วันสองวันมานี้ทุกคนคงได้อ่านกระทู้เกี่ยวกับสตีเว่น เจอร์ราร์ดมากมายเมื่อเค้าประกาศว่าจะออกจากแอนฟิลด์ ทั้งคำสรรเสริญ เยินยอมากมายตลอดกว่าสิบปีที่ผ่านมาสตีเว่น เจอร์ราร์ดคือศัตรูตัวฉกาจกำลังจะจากไปแม้แต่กองเชียร์ทีมคู่ปรับตลอดกาลอย่างแมนฯยูไนเต็ด ยังรู้สึกใจหายไม่น้อยเลย (และโล่งใจไม่น้อยด้วย)

สตีวี่จีขึ้นมาในยุคที่ผมเริ่มดูบอลพอดี (หลังฟร๊องค์ 98) ซึ่งเป็นช่วงที่เรียกได้ว่าแมนฯยูไนเต็ดข่มลิเวอร์พูลอย่างมาก
ลิเวอร์พูลตอนนั้นมีอย่างไมเคิ่ล โอเว่นเพียงคนเดียวที่พอเรียกได้ว่าซุปเปอร์สตาร์ แต่กองกลางดาวรุ่งหน้าหล่อคนนึง กลายมาเป็นที่จับตามองในช่วงต้นยุค 2000 บอกตามตรง ผมไม่คิดว่าเจอราร์ดจะก้าวมาได้ขนาดนี้ ตอนนั้นยังคิดว่าเป็นได้แค่ตัวสำรองของแดนนี่ เมอร์ฟี่ด้วยซ้ำ

พอเข้าช่วงยูโร 2004 สตีเว่น เจอราร์ดกับผลงานการแอสซิสต์ให้เทียรี่ อองรีในรอบแรก

ทำให้สตีเว่น เจอร์ราร์ดเป็นหนึ่งในนักเตะที่ผม"ไม่ชอบหน้า"อย่างมาก (ยิ่งเป็นนักเตะของลิเวอร์พูลด้วย) ซึ่งปีนั้นสะใจอย่างบอกไม่ถูกตอนรอบชิงชนะเลิศคาร์ลิ่ง คัพ เพราะสตีเว่น เจอร์ราร์ดดันทะลึ่งโหม่งเข้าประตูตัวเองทำให้ทีมแพ้เชลซีไป


ช็อตนี้ทำผมหัวเราะอยู่นานเลย

แต่กระนั้นอีกไม่กี่เดือนต่อมา สตีเว่น เจอร์ราร์ดกลับทำสิ่งที่เหลือเชื่อด้วยการพาทีมกลับมาจากความตายในอิสตันบูล (ขอไม่พูดถึงมากแล้วกัน ทุกคนคงรู้ดีอยู่แล้ว)
ยิ่งทำให้ผมรู้สึก"ไม่ชอบ"และ"เสียดาย"มากที่สุด เพราะผมคิดว่านี่คือตัวแทนที่เหมาะสมที่สุดของรอย คีน แต่ดันอยู่กับลิเวอร์พูล ซึ่งมันเป็นไม่ได้ที่จะมาอยู่กับแมนฯยูไนเต็ด

ตลอดเวลาหลังจากปี 2005 นั้นสตีเว่น เจอร์ราร์ดเป็นหนามยอกอกของแมนฯยูไนเต็ดมาตลอด ไม่ว่าทีมรักจะนำเข้ากองกลางมากี่คน เมื่อต้องชนกับสตีเว่น เจอร์ราร์ดก็แพ้อยู่ร่ำไป แถมยังยิงประตูได้แบบที่เรียกว่าบ่อยไป (อยากจะบอกว่ามึงอีกแล้วหรอ?) ยิ่งตอนปี 2005-06 โคตรอยากให้ย้ายไปเชลซีหรือมาดริดเลย

แถมเมื่อครั้งแมนฯยูไนเต็ดแพ้กับโคตรทีมอย่างบาร์เซโลน่าในแชมเปี้ยนลีก สตีเว่น เจอร์ราร์ดก็ยังคงความเป็นไอ้ตัวแสบของแฟนผี ด้วยการทำ "High Five" จัดว่าแสบทรวงอย่างมาก


ท่าไฮไฟว์ในตำนาน

ยิ่งปี 2010 พ่อยอดขมองอิ่มตัวดีดันทะเล่อทะล่าพลาดท่าให้ดร็อกบาลากไปยิงดับความหวังแชมป์ลีกปีนั้นอย่างหมด (หวังพึ่งพาไม่ได้จริงๆ)

เอาอีกแล้วนะ ยอมรับมาดีๆว่ามึงตั้งใจใช่มั้ยดอกนี้ (แซวเล่นนะครับ)

