอมบอกใคร แต่คนที่แบกหนังเรื่องนี้ไว้คือ
Miyazawa Rie คุณแม่ผู้เข้มแข็ง ความเป็นแม่ของเธอแผ่ปกคลุมไปทั่วทั้งเรื่อง จนแทบจะพูดได้ว่าเป็นแม่ของตัวละครทุกตัวในเรื่องทั้งลูก ผัว และคนแปลกหน้า
จริงๆ แล้วผมเขียนชมไว้เยอะมากเลย แต่ลบทิ้งไปหมดเพราะกลัวว่าจะสร้างความคาดหวังให้คนที่คิดจะดูมากเกินไป เอาเป็นว่า ถ้าใครชอบหนังดราม่าที่ทั้งเศร้าทั้งรู้สึกอบอุ่นหัวใจในเวลาเดียวกัน ก็อยากให้ลองดูเรื่องนี้ อาจจะต้องรีบนิดนึง เพราะหนังคงยืนโรงได้ไม่นาน
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
