เมะที่ทำให้เราซึ้งกับการ พบเจอและการจากลาจริงๆ Frieren
เปิดเรื่องมาคือไม่ต้องห่าไรเลย กูเป็นผู้พิทักษ์...จบนะ พิทักษ์มาทั้งเมืองแล้ว หมดแล้ว พอแล้ว ไม่เอาแล้ว
ตี้แตกแล้ว เพื่อนออฟไลน์กันไปหลายคน เหลือฟรีเรนคนเดียวยังเล่นอยู่ เพราะเป็นเอลฟ์ อายุยืนจัด
เดินตามรอยเส้นทางแห่งความทรงจำ
ฝรั่งเรียก Memory Lane
ถูกชะตามากเลยเรื่องนี้ ไม่มีอะไรเลย มีแต่ความรู้สึกที่อัดแน่นไปหมด
ตัวนางเอกก็อยุ่มา 1,500 ปี ตายด้านทางความรู้สึกแล้ว
แต่ยังนึกถึงและรักพวกพ้อง พยายามที่จะเข้าใจความรู้สึกของมนุษย์
รัก คิดถึง จากลา เหตุและผลทำไมคนรอบตัวถึงทำแบบนี้ ทำแบบนั้น
ก็ค่อยๆเข้าใจขึ้นเรื่อยๆ
เอ้าพอบทจะแอคชั่นถึงแทบจะน้อยนิดแต่เราไม่คาดหวังอยุ่แล้ว
เสือกทำซะดีเลย โคตรเร้าเลย ตอนแรกผมนึกว่าจะสู้ยาวๆซะแล้ว
Spoil
นางเอกไม่ต้องปูเลยว่ากูเก่ง
แค่ต้นเรื่องบอกกูพิทักษ์โลกมาแล้วมันก็จบแล้ว แต่ก็ให้ดูความเทพของนางเอกบ้าง
พอเริ่มเดินทางต่อ อ่าาห์ โล่งใจ มันอบอุ่นแบบมวลๆอึนๆแปลกๆ
สนุกจริงๆ นั่งดูตอนกินข้าวตอนเที่ยงตอนสุดท้าย ถึงกับน้ำตาคลอเบ้าจบแล้วหรอเนี่ย
แต่ผมไม่ค่อยชอบพาร์ทสุดท้ายเลย ที่สอบจอมเวทย์กันเนี่ยะ มันโชเนนจ๋าๆไปหน่อย หัก คะแนนเดียว
9/10 I'm whispering your lullaby for you to come back home
จะไปดู Grand Blue เพื่อนแนะนำแม่งก็โดนถอดไปหมดทุกสตีมมิ่งล้ะ