เห็นกระทู้ http://www.soccersuck.com/boards/topic/1488070



เห็นก็นึกถึงชื่อนักเตะคนนึง ว่าจะไปตอบ อ่านๆไปแปลกใจ ตั้ง 4 หน้าแปลกใจไม่มีใครพูดถึงนักเตะคนนี้เลย

ไหนๆจะเขียนแระ สงสัยจะยาวเลยแตกกระทู้มาเป็นกระทู้ใหม่

เขียนเป็นบทความเล็กๆเกี่ยวกับนักเตะคนที่ผมนึกตามคำถามจากกระทู้นั้น



นักเตะคนนั้นคือ Lothar Matthäus

โลธ่าร์ มัทเธอุส คือนักเตะที่เก่งตั้งแต่เด็กยันแก่ ตามที่คุณ Latino'Heat ถามมา

แฟนบอลรุ่นเก่าๆอาจจะลืมเค้าไปแล้ว ส่วนแฟนบอลรุ่นใหม่ๆอาจจะไม่รู้จักเค้า

โลธ่าร์คือนักเตะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนนึงของเยอรมันคนนึง เค้าคือนักเตะ World Class เลยก็ว่าได้

โลธ่าร์ เกิดเมื่อปี 1961 ที่เมือง Erlangen ในแคว้นบาวาเรีย เยอรมันตะวันตก(ในขณะนั้น)

เป็นลูกชายคนงานโรงงานทำรองเท้ายี่ห้อ PUMA ทำให้ตลอดชีวิตค้าแข้งของโลธ่าร์ใส่สตั๊ดยี่ห้อ PUMA มาตลอด
(ยกเว้นกับทีมชาติที่ต้องใส่ adidas ตามสปอนเซอร์ของทีมชาติ)

โลธ่าเป็นเด็กเยาวชนของสโมสร 1. FC Herzogenaurach

แต่เริ่มค้าแข้งอาชีพกับสโมสรโบรุสเซียเมินเชนกลัดบัค ในปี 1979 ขณะที่โลธ่าร์อายุ 18 ปี



โลธ่าร์เล่นตำแหน่งมิดฟิลด์ ถ้าปัจจุบันก็ มิลฟิลด์ Box to Box สไตล์การเล่นดุดัน เป็นมิดฟิลด์ไดนาโมเลยก็ว่าได้

เพียงปีแรกของการค้าแข้งในวัย 18 โลธ่าร์ได้รับการยกย่องว่าเป็นไอ้หนูมหัศจรรย์ของวงการลูกหนังเยอรมัน

แถมได้ค้าแข้งกับยอดทีมอย่างกลัดบัค(ยุค 70 กลัดบัดเป็นแชมป์บุนเดสลีก้า 5 ครั้ง ขับเคี่ยวกับบาเยิร์นได้อย่างสูสี)

แล้วในปีต่อมาในวัย 19 ปี โลธ่าร์ก็ติดทีมชาติเยอรมันตะวันตก

แล้วในปี 1982 โลธ่าร์ก็ติดทีมชาติไปบอลโลก 1982 ที่สเปนในวัย 21 ปี ได้ร่วมทีมกับ
- คาล์ลไฮน์ รุมเมนิเก้
- พอล ไบรต์เนอร์
- เคล๊าส์ ฟิชเชอร์
- เฟลิกซ์ มากัธ
- อูลี่ สไตล์
- ปิแอร์ ลิทบาสกี้
จบด้วยตำแหน่งรองแชมป์โลก



ค้าแข้งกับกลัดบัคอยู่ 5 ปีตั้งแต่ 1979-1984 เล่นไป 200 นัดพอดี ยิงไป 51 ประตูในตำแหน่งมิดฟิลด์ตรงกลาง

พอในปี 1984 โลธ่าร์ในวัย 23 ปี ก็โดนทีมจอมดูดแห่งบุนเดสลีก้า(บาเยิร์น มิวนิค) ดึงไปร่วมทีม

ซึ่งโลธ่าร์เองเป็นคนบาวาเรียอยู่แล้ว ทีมบาเยิร์นก็เหมือนได้กลับบ้าน เพราะกลัดบัคเป็นทีมในแคว้นนอร์ทไรน์-เวสท์ฟาเลีย

กับบาเยิร์นมิวนิคโลธ่าร์คือสตาร์ของทีม ด้วยการเล่นที่ดุดันแต่พริ้ว คล่อง เร็ว ยิงประตูได้คม คุมจังหวะรับ-รุกเยี่ยม



