เคยกดดันตัวเองจนจะเป็นบ้าและไม่สนใจคนรอบข้างกันไหมครับ … ทั้งๆที่จริงๆก็ไม่ได้มีแรงกดดันอะไรขนาดนั้น แต่มาจากตัวเองล้วนๆ

ช่วงนี้ผมพยายามพัฒนาตัวเองทุกด้านในการทำงานและหาเงิน แต่ยกเว้นด้านปฏิสัมพันธ์กับคนในครอบครัว

ผมไม่ให้ภรรยาหรือลูกมากวนเวลาที่ผมทำงาน ( WFH ) หรือแม้กระทั่งเลิกงาน ขนาดลูกผมป่วย RSV นอนไป 6 คืน ผมยังเอา Notebook ไปทำงานตลอดเวลาแบบทั้งวันทั้งคืน

ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกต้องทำอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเยอะมาก ผมเริ่มโปรเจคหลายๆโปรเจคพร้อมกันเพราะคิดว่าถ้าเราช้ากว่าคนอื่นโอกาสจะหลุดลอยไป

อย่างล่าสุดวันนี้จริงๆคือวันพักผ่อน ผมต้องพาครอบครัวไปเที่ยว แต่ผมเอาแต่แก้นู่นแก้นี่จนไม่ได้พาไปไหน จนภรรยาเริ่มบ่นว่าผมไม่ดูแลสุขภาพเลย แล้วทะเลาะกันล่าสุดคือปกติผมจะต้องดูแลลูกให้ภรรยาอาบน้ำ แต่ผมปฏิเสธละบอกว่าไม่ว่าง

พอมานั่งคิดๆดู ผมนี่แย่จริงๆ ท่านอื่นมีวิธีจัดการกลับตัวเองยังไงบ้างครับ คือเข้าใจแหละว่าพยายาม Relax แต่ในหัวผมมันหยุดไม่ได้เลย ทุกครั้งที่ผมหยุด คือผมช้ากว่าคนอื่น

คุณหาเงินเยอะๆเพื่ออะไรครับ เพื่อเค้าสองคนรึเปล่า

ปลายทางสำคัญ แต่ระหว่างทางก็สำคัญเหมือนกัน

ผมกำลังฝึกเขียน bullet journal ครับ

ปัญหาผม คือ งานเยอะมาก จนแบบว่า ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี

พอดีได้ไปอ่านการเขียน bullet journal จัดลำดับความสำคัญ แบ่งเวลา

วันนี้เป็นวันแรกที่ฝึกเขียนใหม่ (ก่อนหน้านี้เคยลองเขียนมาแล้ว แต่ไม่สำเร็จ)

ความคาดหวังของผม คือ โฟกัสงานเต็มที่ในเวลางาน

เลิกงานก็หาทำอะไรพัฒนาตัวเอง เช่น ศึกษาการลงทุน ฝึกภาษา

ที่ผ่านมา ผมทั้งทำงาน + เล่นโซเชียล ปนๆกันในเวลางาน จนบางทีโฟกัสอะไรแทบไม่ได้เลย

หวังว่า จะพอช่วยได้บ้าง และที่สำคัญผมกำลังจะฝึกปฏิเสธงานบ้าง

เมื่อก่อนผมก็ตอบรับแทบหมด เพราะกังวลว่าหัวหน้าจะมองว่าขี้เกียจ จนหลังผมเริ่มช่างแมร่งบ้างละ

ก็จริงครับ ผมเลยย้อนมานั่งคิดๆเลยตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา .... เพราะผมยังจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย เห้ออ

น่าสนใจแหะ เหมือนผมสมัยหนุ่มๆเลย ผมเคยเข้างานไปโดยที่นั่งมึนๆอยู่หน้าคอม แล้วก็ไม่รู้จะจัดการอะไรก่อน จนหัวหน้าเก่าผมแกเดินมาบอกให้ผมเขียนโพสตอิท แล้วแปะไว้บนโต๊ะ แล้วเขียนเลยอะไรที่ต้องทำ พอทำไปแล้วก็ติ๊ก วิธีนี้ช่วยได้เยอะ จนหลังๆละเลยไปแล้วแฮะ

วันนี้คุณเห็นข่าว นักข่าวเสียชีวิตท่านหนึ่งไหมครับ? นั่นล่ะครับผมก็เคยใกล้เป็นแบบนั้นตอนที่ผมทำงานหนักหน่วงมาก ซึ่งผมเป็นฟรีแลนซ์ครับ ภาระต่างๆต้องรับผิดชอบมากกว่าคนมีเงินเดือนประจำหลายเท่านัก วันไหนเดือนไหนไม่มีงานให้ทำ มันคือไม่มีเงินสักบาทแน่นอนครับ และถ้าเราไม่หางานเองก็ไม่มีใครหางานให้ เพราะงั้นผมเลยคลั่งทำงานมากๆอยู่ช่วงหนึ่ง สุดท้ายล้มครับ เข้ารพ.ครับ นอนยาวครับ และก็ต้องเสียเงิน เสียเวลา และไม่มีรายได้เข้าอีกหลาย กลายเป็นภาระหนักกว่าเดิมต่อสุขภาพตัวเอง คนรอบตัวเอง และมันไม่มีความสุขเลยในวันที่เราทำทุกอย่างมีพร้อมแล้วทุกอย่าง สุดท้ายแล้วสุขภาพกายพอว่า สุขภาพจิตตัวเราและคนรอบตัวแย่ไปด้วย

เพราะงั้นปัญหาพวกนี้ คือ การจัดการบริการเวลาครับ คลั่งทำงานได้ แต่ก็ต้องแบ่งเวลาให้พักและผ่อนคลายกับคนรอบตัวเราด้วย การอ้างงานเยอะ ไม่มีเวลา หรืออะไรก็ตามแต่ ลูกค้าจะเร่ง จะเอางานตามงานก็ตามแต่ ผมบอกลูกค้าเลยครับ ว่านี่คือเวลาพักของผม เดี๋ยวผมมีเวลาบ้างก็รีบทำรีบแก้ให้นะครับ แต่ขอเวลาผมพักบ้าง คุยกับครอบครัวให้เข้าใจด้วยครับ แบ่งปันเวลาให้พวกเขาบ้าง และที่สำคัญคือตัวเองบ้างครับ

จุดเริ่มของซึมเศร้า เห็นมาเยอะละ

ตอนต้นปีผมยังดีๆ อยู่เลย แฮ็ปปี้ิมาก มากลางปีได้เลื่อนมาคุมทีมใหญ่ เงินเดือนเพิ่มหลักพันแต่มาทำแล้วงานโคตรหนัก เสาอาทิตย์มีคนทักหาตลอด เกมแทบไม่ได้เล่น ผมเลยไปคุยกับหัวหน้าสรุปคือไม่ลงตัว ก็เลยลาออกมา กลับมาทำ ฟรีแล้นอีกรอบ เงินประจำหายไปละ แต่ได้เวลาเพิ่มขึ้น