ลูกแรกถ้ามาร์ติเนซไม่พลาด ไม่รู้จะปลดล็อคได้หรือเปล่า โอกาสยิงมี แต่เหมือนไม่ได้มีดาเมจที่รุนแรงอะไร

ดีกว่านัดที่แพ้ 4 นัดมา

เล่นดูมีพลัง

เล่นดีขึ้น กราฟคุมกลางได้ พลิกบอลสวยๆหลายรอบ
โมลดเกมรุกลง ลงมาช่วยทำเกมมากขึ้น แต่จังหวะสุดท้ายกากอยู่ดี

กองหน้าวิลล่าคุกคามไม่ได้เลย
สุดท้ายโกลแจกแล้วก็พัง

เพรสซิ่งมากขึ้น แดนกลางมาช่วยเพรส
เอาจริงๆก็ไม่ได้เล่นดีมาก ถ้าวิลล่าไม่แจกก็อาจจะหืดกว่านี้

ปัญหาที่แท้จริงของลิเวอร์พูลคือการขาดมิดฟิลด์ตัวหยุดเกม

ซึ่งปีที่แล้วเป็นหน้าที่ของแมคอลิสเตอร์ แล้วเล่นได้ดีมากๆ

ช่วงแรกๆทีมเสียประตูยากมากเพราะแม็กร่างทองนี่แหละ

พอมาปีนี้แมคฟอร์มตก จากสถิติที่เคยเบรคเกมได้ขั้นต่ำเกมละ 3 ครั้งเหลือแค่เกมละ 1 ครั้ง

ทำให้หลายครั้งบอลสวนกลับไปถึงกองหลังเร็วมาก

ทั้งโบ้และกราฟไม่สามารถทดแทน mac ได้

ดังนั้นการกลับไปสู่เบสิคคือแดนกลาง 3 คนแม็กโบ้กราฟ จึงทำให้ทีมนิ่งขึ้น




ปัญหาที่ 2 คือการออกบอลของโคนาเต้ที่กากมาก

ปีที่แล้วและหลายปีที่ผ่านมาเป็นหน้าที่ของเทรนท์ ที่เวลาโดนเพรสเทรนท์จะทรานซิชั่นออกบอลยาวได้ทันที

ทำให้ทีมไม่โดนเพรสจนต้องคืนหลัง

แต่ปีนี้เราไม่มีแบ็คขวาแบบนั้น ทีมให้โคนาเต้มาออกบอลเอง

แล้วก็เละอย่างที่เห็น


ปัญหาที่ 3 คือตัวใหม่ยังเข้ากับแผนเดิมไม่ได้

พอโค้ชเปลี่ยนแผนใหม่ทั้งตัวใหม่และตัวเก่าก็ดันเล่นไม่ได้อีก

สุดท้ายโค้ชก็ต้องกลับมาเล่นแผนเดิมแผนเก่าที่ผู้เล่นเก่าเข้าใจ



แต่ตอนนี้เหมือนโค้ชจะเริ่มเข้าใจแล้วว่าเล่นแบบเดิมผู้เล่นเดิมแผนเดิมไปก่อน

แล้วค่อยเสริมตัวใหม่เข้าไปแต่ละตำแหน่ง

วิธีดูก็คือวันเจอมาดริดกับแมนซิถ้าจัดชุดเดิมกับที่ชนะวิลล่าก็ใช่เลย


ส่วนรูปเกมวันเจอวิลล่า ทีมกลับมานิ่งขึ้นกว่าหลายๆเกมที่แพ้


ผู้เล่นยืนกันกระชับขึ้น ไม่ยืนห่างแบบเกมก่อนๆ ขยันช่วยกันวิ่งมากขึ้น เล่นเกมรับเป็นทีมมากขึ้น


แม้จะยังมีจังหวะผิดพลาดและจังหวะกลางหลวมอยู่บ้าง

แต่ก็เข้าใจได้ว่าเป็นเกมแรกที่กลับมาหลังจากพ่ายแพ้ไปหลายนัด


สรุปแดนกลาง 3 คนยังไงก็ต้อง แม็กกราฟโบ้


สวนเวียตก็ตามที่เห็นเลยfalsenineไม่ก็ปีกซ้าย

เพราะการมีโบ้มายืนกลางรุกทำให้การเพรสของทีมกลับไปเป็นเหมือนเดิม

แอบเห็นด้วย ไอ่4นัดที่แพ้ แม่งเข้าก่อนตลอด

สิ่งที่หงส์เปลี่ยนไปคือเพรสเยอะครับ ซึ่งตั้งแต่เปิดฤดูกาลมาแทบไม่เห็นการเพรสแบบนี้เลย