เป็นผม คงน้ำตาแตก...อารมณ์เห็นเค้าขยับ แต่เข้าไปกอดไม่ได้ คงนั่งมองได้เป็นนาน 2 นานแน่ๆ

บีบใจเกินนน แบบนี้

ตอนนี้น้องหมาผมยังแข็งแรงดี อายุ 5 ขวบ..เลี้ยงแบบลูกอีกคนเลย ไม่กล้านึกถึงวันนั้นเลยจริงๆ กลัวทำใจไม่ได้ ทั้งๆที่รุ้ว่าสักวันมันต้องมาถึง



เปิดดูคลิปจากเว็บเฟสบุค 

ส่วนตัวผมยังเก็บรูปเด็กๆไว้นะแต่ถ้าเป็นของขวัญแบบนี้คงไม่รับไว้ครับเพราะจะทรมาณตัวเองเปล่าๆ

แค่ทุกวันนี้ในเฟสบุคมีโพสเก่าๆย้อนมาเป็นเด็กๆที่เคยอยู่ด้วยกันยังเศร้านิดๆเลย

ถ้าแบนี้คงไม่ไหวครับ เหมือนเค้าอยู่ตรงนั้นแต่เราไปกอดไปเล่นกับเค้าไม่ได่ มันยิ่งฆ่าความรูัสึกตัวเองป่าวๆ ที่ผ่านมาได้เพราะพยายามไม่ดูรูป ไม่งั้นคงไม่ไหวจริงๆครับ นี่แค่ผมเปิดดู ผมก้ดาวแล้ว

ของขวัญแบบนี้ ไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่

คหสต.ไม่ต้องทำมาให้ครับ

มันต่างกับที่ถ่ายรูปวิดีโอเก็บไว้ แล้วมาดูตอนมันตายตรงไหนอะ

ยังไงก็ตายอยู่ดี เลี้ยงให้ดีแค่ไหนก็ไม่รอดตามอายุขัยของมันผมเลี้ยง ตายมา2ตัวละ ก็ตั้งชื่อเดิมตลอด

ตอนนี้ตัวที่3ละก็ชื่อเดิม สัตว์มีไว้เลี้ยงแค่นั้น

เพิ่งเหนเมื่อวาน เอาจริงก็น่ารักดีนะ น่าเก็บไว้

ผมเลี้ยงแมว เคยมีโอกาสคุยกับรุ่นพี่คนนึงที่เลี้ยงหมา คุยกันเรื่องสัตว์เลี้ยง พี่แกเลี้ยงมา2-3รุ่นแล้ว ยังจำได้ว่าพี่แกพูดไว้ว่า ทันทีที่คิดจะเลี้ยงสัตว์ ต้องเลี้ยงจนส่งเค้าไปก่อน และเตรียมที่ว่างในหัวใจไว้ให้เค้าอยู่ตรงนั้นเมื่อเค้าจากไป เมื่อถึงเวลาอย่ายึดติด ปล่อยวางให้ได้ อย่ากอดความทุกข์ไว้นานเกินไปนัก

เป็นผมคงเลือกเป็นรูปถ่ายซักใบ ตั้งไว้ในบ้าน ถ้ามาเห็นแบบนี้คงปล่อยวางไม่ได้ซักที เห็นแล้วมีแต่จะทุกข์นานขึ้นไปอีก

ผมเลี้ยงหมามาตั้งแต่ ม1 จนตอนนี้อายุ 42 ปล้ว เลี้ยงผ่านมาหลายรุ่นมาก ตายไปกี่ตัวๆ เสียใจทุกตัว ล่าสุดที่ตายปลายเดือนที่แล้วอายุ 14 ปีกว่าๆ เกือบ 15 ก็๋เศร้าแต่ไม่มากเท่าตัวก่อนๆ อาจจะเพราะตัวนี้มันไม่ชอบเล่นไม่ชอบให้จับตัวด้วยมั้งเลยไม่ค่อยผูกพันเท่าตัวอื่นที่เล่นด้วย

มันแปลกอ่ะ

ส่วนตัวโกลเดนผม 13 ขวบ ตายเดือนที่แล้ว

เเค่มองรูปมองคลิปก็ร้องล่ะ

แต่ไอกล้องนี่ไร้สาระ