บทความนี้เป็นการสนธนาระหว่างลูกศิษย์(คุณรักพงษ์) กับครูบาอาจารย์(หลวงพ่อประสิทธิ์ ถาวโร) นะครับ
(ตัดในส่วนที่สำคัญมาจากบทความจริง)


วันหนึ่งคุณหมอท่านหนึ่งได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนแพทย์ร่วมรุ่นมหาวิทยาลัยขอนแก่น ท่านคงไม่อยากไปร่วมงานสังสรรค์ประเภทนี้เท่าใด ด้วยคงจะระอาในความวุ่นวายอะไรทำนองนั้น แต่ด้วยมารยาท อย่างไรเสียก็ต้องส่งเงินและการ์ดอวยพรกลับไปให้ ท่านจึงนำการ์ดเชิญนั้นไปถวายหลวงพ่อให้พิจารณา พร้อมขอคำแนะนำจากหลวงพ่อว่า ควรจะเขียนอวยพรคู่บ่าวสาวอย่างไรดี

หลังจากหลวงพ่ออ่านการ์ดเชิญแล้ว ท่านตอบว่า "ไม่ยากหรอก ให้เขียนลงไปในด้านหลังของการ์ดว่า "แด่คู่บ่าวสาว...การเกิดเป็นทุกข์อย่างยิ่ง" ว่าเท่านั้นคุณหมอก็รับคำหลวงพ่อ และรีบทำตามโดยเร็วมิได้แสดงอาการสงสัยใดๆ

หากแต่ผมเองซึ่งอยู่ในเหตุการณ์ด้วย กลับเป็นฝ่ายสงสัย ก็อดถามหลวงพ่อไม่ได้ว่า "มันจะดีหรือครับหลวงพ่อ คนเขาแต่งงานกัน เป็นงานมงคล แต่ไปบอกเขาว่าการเกิดเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เดี๋ยวเขาจะหาว่าไปแช่งไม่ให้เขามีลูกน่ะสิครับ" หลวงพ่อก็ตอบเร็วทันใดว่า "เอ็งน่ะพูดผิดแล้ว ใครว่างานแต่งงานเป็นงานมงคล!" ผมฟังแล้วก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่

หลวงพ่ออธิบายเพิ่มเติมว่า "งานแต่งงานน่ะเป็นงานอวมงคลนะพงศ์เอ๊ย คือ การที่คนเราไอ้อยู่คนเดียวดีๆ แล้วไปหาเรื่องใช้ชีวิตคู่ แถมมีลูกมีเต้าให้มันวุ่นวายน่ะ มันเป็นมงคลที่ไหนกัน แค่บริหารจิตบริหารขันธ์ตัวเองก็ยุ่งพอดีอยู่แล้ว ยังจะต้องมารับภาระขันธ์คนอื่นอีก เอาง่ายๆ เริ่มต้นจากเตรียมการงานแต่งก็วุ่นวายต้องแต่งหน้าเจ้าบ่าวเจ้าสาว โปะใบหน้าให้มันดูดีก็จัดเป็นของปลอมอย่างหนึ่งล่ะ ไหนจะเรื่องเงินๆ ทองๆ ไหนจะข้าวปลาอาหาร ไหนจะชักชวนแขกเหรื่อผู้ใหญ่ผู้โตมาคุยโวกัน แล้วทุกวันนี้มีหรือที่งานแต่งงานแล้วจะไม่มีเหล้าเข้าปาก ยิ่งตามบ้านนอกแล้ว ต้องล้มวัวล้มควายกัน มีแต่เรื่องล้วนแล้วแต่วุ่นวายด้วยโลกีย์วิสัย อย่างนี้แล้วมงคลมันอยู่ที่ไหนกัน

ส่วนงานมงคลที่แท้จริงน่ะ คือ"งานศพ"ต่างหาก เพราะเราไปแล้วได้พิจารณาสัจธรรม คือ ความจริงของชีวิต เช่น ได้เห็นศพก็ได้ปลงอนิจจังสังเวช ว่าดูเอาเถอะ เห็นรูปถ่ายของคนตายสิ ดูยังดีๆ แท้ๆ แต่เจ้าตัวตายไปแล้ว นอนอยู่ในโลงเสียแล้ว นั่นแหละมันไม่เที่ยง! มีเกิดมา ก็แก่ เจ็บ ตายไปเป็นธรรมดา ไม่มีใครหลีกเลี่ยงพ้นได้ ร่างกายในโลงนั้นทิ้งไว้ก็เน่าเปื่อยผุพังหรือเผาไฟฝังดินไป ตัวตนไม่มีหลงเหลือเลย! แปรสภาพไปหมดเป็นดิน น้ำ ลม ไฟ กลับคืนสู่ธรรมชาติ นั้นแหละคือความเป็นจริงที่ทุกคนต้องไปถึง ต้องพบต้องเจอด้วยกันทั้งหมด ครั้นพิจารณาบทสวดในงานศพ กุศลา ธัมมา อกุศลา ธัมมาฯ พิจารณาเนื้อธรรมให้ดี ก็อาจมีดวงตาเห็นธรรมได้ เห็นไหมล่ะมีแต่เรื่องกุศลทั้งนั้น แล้วอย่างนี้งานศพจะไม่ใช่งานมงคลหรือ?"

อนุโมทนา สาธุครับ เสียดายแผล่บผมหมด

ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้ต้องการแผล่บหรอกครับ

ที่ผมต้องการจริงๆคือคนเข้ามาอ่าน อ่านแล้วคิดตามว่ามันจริงไหม เป็นเหตุเป็นผลไหม

ธรรมะทุกคำสอนล้วนต้องกรองให้เข้าใจจริงๆครับ บทความที่ท่านยกมาให้อ่าน ผมเชื่อว่าคนที่ไม่เคยอ่านบทความนี้คิดเหมือนกันหมดครับ ว่างานแต่งคืองานมงคง ส่วนงานศพเป็นงานอวมงคล ผมก็พึ่งถึงบางอ้อก็วันนี้เองเช่นกันครับ ส่วนใครจะพิจารณาในเรื่องรายละเอียดเนื้อหายังไงอันนี้คงต้องแล้วแต่กันอีกที

ment ไหนเกี่ยวกับ ธรรมะ คนจะน้อย ฮ่าๆ