หากใครมีโอกาสได้อ่านหนังสือ Beyond the Wand: The Magic and Mayhem of Growing Up a Wizard ของ ทอม เฟลตัน คุณจะพบว่า เดรโก มัลฟอย ที่คุณรู้จักเคยเผชิญปัญหากับการสูญเสียตัวตน หรือวิกฤตอัตลักษณ์ (Identity Crisis) และไม่สามารถนึกถึงอัตลักษณ์ที่แท้จริงของตัวเองได้ หลังจากจบการถ่ายทำภาพยนตร์แฮร์รี่ พอตเตอร์ไป

และนั่นเป็นหนึ่งในสาเหตุที่เขาต้องเข้ารับการบำบัดจากการติดเหล้ า จนท้ายที่สุดเขาเติบโตและก้าวผ่านความเจ็บปวดนั้นมาได้ด้วย "ตัวตนและบทบาท เดรโก มัลฟอย" บทบาทที่เป็นตัวเขา เป็นสิ่งที่เขาภาคภูมิใจ

ซึ่งเอ็มม่า วัตสัน เป็นคนผลักดันให้เขาเขียนด้านมืดของตัวเองลงไปในหนังสือเล่มนี้ เพื่อให้ยอมรับและเป็นคำแนะนำถึงผู้อื่นที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้


ทอม เฟลตัน เคยพยายามหนีจากตัวตน "เดรโก มัลฟอย" อยู่นานหลังจากจบจากแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่เหมือนยิ่งหนีก็ยิ่งปฏิเสธส่วนหนึ่งของการเป็นตัวเอง เมื่อเขาก้าวผ่าน เติบโต และยอมรับได้อย่างแท้จริงว่า "เดรโก มัลฟอย" คือชิ้นส่วนสำคัญของตัวตน (Core Self) และโอบกอดบทบาทนี้อีกครั้ง โดยไม่พยายามหนีมันอีก มันไม่ใช่แค่ยอมรับความเปราะบางของจิตใจ แต่สร้างความมั่นคงในจิตใจและตัวตนของทอม เฟลตัน เองด้วย

ทอมบอกในหนังสือว่า การพาตัวเองกลับมาอยู่ในบรรยากาศที่แวดล้อมไปด้วย "ความรัก" ทั้งจากเพื่อนเก่าและแฟน ๆ เป็นวิธีเยียวยาที่ดีที่สุดสำหรับเขาในเวลานั้น และน่าจะถึงตอนนี้ด้วย

สิ่งที่ทอม เฟลตัน ทำลงไป ไม่ใช่การ "ไม่มูฟออน" มันไม่ใช่การไม่สลัดทิ้งวัยเด็ก มันไม่ใช่การวิ่งหนีอดีตที่เป็นเงาหลอกหลอน แต่มันเป็นการยอมรับว่าเขาเคยเป็นเดรโก มัลฟอย และยังเป็นอยู่ในสายตาของแฟน ๆ ที่รักเขา

เป็นการเอา "ความทรงจำแสนวิเศษ" ในอดีตมาเป็นพลัง "ในปัจจุบัน" เหมือนการเสกคาถาผู้พิทักษ์ที่ต้องใช้ความทรงจำแสนวิเศษที่มีพลัง

ทอม เฟลตันได้ก้าวข้าม "อีโก้" ที่ไม่อยากให้คนจดจำภาพเดิม แต่ก้าวอย่างเติบโตโดยหยิบเอา เดรโก มัลฟอย มาเป็น "ความภาคภูมิใจ" ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ระดับโลก และยังคงยิ่งใหญ่เป็นที่กล่าวถึงจนทุกวันนี้


ทอม เฟลตัน ไม่เพียงเยียวยาตัวเองได้สำเร็จ แต่ยังโอบกอดแฟน ๆ และทำหน้าที่ "รักษาความทรงจำแสนวิเศษ" ให้กับแฟน ๆ และตัวเองด้วย นี่คือการมีความสุขในปัจจุบัน โดยไม่วิ่งหนีอดีต ซึ่งยั่งยืนอย่างยิ่ง แล้วทำไมคนคนหนึ่งจะต้องมูฟออน หรือเติบโต โดยทิ้งอดีตที่แสนสุขไว้ข้างหลัง?

ในเมื่อความสำเร็จในวัยเด็กไม่ใช่แผลในใจ ในเมื่อเราไม่ได้หลงวนเวียนอยู่ในอดีตโดยลืมการใช้ชีวิตจริง แต่มันเป็นความสุขทุกครั้งที่มีคนจำตัวตนสำคัญหนึ่งของเขาได้ ว่าเขาคือเดรโก มัลฟอย ที่ฉันรัก... เพราะท้ายที่สุดทอม เฟลตัน และแฟนๆ แฮร์รี่ พอตเตอร์ หลายคน ยอมรับได้นานแล้วว่าความสุขในวัยเด็กมันผ่านพ้นไปแล้ว แต่เรายังสามารถมีความสุขได้ทุกครั้งที่คิดถึงมัน

"เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้ โดยไม่จำเป็นต้องละทิ้งวัยเด็กที่เป็นสุข"


อยากแนะนำให้ทุกคนได้ลองอ่านหนังสือเล่มนี้ Beyond the Wand: The Magic and Mayhem of Growing Up a Wizard คุณจะยิ่งรักผู้ชายคนนี้และรักในเดรโก มัลฟอย ยิ่งกว่าเดิม

ด้วยรักและยินดีเสมอที่ยังเป็นเดรโก มัลฟอย ให้เรา



https://www.facebook.com/share/p/16MxcBAibp/