นานเกินไปแล้วนะะะ

ไปกินข้าวอะไรตอนนี้

Chapter 2 part 3ครั้งนี้ผมขอเขียนเรื่องราวของเปิ้ลหญิงสาวผู้น่าสงสารนะครับ
เปิ้ลในวัย 16 ปีเธอเป็นเด็กสาวที่อยู่บนดอยบริเวณชายแดนไทย จึงไม่แปลกที่เธอจะมีผิวขาวสวย หญิงสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ใช้ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติอย่างมีความสุข เธอหวังจะมีครอบครัวเล็กๆที่อบอุ่นอยู่บนดอยมรสามีดีๆสักคนคอยช่วยกันทำไร่ทำนาทำสวน แต่แล้วชีวิตเธอก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อมีรถตู้คันหนึ่งขับเข้ามาในหมู่บ้านของเธอ รถตู้คันนั้นขับเข้ามาและแวะตามบ้านต่างๆ ทำทีจะมาขอซื้อพืชผักโดยสายตาคอยชำเรืองมองเด็กสาวๆ ที่วิ่งเล่นหรือทำงานบ้านอยู่แถวนั้น จนรถตู้คันนั้นมาจอดหน้าบ้านเธอ เข้ามาคุยกับพ่อแม่ของเธอ บ้านของเธอมีพี่น้องถึง 8 คน ผมไม่แน่ใจว่าเธอเป็นคนที่เท่าไหร่ ตอนนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร จนพอกับแม่เธอเรียกเข้าไปเธอเห็นมือของพ่อถือเงินเป็นแบงค์พันอยู่ปึกเล็กๆ 1 ปึก เธอก็ยังไม่เข้าใจจนแม่เธอบอกว่าเด่วมึงไปเก็บข้าวของแล้วไปอยู่กับเค้านะ เค้าบอกเค้าจะเลี้ยงดูมึงอย่างดี และให้ทำงานนิดหน่อยเธอบอกว่าตอนนั้นเธองงมาก คิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เคยได้ยินมาคือในทุกๆ ปีจะมีคนมารับเด็กสาวขึ้นรถไปและแต่ละคนก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย เธอเล่าว่าน้ำในตามันไหลหลั่งพลูออกมาโดยไม่สามาถหยุดได้ เธอพูดไม่ออก แต่ใจเกิดคำถามขึ้นมากมาย "เราจะต้องเจออะไรต่อไป" "จะไม่ได้เจอพ่อกับแม่ พี่น้อง แล้วใช่ไหม" "พ่อกับแม่ไม่รักเราใช่ไหม เราทำอะไรผิด คนรักที่เธอแอบชอบเค้าอยู่ละ จนเธอต้องสะดุ้งเมื่อเสียงแม่เธอเร่งว่า มึงเป็นอะไรไม่ได้ไปตายสักหน่อย ไปๆ รีบไปเก็บของ เค้าจะเอามึงไปวันนี้เลย แล้วพ่อกับแม่เธอก็หันไปยิ้มให้กันและกระซิบกันเบาๆ ว่า "ได้เงินมาตั้ง 5,000 จะเอาไปซื้อข้าวของเครื่องใช้อะไรบ้างนะ" ตอนนั้นเมื่อเธอได้ยินด้วยความที่ยังเด็ก ก็คิดว่าคงไม่ได้ไปตายหรอก เอาวะ เมื่อที่นี่ไม่มีใครต้องการเราก็คงต้องไป เธอจึงตัดสินใจเก็บของอันน้อยนิดและขึ้นรถตู้คันนั้นไป
เมื่อขึ้นไปมีเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันอยู่แล้วอีก 2 คน ในสภาพที่ยังมีคราบน้ำตาอยู่เช่นกัน รถตู้คันนั้นก็ทำแบบนั้นในหลายๆ บ้านต่อไป จนมีเด็กในรถตู้ประมาณ 6-7 คน รถตู้จึงขับลงจากดอย เธอบอกว่าตอนนั้นเธอยังฟังภาษาไทยได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่จับใจความได้ว่า คนขับผู้ชายคุยกับผู้หญิงวัยกลางคนประมาณว่า ชุดนี้หน้าตาดีทั้งนั้นเลยนะเจ๊ ผมขอลองก่อนสักคนสิ แล้ว ญ คนนั้น ก็หันมาตวาดบอกว่า มึงอย่าแม้แต่จะคิดนะ มึงก็รู้นิว่าครั้งแรกมันมีราคาตั้งเท่าไหร่

