แบบว่าแบ่งแยกเงินทองทรัพย์สินส่วนตัวไว้ให้ชัดเจนเผื่อว่าต้องเลิกกันด้วยเหตุผลต่าง ๆ นา

ธุรกิจ / อสังหา ใด ๆ ก็ตามที่หามาได้เองก่อนหรือตกทอดมาจากครอบครัวอันนี้ขออนุญาตของใครของมัน

หนี้ที่ก่อไว้ก่อนแต่งงานก็ขออนุญาตของใครของมัน

ถ้ามีธุรกิจที่ช่วยทำกันมาผัวเมียก็แบ่งกันไปตามสัดส่วนแบบแฟร์ ๆ รวมถึงหนี้ถ้าก่อร่วมกันก็ช่วยกันใช้

อะไรที่ช่วยกันซื้อหลังแต่งอันนี้ผมยกให้เลย ยกเว้นว่าเลิกกันเพราะเมียไปตั้มคนอื่น


ของผมถ้าไม่ยอมเซ็นก็ไกปู ส่วนตัวคิดว่าเงื่อนไขประมาณนี้ก็สมเหตุสมผลดี

สินสมรสก็นับแค่หลังจดทะเบียนอยู่แล้วนี่

ที่พูดมามันอยู่ในกฏหมายอยู่เเล้วไม่ใช่เหรอครับ สินสมรส ฟ้องชู้

คหสต.
Pren-up
ผมว่าเวิคสุดนะ
ตอนนี้รักกันแทบตาย สุดท้ายเปิดรายละเอียดมาเงินมันหอมหวาน
อยู่ดีๆได้เงินใช้

แนะนำให้เซ็น
หลายๆคู่ๆที่ผมฟังเค้าเล่ามา เซ็นหมด
ตัดปัญหา

มันอยู่ในกฎหมายแล้วหนิ สินสมสรอ่ะ

อย่าแต่งเลยครับ

ก็ไม่คิดจะแต่งครับ ถึงไม่ค่อยรู้เรื่องนี่แหละ

จริงๆก็เป็นสิ่งที่ควรทำให้ชัดเจนก็ดี

ถ้าตัดเรื่องอารมณ์ไร้สาระทิ้งได้ การกันปัญหาแบบนี้ เกิดเรื่องขึ้นมา มันง่ายต่อทั้ง2ฝ่ายจริงๆ

แต่ในชีวิตจริง อารมณ์ไร้สาระน่าจะสร้างปัญหาให้กับคนจำนวนมากเลยหละมั้ง

ดีครับ

แต่ต้องคุยก่อน ตอนเป็นแฟนนะ

อารมเหมือนป้องกันไว้ก่อน

สินสมรส มันไม่แยกชัดเจนขนาดนั้นป่าวครับ

ถ้าผัวดันทำธุรกิจใหม่คนเดียวตอนหลังแต่งงาน

แล้วถ้าหย่าเมียต้องได้ด้วยครึ่งหนึ่ง

เห็นด้วยครับ ก่อนเจอกัน ก่อนตัดสินใจแต่ง ต่างคนต่างสร้างตัวสร้างฐานะมาแค่ไหน ทางบ้านแต่ละฝั่งให้มาไ-ม่เท่ากันอีก

มันถึงควรแยกไว้ให้เป็นสัดส่วน ให้ชัดเจน

หลังแต่ง ระหว่างอยู่กินด้วยกันตรงไหนหามาเพิ่มก็ควรระบุให้ชัด จะได้ไม่เอาเปรียบฝ่ายใดฝ่ายนึง อีกอย่างมันสะดวกจัดการในอนาคตด้วย

สมมติ รถผ่อนด้วยกัน บ้านผ่อนด้วยกัน ใส่ชื่อคนใดคนนึงไปฃ

ก็ไปจ้างทนายทำเอกสารแยกไว้หากต้องแยกทางกัน ก็ขายแบ่งเงินกันคนละครึ่งตามราคาที่ตลาด อะไรแบบนี้

ค่าทนาย ค่าพยานมันไม่กี่บาทหรอก ดีกว่าต้องไปมีปัญหากันทีหลัง

เว้นแต่คนที่ไม่อยากให้แยกให้ชัดเจน คือหวังจะไปเอาของอีกฝ่ายนั่นแหละ ถึงไม่อยากเซ็นระบุ

โบราณเค้าว่าการสมรสคือความรัก
รักคือตัวการให้ชีวิตดูมั่นคง
พร้อมด้วยภรรยาคนที่ว่าดวงสมพงษ์
คนที่ตกลงใช้ชีวิตไปด้วยกัน

ในความเป็นจริงการสมรสคือภาระ
รับชะตากรรมที่ตัวฉันนั้นต้องเจอ
ต้องใช้เงินบาทไทยส่งลูกเข้าเรียนอินเตอร์
เพื่อจะได้เจอแต่ฝรั่ง ที่เดิร์นกว่าพ่อมัน

ไม่รู้ครับ

แล้วแต่คู่นะ ความเห็นผม ผมมองกฎหมายคู่สมรสเรื่องแบ่งเงินแบ่งทอง แบ่งลูก มันเหมือนสัญญาสำเร็จรูปที่เราไปซื้อตามร้านเอามาใช้ เขียนไว้กลางๆ เข้าใจง่ายๆ ถ้าไม่ได้ตกลงเป็นอื่นก็ให้ถือเป้นความแฟร์แบบกลางๆ แต่ว่าแต่ละคู่มันไม่ได้ต้องการความกลางๆ บางคู่รักกัน แต่ฐานะการเงินต่างกัน การที่มีข้อตกลงที่ต่างไป เช่นทางบ้านคนรวยไม่อยากให้มรดกตกไปถึงผู้หญิง แตก็กลัวลูกตัวเองไม่มีความสุช แล้วทั้งคู่ยอมรับ จะตกลงว่าต่างคนต่างหา ต่างคนต่างเก็บ มรดกใครมกดกมัน ส่งให้ลูกได้อย่างเดียว ค่าไฟชายจ่าย น้ำหญิงจ่าย ลูกใครจ่าย จำกัดแค่คนในครอบครัว ใครเอาคนนอกมาอยู่ก็จ่ายแทนกันไป บ้านผ่อนยังไง รถใครรถมัน เลิกกัน ลูกไปกับใคร อะไรแบบนี้ อันนี้สมมตินะ มันก็ดี ทำให้คนเราไปต่อได้โดยไม่ต้องทิ้งใครออกจากชีวิต หรือหักกับใคร เลิกกันทุกอย่างก็เคลียร์ชัดเจน