โลธ่าร์ได้ถาดแชมป์บุนเดสลีก้าเลยตั้งแต่ปีแรกที่ย้ายมา แล้วได้เป็น 3 ปีติดต่อกันตั้งแต่ย้ายมา 1984-95/1985-86/1986-1987

ในบอลโลก 1986 ที่เม็กซิโก โลธ่าร์ได้รับบทบาทใหม่ในนัดชิง คือตามประกบมาราโดน่า(คนที่เป็นคู่ปรับของเค้าไปตลอด)
*มาราโดน่าอายุมากกว่าโลธ่าร์ มัทเธอุสปีเดียว

แล้วโลธ่าร์ก็ทำได้ค่อนข้างดีในนัดนั้น มาราโดน่าทำเกมส์ไม่ค่อยถนัดแล้วทำประตูไม่ได้ แต่ยังไงมาราโดน่าก็ยังเป็นมาราโดน่า

ช่วงจังหวะที่เสมอกันอยู่ 2-2 โลธ่าร์เผลอแว๊บเดียว มาราโดน่าจ่ายคิลเลอร์พาสให้เบอร์รูชาก้ายิงประตูชัยไปในนาทีที่ 83

จบบอลโลกครั้งนั้นโลธ่าร์ก็ได้แค่รองแชมป์โลก(อีกครั้ง) แต่ผลงานส่วนตัวของโลธ่าร์ในทัวนาเม้นต์ก็ถือว่าดีที่สุดคนนึงในทีม


ในคลิป ลูกที่มาราโดน่าจ่ายให้เบอร์รูชาก้า จะเห็นว่าโลธ่าร์เผลอจริงๆแค่แว๊บเดียว(โลธ่าร์เบอร์ 8)

จบทัวร์นาเมนต์โลธ่าร์ในวัย 25 ปี ไปบอลโลก 2 ครั้งเป็นรองแชมป์โลกทั้งสองครั้ง

โลธ่าร์ค้าแข้งกับบาเยิร์นมิวนิคอยู่ 4 ปี ได้แชมป์บุนเดส 3 ครั้ง แชมป์เดเอฟเบโพคาล 1 ครั้ง ยูฟ่าคัพ 1 ครั้ง และรองแชมป์ยูโรเปี้ยนคัพ(UCL) 1 ครั้ง

เล่นให้กับบาเยิร์นทั้งหมด 150 นัด ยิงไป 69 ประตู เก่งจนในปี 1988 ทีมอินเตอร์มิลานจากอิตาลีก็ดึงตัวไปด้วยค่าตัวมหาศาล 3.6 ล้าน
(ตอนนั้นนักเตะค่าตัวแพงที่สุดในโลกคือ รุด กุลลิด 6 ล้าน)

ในกัลโช่ อิตาลีตอนนั้น
- ปี 1985-86 แชมป์เป็นของยูเวนตุสในยุคพลาตินี
- ปี 1986-87 แชมป์คือนาโปลีของมาราโดน่า
- ปี 1987-88 แชมป์เป็นของเอซีมิลานในยุคของ มาร์โก ฟาน บาสเท่น และ รุด กุลลิด (ไรการ์ดยังไม่มา)

ส่วนอินเตอร์ไม่ได้แชมป์มาตั้งแต่ปี 1979-80 พอโลธ่าร์ย้ายมาปีแรก ก็พาอินเตอร์ได้แชมป์เลย

(ในทีมแชมป์มี อันเดรียส เบรเม่ ทีมชาติเยอรมันด้วย เจอร์เก้น คลินสมันต์ยังไม่มา)


แล้วในปี 1990 โลธ่าร์ มัทเธอุสในฐานะกัปตันทีมชาติเยอรมันตะวันตกคว้าแชมป์โลกที่อิตาลี

เอาชนะอาร์เจนติน่าของมาราโดน่าไปได้ (ทั้งคู่ใส่หมายเลข10 เป็นกัปตันทีมทั้งคู่)

ลีลาของโลธาร์ในฟุตบอลปี 1990




แล้วในปีนั้นเองโลธ่าร์กับฟอร์มที่ยอดเยี่ยมพาทีมชาติเยอรมันตะวันตกเป็นแชมป์โลก ก็ได้รับบัลลงดอร์ไปครอง



