เพิ่งคุยกับที่บ้านวันนี้ ครับ

แม่เล่าให้ฟังว่า วันก่อนไปทำบุญให้ญาติพี่น้องที่เสียไป แบบว่า นิมนต์พระมาที่บ้าน

ทำกับข้าวเลี้ยงโน่นนั่นนี่ หมดไปเป็นหมื่น แกบอกแกก็เพิ่งรู้เหมือนกัน เพราะปกติแกไปทำที่วัดตลอด

ผมเลยมานึกๆ ดู แต่ก็ไม่อยากไปต่อล้อต่อเถียงแกอ่ะนะ

คนตายไปแล้ว ทำบุญอะไรไปเขาไม่รู้หรอก มีแต่พระกับวัดนั่นแหละที่ได้

แต่ศรัทธาก็เข้าใจ จริงๆเมื่อก่อนผมก็ไม่เคยคิดอะไรแบบนี้นะ ถ้าถามผมว่าศรัทธามั้ย

ผมก็ยังมีศรัทธาอยู่ แบบว่าศรัทธาในคำสอน ศรัทธาหลวงพ่อที่นับถือ (ท่านมรณะภาพไปนานมากแล้ว)
ู

เกิด แก่ เจ็บ ตาย ละ ร่าง แล้ว ไป ตาม ทาง ของ เขา

เราไม่สามารถพิสูจน์เรื่องนี้ได้จนกว่าเราจะตาย แต่คนตายไปแล้วก็ไม่เคยกลับมาบอกสักที

ด้วยความเคารพ ประเด็นหลักคือท่านเสียดายเงินใช่ไหมครับ
จริงๆ คราวหลังก็บอกคุณแม่ว่าทำที่วัดก็ได้ มันก็ยุ่งยากน้อยกว่า แต่ถ้าคิดว่าแม่เราสบายใจที่จะทำยังงี้ และก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมาก นานๆ ทำเองซักที ส่วนใหญ่ทำที่่วัด เป็นผมก็โอเค

และจะถึึงหรือไม่ถึงนี่ก็อยู่ที่ปัจจัยอื่นๆ ด้วย จริงๆ เช่น ตอนเราทำบุญจิตเราตั้งใจนึกถึงคนนั้นแค่ไหน เขาคนนั้นไปเกิดหรือยัง ไปเกิดในภพภูมิที่ได้สามารถรับได้มั้ย เพราะเกิดในบางภพภูมิก็จะรับไม่ได้ บางภพภูมิรับได้ ฯลฯ แต่ถ้ามองด้วยสายตาโลกๆ และเงินๆ ทองๆ ก็อาจจะอย่างที่ท่านว่า ว่าคนได้คือพระกับวัด แต่มันต้องแยกกัน

แต่ดีเทลเรื่องพวกนี้มีในคำสอนหมด และท่านก็ว่าถ้าได้ปฎิบัติก็มีวิธีพิสูจน์ได้ ให้เห็นกับตัว บางทีก็ต้องลองศึกษาครับ

ทำบุญให้ผู้ล่วงลับ เราไม่รู้ว่าผู้ล่วงลับได้ไหม แต่คนที่อยู่สบายใจขึ้นแน่นอน เพราะงั้นตีว่าเป็นการผ่อนคลายจิตใจให้คนที่อยู่สบายใจกว่า

พระได้กิน