ถ้าท่านมาจากสี่แยกสะพานควายไปทางลาดพร้าว ผ่านวัดไผ่ตันไปหน่อยก็จะถึงสามแยกที่เลี้ยวซ้ายไปตลาด อ.ต.ก. เลยไปอีกหน่อยก็คือพหลโยธิน ซอย 18 ติดกับกรมขนส่งทางบก…ซอยนี้ไปออกสุทธิสาร ซอย 15 ได้ หรือจะเลยไปออกวิภาวดีฯ 3 ก็ได้
ไม่ต้องเลี้ยวไปไหนให้เสียเวลา เพราะตรงกลางเกาะใต้ทางด่วนรถไฟฟ้านั่นมีป้อมตำรวจจราจรโดดเด่นเป็นสง่า ให้บรรดาตีนผีกับสิงห์มอเตอร์ไซค์ยำเกรง !?




เรื่องขนหัวลุกเกิดขึ้นที่นั่นแหละ!
เมื่อประมาณกลางเดือนธันวาคม 2549 จู่ๆ ก็มีซากรถยนต์พังยับเยินแบบหักกลาง โผล่ขึ้นมาประดิษฐานใกล้ๆ ป้อมตำรวจ…ไม่ว่าใครๆ มองเห็นเข้าก็ต้องชะงักกึกหันกลับไปมองซ้ำเพราะมันน่ากลัว น่าสยดสยองใจเต็มที ถามว่าอุบัติเหตุร้ายแรงเกิดขึ้นที่ไหน?
กับรถพังแทบเป็นเศษเหล็กแบบนี้ ไม่ว่าคนขับหรือคนที่นั่งมาด้วยจะรอดชีวิตหรือเปล่าหนอ?



เหตุเกิดขึ้นที่ถนนวิภาวดีรังสิต ก.ม.11 ใกล้ๆ นี่เอง!
ผลคือ ตายคาที่ 2 บาดเจ็บสาหัสไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาลอีก 2 คน ว่าแต่ตำรวจอุตริลากมาตั้งโดดเด่นอยู่ที่นั่นเพราะอะไร?
คำตอบคือ เพื่อเตือนใจพวกเมาแล้วขับ, ชอบซิ่ง, ชอบ ฝ่าฝืนกฎจราจร จะได้ฉุกคิดว่า ถ้าคึกคะนองหรือประมาท อาจจะพบจุดจบแบบรถคันนั้นก็ได้…หรือใครอยากจะไปอยู่ป่าช้าก่อนอายุขัยอันสมควรก็ตามใจ




เหนือซากรถยังมีเครื่องหมายโดดเด่นบนป้ายสีขาว ที่ตำรวจทำไว้ให้ฉุกคิด!!!-???
ชาวบ้านร้านช่องในละแวกนั้นมองเห็นแล้วมักเกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัว…ว่าจะไม่มองก็อดเผลอหันไปมองไม่ได้ ราวกับมีอะไรมาดึงดูดสายตาโดยไม่ได้ตั้งใจเลย!
คนที่อยู่ในซอย 18 ปกติก็ไม่อยากกลับบ้านกลางค่ำกลางคืนอยู่แล้ว…ไหนจะหวาดระแวงเจ้าพ่อโพธิ์ที่ยืนทะมึน อยู่กลางซอย เบียดเสียดกับกำแพงรั้วกรมขนส่ง…จะเฮี้ยนแค่ไหนก็ขนาดไม่กล้าโค่นต้นโพธิ์ทิ้งเพื่อสร้างกำแพง ก็แล้วกัน
ไหนจะโผล่ออกมาเจอซากรถที่รู้ๆ อยู่ว่า คร่าชีวิตมนุษย์ ไปถึง 4 คนเมื่อไม่ช้าไม่นานมานี่เอง…ไม่อยากเสียค่ามอเตอร์ไซค์เข้าซอย 10 บาท ก็ต้องตัดใจควักเงินโดยดี ถือคติว่า…เสียเงินดีกว่าโดนผีหลอก!



