ตอนเด็กๆดูก็ไม่คิดไรหรอกแต่พอโตขึ้นมา ทุกวันนี้ละครไทยเรามันแปลกๆนางเอกแย่งผัวชาวบ้าน ตบตีแย่งผู้ชาย พระเอกปลุกปล้ำนางเอก แรกๆนางเอกไม่ยอมนานไปยอมไปเองคอนเซปละครไทย ที่มีผลให้สังคมปัจจุบัน เป็นอย่างทุกวันนี้ การตบตีแย่งผู้ชาย ตามต่างจังหวัดมีให้เห็นบ่อยมาก รวมทั้งคดีข่มขื่นที่เหมือนจะเพิ่มขึ้นทุกวัน เพราะ คิดว่า ถ้าทำไปแล้ว เดี๋ยว ผู้หญิงก็ยอมเราเอง

สิ่งที่เขียนอยู่นี้ นักเขียนละครส่วนมากมักอ้างว่า ต้องการสะท้อนสังคม แต่การสะท้อนสังคมออกมามากจนเกินไป มีผลให้คนธรรมดามักคิดว่า เห้ย ก็เรื่องปกตินิ ใครเค้าก็ทำกัน ในต่างประเทศ ก็มีเช่นกันละครรักใคร่ แต่ภาพรักออกไปทางที่นิ่มนวลกว่านี้ แต่สิ่งที่ทำให้ประเทศเค้าพัฒนาในเรื่องของภาพยนต์ คือการผลักดันวิชาชีพ ผ่านสื่อละคร ไม่ว่าจะเป็น house, csi ,law and order และอื่นๆอีกหลายเรื่อง ที่เหมือนเป็นแรงผลักดันเด็กๆให้มีความต้องการในการเติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างมีคุณภาพ

มันก็ไม่แปลกอะไร ที่สังคมปัจจุบันเริ่มดิ่งลงเหวทุกที ส่วนนึงก็มาจากละครไทยเนี่ยละ เด็กร้อยละ 90 กลับมาบ้าน ในช่วง 16.00-20.00 และนอน ตอน 22.00- 24.00 ส่วนมากคือติดละครนั่นเอง และเด็กปัจจุบันโดยเฉพราะเด็กผู้หญิง มีพฤติกรรมเรียนแบบจากละคร เกือบ 70 เปอร์เซน "กะจากสายตา"การต่อยตีแย่งผู้หญิงในสมัยก่อนมันแทบจะไม่มีให้เห็นบ่อยนักกลายเป็น การตบตีและแย่งผู้ชาย มีมากกว่าในสมัยนี้

ดังนั้นแล้วเมื่อไหร่ ละครไทยจะเริ่มมีสาระสักที

เรื่องสุดท้าย "อรุณสวัสดิ์"

คุณต้องเข้าใจก่อนว่า โครงสร้างสังคมไทย กลุ่มคนที่ดูละครคือ กลุ่มอะไร ? ก็มีแค่พวก วัยป้าๆ เพราะละครแบบไทย(น้ำเน่า) เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน


ถ้าจะมาทำมีสาระ แบบซี่รี่ฝรั่ง หรือต่างประเทศ วัยป้าๆ คงดูไม่ไหว

ปล.ไหนจะพวก กลุ่มผู้กำกับที่ผูกขาด ละครกับช่อง คุณเคยกลุ่มคนจบนิเทศ มาทำละครรุ่นใหม่ไหม ?