ในวัย 29 ปี โลธ่าร์ได้ทั้งแชมป์โลก ทั้งบัลลงดอร์ และเป็นนักเตะเวิร์ดคลาสไปแล้ว

โลธ่าร์อยู่อินเตอร์มิลาน 4 ปี 1988-1992 ลงเล่น 156 นัด ยิงไป 53 ลูก

ได้แชมป์เซเรียอา 1/ แชมป์ ซุปเปอร์โคปปาอิตาเลีย 1 / แชมป์ยูฟ่าคัพ 1

จากนั้นปี 1992-93 โลธ่าร์ก็ได้ย้ายกลับไปบาเยิร์นมิวนิคในวัย 31 ปี

จากตำแหน่งมิลฟิลด์ตัวกลาง โลธ่าร์ได้เล่นเป็นกองหลังอิสระหรือเรียกว่า"ลิเบอร์โร่"

แล้วโลธ่าร์ก็เล่นตำแหน่งนี้ได้ยอดเยี่ยมไม่แพ้หรืออาจจะดีกว่าตำแหน่งเดิมซะอีก

โลธ่าร์ถือว่าเป็นนักเตะเวิร์ลคลาสทั้งตำแหน่งมิลฟิลด์ตัวกลางและลิเบอร์โร่ ทั้งๆที่เค้าไม่ได้เป็นคนตัวสูง สูงเพียงแค่ 174 ซม.เท่านั้นเอง

ถึงแม้ย้ายกลับไปบาเยิร์นตอนอายุ 31 ปี แต่โลธ่าร์ยังเป็นกำลังสำคัญหลักทั้งของบาเยิร์นและทีมชาติ



อยู่กับบาเยิร์นรอบสองนี้เป็นเวลา 8 ฤดูกาล เป็นตัวสำคัญและตัวจริงตลอด

เล่นระดับท๊อปของยุโรปกับบาเยิร์นตั้งแต่อายุ 31 จนถึง 39 ปี

ในฤดูกาล 1998-99 ขณะอายุ 38 ปี โลธ่าร์ยังเล่นในบาเยิร์นตั้ง 44 เกมส์ในปีนั้น

แล้วในปีนั้น โลธ่าร์ยังเป็นตัวจริงในตำแหน่งลิเบอร์โร่ซึ้งถือว่าสำคัญต่อทีมมาก
(ตำแหน่งลิเบอร์โร่ถ้าไม่เก่งจริงเล่นไม่ได้ แต่นี่เล่นจนอายุ 38-39 ยังเป็นตัวจริง)

และในปีนั้นเองโลธ่าร์ก็พาบาเยิร์นเข้าชิง UCL กับแมนยูฯ ของเซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน



ผลก็รู้ๆกันอยู่ แต่หลายๆคนอาจจะดูไม่ทันหรือลืมๆไปแล้ว ผมนั่งดูเกมส์นี้อยู่จะไม่มีวันลืม ขนาดผ่านมา 18 ปีแล้วภาพยังติดตาอยู่

ก่อนแข่งบาเยิร์นเป็นต่ออยู่พอสมควรด้วยฟอร์มที่ดีกว่า เป็นทีมเต็งหนึ่งในปีนั้น

เริ่มแข่งได้แค่ 5 นาที บาเยิร์นนำไปก่อนอย่างรวดเร็วจากลูกฟรีคิ๊กอันสุดสวยของมาริโอ บาสเลอร์

ทั้งเกมส์บาเยิร์นก็คุมเกมส์ได้อยู่หมัด เพียงแค่เพิ่มสกอร์ไม่ได้

แมนยูของเซอร์อเล็กก็มีแต่เด็กหนุ่มความเก๋านั้นบาเยิร์นมีมากกว่า

จนท้ายๆเกมส์ นาทีที่ 71 บาเยิร์นถอดกองหน้าอย่างซิกเลอร์ออกแล้วส่งกองกลางอย่างเมเม็ต โชลลงไปเพื่อคุมจังหวะและรักษาสกอร์

เหลืออีก 10 นาที อ๊อตมาร์ ฮิตเฟลด์โค๊ชบาเยิร์นคิดว่าเกมส์เหนือกว่าเยอะ น่าจะชนะไม่ยาก เปลี่ยนโลธ่าร์ซึ่งอายุ 38 ปีแล้วให้พักแล้วส่งธอร์สเท่น ฟิงที่เป็นกองหลังตัวกลางลงไปแทน



ตอนนั้นโลธ่าร์ชิลๆแล้ว นั่งอยู่ซุ้มมานั่งสำรองรอรับถ้วย คนที่ดูถ่ายทอดสดก็คิดว่ายังไงบาเยิร์นก็แชมป์

