แล้วคนมาเจอ องกรไหนรับไปดูแลต่อเหรอครับ แล้วเด็กได้เรียนถึงชั้นไหนอะไรยังไง

ไม่มีอะไรแค่สงสัยเฉยๆครับ

หมี ทำน้องเค้าท้องได้ก็ต้องเลี้ยงได้เส่ะ จะเอาเด็กไปทิ้งทำไม

ไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหนเพิ่มไหมครับ

เด๋วๆใจเย็นๆครับ ผมแค่ถามเฉยๆเห็นในข่าว

บ้านเด็กกำพร้า ถ้ามีใครมาขออุปถัมป์ก็ไปอยู่กับคนนั้น

แต่เอาเรื่องจริง คือมีทั้งไปแล้วดีและไปแล้วไม่ดี เคยมีข้างบ้านรับเด็กมาเลี้ยง ใช้งานเหมือนคนรับใช้เลย จนเขาทนไม่ไหว พารถออกไปชนตาย

อันนี้ฟังแม่เล่ามาอีกทีนะ แต่ผมเคยเห็นตามตัวคือรอยแผลล้วนๆ

ส่วนที่ได้ดี ก็มี เรียนจบ ป.โทเลย ดูแลกิจการของบ้านที่รับเลี้ยงต่อ ส่วนลูกหลานก็ช่วยๆกัน ไม่มีแบ่งแยกอะไร ได้มรดกพอสมควร

สมัยก่อนผมเคยไปสถานรับเลี้ยงเด็ก ก็ไม่ได้อยู่ดีกันสักเท่าไหร่ด้วยครับ น่าสงสารมาก แต่ทำอะไรกันไม่ได้ ก่อนจะลา ก็แบบมีร้องไห้ขอมาด้วย ใครใจอ่อนไหวน้ำตาแตกกันหมด

แต่พวกเด็กโตๆสัก 10 ขวบก็ไม่ได้อะไรมาก พอรู้ความกันแล้ว อื่นๆผมไม่ทราบว่าหลังจากโตแล้วไม่มีใครขอเลี้ยงจะเป็นยังไงนะ คือใครที่โตมาจากบ้านพวกนี้ มาเล่าวงในบ้างก็คงจะดี เพราะจนป่านนี้ก็ไม่มีใครมาเล่าให้ฟังเลยว่าจัดการยังไง

แอบคิดว่าดาร์คๆหน่อยจะมีขบวนการขายเด็กเพื่อขายอวัยวะรึเปล่าด้วยช่วงอ่าน promise neverland

เคสที่ผมจะพูดถึง คือถูกทิ้งตั้งแต่แรกเกิดเลยนะครับ

ขั้นแรก แจ้งตำรวจ จะถูกประกาศตามหาพ่อแม่ ก่อนครับ
ตั้งแต่แรกเกิด ระบุตัวตนไม่ได้ จะมีบันทึกประจำวันครับ

จำได้ว่า จะไม่ปรากฏนามสกุล
แล้ว ถ้าคนที่พบเจอ หรือ ต้องการอุปการะ ต้องมีคำสั่งศาล
หลังจากนั้น หน่วยงานราชการ ก็จะมาตรวจสอบถึงความพร้อมว่ารับอุปการะได้หรือไม่
ขั้นตอนมากมาย กว่าจะได้อุปการะแบบถูกต้องตามกฎหมาย

ไม่ใช่ว่าเจอคนแรก ก็จะสามารถรับไปได้เลย

ถ้าไม่มีคนอุปการะ ก็จะเข้าสู่ระบบ บ้านอุปถัม จนถึงเกณฑ์อายุ
ได้รับการศึกษาตามพื้นฐานที่รัฐจัดหาให้ครับ

ผมเป็นคนนึงที่ถูกแม่ทิ้งตั้งแต่เกิด น่าจะสมัยเป็นนักศึกษาครับ คงท้องคงอะไรนั่นแหละแล้วก็มีบ้าน ๆ นึงเขามีแต่ลูกสาว อยากได้ลูกชาย เขาน่าจะเอาผมไปทิ้งแบบให้เปล่าเลย แล้วจากไปตัวเขาน่าจะไปอยู่บนแห่งหนใดบนโลกใบนี้แหละ คงไม่คิดจะตามหาผมแล้วมั้ง 40 ปีแล้ว ต่อ ๆ บ้านที่ผมมาอยู่ด้วยพ่อกับแม่ ก็ส่งผมไปอยู่กับน้าที่ต่างจังหวัด ก็ตามยถากรรมอีก แต่ข้อดีคืออยู่ตั้งแต่เด็กน้อยความรัก ความผูกพันธ์มันมีพอสวมควร จนผมเรียกเขาว่าแม่ไม่กระดากปาก แต่ก็ไม่ได้สุขสบายนะครับแต่รู้สึกถึงความรัก ความเท่าเทียมที่เขาให้ลูกเขา กับผมได้ต่างกันนิดหน่อย แต่ด้วยความรู้สึกว่าอยากกลับไปอยู่กับพ่อที่รับมาเลี้ยงแต่แรก เพราะเขาดูมีเงินกว่า แถมนามสกุลเราเหมือนเขาด้วย ตรงนี้ขอแทรกนิดนึงใบเกิดผม พ่อเป็นชื่อคนที่เขาเอามาเลี้ยงเลย แม่ด้วยครับ แต่ไม่ค่อยถูกกับผม เลขบัตรประชาชนผมมันจะแปลก ๆ หน่อยเป็นหมวดว่าแจ้งเกิดช้า ต่อ ๆ ทีนี้พอมาอยู่ด้วยกับพ่อและพี่ ๆ ส่วนตัวก็รู้สีกว่าเขารักเราพอสมควรนะ ไม่ได้ดูถูกอะไร จะมีก็แต่แม่เขาซึ่งไม่ชอบเราผมเข้าใจเพราะเขามีแต่ลูกสาว คงอยากได้ลูกชายแท้ ๆ เหมือนกัน แต่พอพ่อกับแม่เสียก็ไม่มีอะไรครับพอเขาแบ่ง ๆ ทรัพย์กันผมก็ได้เท่า ๆ กันกับพี่ ๆ เอาจริงซึ้งมาก ผมก็ได้แต่ตอบแทนเขานิด ๆ หน่อย ๆ เวลาขอพรก็ขอให้เขา 2 คนได้อยู่บนสวรรค์ที่พระเจ้าสร้างไว้ ชีวิตตอนนี้เคว้งมากมีลูกสาวอยู่คนเดียวที่เป็นเลือด เนื้อของเรา รักเขามากที่สุด ตายแทนกันได้เลย จบ.