วันแรกๆ ที่มีซากรถน่าสะพรึงกลัวมาประดิษฐานอยู่ที่นั่น มีคนเห็นแสงไฟกะพริบวูบวาบ พอจ้องมองอีกทีก็หายไปแล้ว
คนแถววัดไผ่ตันเล่าว่าขับรถกลับบ้านตอนดึกๆ หันไปมองก็เห็นร่างดำๆ รุมล้อมอยู่รอบรถ ตำรวจจราจรอุบเงียบอยู่ในป้อม…ร่างเหล่านั้นหันมามองพลางโบกไม้โบก มือ เล่นเอาขนหัวลุกตั้ง มือไม้สั่นจนแทบจะขับรถกลับบ้าน ไม่ไหว
คนแถวข้างโรงแรม 24 ก็บอกว่าเคยผ่านมาตอนดึก ได้ยินเสียงแตรรถกดถี่เร็ว นึกว่าโดนคันหลังบีบแตรไล่ มองทางกระจกหลังก็ไม่มี พอเสียงแตรดังขึ้นอีกทีก็นึกขึ้นได้…สะดุ้งโหยง เย็นวาบไปทั้งตัวบัดดล!
มันดังมาจากรถผีสิงคันนั้นน่ะซี! เขาบีบแตรทักทายหรือเตือนสติด้วยความหวังดี…อย่ารีบร้อนไปตายเหมือนพวกเขาเลย
ยกมือไหว้ แตะเบรก…เล่าไม่อายว่าเกือบจะร้องไห้โฮ!
ทำไมวิญญาณทั้ง 4 จึงเฮี้ยนจัดขนาดนั้นล่ะ?



เมื่อนำซากรถมาไว้ที่นั่นได้ไม่นาน มีตำรวจประจำป้อมนายหนึ่ง นึกขลังอะไรขึ้นมาก็ไม่ทราบ ได้จุดธูป 1 ดอกปักไว้ที่หน้าซากรถ พลางบอกกล่าวเสียงดังฟังชัดว่า “ถ้าหิวก็ไปหาอะไรกินที่วัดไผ่ตันนะ! กินอิ่มแล้วก็ขอให้กลับมาอยู่ที่นี่ตามเดิม…ไอ้พวกตีนผีตีนปีศาจมันจะได้ยำเกรงเสียที!”
เท่านั้นแหละได้เรื่อง!!
เชื่อว่าวิญญาณทั้ง 4 ถูกจุดธูปเรียกร้อง ไม่อาจบ่ายเบี่ยงได้เพราะควันธูปที่อวลกรุ่นสะกดไว้ จึงได้สิงสู่อยู่ที่ซากรถน่าสยดสยองตั้งแต่นั้นมา
เวลาผ่านไปราว 3-4 เดือน รถผีสิงคันนั้นก็ถูกย้ายจาก หน้าป้อมตำรวจไปแล้ว ท่ามกลางความโล่งอกโล่งใจของผู้คนละแวกนั้น…เหลือแต่เรื่องขนหัวลุกเล่าสู่กันฟัง!

แถวบ้านผมเอง แต่ก้อไม่รู้นะทำไมเอาซากรถไปตั้ง เพิ่งมารู้เอามู้นี้แหละ


แล้วไม่ได้มีแค่คันเดียวนะ มีหลายคันเลย คันที่ติดตาผมมากที่สุดคือแทกซี่


สภาพก้อไม่ต่างจากคันที่กล่าวไว้ในเรื่องเท่าไรหรอกคับ แต่ขออภัยที่ต้องว่าตรงๆ


เลยคือ แถวนั้นมันไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไรหรอกคับ คนสัญจรไปมากันทุกเวลา


กลางคืนดึกดื่นก้อมีคน


อยากท้าทายจริงๆต้องบ้านผมแต่ก่อน (พหล14) ปากซอยสน.บางซื่อ แต่ก่อน


คงไม่มีที่เก็บซากรถมั้ง พี่ตำรวจแกเลยลากเอามาจอดเรียงๆเป็นแถวยาวๆข้างทาง


เข้าซอย มากน้อยก้อแล้วแต่จำนวนการเกิดอุบัติเหตุในพื้นที่ละคับ วันไหนพีคหน่อย


จะเจอเรียงกันเป็นตับ 2 ข้างทางเลย สภาพก้อคละเคล้ากันไป เดินผ่านทีก้อเดาที


ว่าเจ้าของเค้าจะนอนไหนนะตอนนี้ ในโลงหรือเตียงนอนโรงบาล แต่ทุกวันนี้ก้อไม่มี


แล้วคับ น่าเสียดายเหมือนกันนะ เพราะผมเองก้อเหมือนกับโตมากับซากรถพวกนี้


จนชินแล้ว