ข้อนี้จริงมั๊ยจริงไม่ใช่เฉพาะสมัยนี้นะครับ มก็ก็ตั้งแต่สมัยก่อนล่ะละครส่วนใหญ่จะเป็นเรื่อง แย่งพระเอก ตบตี มีฐานะรวย หรู คุณหญิงคุณนาย นางเองท้องก่อนแต่งมีลูกติด โดนผู้ร้ายข่มขืน บลาๆๆ ง่ายๆส่วยใหญ่ผิดศีลธรรมทั้งนั้นเบย

ผมเห็นด้วยว่าน่าจะทำเรื่องแนวใหม่ๆที่แบบไม่ต้องมีอะไรแบบนี้บ้างได้ไหม แบบเกี่ยวกะดนตรี กีฬา อะไรที่มันดูสร่้างแรงบันดาลใจด้านสร้างสรรค์หน่อยอ่ะครับ ยกตัวอย่าง nodame change อะไรทำเนิงนี้อ่ะอยากได้บ้าง เข้าใจวัยป้าๆกลุ่มตลาดอาจไม่ชอบอีก

แฟนผมบอกดู law and order ,csi ,bone มันเครียดครับ ครั้นมาดูปีกมาร

หนังแย่งเมียชาวบ้านเพราะผมเคยมีกิ๊ก เปลี่ยนไปดูดาวเกี้ยวเดือน แย่งผัวกันอีก

สรุปคำว่าดูละครแล้วย้อนดูตัวเราสมัยก่อน คือ ดูละครแล้วทำให้เหมือนเป็นตัวเราของ

เด็กสมัยนี้ ทุกอย่างเร็ว คนคิดน้อยลงเรื่องมีสาระ นิยมความฉับไวและไม่เครียดแต่

เสือกคิดมากเรื่องไร้สาระ

คือผมไม่ใช่เด็กนิเทศน์น่ะ แต่ปัจจุบัน ผมเห็นผู้กำกับรุ่นใหม่พยายามสร้างสิ่งที่ดูมีสาระขึ้นนะ ผมว่าเนื้อหาโอเค แต่สิ่งนึงที่ขาดคือ คาแรคเตอร์ที่เหมาะสมมากกว่ส ทำให้ละครประเภทนี้ดูไม่ค่อยน่าพิศมัยนัก แต่ ผมก็มองว่า ถ้าผู้กำกับมีกึ๋นพอ ก็น่าจะสามารถทำได้ ละครที่สร้างสรรค์มากกว่าปัจจุบัน

คือ มันมีพวกกลุ่มผู้กำกับที่ผูกขาด ละครอ่ะ ประมาณว่า จองคิวไว้ อ่ะ พวกเด็กรุ่นใหม่ ไม่มีวันได้โชว์ผลงานหรอกครับ

ถ้ามันซับซ้อน หรือสมจริงเกินไปคนเค้าก็ไม่ดูครับ

มันต้องดูแล้วเข้าใจได้ง่าย เกลียดก็บอกว่าเกลียด รักก็บอกว่ารัก โง่ก็บอกว่าโง่

ถ้ามันคิดเยอะแแบบซีรี่ส์ฝรั่งมันก็ขายไม่ได้อ่ะครับ

ผมว่าจริงๆ เราไม่จำเป็นต้องทำให้ซับซ้อนนะครับ แค่ทำให้มันดูตื่นเต้นและประทับใจน่าจะโอเคแล้ว หากใครดูหนังซีรี่ญี่ปุ่น นอกเหนือจาก หนังเอวี เค้ายังสามารถทำได้ไม่เคร่งเครียดออกจะแนวขำขันและทำให้ประทับใจด้วยซ้ำ คนติดตามเยอะแยะ ผมว่า อยู่ที่ผู้กำกับมากกว่า ส่วนอีกคอมเม้นนึงที่บอกว่า ไม่ได้รับโอกาสในเรื่องของผลงาน จริงๆแล้วผมว่า ถ้าผลงานของคุณน่าสนใจเพียงพอแม้จะดูมีสาระแต่ไม่เคร่งเครียด คาแรคเตอร์ที่แสดงออกมา เมื่อดูแล้วไม่ทำให้รู้สึกว่า" กระแดะ " ( ผมขอใช้คำนี้นะ เพราะหนังไทยทำตัวละครประเภทนี้ทีไรออกแนวนี้ทุกทีเลย ) หากคุณสามารถทำได้ ผมว่า ช่องใหญ่ๆน่าจะรับอยู่นะ

