คิดว่าจะเป็นโครงการต่อเนื่องไหมครับ คล้ายๆ 30 บาท ที่ไม่ว่สเปลี่ยนกี่ รัฐบาลก็ยังมีอยู่

แล้วคิดว่าโครงการนี้มีข้อเสียอะไรบ้าง

ข้อเสียคือ ไม่มีเงินเติมเข้า G-wallet

ใช้เป็นโครงการหาเสียงประชานิยมได้ แต่ต้องจัดสรรงบดีๆ ไม่งั้นจะเจอข้อหาวินัยการเงินการคลังได้

มันช่วยให้คนไทยทำงานหาเงิน มาใช้คนล่ะครึ่ง ดีกว่านั่งแบมือขอเงินหมื่น

ในโครงการแจกเงิน อันนี้ดีสุดละสำหรับผม

เป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจระยะสั้น แปปเดียวเงินที่หมุนในระบบก็จะไปจบอยู่ที่นายทุน

ระยะยาวเศรษฐกิจก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะไม่ได้มีการเพิ่มการจ้างงาน หรือเพิ่มรายได้

คล้ายกับการเลี้ยงลูก ที่พ่อแม่ไม่ได้วางแผนระยะยาว แต่ให้เงินค่าขนมเพิ่มความสุขมันจะอยู่จนกระทั้งเงินหมด
แต่ผลดีกับนักการเมืองคือ เด็กๆ จะชินกับดารได้ค่าขนมเพิ่ม ทำให้อยากได้อีก และเรียกร้องหาพ่อแม่คนนี้มากขึ้น
แค่บอกว่ทจะให้เงินเด็กก็ยอมวิ่งไปล้างจานแล้ว

ผมชอบโครงการนี้นะ และชอบแอปเป๋าตัง

หลายๆโครงการก่อนหน้าของภาครัฐช่วยแต่รากหญ้า ไม่เคยเห็นหัวคนเสียภาษีเลย ทั้งๆที่คนกลุ่มนี้เสียสละมากกว่ารากหญ้า รากหญ้าบางคนรายได้เยอะกว่าพนักงานเงินเดือนด้วยซ้ำแต่ไม่ยอมเสียภาษี

แล้วการเอาแอปเป๋าตังมาใช้ซ้ำ ค่อยมีความคิดแบบคนปกติหน่อย ไม่ใช่เอะอะจะของบสร้างแอปใหม่ไปเรื่อย ใช้เสร็จก็ทิ้งแอปไป วนๆสร้างเสียตังเปล่า

ถ้าสัก 4-5 ปีทำที พอไหว แต่ถ้าทุกปีไม่ไหวหรอก เงินไม่น่ามี

กลัวเงินเฟ้อด้วย

ข้อเสียของมันที่เท่าคิดออกคือ ไม่ควรแจกทุกคน

ควรแจกเฉพาะคนยื่นภาษีเงินได้เท่านั้น ร้านค้าก็ต้องเป็นร้านที่ยื่นภาษี

เพราะภาษีที่เสียจะได้นำมา รีอินเวส เพื่อโครงการนี้ในปีถัดๆไป (ตัวเลขมันจะเห็นชัดว่ารัฐจะได้ภาษีเท่าไร)

แบบที่ทำทุกวันนี้คือรัฐทุ่มเงินเยอะเกินไป เดี๋ยวพอจบโครงการ รัฐก็ต้องขึ้นภาษีเพื่อคุมเงินเฟ้อ

ทีนี้ข้าวของก็แพงขึ้น ตอนที่ของแพงขึ้น นโยบายนี้มันก็จบลงไปแล้ว คนก็จะกลับไปจนเหมือนเดิม

ต้องดูวัตถุประสงค์หลักว่าคืออะไร

ถ้าต้องการกระตุ้นการใช้จ่าย ก็ต้องไปให้กับคนที่มีกำลังจ่ายจริงๆ เช่นคนเสียภาษีเงินได้

หากต้องการช่วยคนรายได้น้อย ก็ต้องไปมุ่งเป้าที่คนกลุ่มนี้จริงๆ

และควรมีการศึกษาด้วยว่าผลที่ได้รับมันคุ้มการลงเงินไปมั้ย เพื่อเอาไปจัดการในครั้งถัดไป
ไปใช่จบแล้วก็จบไป

ข้อเสียของมันคือเป็นแค่แผ่นปลาสเตอร์ปิดแผลครับ มันกระตุ้นการใช้จ่ายได้ดี โดยไม่ได้ใช้งบประมานมากจนเกินไป


แต่ข้อเสียของมันคือมันไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นตอของค่าใช้จ่ายใดๆ หรือเงินเฟ้อเลย



คือมันดีตรงที่ภาษีมันลงไปอัดฉีดที่ฐานโดยตรงจริงๆ แต่คนที่ทำให้ราคาของเหล่านั้นสูงขึ้นมันไม่ได้รับผลกระทบหรือต้องปรับตัวใดๆเลยอ่ะครับ



เอาตรงๆ เช่น ค่าเดินทาง ค่าสาธารณูปโภค ค่าวัตถุดิบอาหาร ค่าพลังงาน ไม่ต้องปรับลด ไม่ต้องแก้โครงสร้างที่ทำให้ราคาสูงเลย แถมได้ประโยชน์ทางอ้อมไปด้วย


มันไม่มีนโยบายใดๆไม่มีจุดบอดครับ มันขึ้นอยู่แค่ว่าตอนนั้นต้องการผลลัพธ์อะไร และป้องกันผลเสียให้เกิดขึ้นน้อยที่สุดยังไงบ้าง เหรียญมีสองด้านเสมอ และมันมักจะได้อย่าง เมื่อเสียสละอีกอย่างไปเท่านั้น

ปัญหาต้นทุนการผลิตคือ ค่าไฟฟ้า ที่ประชาชนแบกส่วนต่างพลังงานสำรอง เผด็จการก็ดันเอื้อนายทุน