จนหมด 90 นาที แล้วฟ้าก็ผ่ากลางสนามคัมป์นู(สนามนัดชิง) ในการทดเวลานาทีแรก เท็ดดี้ เชอริ่งแฮมที่เป็นตัวสำรองแทนแจสเปอร์ บลอมควิส ยิงตีเสมอให้แมนยูเฉย

ทางฝั่งบาเยิร์นช็อคกันหมด แมนยูทั้งเกมส์แทบจะทำอะไรบาเยิร์นไม่ได้เลย แต่นี่ตีเสมอในช่วงทดเวลา

พอเขี่ยลูกเล่นเกมส์ใหม่ คงคิดว่าได้ต่อเวลาแล้วเตะช่วงโกลเด้นบอล(ช่วงนั้นบอลมีกฏนี้) ยังไงบาเยิร์นก็เอาชนะได้ในช่วงนั้นคงไม่ถึงเตะจุดโทษชี้ขาด

แต่!!! ฟ้าก็ผ่ารอบสอง โอเล่ กุนนาร์ โชลชา ตัวสำรองอีกคน ยิงให้แมนยูนำเป็น 2-1 ในช่วงเวลานาทีที่ 90+3

แล้วสุดท้ายแมนยูได้แชมป์ไปเฉย กลายเป็นแมทช์ตำนานไปอีกเกมส์สำหรับเกมส์นี้



โลธ่าร์ก็ชวดแชมป์ถ้วยใหญ่ใบนี้ไปอย่างน่าเสียใจในวัย 38 ตอนเปลี่ยนตัวออกไปพักเพราะเป็นใครๆก็คิดว่ายังไงบาเยิร์นก็แชมป์

แต่ลูกทีมของเซอร์อเล็กซ์ก็พิสูจน์ให้เห็นว่า ในโลกของฟุตบอลถึงทีมจะเป็นรองทั้งสกอร์และฟอร์มการเล่น ถ้ากรรมการยังไม่เป่าหมดเวลาอะไรก็เกิดขึ้นได้

จากนั้นก็เล่นในบาเบิร์นอีกปี ก่อนจะย้ายไปเมจอร์ลีค

สรุปเล่นกับบาเยิร์นรอบสอง(8ฤดูกาล) เล่นไป 256 นัด ยิงไป 31 ประตู(ในตำแหน่งกองหลัง)

ได้แชมป์
- บุนเดสลีก้า 4 ครั้ง
- เดเอฟเบ โพคาล 2 ครั้ง
- ยูฟ่าคัพ 1 ครั้ง
- รองแชมป์ UCL 1 ครั้ง

หมดสัฐฐากับบาเยิร์นโลธ่าร์ได้เดินทางไปเล่นในเมเจอร์ลีค USA อีก 1 ฤดูกาลในวัย 40 ปี จากนั้นก็แขวนสตั๊ด

รวมเล่นอาชีพกับสโมสรทั้งหมด 782 นัด ยิงไป 204 ประตู

เล่นตั้งแต่อายุ 18 ปี จนถึง 40 ปี รวมอายุค้าแข้ง 22 ปี!!! (เล่นระดับสูงและเป็นตัวจริงตลอด)

ส่วนกับทีมชาติ โลธ่าร์ มัทเธอุส เป็นนักเตะที่ติดทีมชาติเยอรมันมากที่สุดที่ 150 นัด ยิงได้ 23 ประตู

ติดทีมชาติครั้งแรกตอนอายุ 19 ปี ครั้งสุดท้ายปี 2000 ขณะมีอายุ 39 ปี
(ปี 2000 โลธ่าร์ มัทเธอุส เล่นกับทีมชาติไปถึง 7 เกมส์)

ทำประตูสุดท้ายให้กับเยอรมันได้ในวัย 38 ปี (ปี1999)

คำตอบของคำถาม "นักเตะคนไหนเก่งแต่เด็กยันแก่"

ผมว่า โลธ่าร์ มัทเธอุส คนนี้นี่เอง

เล่นบอลอาชีพ 22 ปี ติดทีมชาติ 20 ปี

ถ้ารวมแมทช์ทั้งสโมสรและทีมชาติ เล่นไป 932 นัด!!!! ยิงไป 227 ประตู



ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ครับ ^^

ลุงเบิร์ก

ไม่แปลกหรอก ในบอร์ดนี้จะมีกี่คนที่ดูทันตอนเค้าเป็นดาวรุ่งครับ ถามจริงๆ เค้าอายุ 50-60 แล้ว ถ้าคนที่ดูตอนเค้าเป็นดาวรุ่งมาตอบก็อายุประมาณนั้นแหละ แหม่

