คือแฟนผมทำงานที่นี่มาจะ10ปีละ มาช่วงหลังงานเพิ่มมาให้เรื่อยๆ เรียกว่าเพิ่มรายวันเลย นี่ล่าสุดเพิ่มมาที่แฟนรู้สึกเครียดพอสมควรเลยคือ งานต้องคอยสแตนบายตอบแชท 10โมงถึง4-5ทุ่มทุกวัน ไม่เว้นวันหยุด ซึ่งแฟนไม่เคยต้องทำไรแบบนี้เลย 10ปีทีทำมา เท่ากับว่าจะไปเที่่ยวไหน จะทำอะไร ต้องคอยเปิดเสียงแชทไว้ตลอด นี่แหละที่ทำให้เครียด ผมก็ได้แต่ปลอบไปว่าทำไปก่อน ถ้าไม่โอเคก็มองหน้างานอื่น คนเราต่อให้จนตรอกยังไง มันก็จะเอาตัวรอดจนได้แหละ ปลอบไปประมาณนี้ คือเป็นผมก็เซงนะ ต้องมาคอยตอบแชทวันหยุด แล้วมันจะเรียกว่าหยุดยังไงวะน่ะ ผมอยากจะมาปรึกษาว่าถ้าเป็นเพื่อนๆจะปลอบแฟนกันยังไง แล้วถ้าเป็นเพื่อนๆเจอเพิ่มงานมาแบบนี้จะยังทำกันอยู่ไหม

ถ้าค่าตอบแทนคุ้มก็ก้มหน้าก้มตาทำไป

ถ้าไม่ไหว แรงใจ แรงกาย แลกเงิน ไม่คุ้ม เตรียมตัวหางานใหม่ครับ

คงบอกเขาแค่นี้

ไม่ได้ปลอบ แต่แบ่งเบาภาระด้านอื่นให้แทน

ช่วยหางานใหม่
คือมันเป็นปัญหาที่งานอะครับ ช่วยทางอื่นมันก็แค่ลืมเรื่องงานไปชั่วขณะ วันธรรมดาไปทำงานมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี

ถ้าขนาดนี้คงบอกให้ลาออกหางานใหม่ แล้วก้ช่วยหางานให้อีกที

ถ้าเกิดตำแหน่งแฟนของท่านเป็นตำแหน่งที่ต้องดูแลหรือรับผิดชอบอะไรหนักๆ ตรงนี้ผมว่ามันกลายเป็นวัฒนธรรมการทำงานของ บ.ในไทยแล่้วผมว่าเกิน 80% เลย แต่ส่วนใหญ่เวลาลาหรือช่วงวันหยุดมันจะไม่ได้ทำขนาดนั้นหรือแสตนบาย คือ อาจจะมีแวปมาเช็คแชท นู่นนี่ทุก 2-3 ชมครั้ง แนวๆนี้ผมว่ายังโอเค

มีการเปลี่ยนผู้บริหารหรือเปลี่ยนวิธีการทำงานหรือเปลี่ยนหัวหน้าหรือเปล่า ตามที่ท่านบอกมาก่อนหน้านี้ 10 ปี ไม่เคยมีอะไรแบบนี้มาก่อน อาจจะต้องหามันเกิดจากอะไร เราสามารถ feedback บอกหัวหน้าเรา หรือใครที่มีอำนาจในการปรับเปลี่ยนจุดนี้ แต่สุดท้ายถ้าเกิดวิธีการทำงานมันเปลี่ยนจริงๆ มันก็เป็นเหตุผลที่หลายๆคนลาออกครับ เพราะเราไม่สามารถแก้วิธีการทำงานนั้นได้

จากใจคนที่เคยโดนบีบ โดนให้ทำงานที่ไม่อยากทำ ความเหนื่อยล้า ความเครียด เวลามันสะสมเรื่อยๆมันจะเป็นระเบิดเวลาครับ คนใกล้ตัวคือ safezone ที่สุด ผมคงแนะนำท่านได้เพียงว่า รับฟัง และพาเค้าไปทำอะไรที่เค้าชอบครับ การใช้เวลากับคนรักมันเยียวยาปัญหานี้ได้จริงๆ เพื่อให้การทำงานในครั้งถัดไปของเค้าอาจจะวันถัดไปหรือสัปดาห์ถัดไปมันจะเริ่มด้วยความเบาลง

สุดท้ายต้องให้แฟนท่านประเมิณตัวเองครับ ถ้าเราปรับเปลี่ยนอะไรไม่ได้ ความเครียด ความเป็นส่วนตัว เวลาพัก ทุกอย่างที่่หายไป คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้รับหรือเปล่า นี่น่าจะเป็นคำตอบครับว่าจะทำยังไงต่อ

เคยทำงานแบบนี้ครั้งเดียวในชีวิตครับ
ผมสู่้ได้แค่ 6 เดือน
ประสาทแดก สุขภาพจิตเสียมากกกกกกกกกกกก
เสียงแชท นี่คือผมหลอนไปเลย

ออกมาแล้วมันโล่งมาก สะใจด้วย
ตั้งกลุ่มไลน์บ้าไร ตั้ง 20 กว่ากลุ่มๆ ทั้งที่ออฟฟิศมีแค่ ไม่ถึง 10 คน
นู่นนั่นนี่ เยอะไปหมด
ทำอย่างกับ ธุรกิจ 100 ล้าน

กำไรปีนึง 4-5 ล้านก็หรูแระ
นี่เว่อร์วังมาก

ปอลิง.. ผมออกมาโดยที่ไม่มีงานไปตายเอาดาบหน้าครับ
โชคดีที่ ตกงานไม่นาน
ไม่ถึงเดือน ก็ได้งานใหม่
กำลังใจ สำคัญที่สุด...ดีกว่า ประสาทแดกแน่นอน
ผมไม่อยากป่วยทางจิตครับ