อ่านเพลินดี

จากอารมณ์แตกกระเจิงกลายมาเป็นดราม่าของเปิ้ลซะงั้น ... อารมณ์เปลี่ยนกระทันหันตั้งแต่เช้ากันเลยทีเดียว

เมื่อรถมาจอดที่ปั๊มแห่งหนึ่งในจังหวัดใดก็ไม่ทราบได้ เพื่อให้ลงไปเข้าห้องน้ำ และพักจากการเดินทางไกล พวกเด็กสาวก็โดนต้อนให้ไปเข้าห้องน้ำ และต้อนกลับรถดดยไม่ให้แวะที่ไหน ผู้หญิงวัยกลางคนก็ออกไปซื้อของมากิน ไอ้คนขับรถผู้ชายหลังเข้าห้องน้ำก็มานั่งหลังรถและเริ่มลวนลามเด็กสาวหลายๆคน เธอบอกเธอนั่งอยู่หลังสุดจึงไม่โดน ตอนนั้นเธอเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองแล้วว่าต้องเจออะไรต่อไป จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง รถก็มาจอดหน้าตึกแห่งหนึ่ง และเหมือนเดิมพวกเธอโดนไล่ต้อนให้ลงจากรถให้ไปเข้าห้องรวมห้องหนึ่งและเสียงแกร๊ก ห้องถูกล๊อคจากด้านนอก ข้างในห้องมีผ้าปูพร้อมหมอนเรียงๆไว้บนพื้น เพื่อให้เป็นที่นอนและห้องน้ำ 1 ห้องภายในห้อง เธอเล่าว่าช่วงเวลานั้นเธอไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนโดยในทุกๆคืนจะมี ญ อีกคนเดินเข้ามาพร้อมกระปุกครีมในตระกร้าหลายอัน เข้ามาบอกพวกเธอให้แก้ผ้าและจับทาครีมทั้งตัวก่อนนอน และทุกวันก็จะมีคนมาสอนภาษาไทยด้วย และอาทิตย์ละหนึ่งครั้งจะเอาตัวทีละคนไปลงอ่างอาบน้ำซึ่งเธอมารู้ทีหลังว่าเป็นน้ำแร่ เธอก็คิดว่าก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดมาที่นี่เธอก็อยู่โดยกินอาหารค่อนข้างดีและมีคนคอยทาครีมให้ ถึงแม้จะไม่มีอิสระก็เถอะ โดยหารู้ไม่ว่านรกกำลังรออยู่เบื้องหน้า ผ่านไปประมาณ 2 เดือนเธอจำไม่ได้นะครับว่าเวลาจริงๆผ่านไปเท่าไหร่เพราะเวลาส่วนใหญ่ก็อยู่ในห้อง เช้าวันหนึ่งหญิงสาวคนเดิมที่อยู่ในรถตู้ก็เข้ามาหาเธอและบอกว่าได้เวลามึงแล้ว ก็จับเธอมาอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ และพาขึ้นรถเก๋งไป รถมาจอดที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ก่อนลง ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าไม่ต้องพูดอะไรนะ ถามอะไรก็แค่พยักหน้าหรือส่ายหน้า เธอก็ตอบรับ เมื่อลงไปบ้านหลังนั้นก็มี ช ตัวใหญ่ๆ คนหนึ่งในชุดผ้าคลุมอาบน้ำมาคุยกับเจ๊คนนั้น และมองดูเธออย่างละเอียดพร้อมหันไปพยักหน้ากับเจ๊ และส่งเงินให้เธอจำได้ว่าเป็นแบงค์พันปึกใหญ่ 1 ปึก จากนั้นเจ๊ก็กลับไป และบอกว่าจะมารับอีกทีพรุ่งนี้ แทบไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนะครับ ใช่ครับครั้งแรกของเธอกับความไม่รู้เรื่องอะไรเลย เธอเล่าว่าครั้งแรกก็เป็นไปแบบธรรมดาๆ แต่หลังจากนั้นสิครับ เธอทุกข์ทรมานกับ 1 คืนที่โหดร้ายทั้งเทียน ทั้งการซ้อมเมื่อเธอปฏิเสธหรือไม่ทำตาม ทั้งของเล่นต่างๆนาๆ ในห้องที่จัดไว้เฉพาะ เธอบอกว่าร่างกายของเธอโดนกระทำดั่งตุ๊กตาที่ไม่มีชีวิตตัวหนึ่ง เธอภาวนาอย่างเดียวคือเมื่อไหร่จะถึงพรุ่งนี้ เธอจะได้กลับไปที่ห้องสักที วันรุ้งขึ้นก่อนจะกลับ ชายคนนั้นเอาเงินให้เธอเป็นแบ๊งพัน 10 ใบ เมื่อรถมารับเจ๊คนนั้นก็ค้นตัวแล้วเก็บเงินไปทั้งหมด
หลังจากวันนั้นไม่กี่วันให้หลังเธอก็ต้องโดนส่งตัวไปประเทศมาเลเซีย พูดง่ายๆคือโดนขายไปแหละครับ โดยเอกสารเจ๊คนนั้นเป็นคนทำปลอมให้หมด เธอบอกว่าชีวิตตอนนั้นเป็นชีวิตที่เหมือนตายทั้งเป็นสิ้นดี เธอต้องรับแขกที่จิตไม่ค่อยปรกติเกือบทุกวัน ไม่สบายก็ต้องรับงาน หากไม่รับก็จะโดนซ้อมด้วยการชกท้องเพื่อให้จุกโดยไม่ทำให้ส่วนอื่นบอบช้ำนอกจากภายใน จากนั้นก็โดนบังคับให้กินยาเสพติดเพื่อจะได้เมาและรับแขกต่อได้ จนวันหนึ่งมีหนุ่มคนหนึ่งมาเที่ยวและเจอกับเธอ หนุ่มคนนี้เป็นทหารและรับปากจะช่วยเธอหนีออกจากนรกแห่งนี้ โดยทำทีว่าขอเหมาซื้อบริการเธอทั้งคืนและพาเธอหลบหนีออกทางรถผ่านชายแดน โดยหนุ่มคนนี้มีเพื่อนที่เมืองไทยอาจช่วยเธอได้ เธอบอกว่าระหว่างการหลบหนีเกือบโดนจับได้หลายครั้ง โดยหากโดนจับได้ปางตายแน่นอน แต่เธอก็รอดมาได้พร้อมเพื่อนๆ อีกกลุ่มหนึ่ง เธอจึงเริ่มเข้ามาหางานทำในกรุงเทพตามสถานบริการต่างๆ จนถึงปัจจุบัน
หลังจากที่ผมฟังผมเศร้าใจมากที่ยังมีดลกที่โหดร้ายที่ผมไม่รู้จักอีกเยอะมากมาย ทั้งๆที่ผมเคยเข้าใจว่ามีแต่ในหนังเท่านั้น