จริงครับ ละครไทยทำแน่นอน

แต่ก็น่าเสียดายที่หนังทำมาแล้วต้องการคนดูหรือกำไร ซึ่งคนไทยส่วนใหญ่ก็ดันชอบหนังประเภทแบบนี้

ถ้าทำพวก dexter,csi,walking dead เกรงว่าคนไทยจะขี้เกียจดูเพราะเครียดเกิน

หนังและซีรี่ส์น้ำดีมันก็มีเยอะนะ .. แต่มันไม่สนุกและโฆษณาไม่เข้า

อย่างซีรี่ส์ของ TPBS มันก็นิยมแค่ระดับนึง แต่จะไปสู้หนังน้ำเน่าช่องหลักไหวมั้ย

อันนั้นทั้งโฆษณาจริงและโฆษณาแฝงยัน 5 ทุ่มนู้น


มันก็วกกลับมาเรื่องเดิม ๆ ทำแล้วขายได้ ตรงใจลูกค้า เค้าก็ปั๊มออกมาขายกันต่อไป

ทำของดีแต่ขายไม่ได้ เค้าก็ไม่ทำ ลูกค้าให้ไปใช้สื่อทางเลือกเอาเอง

เอะอะก็สะท้อนสังคม
จะสะท้อนทำซากอ้อยอะไรครับ
สังคมไทยไม่ต้องมีใครมาสะท้อนเราก็รู้กันดีว่าเป็นอย่างไร

ทำละครแนวปลุกใจ หรือรณรงค์ให้คนอยากทำดี
ทำให้คนอยากเป็นฮีโร่สิ

เพาเวอร์เรนเจอร์อะไรงี้ ทำเลยเดี๋ยวผมดูเอง

ผมเป็นคนนึงที่โคตรเบื่อละครไทยมากๆ ทำหนังแต่แบบเดิมซ้ำไปซ้ำมา อ้างว่าสะท้อนสังคม ไม่รู้มันจะสะท้อนทำไมนักหนา แทนจะทำให้มันสร้างสรรค์สังคมบ้าง สมัยก่อนยังมีหนังหน้าดูอยู่บ้าง เช่น น้ำพุ ชอบมาก แต่ก็เข้าใจว่า ตราบใดที่ยังมีคนดูอยู่เขาก็คงไม่เปลี่ยนอ่ะครับ เพราะทำแล้วมันขายได้

ผมเข้าใจที่คุณสื่อนะ

แต่ถ้าคุณมีอาชีพเป็นผู้จัดหรือผู้กำกับล่ะก้อ คงคงไม่คิดแบบนี้ ในเมื่อ

มันขายได้ มีคนดู = ได้เงิน ได้งาน

กับทำแบบที่คุณคิด แต่ ไม่มีงาน ไม่มีคนดู ก้อไม่มีประโยชน์นะครับ

คนบ้านเราดูหนังฮีโร่ พระเอกผู้ผดุงความยุติธรรมของฝรั่งเยอะ ผมก้อไม่เห็นว่ามันใครจะอยากไปเลียนแบบ ส่วนใหญ่ ต่างก้มหน้าก้มตาเดิน มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เวลาเกิดเรื่องเกิดราวขึ้นมาจริงๆ

ละครผมมองเป็นแค่จุดเล็กๆเท่านั้นเอง ขนาดตัวแสดงยังไปแย่งผัวชาวบ้านจนเป็นข่าวยังมี มันอยู่ที่สังคมจริงมากกว่า ที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ รักแท้ในละครผมก้อยังไม่เห็นใครจะตามหา...

ถ้ามีสมอง คิดตาม มีปัญญา ละครมันแค่สิ่งสร้างความบันเทิงแค่นั้นครับ

ปล.ผมไม่ดูละครนานแล้วเหมือนกัน

ล่าสุดช่อง 3 นี่ขนาดจะโดนข่มขืนยังไม่แจ้งตำรวจเลยอยากทำงานอยู่บริษัทต่อ