งานที่ผมทำตอนนี้ก็ไม่ได้แย่นะ แต่คิดว่าเราสามารถมีโอกาสดีๆกว่านี้ได้อีกจากความสามารถเรา
แต่มันถูกจำกัดไว้เพราะเราไม่ตั้งใจเรียนตอนเด็ก เรียนศิลป์ภาษาแต่ก็รู้สึกไม่ได้รับอะไรมากเท่าที่ควร
ถ้าตั้งใจเรียนแล้วม.ปลายเลือกวิทย์คณิต จะมีตัวเลือกอีกมากมายไม่ต้องถูกจำกัดเหมือนทุกวันนี้

ตอนเรียนจบม.6 อยากเรียนต่อเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ อะไรก็ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่หน่วยกิตคณิตไม่ถึงในมหาลัยที่จะเข้า
นิสัยติดยันมหาลัย ไม่ตั้งใจเรียน สนใจแต่ความรู้นอกห้องเรียน จะไปต่อยอดความรู้พวกนั้นต่อก็ใช้เวลาเพราะพื้นฐานไม่แน่น

ถ้าตอนเด็กตั้งใจเรียนแล้วมาทำงานแบบที่ทำอยู่ในตอนนี้ผมก้ไม่เสียดายนะเพราะเราเลือกเอง
แต่แอบเสียดายที่ เราน่าจะมีตัวเลือกมากกว่านี้

ไม่ได้ครับ เพราะเราย้อนอดีตไม่ได้ ได้แต่เดินหน้าต่อไปในเส้นทางที่เหลืออยู่

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมไม่น่าจะเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นตั้งใจเรียน

เพราะตอนเด็กก็เคยคิดเรื่องอนาคต พยายามแล้วแต่การเรียนกับผมมันไปด้วยกันไม่ได้จริงๆจะหลับตลอดเวลา

แต่คงหาเป้าหมายชีวิตให้เจอเร็วกว่านี้และรีบวางแผนต่อยอดแต่เด็กมากกว่า ชีวิตคงเปลี่ยนไปเยอะ

กับอีกเรื่องจะใช้หรรมให้คุ้ม

กุจะไม่กลับไปจับแฟมิคอม กุจะเป็นเนริดหนังสือเหมือนเดิม

สต.ไม่ค่อยชอบความคิดเรื่องย้อนเวลากลับไปแก้ไขครับ เพราะเชื่อว่ากลับไปพูดให้ตัวเองฟังในวัยนั้นก็คงไม่เชื่อหรอก แต่ก็แอบรู้สึกว่าเรียนผิดวิธีมาตลอดยันจบมัธยม เน้นแต่อ่านกับท่องเอาสอบผ่านจนขาดสกิลในการเชื่อมโยงกับการนำเสนอ ถ้าแก้ได้ไวกว่านี้คงจะดีกว่า

คิดว่าย้อนไป ก็ฝืนตัวเองไม่ได้อยู่ดี

ปัจจุบันก็ไม่ได้ขยันอะไร

ไม่ได้ตั้งใจเรียนตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่คิดจะไปแก้ไขอะไร โชคดีแล้วที่ตอนเด็กได้มีเวลาเล่นเยอะแยะ

ถ้าย้อนกลับไปได้ ผมจะขยันท่องศัพท์ ตั้งแต่เด็กๆ รู้สึกเวลาคนเค้าพูดคล่องๆ+ความมั่นใจเค้า ดูสง่าดี

จำได้ตอน ม.ปลาย ครูให้อ่าน3หน้าไปสอบ ไม่อ่าน ให้เพื่อนเขียนโพยให้

พัดลมแม่งปลิวโพยอีก แต่เก็บทัน ผมว่าครูก็รู้แหละ แกแก่แล้ว ไม่ว่าเลย

กรรมตามทัน มหาลัยต้องมานั่งอ่าน text book 300หน้า/วิชา เพื่อสอบ จนคล่องเลย

ณ ทุกวันนี้ผม 30 แล้ว ยังนั่งท่องศัพท์อยู่เลย

ภาษามันพาเปิดโลก พาก้าวหน้าจริงๆ เชื่อผมเถอะ