แต่หลังจากนั้นก็รู้สึกสะใจ(มากๆ)ที่ไมเคิ่ล โอเว่นย้ายมาคว้าแชมป์ลีกด้วย แต่สตีเว่น เจอร์ราร์ดต้องทนดูเพื่อนเก่าคว้าแชมป์ไปก่อน

ช็อตที่ทำให้เจอราร์ดและแฟนหงส์เจ็บปวดไม่น้อยแน่นอน

จนกระทั่งปีที่แล้วลิเวอร์พูลเข้าใกล้แชมป์ลีกมากที่สุด แฟนผีหลายๆคนถึงขั้นอยากให้เจอร์ราร์ดได้แชมป์ แต่ผมนี่ก็เหมือนอีกหลายคนที่แช่งให้ตรงกันข้าม แล้วก็สมหวังกันไปในที่สุดด้วยความผิดพลาดจากตัวสตีเว่น เจอราร์ดเองด้วยการปล่อยให้เดมบ้า บาฉกลูกไปยิงต่อหน้าต่อตา เหมือนกับนิยายดราม่ายังไงยังงั้น


สะใจกับช็อตลื่นในตำนานมากๆ




สุดท้ายนี้ถึงแม้ไอ้ตัวแสบจะไม่เคยพาทีมยิ่งใหญ่กว่าแมนฯยูไนเต็ดได้
แต่ในใจของผมยังยอมรับและยำเกรงลิเวอร์พูลที่มีเจอร์ราร์ดนำทัพมาชนกับแมนยูไนเต็ดเสมอ
ถึงจะเป็นนักเตะที่ไม่ชอบขี้หน้า และมีหลากหลายวีรกรรมจัดเป็นไอ้ตัวแสบของแมนฯยูไนเต็ด

แต่สตีเว่น เจอร์ราร์ดคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแมนฯยูไนเต็ดตลอดทศวรรษที่ผ่าน

ลำดับเหตุการณ์ ได้ดีครับ

อ่านเพลินดี

ข้อมูลจัดว่าแน่น

อ่านเพลินดี

เหมือนมู้หลอกด่า

เจอราร์ด = กิ๊กซ์

น้าเอ๋อ = เนวิล

ชอบๆๆๆๆ ถึงผมจะไม่ชอบตอนที่ ชู5นิ้วนะคือโครตหมั่นไส้ คือพอยิงเข้าละมาชู5นิ้ว คือ จำได้ว่าทำกันท่านี้กันหลายคนเลยในทีม ไม่ชอบตอนเดินเก๊กๆไปจูบกล้อง ไม่ชอบตอนพอได้จุดโทษละเดินลอยหน้าลอยตามายิงจุดโทษ แต่ยอมรับเลยว่าเป็นนักเตะที่เก่งโครตๆทำให้ทีมที่มีนักเตะไม่ดังมาไกลขนาดนี้ และยอมรับเลยว่าเป็นคนที่บุคลิกมีความเป็นผู้นำมากๆ เสียดายที่ไม่ได้ถ้วยบอลลีค ลึกๆก็อยากให้ได้ชูนะแต่กับทีมอื่น5555 แต่เจิดเเป็นนักเตะที่เก่งมากๆ แต่ส่วนตัวชอบสโคลกับแลมพาดมากกว่าเยอะเลยย 55555 จะโดนเรื้อนไหมเนี่ยย

เบี่ยงกระแสมั่ง เขียนแต่มู้อวย เดี๋ยวจะเลี่ยนไป

ไอ้ครั้นจะให้แฟนผีมานั่งอวยก็ไม่ใช่เรื่องนิ่

เขียนซะเหมือนจะรู้เยอะเลยนะครับ

อ่านแล้ว เหมือน แฟนผี เลย คือ มีความเคารพ ในคู่่อริ อย่าง หงส์เรา แต่ ก็ไม่อยาก อวยมาก ถึงแม้ จะมีออกแนว แขวะ บ้าง แต่ก็ถือว่า จิกกัด พอรับได้
จัดไป แผล่บ ๆ จาก เด็กหงส์
ปล. ไม่มีอะไร อยู่ในช่วงทำใจ กัปตันกำลังจะจากไป

เขียนได้อารมณ์แฟนผีที่ยกย่องเรื่องฝีเท้าคู่แข่ง แต่ก็ไม่ยอมก้มหัวแสดงความนับถือแม้วันที่รู้ว่าจะไม่ได้ดวลฝีเท้ากันอีก

มีหยิกๆหยอกๆ เจ็บๆคันๆ ผสานกับชื่นชมสลับไป อ่านแล้วรู้เลยครับว่า เป็นบทความของแฟนผีเข้าสายเลือดแน่นอน ชอบครับ