สมัยผมขายขนมปัง หน้ามาการีน คลุกน้ำตาลฉ่ำ
ลูกชิ้นรวมทอด น้ำจิ้มหวาน
น้ำอัดลมขวดแก้วเล็ก ซึ่งแพง แต่เอาขวดขายของเก่าได้
แต่คิดดี ๆ ในร้านโรงเรียนไม่มีอะไรดีต่อสุขภาพเลย นมจืดยังไม่มี
มีแต่โอวัลติน ไมโล แลคตาซอย ซึ่งหวานชิบหาย

โรงเรียนมัธยมผมเลย ตอนแรกขายน้ำอัดลมปกติ พอเปลี่ยน ผอ. เท่านั้นแหละ บังคับให้เลิกขายน้ำอัดลมไปเลยอ้างเป็นของทำลายสุขภาพ แต่พวกน้ำหวาน นมเย็น โอวัลติน น้ำส้ม ขนมหวาน ไอติม ขายได้ปกตินะ มาคิดย้อนไปก็ดูย้อนแย้งดี

พวกร้านค้าในโรงเรียนมองจากมุมคนนอกเหมือนไม่มีอะไร แต่พอไปฟังจากครูแล้ว
แม่มวงการเน่าๆ ดีๆ นี่เอง ทั้งราคาเช่า ทั้งส่วนต่าง ทั้งกีดกัดคนนอก บางโรงเรียนมีมาเฟียอีก

เก็บตังไปเข้าร้านเกมครับ

รร ผมไม่ขายตั้งแต่สมัยผมเรียนละ รวมๆแล้ว 20-25 ปีอย่างน้อยละ

ยุคนั้น มีพวกน้ำฝรั่งถุงละ5บาท เฉาก๊วย น้ำเปล่า แล้วก็พวกน้ำพั้น กดแก้วๆ




(เห็นว่าปัจจุบัน) น้ำชาเขียว ฯลฯ ที่เห็นตาม 7-11 มีขายหลายยี่ห้อ

โรงเรียนมัธยมผมก็ห้ามแต่ไม่ใช่เรื่องของผลประโยชน์ไรหรอกเพราะพวกครูก็ไม่ได้เอาอะไรมาขาย

สมองการบริหารมันมีแค่นั้นแหละ เรื่องเชี่ยไรทำแล้วเคลมผลงานพอจะดูดีหน่อยเอาหน้าได้ก็ทำ แบนน้ำอัดลมผู้ปกครองบอกเลิศ แต่ไก่ทอดหมูทอดไส้กรอกแดงชุบแป้งทอดมาม่าใส่ถ้วยโฟมขายเหมือนเดิม ไอ้เจ้าที่ขายน้ำอัดลมก็เปลี่ยนมาขายชากาแฟเก๊กฮวยใส่เหยือกพร้อมเทแทน

ลูกผมไม่กินน้ำอัดลม ขนมถุงเลย พอไปรร. ครูสอนให้กิน
ยังแอบด่าอยู่ในใจ

เลิกเรียนเดินออกมาหน้า รร ก็มีขายแล้ว ป้า ๆ เป๊ปซี่ถุง