ข้อมูลแน่น+เขียนได้น่าอ่าน เอาแผล่บไป

แหม๊ ผมอายุเท่า พอชเช็ตติโน่คร๊าบบบบ

ยังไม่ถึง 50-60

ป.ล. ในกระทู้นั้นเห็นตอบเปเล่ด้วย แสดงว่าแก่กว่าผมล่ะ

(เปเล่แก่กว่ามัทเธอุสเยอะเลย)

ขอบคุณครับ ^^

อยากเขียนเรื่องราวเกียวกับโรบี้เหมือนกันฮะ
แต่มันนานไปมากล่ะ ลืมไปก็เยอะ

Baggio นี่ก็ใช่ เล่นตั้งแต่อายุ 17-18 จนอายุ 36-37 เลย

แถมปีสุดท้ายก่อนแขวนยังยิงได้ 12 ลูกในเซเรียอาด้วย

ขออนุญาตแก้ไขข้อมูลนิดหน่อยนะครับ

บาเยินชิง UCL กับแมนยู ปี 1998/99 นะครับ(นัดนั้นผมก็นั้งลุ้นอยู่เหมือนกัน แก่จุงเรา55)

จำภาพที่มัธเทอุสนั้งตาค้างตอนแมนยูยิงนำได้ติดตา เพราะผมก็ตาค้างเช่นกัน(ก่อนจะกระโดดวิ่งรอบบ้าน)

ปีต่อมา(1999-2000)แกก้อยังเล่นให้บาเยินอยู่ครับ(ลงไป 26 นัดในวัย 38-39)

ก่อนที่จะย้ายไปอเมริกาในปี 2000 และแขวนสตั๊ดตอนอายุ 39ปีครับผม

Superman

บัลลัคพอไหวมั้ยครับ

รอบเบนริเบรี่ก็ดุนะ55555555

ถ้าเอาที่ดูทันตั้งแต่เริ่มเล่นยันแขวน คงรุ่น บัลลัค แลมพาร์ด เบ็คแฮม กิ๊กส์ สโคล

อิบราฮิโมววิช สโคล

เมสซี่กะโรนัลโด้ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น

Fabio Cannavaro

เบนเนอร์

ซลาตั้น

เห็นตั้งแต่อยู่อาแจ๊กซ์ตอนเล่น UCL น่าจะ 17-18 เองมั้ง เฮ้ยไอ้หนูนี่ไม่ธรรมดาว่ะ ตัวควายมากแต่ทักษะสูงมีความเร็ว ก็เก่งมาจน 35 ละ

อีกคนก็ต๊อตติมั้ง อ่อ ไรอั้นกิ๊กส์ด้วย อายุ 35-36 แต่ยังเก่งกว่าพวกยี่สิบกว่าเยอะ

ตอนเด็กๆเป็นเซอร์ อายุมากหน่อยเป็นท่านลอร์ืด

ไปอยู่มาดริด อย่างกาก

ก็ยังถือว่าดีในฤดูกาลที่ 2 นะครับ มาปีแรกนี่ลุ่มๆ ดอนๆ จริง

อ่านเพลินมาก เขียนได้ดีครับ

ทันแค่ช่วงย้ายกลับมาจากอินเตอร์ (เพิ่งรู้ว่าเคยย้ายไปอินเตอร์ด้วย)

ตอนนั้นบอกตรง ๆ ปี 1990 ชอบ โลธ่าร์ มัทเธอุส มาก ขนาดว่าตอนนั้นชอบทีมอาร์เจนติน่ามากกว่านิดๆ แต่ซุปเปอร์แมนในบอลโลก 1990 เล่นได้เหนือมนุษย์ดีจริง ๆ

เมสซี่ , โรนัลโด้ ไง

Philipp Lahm ผมว่าที่สุดละ ตัวแกเล็ก แต่สกัดชิบหายวายวอด ไม่เคยโดนใบแดงด้วย

พูดถึงนัดชิง UCL ปี 1999
มัธเธอุสเด่นมากครับ
เล่นซะกองหน้าแมนยูผมไปไม่เป็นเลย
พูดได้เต็มปากกว่าถ้าวันนั้นมัธเธอุสไม่โดนถอด
คงไม่มีทางพลิกกลับมาขนะได้แน่ๆๆ

สลาตัน