ถ้าไม่ขอเงิน ผมให้เต็มที่เลย ถ้าขอเงินก็ต้องมีการคุยทำความเข้าใจกันบ้าง

พว่าแล้วก็เสียดาย ช่วงที่ก่อนผมมีงานทำแน่ๆ ตอน 10 ปีที่แล้ว น่าจะใช้เงินก้อนสุดท้ายเอาไปเที่ยว ใช้ชีวิตไปอยู่ที่อื่นนานๆหน่อย

ยากจัง แต่ สิบสองเดือนนี่มันแพงมากเลยนะ ค่าเสียโอกาส ต่างๆ ยืดหยุ่น ลดหย่อน คุยกันดีกว่า

บรรลุนิติภาวะแล้ว ผมให้ตัดสินใจเองได้เลย ว่าลูกจะเอายังไง ซัพพอร์ทเหมือนเดิม

แต่ก็คงถามในฐานะพ่อว่าเรามีแผนยังไงกับ Gap year ไปทำอะไรบ้าง

ไม่มีโอกาสได้พักเลย เรียบจบปุ๊ปทำงานทันที และ ณ ขณะที่เป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ก็ตระเวนหางานทำเรื่อยๆ ด้วย ถ้าผมมีลูก ผมคงอนุญาตแหล่ะ คิดถึงตัวเองแล้วมันน่าสงสารจัด

เรียนจบน่าจะบรรลุนิติภาวะแล้ว

ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ให้หนิครับ ชีวิตเป็นของเค้าแล้ว

แต่ผมแค่ไม่ซัพพอร์ทเรื่องเงิน ถ้าอยากพัก ก็ใช้เงินเก็บที่ตัวเองมี พักเลย

มีเงินเก็บ 10 ปี ก็พักไป 10 ปีก็ได้ครับ

ถ้ามีเงินเก็บถึง 10 ปีจริง ทำให้รู้ว่า ลูกไม่ใช่คนไม่เอาไหน เค้าเก็บออมมาเอง

แปลว่ามีศักยภาพที่จะทำอย่างอื่น เผลอๆพักเดือนเดียวก็หาอะไรทำแล้วครับ

คนเราจะทนเห็นเงินที่ตัวเองเก็บมาอย่างยากลำบากน้อยลงเรื่อยๆไม่ค่อยได้ครับ

ก็แล้วแต่ว่าจุดประสงค์คืออะไร

ผมยกตัวอย่างคนท่รู้จัก
เรียนจบ ป.ตรี อายุ 23
จากนั้นไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น 1 ปี
แล้วก็ไป Work & Travel อะไรสักอย่างอีก 1 ปี
แล้วก็ไปเรียนโทที่ ออสเตรเลีย อีก 2 ปี
ทั้งหมดไม่ได้หวังอะไร นอกจากอยากไปเที่ยวแค่นั้นแหละ ดีที่บ้านรวย

แล้วก็ค่อยมาเริ่มงานแรกในชีวิตอายุ 28 เข้าไปแล้ว
บอกตามตรง ประสบการณ์ก็ไม่มี ภาษาอังกฤษก็กากมาก
เพราะตลอดเวลาที่ไปต่างประเทศไปและอาศัยกับแกงซ์คนไทยด้วยกันตลอด
ป่านนี้อายุ 30 กลางๆ แล้ว แต่เรื่องคุณภาพงานบอกตรงๆ ว่าไม่ไหว

ตอนเรียน ก็ได้พักอยู่เรื่อยๆอยู่แล้วนะช่วงปิดเทอม นะพักบ่อยไปรึป่าว

ถ้าพัก ก็พักไป แต่ห้ามมาขอค่าขนมพอ

ถ้าต้องมาให้ที่บ้านเลี้ยงนอนเล่นไปวันๆ คงไล่ไปทำงานอ่ะ
จะมาพักอะไร ทำอะไรมาเหนื่อยนักหนา

ตัวผมพักปีครึ่งเลยแหละ เพราะจบในช่วงรัฐประหาร งานหาโคตรยาก

ผมว่าไม่ควรนะ 1 ปีนี่เร็วมากกับเทคโนโลยีที่อาจจะตามไม่ทัน

ถ้าลูกตั้งใจ มีแพลน พร้อมกับเก็บเงินไว้แล้ว หรือกะจะไป work and travel ยังไม่เข้าระบบงานก็ไม่ติด ไม่ใช่ว่าแพลนพักแล้วงอมืองอ ต. ขอเงิน ก็เชิญออกจากบ้าน พ่อไม่ได้แพลนให้เงินเมิงต่อเหมือนกันว่ะลูกเอ้ย