.......................บทที่ 6 อาจจะเป็นลูกที่แย่ แต่จะขอเป็นพ่อที่ดี

..................หลังจากพิตต้าเกิดมา เอ๋ก็ลาคลอดสามเดือน ก็เลี้ยงดูพิตต้าเต็มกำลังความสามารถ ช่วง หกเดือนแรก พิตต้า โลกสลับ กลางวันหลับ กลางคืนร้อง แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา พิตต้าเกิด วันที่ 17 กรกฏาคม 2550 เป็นช่วงย่างเข้าหน้าฝน มีคืนนึง พิตต้าตัวร้อน ฝนก็ตก ตอนนั้นยังไม่มีรถยนต์ ไปขอยืมรถลุงที่เคยทำงานกรรมกร แก็ให้อหละ หลานน่ะเนาะ แต่สีหน้าแววตา ดูออกว่า ถ้าไปเฉี่ยวชนมึงจะมีปัญญาซ่อมมั๊ย อะไรงี้ รถที่ขอยืม เป็นรถมิตซูไซโคลนรุ่นเฉินหลง แตก็รถเขาน่ะเนาะ แกล้งหน้าด้าน เพราะลูกสำคัญกว่า และตัดสินใจ ซื้อรถเช้าวันรุ่งขึ้นเลย ไปซื้อที่พิษณุโลก เป็นรถเก๋ง มิตซู อีคาร์ ปั 1994 ซื้อสดเลย แสนห้า รักมาก เป็นรถคันแรกที่ซื้อ ในใจคิด ต่อให้อดตายก็จะไม่ขาย ก็ใ้ห้เอ๋ใช้ เราขี่มอไซค์ เลี้ยงลูกเอา

..................ผมอนุมานเอาว่า ผมจะเลี้ยงดูพิตต้า เพื่อชดเ่งที่ชยสิงที่ได้ทำกับแม่ อะไรที่เราอยากให้แม่ทำให้เรา เราจะทำ ผมเลี้ยงพิตต้าแบบเพื่อน เล่นกันมากกว่า เพราะ ผมคิดว่า ตอนผมวัยรุ่น ผมเลือกที่คุยความลับกับเพื่อน ก่อนจะคุยกับที่บ้าน ผมไม่อยากให้ลูกคิดว่า คนอื่น ้เป็นที่ปรึกษาดีกว่าพ่อของเขาเอง อาบน้ำด้วยกัน ตั้งแต่เด็ก จนวันสุดท้าย ผมสอนให้พิตต้า ค่อยๆมองโลก มองผ่านอะไรที่เขาดู การ์ตูน ของเล่น ทุกๆอย่าง ผมว่าเขาอาจเข้าใจไม่มากก็น้อย จนพิตต้า สองขวบนิดๆ ก็เอาไปฝากที่ศุนย์พัฒนาเด็กเล็ก ในตำบลที่เอ๋ทำงานอยู่ ผมก็ออกหางาน งานแรกคือ คนขับรถ แต่ทำได้ไม่นาน เพราะโง่เส้นทางใน กทม คงจำกันได้เนาะ มาสมัครเป็นนักข่าว ของช่อง้เคเบิ้ลทีวี เค ทีวี เคเบิ้ลท้องถิ้่นน่ะครับ สมัยก่อน ไม่มีจานดำแบบปัจจุบัน ทำได้สักพัก มีบริษัท ส่งออกเครื่องจักรทางการเกษตร ประมาณว่า ฝรั่งได้เมียเมืองไทย แกเป็นคน เบลเยี่ยม แกก็อบเครื่องเคลือบเมล็ดพันธ์พืชจากบริษัทที่แกทำงาน แล้ว เอาออกขายเอง เขาได้ชื่อผมจาก สนง จัดหางาน เห็นภาษาผมดี แกเลยดึงตัวผมมา เป็นนักข่าว เงินเดือน หกพันบาทตอนนั้น มีคนมาเสนอ แปดพันบาท ผมเลยรีบคว้าโอกาสไว้ ในตำแหน่ง พนักงานขายคนแรกของ บริษัท

