46คือรัก พิมพ์ว่า:
เวลาของผมที่ได้มาติดตามนาจังในฐานะโนกิทำไมมันสั้นเหลือเกิน
ผมยังจำความรู้สึกตอนที่เห็นนาจังตะโกนยะโฮได้อยู่เลยว่าผมชอบเค้ายังไง
ความรู้สึกตอนที่ออกโฟโต้บุ้ค ต้องกลับมาจากม.เพื่อไปซื้อที่คิโนะ แบบไม่เคยซื้อมาก่อน ได้มาโคตรดีใจ ตามยอดขายได้2สัปดาห์กระแสโคตรดี บุนชุนแม่งเสือกมาเล่นงาน ความกังวลต่อข่าวที่จะเกิด รอวันที่มันจะแฉช่วงวันเกิด พอจบแบบไม่มีอะไรมากมายมันโล่งใจมากแค่ไหน แต่อีกไม่นานก็ประกาศเตรียมแกรด ตอนที่ดูประกาศเซ็นซิง22ตั้งหน้าตั้งตารอสั่งซีดี รอข่าวคอน เก็บตัง วางแผน ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ไปดูเสะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในฐานะโนกิ วันสุดท้ายของปีที่เป็นวันสุดท้ายในฐานะโนกิของเสะด้วย สุดท้ายติดสอบไม่ได้ไปโคตรเสียใจ ตามมาด้วยการตั้งหน้าตั้งตารอดูคอนเสิร์ต
ทุกอย่างที่เล่าแม่งยังจำความรู้สึกได้ดีเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อน มันแค่แปปเดียวเอง
เวลาส่วนมากตั้งแต่ผมติดตามแม่งหมดไปกับการกังวลด้วยซ้ำ
ทำไมไม่รู้จักให้มันเร็วกว่านี้กันนะ
ผมก็พึ่งมาตามปีที่แล้วเหมือนกันครับ ตอนนั้นน่าจะเป็นช่วง Synchronicity ออกใหม่ๆ
บอกตรงๆชีวิตนี้ผมดูไอดอลมาเยอะ ไม่เคยเจอใครเหมือนเสะเลยครับ
สักวันนึงผมฝันจะไปเจอเสะตัวจริงสักครั้ง แต่ฝันนั้นก็ไม่เกิดขึ้นจริง
แต่ผมก็รู้สึกมีึความสุขมากนะครับ ที่ได้คอยสนับสนุนให้เสะทำตามฝันของตัวเองต่อไป
ยังไงเสะก็ไม่ได้จากไปไหนครับ เราคงยังได้้ห็นเธอบ่อยๆแน่นอน
My Locker