ผมทำงานแบบแฟนท่านนนั้นละ ทำมานานแล้ว ในมุมมองของคนแบบนี้ สิ่งที่ต้องการมากที่สุดคือไม่กดดันจากคนใกล้ตัวครับ แบบ เธอไม่เวลาพาเราไปเที่ยวเลย ไม่ค่อยมีเวลานะ และ มองส่งรอบ ๆ ตัวอะไรที่เราช่วยเขาได้เราก็ช่วยให้เขาไม่เหนื่อยเพิ่มขึ้น

ผมเคยเจอแฟนที่ไม่เข้าใจ มาถึงกดดันว่าทำไมไม่หยุด แล้ว เอางานเราไปเทียบกับคนอื่น บอกคนนั้นยังได้หยุด ทำไม ทำไม ทำไม มีแต่คำถาม

และผมบอกเลยประโยคที่ไม่สมควรพูดเลยคือ ลาออกเลยหางานใหม่ <<<<< ผมถามหน่อยพูดทำไม พูดแล้วได้ประโยชน์อะไร เพราะ ยังไงงานตรงนี้มันก็ต้องทำอยู่แล้ว

ประโยคที่ท่านพูดสำหรับผมคือดีมาก ๆ "ว่าทำไปก่อน ถ้าไม่โอเคก็มองหน้างานอื่น" ให้อดทนไปก่อนไม่ใช่มีปัญหาจะหาทางลาออกอย่างเดียว

คุณลองนึกภาพตามผมนะ วันหนึ่งคุณเจอแฟนแล้วคุณบอก เหนื่อยวะ เครียดวะ แฟนคุณตอบ หางานใหม่สิ ไม่ไหวก็หางานใหม่ คุณได้ยินแล้วรู้สึกดีขึ้นหลอ ณ เวลานั้นอะ

แล้วคุณลองนึกภาพกลับกันนะ วันหนึ่งคุณเหนื่อยมาก ๆ เครียดกับงาน คุณกลับมาแฟนคุณ เตรียมข้าวไว้ให้ แล้วบอก นวดให้ ทำอะไรที่เขาไม่ต้องทำ ให้เขากลับมาแล้วได้พัก แบบนั้นดีกว่าไหม

คือคนที่ทำงานแบบผมสิ่งที่ต้องการมากที่สุดคือความเข้าใจครับ สมมุติเหนื่อยมาก ๆ แฟนเดินมาบอกว่าเธอ ไว้เธอจัดการงานเสร็จแล้ว ถ้าว่างเราไปเที่ยวพักผ่อนกันนะ แค่นั้นก็จบแล้ว

สิ่งที่ผมจะบอกคือตอนนี้พยายามแก้ปัญหาเล็ก ๆ ไปก่อนแล้วค่อย ๆ จัดการชีวิตไปครับ ลองปรับดูว่าใช้ชีวิตแบบนี้ได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็ลองนั่งคุยกันดูว่า ถ้าหางานใหม่จะ OK ไหม อย่าไปกดดันเรื่องหางานใหม่เยอะครับ ลองปรับชีวิตกันก่อน

อย่างตัวผมเอาจริง ๆ คือ หยุดทุกวันอาทิตย์ และ ก็ต้องมานั่งตอบลูกค้าอะไรพวกนี้ตลอด แต่ผมกับแฟนก็ยังไปเที่ยวกันทุกอาทิตย์ ขับรถไป บางแสน พัทยา นครปฐม ราชบุรี ให้รู้ว่าเรามีเวลาให้กับเขานะ ถึงจะมีน้อยแต่ก็อยากใช้ชีวิตด้วยกัน บางทีนั่งคุยกัน บ่าย 3 ขับรถไป หัวหิน ไปกินข้าวแล้วกลับก็มี

ค่าตอบแทนมันคุ้มขนาดที่วันหยุดต้องทำงานไหมหละ แล้วมันเครียดส่วนไหนแค่ตอบแชท ลองไม่ตอบดูสิ
มีใครตายไหม ปิดเครื่องไปเลย บอกวันหยุดคนอื่นเขาทำงานกันไหม ลองใช้สติดู

อย่างเดียวที่จะทำให้ผมเครียดกับงานคือ ทำงานผิด

ลงลิ้น

ตอบในฐานะอาหวังคนนึง ก็คงทำได้แต่รับฟังแหละ

ส่วนเรื่องงานก็คงแนะนำให้เปลี่ยนแหละ อาจจะช่วยๆๆหาไปให้เขาดูเล่นๆๆ

สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับเขาตัดสินใจ

อันดับแรกลองรับฟังในมุมมองของเค้าโดยไม่เอามุมมองของเราไปตัดสินครับ
ถ้าได้ระบายจนหมดแล้วเค้าจะดีขึ้นครับ ทีนี้ก็ค่อยๆหาทางออกกันต่อไป

ถ้าเนื้องานเพิ่ม ตำแหน่งปรับเพิ่ม เงินเดือนปรับเพิ่ม

3 สิ่งนี้ไปในทิศทางเดียวกัน ก็คงมีแค่ 2 ทางเลือก ปรับที่ตัวเราเอง หรือ เปลี่ยนงานใหม่


แต่ถ้า 3 สิ่งนี้ ไม่ได้ไปด้วยกัน ก็คงมีแค่ทางเลือกเดียวคือเปลี่ยนงานใหม่

ปล่อยเค้าไป เดี่ยวก็หาย