.................ผมขายเครื่องจักรเครื่องแรกได้ โดยขายให้กับ glac seed ในประเทศพม่า ติดต่อกันทาง อีเมล์ ชือ่บริษัทอาจสะกดผิดมั๊งครับ แต่ กล๊าค ซี๊ด แหละ ราคา ล้านสี่แสนบาท ซึ่งควรได้ค่าคอมมิชชั่น 1 เปอเซน คือ หมื่นสี่ แต่ เมียฝรั่ง ที่เป็นคนไทย ตอนทำ quotation เป็นชือ่ผมขาย แต่ตอนทำ invoid แม่งเอาชือ่ตัวเองใส่ ไม่แฟร์ ผมไม่ชอบ ความจริงตอนนั้น รายได้ก็ดีนะ แต่ไม่แฟร์ ผมลาออกเลย แม่ยายงี้ ด่าเช้ด ผมออกหางานอีกครั้ง ตอนนั้น ต้นปี53 ผมลองเข้าไปขายประกันดู หนังหน้าหยั่งเหี้ย ใครจะเชื่อถือ แต่ มีผู้ใหญ่เห็นว่า ผมมีจุดเด่น ในด้านการพูดให้คนเข้าใจอะไรง่ายๆ ฟังไม่เบื่อ ก็เลยได้เป็นวิทยากรในสาขานั้น ประมาณ สร้างแรงจูงใจให้คนอยากทำอาชีพนี้ ประมาณนั้น จากตอนแรก ไม่มีใครเห็นด้วยเ้ลย ที่จะทำงานนี้ แต่ผมกลับมีรายได่้จากงานนี้มากกว่าอาชีพอื่นๆที่เคยทำมา เอ๋ก็ทำงานข้าราชการ หน้าที่การงานผม พุ่งเลย กลายเป็นวิทยากรในเขตภาคเหนือตอนล่าง ในใจผมนึก เอาวะ ลูกกูถ้าต้องเขียนเรียงความวิชาภาษาไทย เรื่อง ครอบครัวของฉัน พ่อเป็นวิทยากรเขตของบรืษัทใหญ่ แม่เป็นข่้าราชการ ไม่อายใครละวะ ไม่มีทางโดนล้อเหมือนกูตอนเด็กๆแน่ อาจไม่รวยอย่างใคร แต่ไม่ต้องทนกับอะไรที่ตัวเองไม่ได้เลือกเอง

.............งานที่ผมทำ ดูดีเลยนะ แต่ต้องเเลกกับ.....เวลา เวลาที่เคยมีให้ครอบครัว กลายเป็นต้องไปสัมมนาต่างจังหวัด อาทิตย์นึงกลับบ้านวันสองวัน ซึ่งผมก็ไม่คิดไรมาก สนุกกับงาน สนุกกับการเห็นลูกเมียมีความสุข จนปลายปี 53 เช้าวันนึง ผมลืมผูกเนคไทออกไปทำงาน กลับมา เปิดค้นตู้เสื้อผ้า ก็ไปเจอโทรศัพท์เครื่องนึงที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ด้วยความไม่คิดอะไร ก้อเอิ้นถามว่้า เอ๋เอ้ย โทรศัพท์ใครเนี่ย เอ๋ลนลานมาก ผมก็เฮ้ย ผิดสังเกตุ ก็ทำท่าจะกดดูเบอ เอ๋รีบวิ่งมาแย่งเลย ผมเห็นว่า ไม่ใช่เเละ ก็เกิดการยื้อแย่งกัน จนได้ความว่า เป็นโทรศัพท์ที่เอ๋เอาไว้ใช้คุยกับผู้ชายอีกคนนึง ตอนนั้นไม่รู้รายละเอียด มึน ภาพของเวรกรรมที่ผมได้ทำกับอ๋ำ ผ่านมาในหัวทีละภาพๆ โอ...นี่กระมัง ที่ไอ้อ๋ำมันรู้สึกตอนนั้น อธิบายไม่ถูก นี่เป็นเวรกรรมที่ตามสนองผมเป็นอย่างแรก ซึ่งยังมีอีกหลายอย่าง

.............ผมไม่ว่าเอ๋ผิดนะครับ ความรัก รักได้ก้อเลิกได้ ไม่มีใครผิด เหตุการณ์ต่อจากนี้ไป จะขอเป็นในบทหน้า บอกเลยว่า เหี้ย บัดซบ จนผมเอง ถ้าไม่เกิดกับผมเอง ก็คงไม่เชื่อเหมือนกัน แต่ก่อนที่เรื่องราวของผม จะจบลง พร้อมกับตัวผม จึงเอามาเล่าสู่กันไว้ เพราะ เผื่อวันนึง ผมไม่มีโอกาสได้บอก
......................towen1

18+ ตอนไหนบอกด้วย

ติดตามครับ

รีบมาต่อไวๆครับ