น้ำตาจะแตกเอา
ทิชชู่ได้ใช้ซับน้ำตาแทน

รอตอนต่อไปน่ะครับ

กลายเป็นดราม่าละคร

ชักจะมันส์แล้ว

นี่ซินะที่เรียกว่าการดราม่าแบบหักมุม

Chapter 3 ครั้งแรกกับปิ่นโตที่เป็น Side line
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เริ่มห่างๆ กับเปิ้ลเพราะผมเริ่มจีบสาวๆ ที่มหาลัย เลยไม่ค่อยมีเวลาไปหาเปิ้ลเหมือนที่เคย ก็ต้องเอาเวลาไปอยู่กับสาวคนนี้บ้างคนนั้นบ้าง ก็ว่ากันไป ช่วงเวลานี้ผมก็ได้ลองอะไรใหม่ๆ หลังจากที่เคยคิดไว้มานานว่าต้องลอง สักครั้ง (เป็นอย่างน้อย )นั่นก็คือสาวข้างเส้น เอ้ยยย ไซด์ไลน์ และคำพูดนึงที่ทำให้ผมกับเปิ้ลขาดกันคือ เปิ้ลสนใจทำข้างนอกไหม น่าจะได้รายได้เยอะกว่าที่ทำอยู่เยอะเลยนะ เด๋วเก๊าช่วย โดยในใจเราก็คิดเป็น Agent หักค่าตัวก็ว่าไป (แสรดดดด ตอนนั้นกรุเลวได้ใจจริงๆ เกือบได้ไปยึดอาชีพแมงดาละกรุ 555 ) ที่ตั้งใจว่าจะฝึกปรือก่อนเพราะได้ยินว่า น้องเหล่านี้มักมะค่อยเอาจาย เลยตั้งใจจะเทพแล้วค่อยไปจาได้ปิ่นโต 5555

หดหมดแล้ว

ชีวิตจริงของ อากังฟู ป่าวเนี้ย

เหมือนเคยอ่าน เรื่องแนวๆนี้ ใน Pantip เลยแหะ ชักคุ้นๆ ขอค้นแปป


เล่าได้แบบ เหมือนท่านเข้าไปอยู่ประสบการณ์จริงเลยนะครับ